บทที่65 พวกคุณเป็นใครกันแน่

บทที่65 พวกคุณเป็นใครกันแน่ สศิชา ผู้หญิงคนนั้นสมคบคิดกับชญานี ตัวเธอกับติณห์อยู่ด้วยกัน มันผิดนักเหรอ? รินรดาพลิกตัวไปมาบนเตียง ในหัวคิดถึงเรื่องสกปรกที่ชฎายุทำกับตน เรื่องพวกนี้จะบอกกับติณห์ไม่ได้ ไม่อย่างนั้น....... เพียงแต่รินรดายังคงไตร่ตรองว่าจะบอกไปดีหรือไม่ ทางฝั่งติณห์เองก็รอให้รินรดาพูดออกมาเองไม่ไหว จึงส่งคนไปดักสศิชาไว้ สศิชาทำเรื่องเลวร้ายไปแล้ว โชคดีตอนที่ติณห์เธอได้รับข่าวว่าชญานีหนีไปแล้ว จึงรู้ว่าติณห์จะต้องควานหาตัวเธอไม่พบแน่ๆ ดังนั้นเมื่อคนของติณห์มาถึงหน้าประตู เธอก็กำลังช็อปปิ้งอย่างสบายใจ อยู่ๆชายชุดดำกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวตรงหน้าเธอ " คุณสศิชาใช่ไหมครับ? นายของเราให้มาเชิญคุณ " สศิชากล่าว " นายของพวกคุณคือใคร? เชิญฉันไปฉันก็ต้องไปงั้นเหรอ? " ชายชุดดำเหล่านั้นเปลี่ยนท่าที หนึ่งในนั้นกล่าวเสียงต่ำ " น่ารำคาญ " จากนั้นก็ยกตัวสศิชาขึ้นพาดบ่า แล้วยัดใส่ในรถตู้ สศิชาทั้งตกใจทั้งโกรธมากที่พวกเขากล้าทำแบบนี้กับเธอ ยังไม่ทันเรียกให้ชฎายุมาช่วย ชายชุดดำก็กระชากกระเป๋าของเธอแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่างรถ " พวกแก! " ชายชุดดำไม่สนว่าเธอจะดิ้นขัดขืนอย่างไร แล้วใช้เชือกมัดเธอเอาไว้ สศิชาขยับมือไม่ได้ก็เปลี่ยนมาใช้ขาแทน ครู่เดียว ขาคู่นั้นก็ถูกมัดไว้เช่นกัน ความรู้สึกแบบนี้...... ในที่สุดสศิชาก็รู้สึกคุ้นๆกับสถานการณ์นี้ นี่มันแบบเดียวกับที่เธอมัดรินรดาไว้เลยไม่ใช่เหรอ " พวกแก..... เป็นใครกันแน่? " เธอถามด้วยเสียงสั่นเครือ ทันใดนั้นความกลัวก็เข้าครอบคลุมจิตใจ ชายชุดดำไม่ตอบ เพียงขับรถต่อไป หนึ่งในนั้นหยิบถุงดำขึ้นมาคลุมหัวของเธอเอาไว้ ปิดกั้นการมองเห็น มองไม่เห็นขยับไม่ได้ ในรถไร้บทสนทนาพูดคุย ความรู้สึกนี้ สศิชารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า " ฉันขอบอกพวกแกเอาไว้ สามีของฉันคือคนของตระกูลสวันนีย์นะ พวกแกทำเรื่องแบบนี้ เขาไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่ " ถึงตรงนี้ชายชุดดำก็มีการตอบสนองเล็กน้อย หัวเราะอย่างเย็นชาออกมาไม่กี่ครั้ง สศิชาห่อเหี่ยว แม้แต่ตระกูลสวันนีย์ก็ไม่ได้ผลเหรอ? อีกฝ่ายเป็นใครกัน ฝ่ายของรินรดานอกจากติณห์แล้วจะมีใครอีก? แต่เธอไม่รู้เลยว่า ติณห์นั้นคือCEOของบีแอมเค ในขณะที่สศิชาระดมความคิดอย่างมากพยายามที่จะคิดออกว่าคนคนนั้นเป็นใคร รถก็หยุดลง ชายชุดดำไม่สนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงหรือคนท้อง