已经是第一章了
แม่ม่ายเนื้อหอม
“มาสิ ตามมา” ฆนศิลาดึงลาก หันหลังมุ่งตรงไปเรือนเล็ก
งามฟ้าไม่ยินยอมสะบัดมือแต่ไม่อาจหลุดจากมือแข็งแรง “กับคนตายก็ไม่ยกเว้นที่จะกล่าวถ้อยคำร้ายกาจหรือคะ”
ทุกวินาทีที่ผ่านไปหญิงสาวยิ่งสับสนว่าคนตรงหน้าเป็นคนเดียวกับที่เธอเคยหลงรักหัวปักหัวปำหรือเปล่า คนอ่อนโยน ให้เกียรติกันคนนั้น หายไปแล้วจริงหรือ
“ไม่ต้องมาทำเป็นโลกสวย โลกของเธอมันเปื้อนราคีคาว เปื้อนบาปตั้งแต่เพิ่งแตกเนื้อสาวแล้ว ต้องให้พูดซ้ำกี่ครั้งถึงจะจำได้” ใบหน้าบึ้งโน้มลงมาชิดใกล้แก้ม
ผู้ชายคนนั้นตายไปแล้ว ตายไปจริงๆ อีกอย่างเข้าใจว่าตอนนี้คนตรงหน้าคงมึนเมา เพราะเธอได้กลิ่นไวท์จากริมฝีปากเขา
“ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว เหมือนคุณจะเมานะคะ ค่อยคุยกันดีกว่า”
“จะไปไหนล่ะ อุตสาห์ลงทุนตากฝนเปียกปอนมาดักรอตามฉันมานี่” ฆนศิลาไม่ชอบที่สุดคือการที่ใครสักคนเดินหนีทั้งที่ยังคุยไม่จบ ยิ่งกับคนตรงหน้าที่เดินเข้ามาให้ชำระแค้นในหัวใจ ยิ่งไม่ชอบใจ
“ฉันจะกลับ” งามฟ้าไม่ไว้วางใจ ตกใจเห็นแววตานิ่งกลายเป็นความรังเกียจเดียดฉันท์จึงปัดป้องผลักไสเพื่อเดินหนี จะคุยจะตกลงแต่ไม่เอาแบบนี้
“กล้าขัดใจฉันหรือ ถ้าอย่างนั้นจากหนึ่งปีที่ต้องอยู่ที่นี่ฉันจะยืดเวลาเป็นเท่าไหร่ดีนะ…”
“คุณ…”งามฟ้าหน้าซีด
“ดูท่าเธอไม่ขัดข้องถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” ฆนศิลาสะใจหันหลังเดินขึ้นตึก งามฟ้าคว้าแขนยาวไว้ได้ทัน
“ก็ได้ ฉันจะทำตามที่คุณต้องการ…แต่คืนนี้เลยหรือคะ” แววตาหมองยังถามย้ำ ป้ายน้ำฝนปนน้ำตาออกจากแก้ม ฆนศิลายิ้มหยัน
อีกห้องซึ่งอยู่ใกล้ห้องที่งามฟ้าและลูกใช้นอนฆนศิลาดึงลากงามฟ้าไปถึงที่นั่นจนได้ เขาปิดประตูก้มถอดเสื้อสูทออกจากตัว งามฟ้ารู้สึกเธอร้อนรุ่ม เคอะเขินคล้ายเด็กสาวในวันวาน อากาศเริ่มเย็นขึ้นทุกวินาทีเพราะเม็ดฝนที่ลงมาไม่ขาดสาย แต่เธอกลับรู้สึกร้อน
“ถอดเสื้อผ้าแล้วเดินมานี่” เขาสั่งปัดเส้นผมเปียกฝนที่ปรกใบหน้าไปด้านหลัง งามฟ้ายืนตัวแข็ง
“มานี่ อย่าชักช้า รู้งานแล้วนี่ ถอดเสื้อผ้าสิ” เขาว่าต่อ
งามฟ้าก้าวขาช้าๆ เหมือนโดนมนต์สะกด เธอมือสั่นปลดกระดุมเสื้อ เสื้อเชิ้ตสีขาวหล่นลงบนพื้นพรม ตามด้วยกางเกงห้าส่วนผ้าฝ้ายสีเดียวกัน
