ตอนที่ 5

“ขะ...ขอโทษค่ะ...ขอโทษค่ะ” ณชนกละล่ำละลักด้วยความตระหนกและทำถาดเล็กในมือตกลงพื้นไปเสียด้วย ทุกคนในที่นั้นมองมาที่หญิงสาว ทุกอย่างเงียบกริบจนพรเทพที่ยืนมองอยู่รีบเข้ามาดู “ตายละ...ขอโทษด้วยครับคุณเฮ็คเตอร์...ต้องขอโทษด้วยที่พนักงานเสิร์ฟ...” “ไม่เป็นไร” เฮ็คเตอร์ตอบกลับไปสั้น ๆ ขณะนัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองร่างของพนักงานเสิร์ฟสาวที่ยืนกุมมืออันสั่นเทาทั้งสองไว้ด้านหน้า ใบหน้าสวยใต้กรอบเรือนผมเป็นลอนอ่อนสีน้ำตาลประกายซึ่งถูกรวบไว้ด้านหลังซีดขาวลงถนัดตา ชายหนุ่มปัดรอยน้ำที่หกเลอะบนเสื้อสูทราคาแพงระยับเบา ๆ แม้ใบหน้าของเขาจะไม่สำแดงความโกรธเกรี้ยวทว่าณชนกก็เห็นประกายบางอย่างวาบขึ้นมาในดวงตาสีฟ้าอมเขียวคู่นั้น “ดิฉันขอโทษด้วยค่ะ...ท่านประธาน...ดิฉันขอโทษ” ณชนกรีบยกมือไหว้ด้วยดวงตาแดงก่ำ พรเทพรีบพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวจะให้พนักงานมาเสิร์ฟน้ำแก้วใหม่ ให้นะครับคุณเฮ็คเตอร์” “คงไม่ต้อง” เฮ็คเตอร์กล่าวกับพรเทพแต่ดวงตาคู่นั้นยังไม่ละไปจากพนักงานสาวเสิร์ฟที่ซุ่มซ่ามทำน้ำหกใส่เสื้อสูทราคาแพงของเขา “ผมขอเป็นไวน์แดงแทนก็แล้วกัน แต่อยากจะบอกคุณว่า ช่วยอบรมเรื่องมารยาทการทำงานแบบเข้มให้กับพนักงานที่นี่หน่อย ผมไม่รู้ว่าพ่อของผมท่านบริหารงานที่นี่ยังไง แต่ถ้าผมเข้ามาอยู่ บีช เบย์ คลับ นี่เมื่อไหร่...ทุกอย่าง...จะไม่เหมือนเดิม” น้ำเสียงหนัก ๆ ในตอนท้ายทำให้พรเทพถึงกับเสียววาบ แต่คนที่ตกอยู่ในสภาวะของความกดดันยิ่งกว่าผู้จัดการห้องอาหารคือณชนก หญิงสาวกลืนก้อนแข็งในคอกลับเข้าไป ตีบตันจนแทบจะลืมหายใจในวินาทีนั้น เธอกลั้นน้ำตาไว้แทบไม่ได้ แต่จะร้องไห้ต่อหน้าทุกคนก็คงไม่มีใครเห็นใจในความซุ่มซ่ามของพนักงานเสิร์ฟที่มีตำแหน่งเพียงต่ำต้อย หญิงสาวค่อย ๆ ถอยห่างออกมาและกลับออกไปจากห้องนั้นอย่างเงียบเชียบ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่นที่พรเทพเรียกให้เข้าไปช่วยแทนเธอ ณชนกนั่งทำใจและคิดวนไปเวียนมาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนานนับชั่วโมง หญิงสาวน้ำตาซึมตลอดเวลาและคิดว่าการกระทำของเธอคงจะทำให้พรเทพถูกตำหนิอย่างมาก ผู้บริหารคนใหม่ท่าทางจะเอาจริงเอาจังจนน่าหวั่นกลัว เธอตัดสินใจในท้ายที่สุดว่าจะกลับเสียก่อนเพื่อที่พรุ่งนี้จะกลับมาโรงแรมและคงได้รับข่าวร้ายว่าต้องหางานทำที่ใหม่ หญิงสาวเดินกลับออกไปทางสวนดอกไม้หลังโรงแรมหากแต่ไม่ทันจะก้าวพ้นออกไปก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง “ลีแอน...” ณชนกหันกลับไปเพื่อที่จะพบว่าใครยืนอยู่ที่นั่น “เฮ็คเตอร์!”