บทที่ 1 พี่สาวพาคุณไปยังสถานที่ที่ดี

บทที่ 1 พี่สาวพาคุณไปยังสถานที่ที่ดี ที่ชั้นบนสุดของบริษัทซีไอโอ หญิงสาวหน้าตางดงามและละเอียดอ่อนสองคนนั่งอยู่บนโซฟาข้างหน้าต่างทรงฝรั่งเศส “อะไร？กช ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม！บริษัทขาดเงิน？” หญิงสาวหน้าแดงราวกับแอปเปิ้ลขมวดที่ผ้าคลุมไหล่สีดำทั้งสองข้าง และหน้านิ่วคิ้วขมวดมองคนข้างหน้า “คุณคิดว่าเปิดบริษัทมันง่ายเหรอ เงินเดือนพนักงานเอย ค่าสถานที่เอย แล้วยังมีค่าดำเนินการ……”กชนิภาพลางกดคอมพิวเตอร์พลางบ่นระบาย กชนิภาคือเพื่อนรักของจิดาภา ในขณะเดียวกันก็เป็นรองประธานของบริษัท รับผิดชอบเรื่องการเงิน “โอเคโอเค คุณไม่ต้องพูดแล้ว เงินขาดอีกประมาณเท่าไร？” “80 ล้าน เรื่องนี้มันเป็นเรื่องเล็กสำหรับคุณใช่หรือไม่？คุณสามารถไปเอากับทัตพงษ์ได้อยู่แล้ว ดีที่สุดต้องเอามา100ล้าน พวกเราจะได้ไม่กังวลไตรมาสต่อไปแล้ว” “คุณ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม？”จิดาภามองเธออย่างประหลาดใจ แล้วกล่าวอย่างรีบร้อน“ถึงแม้ฉันจะแต่งงานกับเขามาแล้ว 5 ปี แต่พวกเราต่างก็มีของและอย่างเป็นของตัวเอง ฉันคงพูดไม่ออกว่าจะไปเอาเงินกับเขา” “นอนร่วมเตียงด้วยกันมา 5 ปี แต่ก็ไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดูแล้วคุณน่าจะไม่มีความคืบหน้า”กชนิภาเกลียดการจ้องมองเธออย่างไม่เลือก 2 ปีก่อน คุณปู่ของจิดาภาเสียชีวิตอย่างกระทันกัน บิดาผู้ให้กำเนิดจึงแย่งชิงสิทธิ์ในการบริหารบริษัทกับเธอ ดังนั้นบริษัทบีทีจึงมีความเสี่ยงที่จะล้มละลาย ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของวิกฤตดังกล่าว จิดาภาไม่ได้หันไปหาทัตพงษ์เพื่อขอความช่วยเหลือ หรือว่ากชนิภามองไม่เห็น ยังกล้าลาออกอย่างกล้าหาญ เอาสินสอดทองหมั้นที่แม่ให้ไปลงทุนกับบริษัทบีที จิดาภาได้สิทธิในการดำเนินธุรกิจของบริษัทคืนมา จิดาภาใช้ความคิดริเริ่มที่จะเปลี่ยนชื่อเป็นบริษัทhk ตอนนี้ไม่เพียงแต่แผ่นเสียงใหม่จะขาดเงิน แต่เธออยากจะลงทุน กลับไม่กล้าเปิดปากพูดกับทัตพงษ์ จิดาภาดันหน้าของเธอด้วยมือข้างเดียวแล้วกล่าวอย่างสบายๆ “ถ้าอย่างนั้น ให้ฉันใช้เท้าเตะทัตพงษ์ออกไป แล้วคุณแนะนำเศรษฐีคนใหม่ให้ฉันเพื่อลงทุนเกี่ยวกับแผผ้นเสียงใหม่ของพวกเรา” “ผู้หญิงที่แก่ตัวลงแล้วไม่มีใครอยากได้เป็นภรรยาก็เหมือนผู้หญิงที่มีชีวิตราวกับการถูกทอดทิ้ง อีกทั้งนิสัยยังไม่ดี เศรษฐีคนไหนจะกล้ามาเอาคุณ？ ถ้าหากคุณหย่าร้างกับทัตพงษ์จริงๆ ฉันจะชูสองมือใช้สองเท้าสนับสนุนอย่างเต็มที่แล้วแบ่งสมบัติกับเขาครึ่งหนึ่ง กังวลเกี่ยวกับการไม่มีเงินเพื่อบันทึกเพลงใหม่หรือไม่” กชนิภากล่าวอย่างตื่นเต้น จิดาภาแสร้งพูดอย่างโกรธ “ฉันเพิ่งจะอายุ 25 ปี จะกลายเป็นผู้หญิงที่แก่ที่ไม่มีใครอยากได้เป็นภรรยาได้อย่างไร？” “ให้ฉันพาคุณไปที่ห้องฝึกซ้อมเพื่อดูพวกหนุ่มสาววัยละอ่อนไหม？ใบหน้าที่อายุ 16-17 ปี แต่ละคนก็มีหน้าตาสวยสดงดงาม ไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้หญิงและผู้หญิงที่มีใบหน้าที่สวยงาม คุณคิดว่าคุณอายุยังน้อยเหรอ？ต้องหย่าในขณะที่ยังมีโอกาส ถ้าดึงเวลาออกไปก็ 30 แล้ว กชนิภากล่าวอย่างไร้ความปราณี จิดาภายิ้มเยาะเย้ย “5 ปีนี้ของคุณหญิงญาพนต์ ตอนนั้นช่างน่ารำคาญ แต่ว่าฉันไม่คิดที่จะยกให้ชุติกาเลยสักนิด” “ผู้ชายแค่คนเดียว คุ้มค่าสำหรับคุณไหม？”กชนิภารวบเอกสารแล้วเคาะลงบนโต๊ะ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ “ในช่วงเวลาที่ฉันต้องไปออกทำงานต่างสถานที่ สามารถเอาลูกหมาและลูกหมูไปฝากเลี้ยงที่บ้านคุณชั่วคราวได้หรือไม่？” “กชนิภา รสนิยมของคุณช่างโดดเด่น ยังเลี้ยงหมูเหรอ？”จิดาภาถามด้วยความประหลาดใจ “ลูกหมากินอาหารหมา ขอถามหน่อย ลูกหมูกินอะไร อาหารหมูเหรอ？” “กินเนื้อ！” ธนเดชโผล่ออกมาจากด้านหลังโซฟาอย่างกระทันหัน จิดาภาเพิ่งจะสังเกตว่าในห้องทำงานมีคนเพิ่มอีก 1 คน สายตาของเขามองตะลึงไปที่ใบหน้าของธนเดช มองครั้งแรกรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ผิวขาวสะอาดหมดจดมาก ผมของเขาสั้นมาก มืดและโปร่งแสงเหมือนไม้มะเกลือสีดำ จมูกที่สูงและตั้งตรงในชุดสูทสีดำ สะท้อนให้เห็นถึงผิวที่ใสเหมือนหยก “เด็กหนุ่มคนนี้ หน้าตาดีเหลือเกิน！”จิดาภาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา แล้วผลักกชนิภาออกมาเบาๆ“คนรักไม่ของคุณเหรอ？” กรนิชาเหลือบไปทางเธอ“พูดดีๆหน่อยสิ？” “เขาไปศัลยกรรมใบหน้ามาจากที่ไหน？”จิดาภาลุกขึ้นยืน ขยับไปข้างหน้าเพื่อดูให้ละเอียด วันนี้จิดาภาสวมชุดสูทสีขาวเล็ก ๆ กระดุมของชุดสูทขนาดเล็กอยู่ใต้หน้าอกอวบอั๋นพอดี มีเสื้อสีขาวเรียงรายขึ้นภายใน ส่วนล่างเป็นกระโปรงทรงจีบเอวสูง ร่างกายที่ถูกห่อหุ้มของเธอทำให้รู้สึกเซ็กซี่ ขาเรียวยาวที่สุดแสนจะจินตนาการ เท้าสวมใส่รองเท้าส้นเข็ม เสียงที่เป็นจังหวะของรองเท้าส้นสูงกำลังเข้าใกล้ธนเดชมากขึ้น ธนเดชปะทะเข้ากับสายตาที่สงสัยของจิดาภา งอริมฝีปากขึ้นแล้วพูดอย่างภูมิใจ “ใบหน้าของฉันคือธรรมชาติโดยกำเนิด ไม่เคย ศัลยกรรมที่ไหน” น้ำเสียงของเขาค่อนข้างสดใจ ทำให้คนฟังรู้สึกสบาย โดยเฉพาะตอนที่เขางอริมฝีปากขึ้น ราวกับมีลูกแพรดิ้นอยู่ที่แก้มของเขา เมื่อมองแล้วทำให้รู้สึกกำลังมองทิวทัศน์ที่สวยงาม เมื่อจิดาภาเข้าใจใบหน้าของเขา ธนเดชรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัว รู้สึกว่าเธอกำลังจะเข้ามาจูบ เธอยืดเอวตรงกะทันหันและเขาก็ออกห่าง “ไม่มีร่องรอยการทำ ศัลยกรรม กช สายตาคุณในครั้งนี้ไม่เลว” กชนิภาโกธรอยู่ครู่หนึ่ง “เขาคือธนเดช น้องชายของฉัน” “ฉันคือเจ้าหมูน้อย！”ธนเดชยักไหล่อย่างร่าเริง“นอกจากนี้ฉันไม่กินอาหารหมู！” “เหอะเหอะๆ……”จิดาภารู้สึกทำตัวไม่ถูก เมื่อสักครู่เธอทำอะไรไปบ้าง？เธอรู้ว่ากชนิชามีน้องชายต่างพ่อแต่แม่เดียวกัน แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาดีเช่นนี้！ “หลังจากที่แม่คุณแต่งงานใหม่ ยีนพันธุกรรมได้เปลี่ยนไปดีมาก เขาดูดีกว่าคุณ！”จิดาภาพูดเสียงต่ำด้วยคำพูดปากร้ายข้างหูของกชนิภา “ฉันเองก็สวยมากเหมือนกัน โอเคไหม！”กชนิภาถลึงตาใส่เธอ ไม่แน่ใจก็ให้ยืนยันอีกครั้ง “เมื่อฉันออกไปทำงานต่างสถานที่ จะส่งลูกหมาน้อยและลูกหมูให้คุณ ไม่มีปัญหาใช่ไหม？” “ไม่มีปัญหา”จิดาภาจ้องที่ใบหน้าของธนเดช ไม่กี่นาทีก็เปลี่ยนเป็นแมวมอง “เจ้าหมูน้อย คุณอยากเข้าวงการไหม？พี่สาวช่วยคุณได้！” “พี่ ฉันคิดว่าเพื่อนของคุณต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากฉัน”ธนเดชกอดอกตัวเองอย่างประหม่า มันเหมือนกับว่าจิดาภาเป็นผู้หญิงร้ายกาจ “คุณคิดมากไปแล้ว เธอเป็นผู้ควบคุมใหญ่ อีกทั้งยังมีสามี สามีของเธอทำร้ายเธอหลายพันครั้งและเธอปฏิบัติต่อสามีเหมือนรักแรกของเธอ ดังนั้นคุณสามารถมั่นใจได้! กชนิภาตบไหล่ของธนเดชและปลอบโยน “ภรรยาผู้ซื่อสัตย์？”ธนเดชเอียงศีรษะแล้วมองเธอด้วยรอยยิ้ม เมื่อจิดาภาได้ยินคำพูดของเขาก็รู้สึกจุก จนหาที่เปรียบไม่ได้ ภรรยาผู้ซื่อสัตย์ เธอเป็นเช่นนั้น！ “เพียงแต่น่าเสียดาย ทัตพงษ์ชอบคนที่ใจดีไม่มีพิษภัยไร้เดียงสาบริสุทธิ์ไม่มีทางที่จะเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ได้！”กชนิภาส่ายหัว แล้วกอดเอกสารเดินออกไป ในสายตาของจิดาภามีความเจ็บปวด ตอนนี้โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมากะทันหัน ธนเดชโทรมาหา！ “เรื่องอะไร？” จิดาภาสงบลงและรับสายอย่างสงบ “วันนี้เป็นวันเสาร์！”น้ำเสียงของทัตพงษ์จากปลายสายกล่าว จิดาภาหัวเราะตัวเอง เขาจำข้อตกลงก่อนแต่งงานไม่ค่อยได้ กลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นในวันเสาร์ อย่าพักค้างคืน “รู้แล้ว ฉันจะกลับให้เร็ว”เมื่อจิดาภาพูดจบก็ตัดสายโทรศัพท์ทันทีเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หนุ่มละอ่อนบนโซฟา “เจ้าหมูน้อย พี่สาวจะพาคุณไปยังสถานที่ที่ดียามค่ำคืน！”