已经是第一章了
บทที่ 322 ไม่มีใครสามารถมาชักสีหน้าใส่เธอ
บทที่ 322 ไม่มีใครสามารถมาชักสีหน้าใส่เธอ
แต่เป็นเพียงความรู้สึกชั่วครู่ของเธอเท่านั้น ไม่มีคนอวยพรพวกเขาแล้วอย่างไร เธอเป็นภรรยาของจิรภาสแล้ว นี่คือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
จิดาภาที่ปรับอารมณ์ได้แล้ว ก็เหลือบเห็นตฤณที่กำลังตรงมาทางนี้พอดิบพอดี
“ท่านประธานต้องใช้เวลาจัดการสักชั่วครู่ จึงให้ผมมาพาคุณหญิงไปพบกับหุ้นส่วนของเค.เอฟครับ”
“จำเป็นต้องไปหรือ” จิดาภาค่อนข้างจะขัดกับบรรยากาศในตอนนี้ โดยเฉพาะตอนนี้ที่รู้ว่าหลายๆ คนต่างกำลังนินทาเธอลับหลังอยู่
“ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นครับ” ตฤณกล่าว พร้อมกับยื่นแก้วแชมเปญให้กับจิดาภา และพาเธอเดินเข้าไปในงาน
ตั้งแต่ผู้ผลิตและผู้กำกับที่มีชื่อเสียง ไปจนถึงนักแสดงที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศ รวมทั้งนักลงทุนที่อยู่นอกวงการ เพียงจิดาภาเดินเข้าไป ก็ทักทายกับผู้คนไปมาก
“ท่านนี้คือท่านนิรัช ปัจจุบันเป็นประธานของสมาคมภาพยนตร์ นักแสดงระดับชาติ ผู้กำกับที่มีชื่อเสียง และได้รับรางวัลจากผลงานการกำกับมาหลายต่อหลายเรื่อง”
แต่เดิมจิรภาสต้องการให้ตฤณพาจิดาภามาพบกับท่านนี้
ตอนนี้แม่ของชเยศและสามีของเธอนั่งอยู่ที่ข้างๆ ทันทีที่เห็นจิดาภา สีหน้าก็ย่ำแย่ในทันที
จิดาภาไม่ได้ให้ความสนใจพวกเขา สายตาจดจ้องไปที่ท่านนิรัชเพียงคนเดียว “สวัสดีค่ะท่านนิรัช ได้ยินชื่อเสียงมานาน ดิฉันขอชนด้วยสักหนึ่งแก้วค่ะ”
ท่านนิรัชหันกลับมามองจิดาภา แต่ไม่ได้ยกแก้วแชมเปญขึ้นมา และกล่าวอย่างไม่แยแส “คุณเป็นแค่นักแสดงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีชื่อเสียง ไม่มีคุณสมบัติจะมาชนแก้วกับผม”
เพียงประโยคเดียวที่รุนแรง ทำให้ทั้งงานต่างเงียบลงในทันที
ทุกคนต่างมองมายังทางนี้ และรู้สึกว่าจิดาภากำลังโดนกลั่นแกล้ง
นิรัชมีความสัมพันธ์อันดีกับสามีคนที่สองของแม่ของชเยศ ความสัมพันธ์ทางเชิงธุรกิจย่อมมีการติดต่อกัน ดังนั้นจึงรู้ว่าชเยศย่อยยับไปก็เพราะเงื้อมมือของจิดาภา ย่อมไม่ไว้หน้าจิดาภาอย่างแน่นอน
จังหวะนั้นแก้วของจิดาภาที่ยกได้เพียงครึ่งทาง ก็เป็นอันต้องหยุดลง
เธอได้รับการปกป้องอย่างดีจากจิรภาส ไม่มีใครมาชักสีหน้าใส่เธอนานแล้ว ยิ่งเป็นในงานเลี้ยงฉลองที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ด้วยแล้ว เธอกำลังถูกทำให้อับอายต่อหน้าผู้คนที่มีชื่อเสียงในที่นี้
