已经是第一章了
ตอนที่ 111 จิรภาส จะเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 111 จิรภาส จะเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง
แต่ดูเหมือนว่าจรีภรณ์จะไม่ได้ยิน แถมยังค่อยๆเอียดเข้าอ้อมกอดของเขา
มือยิ่งราวกับแมวตัวหนึ่งไปลูบไล้หัวใจของเขา
จิรภาสถอนหายใจเฮือกใหญ่ พยายามขัดขืนความปรารถนาของร่างกาย แล้วก็อุ้มเธอไปข้างบนห้อง
ข้างบนของโรงแรมแก้วรุ้งเป็นห้องรับแขกหลังจากเขาให้ปณัยเปิดห้องเรียบร้อยแล้วก็อุ้มจรีภรณ์เข้าไป
พอเข้าไป จิรภาสก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาเป็นเหมือนกับอสูร
จนมาถึงวันนี้แต่ไหนแต่ไรมาเขามีแต่ความเจ็บปวด เขาคิดถึงเธอทุกวัน แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ยังสนิทสนมกับชนุตต์อยู่นั่น เขารู้สึกว่าตัวเขาเองก็บ้าไปแล้วแน่ ๆ เลย
ยิ่งทำให้หดหู่คือตั้งแต่ครั้งที่แล้วเขารอเธออยู่บ้านตรีภพทั้งคืน เดิมทีเขาอยากจะคุยกับเธอตั้งแต่เช้า แต่ผู้หญิงคนนี้กลับจูบกันอยู่ในรถ แบบนี้ทำให้จิรภาสเกิดไฟแห่งความพิโรธจุดประกายขึ้น ตอนแรกเขาคิดว่าเธอไม่มีทางลืมเขา ตอนที่เขากำลังแอบดีใจอยู่ เธอกลับไปซะแล้ว และทิ้งปัญหาที่ตามมาให้เขาทั้งหมด
เมื่อเผชิญกับใบหน้าที่มีน้ำตาไหลของชญาภา จิรภาสไม่คิดที่จะพูดหรืออธิบายอะไร แค่บอกว่ามีธุระแล้วก็ไป รอยยิ้มของเธอ น้ำตาของเธอ ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารเธอเลยแม้แต่น้อย หัวใจของเขามีแต่จรีภรณ์ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับใจร้าย แค่เอาเขามาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นก็เท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยนึกถึงมาก่อน ยิ่งไม่นึกถึงว่าจรีภรณ์จะมีไม้นี้ด้วย เมื่อก่อนเธอเป็นคนไร้เตียงสาขนาดนั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจคาดเดาได้ ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอเกลียดเขามากเกินไป
เพราะงั้น เธอถึงต้องการแก้แค้นใช่ไหม เพราะงั้น เธอถึงจะอยู่กับชนุตต์ใช่ไหม เขายอมรับว่า วันนี้เขาได้ยินมาจากชนุตต์ว่าพวกเขาสองคนจะแต่งงานกัน จิรภาสก็รู้สึกอยากจะฆ่าชนุตต์ แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกหงุดหงิดมากกว่านั้นคือ จรีภรณ์ยังยอมรับด้วยพูดอีกอย่างก็คือ พวกเขาอยู่ด้วยกันจริง ๆ แล้วหรอเขาขอจรีภรณ์แต่งงานแล้วใช่ไหม
ไม่ ไม่ได้ ยังไงพวกเขาก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ เขาไม่ยอมให้จรีภรณ์แต่งงานกับคนอื่นเด็ดขาด ในใจของจิรภาสแอบสาบานกับตัวเองไว้ว่า เขาไม่สามารถทนเห็นจรีภรณ์แต่งงานกับคนอื่นได้ ชีวิตนี้เธอต้องเป็นของเขาเท่านั้น หลังจากนี้ต่อไปไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม เขาจะทำทุกวิถีทางให้เธออยู่กับเขา ไม่ว่าเธอจะต้องเกลียดเขาก็ตาม
พอคิดแบบนี้แล้วจีรภาสรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่มีเหตุผลไปแล้ว เขามองไปที่เลือนร่างของจรีภรณ์ แล้วก็จูบลงไปอย่างบ้าคลั่ง
กลางคืน ลมพัดมาเล็กน้อย ทำให้คนรู้สึกเย็นสบาย ข้างนอกมีฝนตกปรอย ๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น แต่อุณหภูมิในห้องกลับค่อย ๆ สูงขึ้น คนสองคนอยู่บนเตียงแล้วสวมกอดกันอย่างแนบแน่น
คืนนี้ เป็นค่ำคืนที่ไม่สามารถนอนหลับได้ !
