บทที่ 288 ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่

บทที่ 288 ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ ผลักประตูห้องออฟฟิศออก ลี่โม่อวี่ก็เห็นไป๋หลางนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ ไป๋หลางที่ตัดผมและเปลี่ยนชุดที่สะอาดสะอ้านแล้วเผยให้เห็นใบหน้าจริงๆ ของเขา บนใบหน้าคมกริบมีรอยแผลมีดที่ดูน่าเวทนาอยู่รอยหนึ่ง ทำให้ภาพลักษณ์ที่ดูเย็นชาของไป๋หลางดูโหดร้ายมากขึ้น “สวัสดีครับ!”