ฆนศิลาจ้องร่างอวบอิ่ม คับตึงด้วยความต้องการ เขาต้องการผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่ไม่อยากให้เกิดอารมณ์นี้ มันมากกว่าอารมณ์ใคร่ เขาเกลียดความรู้สึกนี้จึงหันหลังเดินไปที่เตียง “มานี่”
งามฟ้ารีบเดินก่อนจะเดินขึ้นเตียงก่อนร่างสูงที่ยังมีเสื้อผ้า ผ้านวมเธอหยิบมาห่อหุ้มร่างเปลือย
ฆนศิลามองท่าทีนั้นด้วยความฉงน เดินเข้าชิดเตียง “ออกมาจากผ้านวม”
“ฝนตก ฉันหนาวคะ”
“ฉันจะทำให้ร้อนเอง คงไม่ยาก”
งามฟ้าหน้าแดงจัด จำปล่อยผ้านวมออกห่างร่าง
ฆนศิลาลูบไล้แก้มนวลเบามือก่อนจะลูบไล้ลงสู่ลำคอ ไหล่บาง ปลดตะขอเสื้อชั้นในลูกไม้สีดำออก อกอวบใหญ่กว่าวันวานทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ ก้มหน้าลิ้มชิมยอดอกสีน้ำตาลอันดับแรก
งามฟ้าพยายามสะกดกลั้นอาการสะท้านร้อนผะผ่าว ความเสียวซ่านที่เริ่มวางวุ่นทั่วร่างกายแต่ร่างใหญ่บดเบียดแนบชิดเหมือนกลั่นแกล้งให้เธอยอมจำนน ยอมรับความต้องการ และในที่สุดเขาก็ได้อย่างใจต้องการ ความพ่ายแพ้มาเยือนหญิงสาว “อ๊า…” งามฟ้าครางเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงคลุกเคล้าอกอวบอิ่ม มือที่ดันร่างสูงออกห่างค่อยๆ หมดแรง
ฆนศิลาพอใจรสชาติหวานล้ำคลุกเคล้าปากลิ้นกับอกอวบอิ่มดุดดุนขบกัดเล่น ก่อนจะช้อนหลังบางให้นอนราบลงบนเตียงลากไล้ลิ้นสากเปียกลงสู่ท้องแบนราบ
งามฟ้าจิกเท้าเกร็งกับฟูกที่นอน แต่ไม่วายผงกหัวมองดู แต่ทำไม ทำไมนะเขาปลุกเธอให้ตื่นจากความด้านชา แต่การกระทำที่เห็นทำไมเหมือนเขากำลังกลั่นแกล้งกัน
การรอคอยด้วยหัวใจร้อนรนต้องค้างเติ่งต่อไป เมื่อชายหนุ่มไม่ได้สัมผัสเนินเนื้ออวบอย่างที่เธอจดจำได้ จำได้ว่าเขาชื่นชอบ…
ดวงตาคมสบสายตาเธอ เหมือนรู้ถึงความต้องการ งามฟ้าหน้าแดงก่ำ
“ฉันไม่กินเธอหรอก เสียใจด้วยที่ทำให้รอเก้อ” ว่าแล้วเขาจับมือเธอมาสัมผัสใจกลางร่าง ปะหนึ่งไม่เคยโดนลิ้มลองมาก่อน “เธอต้องจัดการมันเอง” เขายังว่าให้งามฟ้าได้อาย
เธอหน้าซีด ความเสียวซ่านแทบหายหมดสิ้น น้ำตาก็พาลจะไหล แต่เป็นได้ไม่นานเมื่อฆนศิลาใช้นิ้วสามนิ้วกดลึกสู่ความคับแน่นอ่อนนุ่ม
