ตอนที่ 2

“เราคงไม่เคยอยู่กันแบบนี้กระมัง คุณเลยตื่นเต้นมาก” “ค่ะ” ดวงตากลมโตใต้แพขนตางอนงามช้อนมองเจ้าของใบหน้าคมคายที่หล่อร้ายราวกับเทพมาจุติ เอเวอร์ลีนหลงใหลนัยน์ตาสีฟ้าเข้มคู่นั้น จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหนาได้รูปที่มอบจูบแสนรัญจวนในยามนี้ “บอกทีสิคะ ไคลน์ ว่าฉันควรทำยังไง” “คุณไม่ต้องทำอะไร...ที่รัก” เซอร์เรนัล์ฟยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นด้วยการดันร่างนุ่มลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอจากกลีบกุหลาบโมนาโก ร่างเล็กสั่นสะท้านน้อย ๆ อยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนสับเน้นความเป็นชายชาตรีอันน่าใหลหลง แม้ยังรู้สึกกระดากอายแต่ก็ยินยอมให้เขาซุกใช้ไปตามแก้มเนียนใสและซอกคอหอมกรุ่น กระทั่งใบหน้าคมเข้มเลื่อนต่ำลงไปถึงเนินเนื้อละมุนเหนือเกาะอกทำให้อิสลินออกอาการตกใจเล็กน้อยและจิกหัวไหล่ของเขาด้วยปลายเล็บ “ไคลน์คะ” เธอส่ายหน้าไปมาทั้งแววตาไม่ประสาฉายความไม่แน่ใจ “ฉันไม่เคยค่ะ” “กอดผม...ที่รัก...ไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คุณคิด” อิสลินทำตามที่เขาบอก เธอเคยเห็นเซอร์เรนัล์ฟในเวลาที่เขาเป็นหนุ่มแสนดี เยือกเย็นและเป็นสุภาพบุรุษ เวลานี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้นแต่เขากำลังปลุกความร้อนในกายเธอให้เริ่มเผาไหม้รุนแรงขึ้นทุกขณะด้วยปลายลิ้นอุ่นที่ลากไล้ไปบนผิวเรียบเนียนบนคอและไหล่ หญิงสาวบอกตัวเองว่าไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้มาก่อน วูบวาบในช่องท้องและปั่นป่วนไปหมดแทบทนไม่ไหว เธออยากให้เขาแค่จูบ เคลียแก้มของเธอด้วยคางสากระคาย ทว่าน่าแปลกที่ร่างกายนุ่มนิ่มกลับปรารถนาการรุกเร้าจากกายแข็งแกร่ง “อีฟ...ผมอยากกอดคุณแบบนี้มานานแล้ว” “ไคลน์” ผิวแก้มเปล่งปลั่งเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดเมื่อชุดเกาะอกผ้าชีฟองถูกรั้งไปกองไว้ที่ปลายเท้า เซอร์เรนัล์ฟทำอย่างที่พูด เขากอดร่างนุ่มเกือบเปลือยเปล่าซึ่งมีเพียงแพนตี้ตัวน้อยปกปิดไว้เท่านั้น “ผมเป็นคนแรกหรือเปล่าที่กอดคุณไว้แบบนี้” ชายหนุ่มตั้งคำถามขณะจ้องมองดวงหน้าแสนสวยของสาวลูกครึ่งไทยเชื้อสายอังกฤษใต้กรอบเรือนผมแผ่สยายบนผ้าปูสีงาช้าง ตาคู่งามช่างน่าหลงใหล เรียวปากเล็กนั้นแสนเย้ายวนราวกลีบกุหลาบอ่อนบาง อิสลินเป็นผู้หญิงอ่อนหวาน แต่ทรงพลังในตัวเอง ร่างอรชรที่บิดไปมายิ่งทำให้เขาคลั่งไคล้จนต้องเบียดความแข็งแรงบนกายแกร่งเข้าหา “ฉันไม่เคยถูกใครกอดแบบนี้นะคะ คุณเอาเปรียบฉันรู้มั้ย” แก้มเนียนยิ่งเป็นสีเข้มจัดเมื่อชายหนุ่มสลัดเสื้อและกางเกงของตัวเองทิ้งไปบ้างอย่างไม่ใยดี “คราวนี้ก็ไม่มีใครเอาเปรียบใครแล้วสินะ...อีฟ” เซอร์เรนัล์ฟกดจูบหญิงสาวเบา ๆ และค่อย ๆ ละเลียดปลายลิ้นอุ่นอ้อยอิ่งบนเรียวปากชุ่มชื้นแสนเย้ายวนเนิ่นนาน อิสลินรู้สึกหวั่นหวามทุกครั้งที่ชายหนุ่มเบียดกล้ามเนื้ออกกำยำบนเนินผิวกลมกลึงอย่างจะบอกให้รู้ว่าร่างอรชรนั้นน่าปรารถนาแค่ไหน “ที่รักคะ...ฉันกลัวค่ะ” เจ้าของเรือนร่างโค้งเว้าแนบฝ่ามือลงบนกรามแกร่งที่ยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นด้วยการถูไถขนเคราสากระคายบนข้อมือบางแผ่วเบา “อย่ากลัว ผมจะสอนคุณเอง” รอยยิ้มอันน่าหลงใหลจุดประกายบนใบหน้าหล่อเหลาที่แนบการเปลือยเปล่าสนิทแนบกับร่างนุ่มนิ่ม อิสลินหอบหายใจไม่ใช่เพราะเหนื่อยแต่อย่างใดทว่าเธอกำลังจะขาดใจเพราะไฟพิศวาสร้อนที่แผดเผา “คุณคงไม่ได้กลัวจนคิดอยากกลับบ้านตอนนี้หรอกนะ ที่รัก” “ไคลน์คะ...ฉันเป็นนักเรียนที่ดีนะคะ ถึงจะเรียนรู้ช้าไปบ้าง แต่ฉันจะอดทนค่ะ” “ดีมาก...อืม...ดีเหลือเกิน...นักเรียนที่น่ารักของผม”