บทที่ 477 จนมุม
บทที่ 477 จนมุม
ดูเหมือนจะเห็นความตกตะลึงในสายตาของนาง “แม่เจ้าสอน แม้หลายปีมานี้ไม่มีความพัฒนาขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลง”
กู้อ้าวเวยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรจะพูด เพียงดึงมือของตนเองออกอย่างเฉยชา “ข้าเองก็เป็นหมอ กินยาแล้วก็จะดีขึ้น”
“งั้นชีพจรของเจ้า……” ฉูหลี่ยังพูดไม่จบ แค่มองแขนข้างหนึ่งของกู้อ้าวเวย