“อย่าคะ…” งามฟ้าร้องครางทั้งอึดอัดและเสียวซ่าน
ฆนศิลารัวนิ้วทั้งสามเข้าสู่ความคับแน่น มือข้างหนึ่งบีบเคล้นเต้าอวบอิ่มไม่หยุดพัก ชายหนุ่มพอใจที่ร่างขาวอวบร้องคราง ทว่าเมื่อถ้ำชื้นตอดนิ้วเขามากขึ้นเรื่อยๆ ฆนศิลาก็หยุดนิ้วลงดื้อๆ
“คุณ…” งามฟ้าหน้าแดง
“ต้องการฉันมากขนาดไหน” ฆนศิลาถาม
“ฉันไม่…ไม่ได้ต้องการ” งามฟ้าเมินหน้าไปอีกทาง
“ผู้ชายอ่อนหัดเห็นแบบนี้เขาก็ไม่เชื่อ” ฆนศิลาขยับนิ้วสายตาคมมองใบหน้าแดงก่ำไม่กระพริบ
งามฟ้ากลั้นเสียงคราง หลับตาต่อต้านความรู้สึก เธอต้องไม่ทำให้ตนเองอับอายไปกว่านี้ แต่ฆนศิลาส่ายวนนิ้วแข็งแรงต้องการเอาชนะ งามฟ้าสุดจะต้านอารมณ์ที่ลอยสูงสู่ปุยเมฆเบื้องบน ยกก้นงอนงามรับการตอกอัด
“อย่างนั้นดีมาก ดี ไม่ต้องมาเก็บซ่อนอาการอยากหรอกน่า” ฆนศิลาพอใจ ขยับนิ้วแรงๆ งามฟ้าไขว่คว้าปุ่มกระสันบีบคลึงลืมอาย
เธอเกลียดตนเอง เกลียดนัก
ฆนศิลาหัวเราะในลำคอ “ต้องการนิ้วฉันขนาดนั้น ยังมาปากแข็ง” เขาไถลร่างจนปากชนอยู่ที่แก้มแดงก่ำ งามฟ้าเบือนหน้าไปอีกทาง
“หันมานี่ อย่าหนี” มือแข็งแรงกดแก้มนุ่มให้กลับมาหาตน ปากอวบอิ่มที่เม้มเข้าหากันทำให้ฆนศิลาอดใจไม่ได้ บดจูบตามใจปรารถนา
การที่เขาทำแบบนั้นความต้องการงามฟ้ายิ่งพวยพุ่งเธอไม่สามารถสะกดกลั้นความต้องการได้อีกเลย หญิงสาวยกสะโพกเพื่อจะได้สัมผัสร่างแข็งแกร่งมากกว่านี้ เธอบอกเขาด้วยร่างกายไม่มีอับอาย
“ร้อนสมกับที่เป็นแม่ม่ายเนื้อหอมนะ”
งามฟ้าตาแดงก่ำ เจ็บหนักหน่วงในหัวใจ
“คุณ…”
“โกรธหรือ ไม่จริงหรือไงที่พูด” เขาหัวเราะอีกครั้ง งามฟ้าไม่อยากทนมองทุบตีอกกว้างให้ห่าง
“พูดแค่นี้หายอยากเลยเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะหายอยากแล้ว” ฆนศิลาลูบไล้อกอวบส่งนิ้วเข้าสู่ความอ่อนนุ่มอีกครั้ง จวงแทงรุนแรงสู่ความคับแน่นที่มีน้ำรักไหลรินเอ่อ
“อา…อย่า…อย่า…แกล้งกัน…อา อื้อ”
“ร้องไห้เสียงดังๆ สิอย่างที่เธอร้องเวลาถึงจุดสุดยอดไงล่ะ” ฆนศิลาสั่ง
“ไม่…คุณมันร้ายกาจที่สุด…”
“ดูสิจะปากแข็งได้สักแค่ไหน” ฆนศิลาจ้วงแทงนิ้วทั้งสามรุนแรงปากก็ก้มบดจูบเรียวปากอิ่มเพราะต้องการเอาชนะ ส่วนความต้องการของตนเองพยายามสะกดกลั้นไว้
