พี่ชาย น้องสาว พอๆ กัน

วินนี่ ลืมไปด้วยซ้ำว่าเขากะเวลากับการอยู่เมืองไทยแค่สองเดือน ก็ชายหนุ่มพึ่งจะนึกเรื่องสนุกๆ ขึ้นได้ การมาครั้งนี้ผิดแผนไปเสียหมด การพบปะกับเรื่องราวที่เขาวิ่งหนีมาตลอด ทำให้ความหวาดระแวงแคลงใจที่มีมาโดยตลอดลดลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ ส่วนลึกในใจเขารู้ดีว่าที่รู้สึกดีนั้นเพราะอะไร…วินนี่ยังจำอ้อมกอดที่รัดเขาแน่นเมื่อวันก่อนได้ดี ดวงตาเข้มฉายแววพึงใจ หญิงสาวที่เขาเกลียดชังทำท่าทีอาลัยอาวรณ์กันมากมาย ไม่ว่าหล่อนจะแสดงละครตบตากันหรือไม่ แต่การจู่โจมของหล่อนทำให้วินนี่คิดอะไรสนุกขึ้นได้ การใช้เวลาอยู่เมืองไทยคราวนี้เห็นทีจะไม่น่ากลัวอีกต่อไป วินนี่นึกถึงการเอาคืน รสชาติมันคงดีพิลึก ภาพน้องสาว คำขอร้องก่อนน้องจะจากไปเวียนเข้ามาในหัวสมองจนได้ นึกเรื่องนี้ขึ้นมาวินนี่ก็เริ่มปวดหัวจี๊ดๆ ทันที ในวันนั้นหลังจากที่เขาบอกน้องว่า ให้ทำใจให้สบาย เพราะเขาจะจัดการเรื่องที่น้องต้องการให้ วินนี่ก็ทำมันทันที เขามีน้องสาวอยู่คนเดียว รินทิพย์เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจ ชายหนุ่มทิ้งความทุกข์ อารมณ์เกลียดชังที่กัดกร่อนจิตใจของตัวเองไว้ก่อน เขาต้องจัดการเรื่องของน้องสาวให้สำเร็จก่อน ผู้ชายคนนั้นคือสิ่งแรกที่เขาจะจัดการ…มันดูตลกเหมือนกันในความรู้สึกตอนนั้น เพราะยังไม่รู้ที่มาที่ไปเรื่องราวของน้องสาวและผู้ชายคนนั้นเลย แต่ในใจที่รักน้องสาวเหลือเกิน ทำให้วินนี่สามารถทำอะไรก็ได้ให้น้องมีความสุข น้องเขามีทุกสิ่งทุกอย่างเพียบพร้อมเขามั่นใจเหลือเกินว่าผู้ชายคนที่น้องเลือกจะไม่ผิดหวังถ้าลงเอยกับรินทิพย์ แต่หลังจากได้ยินชื่อและเห็นภาพของผู้ชายคนนั้นเต็มตา ความมั่นใจที่มีเกินร้อยของเขาก็เหลือเพียงเศษเสี้ยว “เขาเป็นคนไทยค่ะพี่ เขาชื่อว่าพิภพ พี่ดูรูปพวกนี้ได้เลยค่ะ” น้องสาวยื่นอัลบั้มรูปให้เขาดู ใบหน้าที่ยังคงมีคราบน้ำตาเกาะอยู่ยิ้มให้อย่างน่ารัก “พี่ทำไมทำหน้าเหมือนรู้จักพี่ภพเลยคะ” น้องสาวถามขึ้นเมื่อใบหน้าเขาปิดไม่มิดว่าคิดอะไรอยู่ “ใช่ พี่รู้จักเขาและพี่รู้ว่าเขากำลังจะกลับเมืองไทย” “ไม่จริงค่ะ เขายังเรียนไม่จบซักหน่อยทำไมต้องกลับด้วย” น้ำตาที่แห้งติดอยู่ที่แก้มเนียนเริ่มชุ่มชื้นอีกครั้ง วินนี่มองดูน้องสาวด้วยความสงสารจับหัวใจ ขนาดตัวเขาเป็นลูกผู้ชายยังเจ็บหนึบ และชาขนาดนี้แล้วน้องสาวล่ะ น้องสาวจะเจ็บขนาดไหน ไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมีย ขนาดมันรู้ว่ารินทิพย์ท้องอยู่มันยังจะทิ้งได้ลงคอ คิดมาตรงนี้วินนี่ก็หวนนึกไปถึงใบหน้าสวยใสของผู้หญิงอีกคน แพรวาเธอคนเดียวไม่พอ พี่ชายเธอยังมาทำบัดซบกับน้องสาวเขาอีก แล้วเราจะได้เห็นดีกัน วินนี่ยังรู้สึกได้ว่าอารมณ์วันนั้นของเขาเป็นยังไง แม้จะผ่านมาหลายปี พี่ไม่ได้จะผิดคำสัญญากับน้องเลยนะ สำหรับผู้ชายคนนั้นพี่อโหสิตามที่น้องขอแล้วนะริน