………
ตอนเช้า จรีภรณ์ตื่นขึ้นมา แต่รู้สึกตัวหนัก ๆ ราวลับมีอะไรมาทับ รู้สึกปวดเมื่อยทั้งร่างกาย เธอพยายามที่จะขยับแต่กลับพบว่ามีอะไรผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ที่นี่ที่ไหน” จรีภรณ์รีบลุกขึ้นมา แต่กลับพบว่าเอวของเธอเองถูกกอดแน่นอยู่ในอ้อมแขนของใครคนนึง ยังมีกลิ่นหอมของร่างกายที่เธอคุ้นเคยได้สูบเข้าจมูกอีกด้วย
จรีภรณ์รีบหันมาอย่างเร็ว แต่กลับเห็นใครบางคนนอนข้างตัวเธอ เขามีใบหน้าที่สมบูรณ์แบบราวกับแกะสลัก โดยเฉพาะอันเป็นสันจมูกของเขา รูปร่างของเขาเปรียบดั่งเทพบุตรมาจุติบนโลกมนุษย์ ทำให้ผู้คนไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงที่จะตกหลุมรัก
เธอไม่เข้าใจว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น เธอจำได้ว่าเมื่อวานเธออยู่ที่งานปาร์ตี้ไม่ใช่เหรอ แล้วหลังจากนั้นชนุตต์ก็เกิดท้องเสีย ตัวเธอเองก็รอเขาอยู่ที่นั่น หลังจากนั้นก็...คิดถึงที่นี่ จรีภรณ์ก็เกิดปวดหัวขึ้น ตอนนี้ทำไมเธอถึงมาอยู่บนเตียงของจิรภาส นี่ทำให้เธอบ้าไปแล้ว
แต่โชคดีที่ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ยังไม่ตื่นขึ้นมา เธอต้องรีบออกมา ถ้าผู้ชายคนนี้ตื่นขึ้นมาแล้วก็ เธอจะเป็นอันตรายแน่ ดั้งนั้นจรีภรณ์จึงรีบลุกออกมาจากเตียงทันทีแล้วรีบสวมเสื้อผ้าก็อยากจะหนีออกไป
แต่ในขณะที่เธอกำลังจะหนี ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากหลังเธอว่า “พอสบายใจแล้วก็ไป พวกผู้หญิงที่ไม่มีความน้ำใจเสียเลยสินะ”
เมื่อได้ยินเสียงนั้น จรีภรณ์ก็สะดุ้งด้วยความกลัว เธอจึงหันกลับไปมองทันที แล้วพูดด้วยเสียงที่สั่นว่า “นาย นาย นาย....”
“ฉันทำไม? หื้ม?” ผู้ชายแสยะยิ้มมองมาที่จรีภรณ์
“ฉัน นาย… นายตื่นแล้วเหรอ”
“อื้ม”
“ฉัน....” จรีภรณ์ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการพูดอะไร ทำไมเธอถึงไปหลับอยู่บนเตียงของเขาทั้งคืน เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ผิดปกติ
“เธออะไร” ฝ่ายชายก็ยังคงถามต่อ
“ฉัน ฉันก็ไม่รู้ ฉันเมา” เผชิญกับคำถามของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ทำให้จรีภรณ์หาเหตุผลไม่ได้ ก็เลยตอบไปแบบลวก ๆ
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ” ชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่ปล่อยเธอไป แถมยังสนใจกับสิ่งที่เธอพูดเป็นอย่างมาก เขากระพริบตาและมองเธอด้วยรอยยิ้ม
“ฉันเข้าห้องผิดแล้ว” จรีภรณ์คิดไปพักใหญ่ถึงจะพูดคำนี้ออกมาได้
“อ่อ ? ” ชายคนนั้นเลิกคิ้วแล้วยิ้มอย่างมีความสนใจ “พูดแบบนี้ แสดงว่าเธอไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ”
“อื้ม ใช่ เป็นอย่างนั้นแหละ” จรีภรณ์ไม่กล้ามองหน้าเขา เมื่อกี้ตอนเธอตื่นขึ้นมาเธอเห็นอยู่ว่าเสื้อผ้ากองอยู่บนพื้น คิดว่าเธอจะไม่รู้เลยเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น
已经是最新一章了
加载中