ต่อจากนี้ทุกคนจะมองเธออย่างไร น่ากลัวว่าคำนินทาจะยิ่งใหญ่โตมากขึ้น
ในตอนนี้จิรภาสจะจัดการเช่นไรกัน
ขณะที่จิดาภายืนอย่างสงบ และเตรียมจะชักแก้วกลับมา ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นที่ข้างกายของเธอ มือหนึ่งโอบไหล่ของเธอไว้แผ่วเบา เพื่อปลอบโยนเธอ อีกมือหนึ่งก็ยื่นไปจับแก้วของเธอไว้ “ไม่ทราบว่า ผมมีคุณสมบัตินั้นหรือไม่”
ตอนนั้นเองที่สายตาท่านนิรัชจึงได้เลื่อนไปมอง เป็นจิรภาสรึ
“เธอคือตัวแทนของผม ผมตั้งใจให้ผู้ช่วยของผมพาเธอมาชนแก้วกับท่านนิรัช ไม่คิดว่าในตอนนี้ฐานะของท่านนิรัชจะสูงเสียดฟ้า จนแม้แต่ผมก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะชนแก้วด้วย... เช่นนั้นแล้ว ใครในที่นี้มีคุณสมบัตินั้นกัน”
สีหน้าของท่านนิรัชเปลี่ยนไปในทันที กล่าวอย่างกระอึกกระอัก “ประธานจิรภาส อย่างไรผมก็อาวุโสมากกว่าคุณ”
“เป็นถึงผู้อาวุโส ก็ยิ่งไม่สมควรจะพูดเช่นนั้น”
“คุณกล้าตำหนิผมเพราะนักแสดงหญิงเพียงคนเดียวอย่างนั้นรึ”
“หากเธอเป็นนักแสดงหญิงเพียงคนหนึ่งแล้วอย่างไร เธอคือคนของจิรภาส เธอคือตัวแทนของผมอย่างเต็มตัว หากมีคนมาชักสีหน้าใส่คนของผม ผมย่อมต้องให้ความสนใจ และยิ่งไปกว่านั้น ฝ่ายตรงข้ามยังเป็นผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่เช่นคุณแล้วด้วย ผมยิ่งต้องแสดงให้เห็น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถมารังแกเธอได้ ต่อให้โด่งดังมากกว่าก็ยังไม่ได้”
จิรภาสวางแก้วแชมเปญลง พร้อมพาจิดาภาเดินออกมา
“จะทำภาพยนตร์ทั้งที ก็ต้องคงความเป็นมืออาชีพเสียหน่อย”
ความหมายของประโยคนี้ คือห้ามรังแกคนของเขา และอย่าได้คิดฝันจะลงมือกับจิดาภาเป็นอันขาด
รอจนกระทั่งพวกเขามาในที่ที่ไร้ผู้คน จิรภาสจึงได้เอ่ยถามจิดาภาเสียงแผ่ว “เกิดอะไรขึ้น”
ท่าทางของจิดาภาสับสน บอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดไป “น่าจะเป็นเพราะภรรยาของผู้ผลิตคนนั้นคือคุณแม่ของชเยศ พวกเขาคงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อท่านนิรัชค่ะ”
เธอในตอนนี้ยังไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันอยู่ในมือ การตื่นตกใจกับลมปากของคนพวกนั้น ย่อมมีคนบางคนใช้โอกาสนี้ทำให้เธอเกิดอาการอับอายเป็นแน่ ไม่ได้น่าแปลกใจอะไร พูดๆ ไปก็คงเป็นเพราะเธอยังไม่มีจุดยืนที่มั่นคง
จิรภาสมองสำรวจเข้าไปในดวงตาของจิดาภา และกุมมือของเธอเอาไว้อย่างแนบแน่น “ผมจะไม่มีวันปล่อยมือคุณ....”