กระชากเธอลงมาจากรถ " เบาๆหน่อยสิ! " สศิชาพูดอย่างไม่พอใจ แต่ในใจก็แอบหวาดกลัว เธอคงจะไม่ต้องเป็นเหมือนรินรดาใช่ไหม? ไม่รู้ว่าชายชุดดำจะพาเธอไปที่ไหน ระหว่างนั้นยังมีบันไดอยู่หลายขั้น เพราะไม่มีใครเตือนเธอ สศิชาเกือบจะล้มกลิ้งลงไปเป็นลูกหมาคลุกโคลน ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันจะเช็คบิลพวกแกรายตัวแน่นอน ชายชุดดำพาเธอมาถึงสถานที่หนึ่งจากนั้นก็ไม่สนใจเธออีก ปล่อยให้เธออยู่อย่างนั้นคนเดียว ไม่นาน ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น สศิชาตั้งใจฟัง มันฟังดูไม่เหมือนกับเสียงของพวกชายชุดดำ " สศิชา? " เสียงที่คุ้นหูนี้ สศิชารู้ได้โดยทันที " ติณห์? นายจับฉันมาทำไมกัน? " สศิชาได้ยินคนรู้จัก ความรู้สึกถึงการคุกคามหายไป ก็เริ่มดิ้นให้ปล่อยตัวเธอ " ให้ปล่อยเธอเหรอ? นี่เธอฝันอยู่รึไง? " ติณห์เอ่ยเบาๆ สศิชาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าน้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะแตกต่างจากปกติ " นาย...... " สศิชาแกล้งทำเป็นใจเย็น ก่อนนั่งลงบนพื้น เหมือนว่าทำแบบนั้นแล้วจะทำให้บรรยากาศคลายลงได้ " ทำไมนายถึงต้องจับตัวฉันมา? ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ? " ติณห์หัวเราะเบาๆโดยไม่ได้พูดอะไร สศิชาเริ่มพูดขึ้นมาเอง " ฉันกำลังเดินช็อปปิ้งอยู่ดีๆ คนของนายก็จับฉันมานี่ กลางวันแสกๆไม่กลัวกฎหมายบ้างเลยรึไง? " ติณห์เอ่ย " ถ้าหากจะบอกว่า ฉันอยู่เหนือกฎหมายล่ะ? " ติณห์พูดดักขึ้น " สศิชา เธอจะเล่นอย่างนี้กับฉันใช่ไหม งั้นฉันจะทำให้เธอนึกออกเอง " " ที่งานศพของพ่อหล่อน เธอกับแม่ของเธอทำยังไงบ้างนะ? อ๋อ ให้คนมาข่มขืนหล่อน " " ในงานแต่งของบรรพต ถ้าฉันจำไม่ผิด แก้วไวน์ของหล่อนเธอก็เป็นคนยื่นให้นี่ " " อืม ยังมีเมื่อไม่กี่วันก่อนที่หล่อนถูกลักพาตัวไป เธอรู้เรื่องไหม? " สศิชาขดตัวเข้าอย่างหวาดกลัว " นายคงไม่ได้คิดว่าเรื่องพวกนั้นฉันเป็นคนทำใช่ไหม? " ติณห์เอียงคอ ดูเหมือนว่าใครบางคนจะยังแกล้งโง่ไม่เลิก " ฉันรู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่เธอ ก็ชญานีเป็นคนทำทั้งหมดนี่นะ เพราะไม่ได้รับความรักจากฉัน ก็เลยเอาไปลงกับรินรดา " สศิชาได้ยินคำพูดของติณห์ก็แอบยิ้มกับตัวเองในใจ สงสัยไอคิวจะไม่ค่อยดีนะ " เธอคิดว่าฉันจะพูดแบบนี้สินะ? " ได้ยินประโยคนั้น มุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยของสศิชาชะงักค้าง " มันไม่ใช่ความจริงหรอกเหรอ? "