ในตอนแรกสมองของเขาไม่เคยมีคำนั้นอยู่ คำว่า ‘อโหสิกรรม’ เพราะเขาคิดว่าน้องเจอกับเรื่องเลวร้ายมากเกินไป และเขาจะทำทุกทางเพื่อให้น้องมีความสุข ที่ยอมทุกอย่างเพราะนึกถึงหลานที่จะเกิดมาเป็นประเด็นหลักแต่สุดท้ายเรื่องราวที่น้องบอกให้ฟังมันไม่ใช่เรื่องจริงเสียทั้งหมด หลังจากที่รู้ความจริงวินนี่รู้สึกโล่งอกไปเยอะ หัวใจที่เหมือนมีเชือกโยงใยรัดอยู่เริ่มผ่อนคลาย แม้มันจะไม่ได้รู้สึกโล่ง ผ่อนคลายไปทั้งหมดแต่ก็ดีขึ้นมากทีเดียว “น้องรินไม่ได้ท้องนะวิน” “.แกว่าอะไรนะ” เขาถามย้ำเพื่อนรุ่งเช้าวันต่อมาที่ห้องพัก “ฉันบอกว่าน้องรินไม่ได้ท้อง” “แกแน่ใจเหรอนนท์”เขาลากมือเพื่อนออกจากห้องนอนซึ่งน้องสาวเขานอนหลับอยู่ “ฉันแน่ใจเมื่อวานหลังจากนายบอกว่ารินป่วยให้ฉันมาดูให้หน่อย ฉันก็พูดกับน้องรินว่าถ้ากลัวหมอฉันจะจัดการทุกอย่างให้เองเพราะน้องรินเป็นไข้ธรรมดาเท่านั้น น้องรินก็บอกว่าให้ฉันตรวจเร็วๆ เธอจะได้พักผ่อน ฉันก็วัดไข้น้องแก ก่อนจะออกไปหายามาให้ทาน น้องรินเลยบอกให้ฉันซื้อยาปวดท้องมาให้ด้วยเพราะเธอปวดท้อง” “แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ารินไม่ได้ท้องนายเป็นหมออัจฉริยะที่ตรวจคนไข้ด้วยสายตาเหรอ” เขาเริ่มหงุดหงิดเมื่อเพื่อนไม่ยอมเข้าเรื่องที่อยากรู้สักที “น้องนายหยิบแผงยาที่จะซื้อให้ฉันน่ะสิฉันเลยรู้” หลังจากนั้นว่าที่คุณหมอนนท์จึงบอกเขาว่ายาที่รินฝากซื้อเป็นยาที่พวกผู้หญิงชอบใช้ในวันนั้นของเดือนและเมื่อน้องสาวนอนหลับสนิทเขาจึงหาหลักฐานเพื่อป้องกันความผิดพลาดและเขาก็พบหลักฐานในกระเป๋าถือใบหรูที่น้องสาวชอบถือ แม้วินนี่จะรู้ว่าน้องโกหกเรื่องตั้งท้อง แต่ไม่ได้หมายความว่าไอ้พี่ชายตัวดีของแพรวาจะหลุดรอดไปได้ เขาต้องจัดการมันอยู่ดีเพราะมันเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวเขาต้องเสียใจ วินนี่จึงต้องไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้น วันนั้นเขารีบเร่งมากเพราะกลัวจะไปไม่ทัน วันก่อนที่เขาได้ยิน ไม่ผิดแน่สามคนนั้นจะเดินทางอีก 3 วัน “คุณอยากให้น้องคุณอยู่กับผู้ชายอย่างผมเหรอ” คำพูดแรกที่ออกจากปากพี่ชายของแพรวาทำเอาวินนี่เลือดขึ้นหน้า “นายไม่จริงจังกับรินแล้วนายมายุ่งกับน้องสาวฉันทำไม!” วินนี่ตะคอกเสียงแหบแห้ง ไอ้หน้าจืดที่น้องบอกว่ารักมันหนักหนาไม่ได้กลัวเขาสักนิดสายตาของมันมองเขานิ่งก่อนตอบว่า “ด้วยเกียรติของลูกผู้ชายผมสาบานว่าไม่เคยแตะต้องคุณรินให้ต้องมัวหมอง” แววตานิ่งๆ คำพูดแบบมั่นใจของผู้ชายคนนั้นทำเอาวินนี่รู้สึกอายกับการกระทำของตัวเอง “คุณกลับไปซะเถอะฝากคุณดูแลคุณรินด้วย” พี่ชายหน้าจืดของแพรวาเดินจากไปแล้ววินนี่ยังยืนอึ้งไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้หมายความว่าอย่างไร เพราะดูจากท่าทีที่แสดงออกเวลาพูดถึงน้องสาวเขา นายพิภพดูจะห่วงใยและห่วงหา แล้วทำไมสองคนนี้จึงไม่เข้าใจกัน แล้วไม่นานวินนี่ก็รู้เรื่องที่อยากรู้แม้มันไม่สามารถไขข้อข้องใจได้หมด