บทที่ 6 เขามันคนตาบอด

บทที่ 6 เขามันคนตาบอด จิดาภาถูกส่งเขาห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ขณะที่พยาบาลกำลังรื้อผ้าก๊อชอยู่นั้น พบว่าแผลที่พึ่งปิดเสร็จไปใหม่ๆนั้นถูกเปิดเหวอะหวะ เลือกและผ้าก๊อชติดเข้ากับเนื้อ และผ้าก๊อชเหล่านั้นก็กินเนื้อกินหนังเธอออกมาด้วย! เช้าวันถัดมา พาดหัวข่าวใหญ่ในหนังสือพิมพ์ตอนเช้าคือ คุณจิดาภาประธานบริษัทhkได้รับบาดเจ็บหมดสติและหายตัวไป ความจริงแค่ปากแผลที่หลังของจิดาภาได้รับการกระทบอีกครั้ง แตกับทำให้เธอสลบไปยังไม่ฟื้น เธอได้ยินเสียงที่ธนเดชคุยกันกับคุณหมอ แต่หัวสมองเธอนั้นมันหนักอึ้ง ไม่ว่าจะพยายามจะลุกขนาดไหนก็ลุกขึ้นไม่ได้ ของเหลวเย็นๆถูกฉีดเข้าไปในร่างกาย หลังจากนั้นร่างกายเธอก็เข้าสู่โหมดหลับลึกในทันใด …… จิดาภาราวดังกลับเจ้าหญิงที่กำลังหลับใหล อยู่บนห้องผู้ป่วยสีฟ้าอย่างสงบ ไม่รู้เดือนไม่รู้ตะวัน และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตื่นขึ้นมา ในดึกวันนั้น มีคนคนหนึ่งรุดเข้ามาในห้องพัก เขารีบดึงสายน้ำเกลือออก “คุณธนเดช อันนั้นอย่าไปแตะ!” คุณหมอรีบร้องเตือน “เอาคนเป็นๆ มาขังไว้ยังกะสิ่งไม่มีชีวิตในห้องนี้ มันสนุกมากไหม?” สายตาของธนเดชตอนนี้เปลี่ยนไปเลือดเย็น “คุณธนเดช คุณจิดาภาระบบประสาทได้รับความกระทบกระเทือน...” ธนเดชชักสีหน้าเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเตียงผู้ป่วย มองดูใบหน้าซีดผอมของจิดาภา “ฉันจะพาเธอไปจากที่นี่!” “คุณธนเดช ทำแบบนี้มันผิดกฎโรงพยาบาล พวกเราจะเดือดร้อนได้!” สีหน้าหมอแสดงออกว่าลำบากใจ สายตาคมกริบของธนเดชหรี่ลง เอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็น “พวกคุณกลัวทัตพงษ์ แต่ไม่กลัวฉันบ้างหรอ?” “คุณทัตพงษ์คือเจ้าของไข้ของคุณจิดาภา หากไม่ได้รับการอนุญาตจากเขา พวกเราก็ไม่สามารถให้คุณพาเธอไปไหนได้ ส่วนคืนนี้ ที่ยอมคุณเข้ามาได้ ก็ถือว่าผิดกฎมากแล้ว” คุณหมอขอร้อยอย่างลำบากใจ “คุณธนเดช ขอร้องล่ะครับ อย่าทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนเลย!” “ได้ ! ฉันจะไปหาทัตพงษ์!” ธนเดชยื่นนิ้วเรียวงามออกมา ค่อยๆไล่ไรผมของจิดาภาไปทัดไว้ข้างใบหู น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ไม่เหมือนใครเอ่ยขึ้น “พี่ พี่ไม่ต้องกลัว ผมจะช่วยพี่ออกไปเองให้ได้!” หลักจากที่ถูกธนเดชถอดน้ำเกลือออกให้หยุดไหลได้ไม่นาน