บทที่ 336 ตระกูลวีรภัทรเมธีสั่นคลอน

บทที่ 336 ตระกูลวีรภัทรเมธีสั่นคลอน ผู้ช่วยก้มหน้า และไม่ได้แก้ตัวแทนญาณิดาอีก “ญาณิดา...” ท่านจิรชยามองแม่น้ำที่ไกลสุดลูกหูลูกตาก่อนจะส่ายหน้า “ความโลภคือข้อห้ามสำหรับนักธุรกิจ หากเธอละทิ้งเรื่องนี้ไปไม่ได้ คงกลายเป็นปมในใจ การส่งต่อตระกูลวีรภัทรเมธีให้กับเธอ คงไม่ใช่เรื่องดี...” “คุณหนูจิดาภาไม่เคยเป็นเช่นนั้น ท่านอดทนมาตลอด และฉลาดมาก ท่านรู้ว่าควรปกป้องตัวเองจากสถานการณ์เลวร้ายอย่างไร ดังนั้นจึง...” ออกจากตระกูลวีรภัทรเมธี ผู้ช่วยไม่กล้าพูดต่อ จึงก้มหน้าหลบสายตา ท่านจิรชยาส่ายหน้า คงเป็นกรรมของชาติก่อน แต่เหตุใดจึงต้องให้เด็กๆ พวกนี้เป็นคนชดใช้กัน ผู้ช่วยประคองเขาขึ้นรถ และตรงกลับไปยังตระกูลวีรภัทรเมธี ..... เมื่อจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จ จิรภาสก็เปิดประชุมทางวิดีโออีกครั้ง ในตอนที่เขาเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นจิดาภากำลังนั่งพิงกับหัวเตียงและอ่านหนังสือไปด้วย จิรภาสเดินเข้าไป ประจวบเหมาะกับจิดาภาที่กำลังพลิกหน้ากระดาษพอดี ท่าทางของเธอดูสงบนิ่งยิ่งนัก “อ่านอะไรครับ” “นิยายค่ะ ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว คุณเสร็จธุระแล้วหรือคะ” จิดาภาวางหนังสือลง และจับมือจิรภาสไว้ “เช่นนั้นพวกเราพักผ่อนกันเถอะค่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว” “ครับ” จิรภาสค่อนข้างประทับใจ เวลาปกติแม้จะยุ่งกับการถ่ายทำขนาดไหน แต่จิดาภาก็ไม่เคยบอกว่าเหนื่อย แต่ในวันนี้... เมื่อเธออาบน้ำเสร็จ ซุกตัวในอ้อมแขนของจิรภาส และหลับใหลไป จิรภาสเฝ้ามองเธอที่หลับไป แต่ยังไม่คิดวางแผนประกาศเรื่องแต่งงานของพวกเขาในงานพบปะของวันพรุ่งนี้ เขาอยากรู้ว่าตระกูลวีรภัทรเมธีและตระกูลนุ่นแก้วยังมีลูกเล่นอะไรที่ยังไม่ได้ใช้อีก ..... การที่ท่านจิรชยารีบกลับมาในคืนนี้ สร้างความแตกตื่นให้กับคนในตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นอย่างมาก นอกจากเด็กน้อยที่ไปเรียนต่างประเทศ วรพลและภรรยาของเขา ซึ่งก็คือแม่ผู้ให้กำเนิดจิดาภาพากันเดินลงมาจากชั้นสอง คิดกันไปว่าท่านจิรชยาอาจจะเกิดเรื่องขึ้น แม้แต่สามีของญาณิดาก็รีบตามลงมา “คุณพ่อ ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงรีบกลับมากันครับ” ท่านจิรชยากระแอมไอ ก่อนจะตบโซฟาแล้วกล่าว “ฉันยังไม่ได้แก่ถึงขนาดนั้นนะ” หลังจากนั้นสายตาแหลมคมของเขาก็หันไปมองญาณิดา “ญา หนูมีของที่ต้องให้ปู่ใช่หรือไม่” ญาณิดาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย “คุณปู่ หนูไม่...” “ปู่ยังไม่ได้พูดเรื่องอะไร หนูก็รีบจะอธิบาย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ปรักปรำหนูเลย ปู่ถามหน่อย ของอยู่ไหน” ท่านจิรชยาคิดไม่ถึงว่าแม้แต่ตอนนี้ญาณิดาเองก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ สีหน้าของญาณิดาดูย่ำแย่ ท่ามกลางสายตาสงสัยของวรพลและรุจาภา เธอเดินกลับไปยังห้องนอนและหยิบกล่องมาใบหนึ่ง “ปู่ไม่อยากเปิด หนูพูดมา มันคืออะไร” “คือของขวัญที่คุณจิรภาส ประธานบริษัทเค.เอฟส่งมาค่ะ ข้างในมีรูปคู่ของเขากับจิดาภา เหมือนต้องการจะบอกพวกเรา ว่าพวกเขากำลังจะแต่งงานกันค่ะ...” ท่านจิรชยาหลับตาลง น้ำเสียงเจือไปด้วยความกรุ่นโกรธ “แล้วหนูรู้ไหม วันถัดมาหลังจากที่เขาส่งของขวัญมา สำนักพิมพ์ลงข่าวกันว่าจิรภาสกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น หนูกล้าพูดไหม ว่าเรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกับหนูเลย” “คุณปู่...” ญาณิดารู้ดีว่าไม่สามารถปิดบังได้ ร่างทรุดลง และตะโกนเพียงคุณปู่สองคำไม่หยุด สามีของเธอโอบเธอไว้ พร้อมมองท่านจิรชยาอย่างไม่เข้าใจ ท่านจิรชยากระแทกไม้เท้าลงกับพื้นอย่างรุนแรง “ต้องให้ปู่พูดอีกกี่ครั้งกัน พวกหนูเป็นพี่น้อง ที่หนูคอยทำร้ายจิดาภาอยู่ร่ำไป นี่มันดีกับหนูอย่างไรกัน” “คุณปู่ ทำไมถึงกล่าวหาว่าหนูเป็นคนทำกันล่ะคะ” “ปู่ถามผู้ช่วยของหนูแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น เขาบอกปู่มาหมดแล้ว หนูทนเห็นจิดาภาแต่งกับผู้ชายที่พรั่งพร้อมและกำลังจะได้ดีไม่ได้ ถึงได้แพร่ข่าวลือนั่น ต้องการเห็นพวกเขาร้าวฉาน ดังนั้น หนูที่ไม่มีความเมตตาต่อน้องสาวของตัวเอง” “หนูทำให้ปู่ผิดหวังมาก ปู่ไม่มีทางมอบสูตรลับน้ำหอมของตระกูลวีรภัทรเมธีให้กับคนที่ไม่มีความสามารถเด็ดขาด” ท่านจิรชยาสะบัดข้อมือด้วยอารมณ์เคร่งเครียด ให้ผู้ช่วยเป็นคนประคองกลับห้อง เมื่อวิ่งวุ่นมาเป็นเวลานาน เขาเองก็เหนื่อยเช่นกัน ในห้องรับแขก วรพลหันมองลูกสาวของตัวเองด้วยความตื่นตะลึง “ญา อย่างไรเธอก็เป็นน้องสาวของลูก มันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของเธอ ลูกทำลงไปได้อย่างไร..” “น้องสาวหรือ เหอะ... พวกพ่อก็พูดได้น่าฟังดี แต่เธอโดนไล่ออกไปจากตระกูลวีรภัทรเมธี หนูไม่รู้จัก” ญาณิดาตะโกนลั่น น้ำเสียงแหบพร่า กลับห้องไปทั้งน้ำตา สามีของเธอรีบกล่าวทันที “ผมจะตามไปดู” และตามญาณิดากลับห้องไป วรพลนั่งลงที่โซฟา เหนื่อยแสนเหนื่อย ยามที่มองภรรยา ความรู้สึกผิดพลันปรากฏขึ้นมา เขารู้ว่าจิดาภาทุกข์ทรมานแค่ไหนยามอยู่ข้างนอก แต่เขาไม่สามารถพาลูกสาวสุดที่รักกลับมาได้ รุจาภาเงยหน้าขึ้นเพื่อข่มกลั้นน้ำตา เดินขึ้นตึกไปอย่างเงียบๆ ไม่ว่าจิดาภาจะมอง หรือจะคิดกับเธอเช่นไร เธอก็ยังคงคิดถึงจิดาภา อย่างไรพวกเธอก็คือแม่ลูกแท้ๆ เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เมื่อต้องเห็นจิดาภาทุกข์ทรมาน โดยที่ทำอะไรไม่ได้ เธอเองก็ทรมานจนไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว อย่างไรก็ตาม จิดาภากลับไม่รู้ว่าที่ตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นเช่นนี้ก็เพราะเธอ ..... งานพบปะภายในของกองถ่ายคนป่าเถื่อนตอนคืน นักแสดงหลักและนักแสดงสมทบต่างมารวมตัวกัน จิดาภาในฐานะนางรองลำดับที่สี่ ก็มีรายชื่ออยู่ในผู้ร่วมงานเช่นกัน เพราะข่าวลือจากภายนอก ทางกองถ่ายจึงค่อนข้างให้การระมัดระวังกับการดูแลยามเข้างานของเธอ เหตุใดหลังจากที่จิดาภารับบทนางเอกแทนณัชชา ถึงได้ไม่รับบทนางเอกของภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ต่อ แต่กลับรับบทนางรองลำดับที่สี่แทน หากไม่ใช่เพราะจิรภาสต้องการจะเลิกกับเธอ จึงเย็นชากับเธอ ถึงขั้นมีคนพูด ว่าวันที่จิรภาสทิ้งจิดาภา มันจะเป็นวันที่เธอถูกลูกสาวไฮโซคนนั้นทรมานจนตาย ถึงแม้พวกเขาแต่งกันเพราะธุรกิจ แต่คงยอมรับการมีอยู่ของจิดาภาไม่ได้ จิดาภาปรากฏตัวต่อหน้าสื่อข่าวในชุดเดรสยาวเกาะอกสีดำ ทุกท่วงท่าย่างก้าวของเธอยังคงงดงามดังเดิม และเมื่อรวมกับภาพลักษณ์ที่เซ็กซี่ของเธอในวันนี้ ทุกคนกำลังคาดเดากันว่าบุรุษท่านไหนกันที่จะมาเป็นอัศวินดำให้กับเธอ วินาทีถัดมา ก็เห็นจิรภาสลงรถตามหลังจิดาภามาเช่นกัน “จิรภาสมาพร้อมกับเธออย่างนั้นหรือ” นักข่าวต่างชะงักไป “ฉันไม่ได้มองผิด นั่นจิรภาสตัวจริง” นักข่าวอีกคนหยิบกล้องและรีบถ่ายทันที “ไม่ได้พูดกันว่าพวกเขาเลิกกันแล้วหรือ” ปฏิกิริยาตอบกลับของนักข่าวได้บอกมาจนหมดแล้ว ในตอนที่พวกเขาเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน จิรภาสก็กุมมือของเธอทันที เขาก้มลงกระซิบข้างหูของเธอท่ามกลางสายตาของทุกคน “วันนี้คุณพูดได้ตามใจชอบเลยนะครับ” เพียงสายตา จิดาภาก็เข้าใจความหมายของเขาทันที หากเธอต้องการ ก็สามารถเปิดเผยเรื่องการแต่งงานของพวกเขาได้ทันที พิธีกรที่เห็นพวกเขาเดินกันอย่างล่าช้า ก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมาเรียกทันที “ท่านประธานจิรภาสครับ กิจกรรมกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับ ตอนนี้ขอเชิญคุณจิดาภาขึ้นมาพูดกับพวกเราสักประโยคสองประโยคด้วยครับ” สุภาพบุรุษจิรภาสกุมมือของจิดาภา ส่งเธอขึ้นเวทีไป และกลับมานั่งประจำที่ของนายหน้าอย่างเงียบๆ