แต่เขาก็ไม่ต้องทนคิดเรื่องราวปวดหัวเหล่านี้ไปเองอีก “ใช่ค่ะเขาเคยบอกว่าชอบน้อง แต่น้องไม่เข้าใจ ไม่เคยเข้าใจคำที่เขาบอกเลย พี่รู้ไหมพี่ภพไม่เคยทำให้น้องมั่นใจว่าชอบน้อง หนำซ้ำยังบอกว่าขอให้ได้มอบความรู้สึกดีๆ ให้น้องข้างเดียวก็พอ น้องไม่ต้องมาชอบเขาก็ได้ พี่พอรู้ไหมคะว่าทำไม” “มันก็โกหกรินนะสิ” ตนเคยพูดแรงๆ เพื่อให้น้องสาวได้ตัดใจ “น้องไม่เชื่อหรอกว่าเขาโกหก พี่รู้ไหมเขาดูแลเทกแคร์น้องตลอดเวลา และพี่ภพไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่น” เมื่อน้องสาวเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟัง วินนี่ก็พาลนึกถึงผู้หญิงจอมลวงโลกอีกคน ใบหน้าเขาจึงบูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ น้องสาวเขาคงเห็นจึงหยุดพูดทันที “ทำไมไม่พูดต่อ” วินนี่ถามใบหน้ายังคงเครียด “พี่เป็นอะไรคะรินแค่เล่าให้พี่ฟังพี่อย่าเครียดเลยและพี่ก็ห้ามโกรธเขาด้วย” ‘แหงละจะโกรธมันได้ไงมันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย’ วินนี่คิด ไม่ได้บอกน้องสาวว่าเขาออกไปพบนายพิภพมา และเขารู้ความจริงหมดแล้ว แต่สองวันหลังจากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นอีก และเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดที่ทำให้เขาหยุดคิดเรื่องของตัวเองไปชั่วระยะเวลาหนึ่งอีกครั้ง นั่นคือน้องสาวที่เขารักสุดชีวิตประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เรื่องราวมันเกิดขึ้นเร็วมากจนวินนี่ช็อกไปเลย ดีที่เขามีเพื่อนรักอย่างนนท์คอยช่วยเหลือก่อนที่บิดาจะบินมาจัดการ วินนี่จำได้ดีว่าครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับน้องสาว เขาพูดคุยเปิดอกถึงเรื่องแพรวาและบอกรินทิพย์ว่าเขาเองก็หลงรักน้องสาวของผู้ชายที่น้องรัก วันนั้นรินทิพย์ดูจะดีใจและตื่นเต้นมากเธอยังชวนเขาให้เดินทางไปเมืองไทยด้วยกันแต่เขาปฏิเสธน้องสาวไปว่า “พี่ไม่มีวันให้อภัยผู้หญิงคนนั้นหรอก ส่วนน้องจะตัดสินใจยังไงพี่ไม่ขอเข้าไปก้าวก่าย” “ไม่ก้าวก่ายแล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไม่รู้ล่ะรินสั่งห้ามพี่เด็ดขาด ห้ามโกรธ ห้ามเกลียดคนที่น้องรัก พี่เข้าใจไหม เอ่อ…และพี่ต้องให้อภัยเขารู้ไหม เพราะเขาจะมาเป็นน้องเขยพี่ สัญญามาเลยนะ” รินทิพย์รบเร้าไม่หยุดเขาก็เลยตัดความรำคาญรับคำน้องสาว และอดตลกน้องสาวไม่ได้ที่แต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะให้ขึ้น แต่เพราะเขาคิดเสมอว่าน้องสาวเขายังเด็กเขาเลยยอมอภัยให้น้อง แต่คำขอของน้องไม่ได้รวมถึงผู้หญิงอีกคนนี่น่า ดวงตาคมเข้มส่องประกายเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด แพรวา เจ้าหล่อนเข้ามาให้เขาคิดบัญชีโดยง่าย วินนี่เริ่มจะเบิกบานใจทุกครั้งที่คิดว่าหล่อนจะโดนอะไรบ้างนับจากวันนี้และอนาคตทุกๆ วันที่เขาอยู่เมืองไทย