จิดาภามองใบหน้าด้านข้างของเขา ในใจพลันอุ่นวาบขึ้นมา
พวกเขากลับเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยกัน หลายๆ คนต่างสังเกตเห็น และแสดงสีหน้าออกมาได้ไม่เหมือนกัน
แต่เดิมคิดไปว่าจิรภาสคงจะคอยปกป้องจิดาภาจากในมุมมืดเท่านั้น แต่เขากลับปกป้องเธออย่างเปิดเผยแม้จะอยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
เป็นหลักฐานที่บอกได้ชัดเจนว่าท่านประธานจิรภาสนั้นจริงจังกับจิดาภา
จิดาภาที่อยู่เคียงข้างจิรภาส ได้ยินเขาคุยกันคนอื่นอย่างเข้าอกเข้าใจ และตอบคำถามได้อย่างชาญฉลาด เธอก็ยิ่งกุมมือของจิรภาสไว้แรงขึ้น
ไม่ว่าในวงการนี้จะเต็มไปด้วยความร้ายกาจและเลือดเย็นขนาดไหน ไม่ว่าพวกเขาจะทำสิ่งใดเพื่อให้ได้มาซึ่งฐานะและชื่อเสียง เธอเชื่อมั่นมาตลอดว่าข้างกายของเธอนั้นจะมีคนที่ปกป้องเธอ และกลายเป็นเกาะป้องกันของเธออยู่หนึ่งคน
ณ ตอนนี้ เธอรู้สึกได้ว่าต่อให้จิรภาสต้องการชีวิตของเธอ เธอก็จะมอบมันให้เขาอย่างไม่มีลังเล
จิรภาสสัมผัสได้ว่าจิดาภากุมมือของเขาแน่นขึ้น จึงก้มลงไปกระซิบกับเธอ “ที่รัก คุณกุมแรงไปแล้ว”
ณ ช่วงเวลานี้ พวกเขายืนอยู่ที่ใจกลางของงาน พร้อมทั้งไฟยังสว่างมาก จนดึงดูดสายตาของผู้คน
จิดาภายิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะเอ่ยอย่างนุ่มนวล “หากไม่ลงแรง กลัวว่าคุณจะปล่อยมือของฉันค่ะ”
เธอเองก็หมดหนทางจะเมินคำพูดของทุกคน เธอเข้าใจแค่ว่า ในตอนนี้ จิรภาสคือที่พึ่งพาเพียงหนึ่งเดียวของเธอ
จิรภาสปล่อยมือทันพลันและหันไปมองจิดาภา “อยากจะทำเรื่องหนึ่งซะแล้วสิ”
เพียงกล่าวจบ เขาก็ก้มจูบจิดาภาต่อหน้าทุกคนทันที
ผู้คนรอบข้างต่างไม่นึกฝัน ว่าพวกเขาจะจูบกันต่อหน้าทุกคนในงานแต่งงานของผู้อื่นแบบนี้
“จูบจริงๆ รึ”
“พระเจ้า ท่านประธานจิรภาสต้องรักเธอมากจริงๆ ถึงได้ทำเช่นนี้”
“คงต้องการบอกให้ทุกคนรับรู้ ว่าพวกเขารักกันมากขนาดไหน”
จิรภาสรับรู้ถึงความไม่สบายใจของจิดาภา เขาจึงอยากใช้วิธีนี้เพื่อปลอบประโลมเธอ และต้องการบอกกับทุกคนที่รอคอยดูเรื่องตลกของจิดาภา ว่าเขารักเธอมากขนาดไหน รักจนไม่วันปล่อยมือจากเธอไปเป็นอันขาด
หลังจากนั้นจิรภาสผละออกจากจิดาภา จูงมือของเธอหยิบยกแก้วแชมเปญขึ้นมา พร้อมเดินไปยังคู่บ่าวสาว
เตชิษฐ์ที่กอดเจ้าสาวอยู่ เอ่ยขึ้นมาอย่างติดตลก “ท่านประธานจิรภาสครับ นี่งานแต่งของผม ให้แสงไฟมันตกลงที่ผมเถอะ...”
“ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ...” จิดาภาหยิบยกแก้วแชมเปญ และกล่าวด้วยความรู้สึกผิด
“ผมอยู่ในเค.เอฟมาหลายปี ไม่เคยเห็นท่านประธานออกตัวปกป้องใครมาก่อน คุณพิเศษสำหรับเขามากจริงๆ แต่ก็หวังว่าคุณจะคุ้นชินกับอะไรแบบนี้ในเร็ววัน ตั้งใจเผชิญหน้ากับมัน ไม่อย่างนั้นท่านประธานคงจะเหนื่อยน่าดู”
“ฉันจะพยายามค่ะ” จิดาภาพยักหน้า
“คุณพยายามมากแล้ว หวังว่าจะได้เห็นวันที่คุณเปล่งประกายมากยิ่งขึ้น”
กล่าวจบ พวกเขาก็ชนแก้วกัน
พวกเขาคือคนของเค.เอฟ ถือเป็นครอบครัวเดียวกัน
已经是最新一章了
加载中
