已经是第一章了
ตอนที่ 350 คืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ตอนที่ 350 คืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เธอมองเขาที่ลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ดึงกางเกงขึ้นใส่เข็มขัด แล้วก็ติดกระดุมเสื้อ เพราะว่ามองไม่เห็น การกระทำของเขาจึงเป็นไปอย่างช้าๆ เธอไม่ได้ช่วยเขา ยังคงจ้องมองเขาอยู่ “คุณพูดมา แม่ของคุณไม่อนุญาตให้คุณกับฉันรักกันใช่ไหม?” เธอค่อยๆคาดเดา เธอคิดว่ามันต้องเป็นเหตุผลนี้แน่ๆ แค่ไม่เข้าใจนิดหน่อยว่าปุริมกับเมนิลาไปญาตดีกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน คนดี ผมไปก่อนนะ” มือของเขาควานไปมากลางอากาศ จากนั้นก็เกลี่ยใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก ในมือของนรวรถือคีย์การ์ดของห้องนี้อยู่
ไหนเขาบอกส่งปุริมให้ภรรยาอย่างเธอแล้วไง ไม่เห็นเขาจะอยู่ห่างจากเธอและเขาเลยสักนิด
และเธอก็ไม่รู้ตัวเลยแม้น้อย
มองปุริมเดินตามนรวรออกจากห้องไปอย่างเลื่อนลอย จนหายไปจนสุดทางเดิน เธอไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย
บนร่าง มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคลุมไว้ เธอคลุมกายไว้ เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นร่างกายของเธอ
เขาไปแล้ว ในคืนวันนี้ที่เขาทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้ง นอกจากจูบก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น
และเขา ตอนแรกก็เหมือนจะเป็นฝ่ายปฏิเสธซะด้วยซ้ำ แต่ไม่ทันไร กลับเหมือนว่าโหยหาเธอเหลือเกิน จนกระทั่ง โทรศัพท์สายนั้นที่ทำให้ทุกอย่างยุ่งวุ่นวายไปหมด
เธอคิดว่ามือของเธอช่างไม่รักดี เธอไม่น่าเก็บโทรศัพท์ให้เขา เพราะโทรศัพท์ของเขาดังอยู่ตั้งนานนั้นก็หมายความว่าเขาไม่อยากรับ แต่เธอ ดันเก็บโทรศัพท์ให้เขา
จู่ๆเธอก็รู้สึกโกรธตัวเองขึ้นมา ทำไมโง่แบบนี้นะ?
ทันใดนั้น เพ็ญนีติ์ก็คิดว่าตัวเองช่างโง่ขึ้นมาทันที ในเมื่อเธอสงสัยคำพูดของเขาที่บอกว่าแม่ไม่ใช่เมนิลามาตลอด แล้วทำไมไม่ค้นหาความชัดเจนกับอดีตให้ถึงที่สุดนะ
สวมใส่เสื้อผ้าลวกๆ ไม่ได้แม้แต่เช็คเอ้าท์ รีบลงมาข้างล่าง จึงพบว่ารถคันที่นรวรสละให้เธอยังคงอยู่ ดูแล้วน่าจะจงใจจอดทิ้งไว้ให้ แต่ว่านรวรกับปุริม หายไปแล้วไม่เห็นแม้แต่เงา
เธอขับรถด้วยความเร็วสูงสุด เธอคิดว่าปริศนาทั้งหมดยังมีคนหนึ่งที่จะช่วยไขได้ นั่นก็คือแม่
ถ้าคำว่าปีศาจจิ้งจอกของผู้หญิงในสายหมายถึงแม่จริงๆ งั้นแม่ก็ต้องรู้เรื่องของแม่ปุริมแน่นอน
“แม่...”เธอเปิดประตูพร้อมทั้งหอบหายใจ จากนั้นก็ลากแม่เข้ามาในห้องของเธอ ดันแม่ให้นั่งลงบนเตียง เธอมองตาของแม่แล้วพูดขึ้น “แม่คะ แม่สนิทกับแม่ของปุริมไหม?”
“เพ็ญนีติ์ ถามอะไรแม่เนี่ย?”
“แม่ แม่บอกหนูมา หนูอยากรู้” เพ็ญนีติ์พยายามควบคุมน้ำเสียงให้นุมนวล เธอไม่เชื่อว่าแม่จะเป็นปีศาจจิ้งจอกไร้ยางอายอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นว่า แม่เล่นชู้กับพ่อของปุริมหรือไง? แม่ของเขาถึงได้เกลียดแม่ของเธอขนาดนี้?
