บทที่234
บทที่234
“อ๊า!”
ภาพขยายเข้ามา ความมืด พร้อมเลือดสาด……
เฉียวอวี่ถงกลัวจนหดตัวเข้าไปในอ้อมแขนฉินลี่เยี่ย ฉินลี่เยี่ยเลยรีบปิดหน้าจอทันที
พูดปลอบโยนเบาๆ“อย่ากลัว ปิดแล้ว”
เสี่ยวจิ่นมองทั้งสองคนอย่างงงๆ ตัวเองเป็นเด็กไม่ใช่หรือไง?ทำไมเรื่องน่ากลัวแบบนี้ไม่ปลอบตัวเองนะ?ช่างเถอะ ตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดว