已经是第一章了
ตอนที่371 เจ้าสาวคือเธอ
ตอนที่371 เจ้าสาวคือเธอ
หมดคำพูด
หมดคำพูดจริงๆ
สุดท้ายเธอก็จำใจหยิบชุดแต่งงานมาแล้วเดินไปที่ห้องลองชุด อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถามนภนต์ "นี่นภนต์ ตกลงแล้วคนที่จะแต่งงานคือปัณฑาหรือฉันกันแน่ ?"
นภนต์ทำได้เพียงหัวเราะออกมาเบาๆ "คิดซะว่าคุณจะแต่งก็แล้วกัน"
แต่ว่า เธอจะคิดไปเองไม่ได้ เพราะเจ้าสาวไม่ใช่เธอ
เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จเดินออกจากห้องลองชุด ถึงเธอจะอารมณ์เสียแค่ไหนก็จะแสดงออกต่อหน้าปัณฑาไม่ได้ ปัณฑาคงจะแพ้ท้องหนักมาก เจ้าตัวเล็กคงจะก่อเรื่องน่าดู ดูจากสีหน้าปัณฑาแล้ว เธอคงจะคลื่นไส้มากจนน้ำมูกน้ำตาไหลออกมาหมด
"พี่คะ สวยจัง พี่สวมชุดนี้สวยมากเลย"
"แล้วชุดนั้นล่ะ?" นภนต์ชี้ชุดข้างๆอีกชุด
"ลองสิ ต้องลอง ต้องสวมไว้บนตัวเท่านั้นถึงจะรู้ว่าชุดไหนสวยที่สุด พี่คะ พี่ช่วยฉันหน่อยนะ พี่สวมชุดแต่งงานแล้วสวยมากเลย ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ"
"งั้นเธอลองเองสิ เธอสวมก็ต้องสวยเหมือนกัน เธอพูดเสียงเครียด แต่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้ม ทั้งๆที่เธอไม่เต็มใจ แต่ก็เหมือนจะเต็มใจสุดๆ เธอชอบที่จะสวมชุดแต่งงานพวกนี้ แล้วยืนมองตัวเองหน้ากระจก มันเหมือนกับว่า ปุริมจะกลับมาแล้ว
ดังนั้น เธอลองชุดแล้วชุดเล่า ยิ่งลองยิ่งรู้สึกมีความสุข
ระหว่างนั้น ไม่รู้ว่าคุณหนูปัณฑาวิ่งเข้าออกห้องน้ำไปกี่รอบ เพ็ญนีติ์รู้สึกว่าปัณฑาต้องจงใจแน่ๆ เธอแค่แอบอู้ไม่อยากลองชุดเอง แล้วมานั่งดูสบายๆ
ลองจนชุดสุดท้าย เธอถอดชุดสวมชุดจนรู้สึกว่าตัวเองเหมือนหุ่นแขวนโชว์ชุดเข้าไปทุกที ระหว่างจัดชุดเธอเอ่ยกับปัณฑาว่า "เมื่อคืนพี่ดูการ์ดเชิญของเธอทั้งคืน คิดว่าตัวเองดูผิดไป ปัณฑา วันที่บนการ์ดเชิญมันผิดหรือเปล่า ถ้าผิดต้องรีบแก้นะ อย่าปล่อยให้ใกล้ถึงวันแล้วค่อยแก้ แขกเหรื่อจะคิดว่าเธอจงใจแกล้งพวกเขา"
"ไม่ผิดนี่นา" ปัณฑากระพริบตาปริบๆ มือหนึ่งลูปท้องเบาๆ อีกมือหนึ่งคล้องแขนนภนต์ไว้ ลักษณะท่าทางนั้นดูมีความสุขมากจริงๆ
"กำหนดวันแต่งไม่ใช่วันที่สิบเดือนหน้าหรอกหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ กำหนดวันเป็นวันที่สิบเดือนนี้ต่างหาก"
"นี่ เหลืออีกแค่สามวันนะ เธอคิดผิดหรือเปล่า"
"ไม่ผิดหรอกค่ะ"
"เธอจะแต่งงานภายในสามวัน?" รีบเกินไปหรือเปล่า ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย
"ใช่ค่ะ "
“เวลากระชั้นชิดเกินไปหรือเปล่า?” เธอไม่เคยพบเห็นผู้หญิงคนไหนที่รีบร้อนจะแต่งงานขนาดนี้มาก่อนไม่คิดจะเตรียมอะไรให้พร้อมก่อนหรือยังไงนะ
“ไม่หรอกค่ะ”
“เตรียมงานพร้อมหมดแล้วหรอ?”