ความร้อนคับแน่นที่โอบรัด ร่างที่ดิ้นพล่านครางเสียงดังบ่งบอกกำละจะถึงจุดหมาย ฆนศิลาทำตามที่ตั้งใจ ชักนิ้วทั้งสามออกจากความคับแน่น
“ฮื้อ…” เสียงร้องเพราะตกจากสวรรค์ทำให้ฆนศิลาพอใจ งามฟ้าน้ำตาไหลพรากอย่างเก็บไม่อยู่ในคราวนี้ ร่างสวยงอเข้าหากันด้วยความทรมาน ไม่ร้องขอให้เขาเห็นใจ แต่เสียงหัวเราะที่บาดใจทำให้ทนไม่ไหวลุกขึ้นจากที่นอน ก้าวขาลงจากเตียง
เธอจะไม่ทนให้เขากลั่นแกล้งอีก
“จะไปไหน” ฆนศิลาเข้ามาโอบกอดทางด้านหลัง ลูบไล้อกนุ่มหยุ่นชื้นเหงื่อ
“ฉันคิดว่าลูกคงใกล้ตื่นแล้ว” งามฟ้าป้ายน้ำตาออกจากแก้ม มือข้างหนึ่งกุมอกอวบพยายามลูบไล้เบามือเพื่อให้ตนเองคลายจากอารมณ์พิศวาส
“ทำให้เสร็จก่อนสิค่อยไป” ฆนศิลาจับมือข้างหนึ่งให้กุมเนินเนื้อตนเอง งามฟ้าเอี้ยวหน้ามองฆนศิลาด้วยความตกใจ
“อย่าบอกว่าไม่เคยสำเร็จความร้อนรุ่มด้วยตนเองนะ ออ ลืมไปคนบริการมีเยอะนี่ แต่ต่อแต่นี้ไปต้องหัดทำไว้บ้างนะเข้าใจไหมที่พูด”
งามฟ้าอยากจะวิ่งหนี แต่ไปไหนไม่ได้เพราะร่างโดนล็อคอยู่ในอ้อมอกเปลือยเปล่า
“ปล่อยฉันไปเถอะอย่าแกล้งกันเลยนะ” งามฟ้าวอนขอ
“ก็ได้ไม่แกล้ง แต่งานของเธอยังไม่ได้เริ่มเลยนะ” งามฟ้าเสียวซ่านทั่วเนินเนื้อสาวอีกครั้งเมื่อมือเขาเริ่มสัมผัสใจกลางร่าง ครั้งนี้มากมายจนคิดว่าอาจทนไม่ไหวถ้าโดนกลั่นแกล้งอีก
เมื่อฆนศิลาจับท่อนเนื้อยาวให้อยู่ในมือเล็ก สั่งเสียงพร่าให้เธอทำให้เขา งามฟ้าอึ้งชั่วครู่ เพราะร่างใหญ่จัดท่วงท่าให้เธอทำทันที งามฟ้าจำต้องคุกเข่าหลับตาเมื่อเวลาไม่ได้คอยท่า
“เก่งมาก” ฆนศิลาคราง สองมือจับกลุ่มผมนุ่มให้ดูดกลืนท่อนรักอย่าได้หยุด งามฟ้าดูดกลืนแท่งแข็งจนกระพุงแก้มตุง ชักเข้าชักออก เพราะความต้องการที่สะกดไว้เนิ่นนานทำให้ลาวาอุ่นทะลักทั่วปากงามฟ้าเพียงไม่นาน
“ ดีมาก” ฆนศิลาทรุดนั่งบนเตียงเมื่อได้ปลดปล่อย งามฟ้าอดสูหน้าที่ซึ่งต้องทำ ร่างบางก้มลงเก็บเสื้อผ้าไม่ลืมซักถาม “หน้าที่ของฉันมีแค่นี้ใช่หรือเปล่าถ้าอย่างนั้นฉันกลับห้องก่อน”
“ใช่ ไปได้ เอานี่ไปด้วย” แม้สุขไม่เต็มที่แต่ฆนศิลาข่มใจให้อดทนไว้ ไม่ลืมตามองร่างอวบอิ่มให้ใจเตลิดอีกเมื่อยื่นเอกสารสัญญา การทำงานให้หล่อน
已经是最新一章了
加载中
