已经是第一章了
บทที่189 ลางสังหรณ์ไม่ดี
บทที่189 ลางสังหรณ์ไม่ดี
ไก่ตัวผู้ขันบอกเวลาเช้าตรู่
กู้อ้าวเวยนั่งอยู่บนเก้าอี้เพียงลำพัง ลมพัดเบาๆริมหู ขอบถ้วยตรงปลายนิ้วยังคงเกลี้ยงเกลา แสงสว่างเพียงแค่ริบหรี่ไม่ว่าอย่างไรนางก็มองไม่เห็น มีเพียงประสาทสัมผัสอื่นเท่านั้นที่ละเอียดอ่อนมากกว่า นึกถึงตรงนี้ นางเพียงแค่อาศัยตอนที่ไม่มีคนอื่นๆอยู่
已经是最新一章了
加载中