“ค่ะ ใจฉันพร้อมนานแล้ว พร้อมมาหลายปีแล้ว พี่คะ ขอแค่ใจพร้อมทุกอย่างก็จะเรียบร้อยค่ะ” ปัณฑาเอ่ย
นภนต์ยิ้มเบาๆ รอยยิ้มของเขาสวยมากจริงๆ สวยจนเพ็ญนีติ์อดที่จะมองเขาจากกระจกไม่ได้ เธอกับเขาคลาดกันแล้วจริงๆ
“นภนต์คะ คุณว่าฉันพูดถูกไหม? คุณเป็นคนสอนฉันเอง คุณจะเงียบไม่พูดอะไรเลยไม่ได้นะ”
“อื้มๆ ถูกที่สุด ผมเป็นคนพูดเอง”
“นี่คุณนภนต์ เดี๋ยวนี้คุณเริ่มโรแมนติกแล้วนี่นา รู้จักเอาใจภรรยาแล้วด้วย” เพ็ญนีติ์ถอยออกห่างกระจก สวมชุดแต่งงานหมุนตัวต่อหน้าคนทั้งสอง “ชุดนี้เป็นยังไงบ้างสวยไหม? พี่แนะนำว่าให้เลือกชุดนี้ สวยจริงๆ”
“ได้ งั้นก็ตกลงเอาชุดนี้เลยค่ะ” เธอโบกมือเบาๆ ตัดสินใจเลือกชุดนี้ทันที
เพ็ญนีติ์ขมวดคิ้วเบาๆ “ตกลงเป็นชุดนี้หรอ?”
“ใช่ค่ะ ชุดนี้แหละ”
“พี่บอกว่าชุดนี้ เธอก็ตัดสินใจเอาชุดนี้เลย?”
“ใช่ค่ะ ฉันไม่อยากจะเหนื่อย นอกจากนภนต์เรื่องทุกอย่างไม่สำคัญอีกแล้ว เขาเท่านั้นที่สำคัญที่สุด”
นั่นไง ปากหวานจริงๆ ปากนั้นเหมือนกับว่าถ้าไม่เอ่ยเยินยอคนรักของตัวเองนาทีเธออาจจะตายได้งั้นแหละ
“ไปเถอะ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” เธอสุดจะทนแล้วจริงๆ ไม่อยากมาทนดูสองคนนี้พลอดรักกันอีกแล้ว เธออยากจะลบรอยยิ้มบนใบหน้าของปัณฑาออกไปจริงๆ เธออิจฉา อิจฉามากจริงๆ
“เดี๋ยว พี่คะ ไหนๆพี่ก็มาแล้ว พี่ช่วยฉันเลือกแหวนแต่งงานด้วยสิคะ แค่แป๊บเดียว พี่คะ ช่วยดูแป๊บเดียวนะคะ เฮ้อ เมื่อวานฉันเลือกมาทั้งวันแล้ว ยังตัดสินใจไม่ได้เลย เบื่อจริงๆ”
“ไม่ดู”
“ดู”
“เอ่อ หลานชายพี่ในท้องฉันกำลังอ้อนวอนพี่อยู่นะคะ” เธอพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน น่าเบื่อจริงๆ
“ปัณฑา ไหนบอกมาสิ ว่าตอนนี้เธออายุเท่าไหร่ เหมือนจะแปดขวบใช่ไหม”
“พี่คะ พี่ก็พูดไป พี่เคยเห็นเด็กแปดขวบที่ไหนท้องกัน”
เธอหลุดหัวเราะเบาๆ และถูกปัณฑาลากมาช่วยเลือกแหวนจนได้ “พี่ช่วยฉันเลือกหน่อยนะ”
มีแหวนแต่งงานมากมายหลายแบบ บอกตามตรงตอนนี้เธอเข้าใจความรู้สึกของปัณฑาแล้วว่าทำไมถึงตัดสินใจเลือกไม่ได้สักที เพราะมันเลือกยากมาก แหวนทุกวงต่างก็สวยในแบบของมัน
เพียงแต่ เธอมีความคิดของเธอเอง เธอชอบแหวนแต่งงานที่ดูเรียบๆแต่มีความหมาย “ปัณฑา คู่นี้สิ แหวนวงนี้มีรายสลักรูปหัวใจและดอกกุหลาบ เป็นแหวนทองคำขาวเรียบๆแต่ดูสวย”
“ได้ค่ะ งั้นก็คู่นี้แหละ นภนต์คะ คุณชอบไหม?”
ดูเข้าสิ เริ่มพลอดรักกันอีกแล้ว เธอไม่แม้แต่จะชายตามอง เดินออกจากร้านทันทีโดยไม่เอ่ยลาด้วยซ้ำ เธอสุดจะทนกับปัณฑาจริงๆ
หลังจากวันนั้นปัณฑาและนภนต์ก็เริ่มวุ่นวายขึ้น นอกจากเวลานอนก็แทบจะไม่เห็นหน้ากันเลย แม้แต่เวลากินข้าวก็ไม่เจอ สามวันเป็นงานแต่งที่ฉุกละหุกเกินไปจริงๆ คุณแม่จีรพรบอกว่า วันที่ตรวจพบว่าเธอตั้งครรภ์เธอก็บอกทันทีเลยว่าเธอจะแต่งงาน พอเห็นท่าทางดีใจของเธอ ทุกคนเลยตามใจเธอกันหมด
เพ็ญนีติ์นอนอยู่บนเตียงพลิกตัวไปมา ทำยังไงก็นอนไม่หลับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันแต่งงานของปัณฑาและนภนต์แล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกเหงา พอคิดๆดูแล้ว แววตาเธอก็เริ่มสั่นไหว นานมากแล้ว เธอคิดถึงเขาแต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับใคร
已经是最新一章了
加载中
