已经是第一章了
ตอนที่ 9
“ความจริงมันอยู่ในนี้หมดแล้ว”
ชายหนุ่มสวนกลับอย่างไม่ลดละก่อนเปิดหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้งเพื่อให้ร่างเล็กที่ถูกกอดรัดไว้แน่นในวงแขนได้เห็นภาพที่โชว์หราบนสมาร์ทโฟนของเขา นุชนาถถึงกับน้ำตาไหลเมื่อเห็นภาพข่าวระหว่างเธอกับดาราหนุ่มหล่อชื่อดัง นีล เทอร์เนอร์ ในบาร์แห่งหนึ่งย่านใจกลางกรุงลอสแองเจลิส มันเป็นช่วงเวลาที่เธอเริ่มเป็นที่รู้จัก เธอกับเขาถูกนักข่าวรุมกันถ่ายภาพ มันเกิดขึ้นไม่นานก่อนที่นีลจะมีปัญหากับน้องสาวของเมมฟิส
“คุณก็รู้ตัวดีรีส ว่าคุณตกเป็นข่าวกับแฟนของไมลี่หลายครั้งหลายหนและมันก็เป็นข่าวใหญ่ไม่ใช่ข่าวเล็ก ๆ ไม่อย่างนั้นพวกนักข่าวจะตามติดพวกคุณไปทุกที่อย่างนั้นหรือ”
“ฉันพบเขาโดยบังเอิญต่างหากล่ะคะ พวกนักข่าวก็แค่ถ่ายรูปเอาไปลงหนังสือ...ก็เท่านั้น”
นุชนาถเสียงสั่น และดูเหมือนคำแก้ตัวนั้นจะยิ่งโหมไฟแค้นในใจของเมมฟิส เขาขบกรามเสียงดังลั่นและกระแทกสมาร์ทลงบนโต๊ะเสียงดังก่อนจะจับไหล่บางของหญิงสาวไว้แน่นแล้วเขย่าไปมา
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ คุณกับไอ้ดาราหนุ่มชื่อดังไปสนุกที่ไหนกันต่อ ม่านรูดหรือห้องในโรงแรมหรูเหมือนที่คุณกับผมอยู่ด้วยกันตอนนี้!”
“ไม่!...เมมฟิส...ฉันเจ็บนะ!”
“ถึงขนาดนี้แล้วยังจะโกหกได้หน้าด้านๆ ผู้หญิงเลือดเย็นอย่างคุณไม่รู้จักความเจ็บปวดหรอก ถึงฆ่าให้ตายคามือคุณก็จะไม่รู้สึกรู้สาถึงความเจ็บปวดเลยสักนิด ขนาดคนคนหนึ่งต้องสังเวยชีวิตให้กับความร่านความปลิ้นปล้อนของคุณ คุณก็ไม่ได้คิดถึงมันเลยอย่างนั้นใช่มั้ย!”
“หยุดที! เมมฟิส...หยุด!”
นุชนาถกรีดร้องก่อนที่เมมฟิสจะดึงสติของเขาคืนกลับจากความบ้าบิ่นมุทะลุที่ทำให้เขาเหมือนคนบ้าคลั่ง ชายหนุ่มหยุดตัวเองก่อนที่จะทำให้หญิงสาวเจ็บตัวไปมากกว่านี้ทั้งที่อยากฉีกเนื้อของดาราสาวออกเป็นล้านชิ้น เขาขบกรามเสียงดังและจ้องใบหน้างามที่ตอนนี้เมคอัพบนดวงตาและแก้มสีสวยละลายจากน้ำตาที่ถั่งล้นออกมาจนเกือบหมด
ผมย้อมสีเทาหม่นที่มุ่นมวยประดับดอกไม้ไว้อย่างดีหลุดลุ่ยกระจายเต็มแผ่นหลัง ร่างน้อยอ่อนเปลี้ยเพราะไม่สามารถตอบโต้คนตัวใหญ่ได้เลย ทว่าเสียงสะอื้นไห้นั้นกลับไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายสะทกสะท้านหรือเห็นใจแม้แต่น้อย เมมฟิสเหยียดปากและนัยน์ตาฉายความดุดันหยาบร้าย
“คุณมีทางเลือกเดียวเท่านั้นรีส คือต้องไปฝรั่งเศสกับผมเดี๋ยวนี้”
นุชนาถส่ายหน้าและนัยน์ตาคู่งามยังกล้าแข็ง “แล้วถ้าฉันไม่ไปคุณจะทำยังกับฉัน”
“คุณไม่มีทางเลือกอื่นหรอกรีส เพราะถ้าคุณคิดจะขัดขืนผมจะให้คนของผมพาคุณยายของคุณไปอยู่บ้านพักคนชราและบอกท่านว่า...หลานสาวของท่านต้องการให้ท่านไปอยู่ที่นั่น”
“อย่านะคะ!” นุชนาถเสียงสูง เมมฟิสหยัดยิ้มและบีบไหล่มนแน่นขึ้นไปอีก
“แต่ถ้าคุณไม่ดื้อและยอมไปกับผมโดยดีผมก็จะให้คุณยายของคุณอยู่ในที่ที่เหมาะสมโดยที่ท่านจะรับรู้แค่ว่าหลานสาวคนเดียวที่เป็นดาราจรัสแสงต้องไปอยู่ที่ฝรั่งเศสเป็นเวลา...หนึ่งปี”
“หนึ่งปี! นี่คุณพูดเรื่องอะไร คุณบ้าไปแล้ว”
“โทรไปบอกคุณยายของคุณ!...บอกท่านว่าคุณต้องเดินทางไปฝรั่งเศสคืนนี้และต้องอยู่ที่นั่นหนึ่งปี”
เมมฟิสหยิบสมาร์ทโฟบนโต๊ะยื่นให้หญิงสาวที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา นุชนาถเม้มปากแน่นและนิ่งเงียบทั้งที่ยังจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง นึกไม่ถึงเลยว่าพี่ชายของไมลี่จะร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้ ความคิดของเธอแล่นพล่านด้วยความเป็นกังวลและหวาดกลัว
เธอไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อะไร แต่ที่รู้คือตอนนี้คือเวลางานเลี้ยงที่เธอกำลังจะไปได้เริ่มขึ้นแล้วและเธอไม่สามารถไปที่นั่นได้อีก ไม่อาจไปเดินบนพรมแดงได้ในฐานะดาราดาวรุ่งดวงใหม่ แต่กลับต้องมาเผชิญหน้ากับคนบ้าบิ่นอย่างเมมฟิส แคเมอรอน เขากำลังบังคับให้เธอทำสิ่งที่สร้างความเจ็บปวดให้อย่างใหญ่หลวง เธออยากยื้อเวลาไว้ให้นานที่สุดหากแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เมื่อเสียงดิบห้าวดังขึ้น
“หรือจะให้ผมเป็นคนโทรไปบอกคุณยายคุณว่า...”
“ฉันพูดกับท่านเอง!”
ร่างแน่งน้อยฉวยโทรศัพท์ในมือชายหนุ่มและรีบต่อสายไปหาคุณยายของเธอ นุชนาถแนบโทรศัพท์ไว้กับหูขณะเหลือบมองคนที่กำลังกอดรัดตัวเอไว้แน่นด้วยความคับแค้น แล้วเสียงอีกฝั่งก็ดังกลับมา
已经是最新一章了
加载中
