ตอนที่ 10
“อาพีทคะ...ลิลอยากไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลค่ะ”
“เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้นถ้าฉันไม่อนุญาต!”
เขากล่าวดุดันพร้อมทั้งจับไหล่บางและดึงร่างน้อยเข้าหา ลลิลห่อตัวเหมือนลูกนกสั่นเทา เธอทั้งเหน็บหนาวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน มันเป็นความรู้สึกของสาววัยสิบแปดยามได้อยู่ชิดใกล้ชายในฝันแม้เขาอายุห่างกับเธอนับสิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแนบชิดกับตัวเขา อกกว้างนั้นอุ่นนักแม้ว่าพัลเลเดียมจะแสดงออกว่าเกลียดชังเธอมากขนาดไหนแต่ทุกคราที่อยู่ใกล้ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะทุกครั้ง ชายหนุ่มหยัดยิ้มเมื่อรู้สึกได้ถึงอาการสั่นของร่างเล็ก เขาก้มหน้าลงไปใกล้ หัวใจของเขาตอนนี้ราวถูกเพลิงร้อนของความพยาบาทผลาญ หากทว่าเสี้ยวหนึ่งของสำนึกคือความรำลึกที่ฝังแน่น มันผุดพรายขึ้นมาจากใต้บึ้งก่อนที่เขาจะกดมันลงไปจนลึกและไม่ปรารถนาหยั่งได้ถึง พัลเลเดียมเตือนตัวเองอีกครั้งว่าอิศราทำอะไรกับพี่สาวของเขาบ้างก่อนเขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
“เธอเป็นเมียของฉันแล้วนี่นะ แต่จะบอกให้ว่าฉันไม่ได้อยากแตะต้องตัวเธอนักหรอก หึ! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านี้เธอเคยเสียตัวให้ผู้ชายคนไหนไปแล้วบ้าง”
“ผู้ชายคนไหน...”
ลลิลทวนคำพูดเสียดแทงนั้นขณะเงยหน้าจ้องเขาด้วยแววตาเจ็บปวด หญิงสาวเม้มปากแน่น
“ทำไมอาพีทคิดแบบนั้นล่ะคะ”
เขายักไหล่และส่งเสียงในลำคอทั้งเลิกคิ้วเหยียดปากอย่างหยามหยัน
“หึ!...ผู้หญิงเดี๋ยวนี้รักษาพรหมจรรย์ของตัวเองไว้ได้ถึงอายุสิบแปดก็วิเศษแล้ว ลาริมาร์...อย่างเธอนี่ ไอ้เยื่อใยอย่างว่ามันอาจจะฉีกขาดไปแล้วตั้งแต่ตอนเธอยังไม่สิบห้าเลยกระมัง”
เผียะ!!
เสียงฝ่ามือบางตวัดลงบนใบหน้าคร้ามคมเต็มแรงทว่าคนที่ตระหนกกลับเป็นเจ้าของมือเรียวเล็กที่ไม่อาจสร้างแรงกระเทือนใด ๆ ต่อใบหน้าหล่อเหลานั้นได้เลยสักนิด พัลเลเดียมดูราวไม่สะทกสะท้านแต่ดวงตาสีน้ำตาลอมเทาขุ่นคลั่กขึ้นมาในบัดดล ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบแก้มเบา ๆ และขบกรามดังกรอด
“ลาริมาร์...เธอกล้าตบฉันงั้นหรือ เธอคิดว่าเธอทำอะไรลงไป!”
“เมื่อก่อนลิลคิดว่าอาพีทเป็นผู้ชายที่น่านับถือและให้เกียรติผู้หญิง แต่ตอนนี้อาพีทไม่ได้เป็นอย่างที่ลิลคิดเลย”
“ฉันให้เกียรติผู้หญิงเสมอ แต่คงไม่จำเป็นต้องให้เกียรติลูกของผู้ชายชั่ว ๆ อย่างพ่อเธอ สายเลือดมันก็คือสายเลือดถ้ามันจะชั่วมันก็ชั่วทั้งโคตร!”
“อาพีท!”
ลลิลกรีดร้องและกำหมัดทุบถองลงบนหน้าอกของชายหนุ่ม พัลเลเดียมโกรธจัดกับการตอบโต้ของหญิงสาว เขาคว้าข้อมือทั้งสองของเธอไว้แล้วรวบมันกับอกก่อนกระหวัดแขนแกร่งรวบตัวเธอเข้ามาปะทะอกกว้างแล้วก้มหน้าลงไปหาใบหน้าสวยหวานที่เปื้อนเปรอะด้วยหยาดน้ำตา ร่างเล็กนิ่วหน้าเบิกตาค้างเมื่อถูกรุกรานจากความกักขฬะของชายหนุ่มที่บดขยี้ริมฝีปากของเขาบนกลีบปากนุ่มอย่างไม่ปราณี