ตอนที่ 15
คิดได้เช่นนั้นมือหนาหนักก็เลื่อนจากข้อมือทั้งสองของหญิงสาวปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาเลื่อนใบหน้าหล่อเหลากลับขึ้นมาและเห็นว่ารสิกาหายใจหอบ เธอเหนื่อยเกินกว่าจะตอบโต้หรือพยายามดิ้นหนีเขาไปอีกแล้วในตอนนี้
ร่างแน่งน้อยที่บนตัวเธอนั้นไม่มีอะไรปกปิดความอวบอิ่มและผิวพรรณอันผ่องผาดบนส่วนคอดเว้าดึงดูดสายตานอน