บทที่61 ตำแหน่งของทารกในครรภ์ไม่ถูกต้อง

บทที่61 ตำแหน่งของทารกในครรภ์ไม่ถูกต้อง แต่รินรดาก็ดูเหมือนจะโล่งใจ " ก็ดี อย่างนี้ก็ไม่ต้องฉันก็ไม่ต้องไปยุ่งด้วยแล้ว " ในระหว่างที่กำลังปลอบใจตัวเอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง รินรดาตัดสายอย่างไม่ลังเล แต่สศิชาก็ไม่ยอมหยุด เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในครั้งที่สี่ ในที่สุดเธอก็รับสายอย่างเหลืออด แต่ไม่รอให้รินรดาพูดอะไร อีกฝั่งของสายก็เริ่มรัวคำพูดออกมา เสียงนั้นฟังดูเหมือนสศิชาจะเจอปัญหาอยู่ " พี่! ดีจัง! ในที่สุดก็รับแล้ว! วันนี้ฉันมีอุบัติเหตุระหว่างทางกลับ หมอบอกว่าทารกในครรภ์อยู่ผอดตำแหน่ง จำเป็นต้องได้รับการยินยอมผ่าตัดจากครอบครัว แต่ฉันติดต่อชฎายุอยู่นานแล้วก็ยังติดต่อเขาไม่ได้! ดังนั้นตอนนี้จึงมีแค่เธอ ขอร้องล่ะ พี่ ช่วยลูกฉันด้วยเถอะ รีบมาที่โรงพยาบาลนะ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ดีเอง ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอแค่ให้ช่วยลูกของฉันด้วยนะ! " " ได้ รอฉันนะ " แม้รินรดาจะอยากหลีกเลี่ยงสศิชา แต่ยังไงสศิชาก็เป็นน้องสาวของเธอ จะให้ทำใจโหดเหี้ยม ปล่อยไปได้ยังไง ดังนั้นหลังเธอตัดสายแล้วจึงได้ออกไป แต่เธอกลับไม่รู้เลย เสียงเย้ยหยันที่ลอดออกมาในตอนท้าย น้ำเสียงเย็นเยียบนั้น คู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอก็นั่งอยู่ข้างๆ ชญานี เพียงมองรอยยิ้มของเธอที่ส่งให้สศิชา " คุณรินรดาเป็นคนที่สุดยอดอย่างที่คิดเลยนะคะ สายโทรศัพท์เล็กน้อยแบบนี้ก็เล่นซะใหญ่โต ถ้าฉันไม่ได้นั่งอยู่ต่อหน้าคุณตอนนี้ก็คงจะไม่เชื่อว่าคุณพูดจริงนะคะเนี่ย " รินรดาแสยะยิ้มหยิ่งทะนง " มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ผ่านมาก็หลายปี ถ้าไม่เล่นให้ใหญ่ก็กลัวว่าจะเสียมารยาทนะคะ นอกจากนี้ นี่ก็แค่ส่วนเล็กๆ ไม่ได้มากมายอะไร " ชญานีตอบสนองในทันที ก่อนชญานีจะต้อนรับสศิชาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร " พอแล้ว เธออย่าพูดกับฉันตรงนี้ ติณห์ทางนั้นพร้อมจะมาลากตัวฉันไป ฉันล่ะอยากจะเห็น ว่านี่จะเป็นวิธีที่ฉลาด หรือจะทำให้รินรดาแกร่งขึ้นกันแน่! " พูดจบ สศิชาก็เปลี่ยนสีหน้ากลับเป็นแบบเดิม แววตาเผยถึงความร้ายกาจและเกลียดชัง เพียงพอให้คนขี้ขลาดต้องสั่นกลัว รินรดา ฉันไม่ยอมรับ เพราะอะไรแม่ของเธอถึงได้สมบูรณ์แบบ ทำไมเธอถึงได้เป็นคุณหนูตัวจริง แต่ฉันกับแม่ต้องมาเจอกับสายตาเย็นชาจากคนรอบข้าง! วันนี้ ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสความทุกข์ทรมาณของวันคืนเหล่านั้นบ้าง! …… อีกด้าน รินรดามาที่โรงพยาบาลอย่างกะทันหัน เมื่อมาถึงประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ก็ถูกกลุ่มชายที่สวมชุดสีขาวขวางไว้ " มีเรื่องอะไรคะ? " รินรดามองพวกคนแปลกๆเหล่านี้ ภายในใจสั่นรัว ชายเหล่านั้นไม่ได้ตอบอะไร พวกเขาเพียงแค่ถามคำถามอย่างใจเย็น " คุณหนูท่านนี้ ไม่ต้องตื่นเต้นไป ขอถามว่าคุณคือครอบครัวของคุณคนไข้สศิชาใช่ไหม? " ได้ยินชื่อสศิชา เธอก็เข้าใจแล้ว " ใช่ ทำไมเหรอ? " ชายเหล่านั้นยังคงไม่ขยับเขยื้อน " สวัสดีครับ ทารกในท้องของคนไข้อยู่ผิดตำแหน่ง ตอนนี้จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด แต่เนื่องจากโรงพยาบาลของเรามีผู้ป่วยมากเกินไป ต้องใช้เวลานาน! ดังนั้นรบกวนคุณไปลงชื่อข้างในกับเรา เราจะลัดให้คุณเอง " แม้ภายในจะยังสับสนอยู่มาก แต่รินรดาก็ไม่มีทางเลือกอื่น หลังจากกล่าวขอบคุณแล้วก็ให้กลุ่มชายเหล่านั้นนำทางไป แต่เธอพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะสามคนนั้นดูเหมือนจะพาเธอไปที่ที่คนน้อยลงเรื่อยๆ สุดท้าย รอบข้างก็มีเพียงเธอและพวกเขาสี่คนเท่านั้น " คุณหมอ ดูเหมือนจะมาไม่ถูกนะคะ ไม่ได้บอกว่าคุณจะพาฉันเข้าไปในโรงพยาบาลของพวกคุณหรอกเหรอ? ทำไมถึงพาฉันมาที่สวนเล็กนี่ล่ะคะ? หรือว่า..... " ก่อนที่รินรดาจะพูดจบ เธอปิดตาแน่น ในมือของชายที่ยืนอยู่ข้างเธอถือท่อนเหล็ก มองดูรินรดาล้มลงบนพื้น ก่อนทิ้งท่อนเหล็กลงแล้วจับเธอเอวไว้ " ลงมือจนได้นะ ฉันนึกว่านายจะนึกเสียใจขึ้นมาจนไม่กล้าลงมือซะแล้ว! " การหยอกล้อกันของผู้สมรู้ร่วมคิดตรงหน้า ชายที่จับตัวรินรดาอยู่ตอบอย่างจริงจัง " ที่เมื่อกี้มันมีคนเยอะเกินไป ถ้าลงมือตรงนั้นก็ถูกคนอื่นจับได้ง่ายๆน่ะสิ มาลงมือในที่ลับตาแบบนี้จะดีกว่า " ชายในชุดขาวมองชายอีกคนตรงหน้า และหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ " เอาเถอะเอาเถอะ เข้าใจแล้ว จริงสิ นายไม่ได้ฆ่าเธอไปใช่ไหม พวกเราแค่มาลักตัวคน ฆ่าคนเรื่องใหญ่ขนาดนั้นมันไม่ได้อยู่ในสัญญานะ! " " ไม่หรอก ฉันไม่ได้ตีแรงมาก ไม่เห็นรึไงว่าเลือดก็ไม่ไหล คงจะแค่ไปถูกจุดของเธอพอดีก็แค่นั้น " ชายชุดขาวอดไม่ได้ที่จะตบมือชอบใจขึ้นมา " โอเคโอเค ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันจะจนไปกับนายหรอกนะ รีบๆจับคนไปส่งเถอะ รอฉันรับเงินมา พวกเราพี่น้องทั้งหมดก็จะมีชีวิตดีๆแล้ว! " หลังจากพูดจบ คนเหล่านั้นก็เอาตัวรินรดาใส่ในกระสอบแล้วพาขึ้นรถ ต่างคนต่างแยกย้ายออกจากสถานที่และเวลาที่ต่างกัน …… คนเหล่านั้นนำตัวรินรดามาถึงสถานที่ที่มืดไร้แสง วางลงที่พื้น จากนั้นก็จากไป ทันใดนั้นก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงที่กระทบพื้นดังขึ้นจากทางประตู เสียงเชื่องช้านวยนาด เมื่อหันไปมองที่มาของเสียงก็เห็นเพียงแค่หญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินมาด้วยท่าทางหยิ่งผยอง หล่อนมุ่งหน้าเข้ามาหารินรดา สุดท้ายก็มาหยุดที่ตรงหน้าเธอ รินรดาที่ขดตัวอยู่ในกระสอบซึ่งตรงกันข้ามกับสศิชาที่กำลังเดือดพล่าน