บทที่ 372 ไฟไหม้
บทที่ 372 ไฟไหม้
เนื่องจากไม่ได้อยู่ในนั้น เขาทำได้เพียงได้ยินจากไกลๆเท่านั้น
ไม่ว่าซ่านเซิ่งหานจะไม่พอใจอย่างไร ท้ายที่สุดเขาก็เป็นองค์ชาย สิ่งที่รู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้างที่สุดของชีวิตก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากการเสียหน้า ไม่ได้กินได้ดื่ม แต่เมื่อได้มาติดตามพวกเขา ได้มาเห็นภูมิปัญญาที่สุดจะสามัญของพวก