ไม่เช่นนั้น ทุกอย่างก็จะยังคงไม่ชัดเจน และคงคาดคะเนอะไรไม่ออก
จีรพรขวดคิ้วนิดๆ ราวกับตกอยู่ในห้วงความคิด เป็นเวลานาน ถึงได้พูดขึ้นเสียงเบา “อืม พวกเราสนิทกัน ไม่งั้น คงไม่หมั้นหมายแกกับปุริมตั้งแต่เด็กหรอก”
“แม่ งั้นบอกหนูมา ทำไมความสัมพันธ์ของปุริมกับแม่ของเขาถึงไม่ดีมาตลอด ทำไมเมนิลาถึงไม่ชอบเขา? แต่ตอนนี้ จู่ๆเขาก็เชื่อฟังเมนิลาขึ้นมา แม่ วันนี้หนูไปเจอเขามา แต่ว่า แม่ของเขาโทรมาบอกให้เขากลับไปหา ยังพูดอีกว่า ห้ามยุ่งกับลูกสาวของนังปีศาจจิ้งจอก แม่คะ ที่แม่ของเขาพูดมาไม่ใช่แม่ใช่ไหม หนูว่ายังไงก็ไม่ใช่” เพ็ญนีติ์เกือบจะตะคอกออกมา ในใจของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด ตอนที่ขับรถกลับมาไม่รู้ว่าโดนข้อหาไปกี่กระทงแล้ว เธอฝ่าไฟแดงด้วย
จีรพรส่ายหน้าเบาๆ จากนั้นก็จับมือของเธอมาวางไว้บนฝ่ามือแล้วก็ลูบเบาๆ “เพ็ญนีติ์ ขอบใจแกที่เชื่อใจแม่นะ แม่ไม่เคยทำอะไรจริงๆนะ”
“ แล้วทำไมแม่ของปุริมต้องพูดแบบนั้นด้วยล่ะคะ? แม่รีบบอกหนูเถอะว่าทำไมความสัมพันธ์ของปุริมกับเมนิลาถึงได้เปลี่ยนไปเร็วขนาดนั้น?” เธอไม่เชื่อหรอกว่าแม่ไม่รู้เรื่อง แม่รู้แน่ๆ
จีรพรกัดฟัน จากนั้นก็พูดขึ้นเสียงแผ่ว “ดูเหมือน ปุริมจะเจอเมนิษาแล้ว”
คำพูดของมารดาทำให้เพ็ญนีติ์นิ่งอึ้ง เมนิษา เมนิลา ชื่อคล้ายกันเลย ต้องเป็นชื่อที่ตั้งให้พี่สาวน้องสาวแน่ๆ “แม่ ความหมายของแม่ก็คือแม่ของปุริมไม่ใช่เมนิลาแต่เป็นคนที่ชื่อเมนิษาหรอคะ?” เธอถามเสียงสั่น จู่ๆก็รู้สึกว่าระหว่างเธอกับปุริมมีกำแพงมากั้นกลางทันที กำแพงสูงจนข้ามผ่านไปไม่ได้
จีรพรพยักหน้า “ใช่ แม่แท้ๆของปุริมคือเมนิษา ต่อมาหลังจากที่คลอดปุริมจนปุริมได้สักสามขวบจู่ๆก็เธอหายไป จากนั้นพ่อของปุริมก็แต่งงานกับพี่สาวของเมนิษานั่นก็คือเมนิลา แล้วเมนิลาก็เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็กจนโต คนที่รู้เรื่องนี้มีน้อยมาก แม่ก็บังเอิญไปได้ยินมาอีกทีน่ะ”
“หายไป.....หาเจอ.....” เพ็ญนีติ์พึมพำ เธอเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างในวันนี้แล้ว ช่างยุ่งเหยิงเสียจริง นี่ไม่ใช่เวลาที่ควรจะรับรู้เลย
ถ้าปุริมรู้แล้วว่าแม่จริงๆคือเมนิษา ดังนั้น สีหน้าตอนที่เขารับโทรศัพท์ก็อธิบายทุกอย่างชัดเจนแล้ว คนในสายไม่ใช่เมนิลาจริงๆด้วย
เธอนั่งคลุกเข่าอย่างเลื่อนลอยอยู่ข้างเท้าของแม่ “แม่คะ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ได้ยังไงกัน?” แล้วทำไมเมนิษาถึงได้ดูเกลียดแม่ขนาดนั้น เธอไม่เข้าใจจริงๆ
已经是最新一章了
加载中