ความรู้สึกก็เริ่มกลับมารับรู้ มีเพียงแค่ดวงตาไม่สามารถลืมขึ้นมาได้ แม้ภายนอกเขาจะดูก้าวร้าว ซึ่งไม่ต่างอะไรจากลูกคนรวยอื่นๆทั่วไป แต่เธอกลับยอมที่จะเชื่อมั่นในตัวเขา ! ได้ยินเสียงของเขา เธอกลับรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่รู้สาเหตุ “คุณธนเดช มีคนขึ้นมาแล้ว !” เพราะหมอให้ธนเดชแอบเข้ามา และกลัวว่ามีคนจะมาพบเข้าได้ จึงรีบบอกให้เขารีบออกไป “พี่ครับ ผมไปก่อนนะครับ พี่ไม่ต้องกลัวรอผมอยู่ที่นี่นะ!” ธนเดชส่งสายตามองอย่างเป็นห่วง และรีบจากไป ห้องพักผู้ป่วยกลับเข้าสู้ความนิ่งเงียบอีกครั้ง จิดาภาเจ็บปวดราวถูกมีดบักอก หยดน้ำตาไหลปริ่มริมขอบตา ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมตัวเองถึงฟื้นขึ้นมาไม่ได้สักที ที่แท้ก็เป็นทัตพงษ์ที่จะขังเธอไว้ที่นี่ หรือทัตพงษ์จะกลัวว่าถ้าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว จะไปแก้แค้นจิดาภาอย่างนั้นหรือ? หากการตกหลุมรักทัตพงษ์เป็นความผิด นับว่าเธอนั้นได้รับโทษอย่างสาสมแล้ว เหนื่อยมามาก เจ็บมาเยอะ ไม่อยากรักเขาอีกต่อไปแล้ว ไม่รักแล้ว ！ เธอไม่ยินยอมอย่างมาก ไม่อยากจะหลับใหลอยู่แบบนี้อีกต่อไป แต่เธอกลับตื่นลุกไม่ได้！ ประตูห้องถูกเปิดอย่างแรกอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงของรองเท้าส้นสูง และยังมีเสียงก้าวเท้าที่ดูสับสนรีบร้อนอีก เสียงฝีเท้าจากรองเท้าส้นสูงมาหยุดอยู่ตรงข้างๆเตียง ตามมาด้วยเสียง “เพี้ยๆ” ที่ดังอยู่ข้างหู พัดกระทบมาอย่างแรงบนใบหน้าเธอ “จิดาภา ยอมซะเถอะ และก็อย่านอนไม่รู้เรื่องอีกเลย นี่คือสิ่งที่เธอเคยติดค้างฉันไว้！” น้ำเสียงเย้ยเยาะอันเยือกเย็นของชุติกา ใบหน้าจิดาภาร้อนผ่าวอย่างโมโห โกรธจัด แต่เธอกลับไม่มีแรงที่จะขืนสู้ใดๆได้ เกิดอาการหายใจติดขัดขึ้นทันใด หายใจแทบไม่ออก ใจราวกับมีแมวกำลังข่วน รู้สึกร้อนทรมานเหลือเกิน เธอใกล้จะบ้าอยู่แล้ว！ เครื่องมือแพทย์ในห้องส่งสัญญาณเตือนดังถี่ๆ แพทย์พญาบาลต่างรีบร้อนเข้ามา ฉีดยาให้กับจิดาภา ไม่นานเธอก็สงบลง “จิดาภา เธอห้ามตายเด็ดขาดนะ ฉันยังรอที่จะเปลี่ยนไตกับเธออยู่นะ！” ชุติกาพูดเย้ย เปลี่ยนไต！ จิดาภาตกใจ เธอคิดว่าการที่ชุติกากลับประเทศ คงเป็นเพราะได้ข่าวการตั้งครรภ์ของตน จึงกลับมา！ คิดไม่ถึงว่า ชุติกาจะป่วย แย่กว่านั้นคือ ป่วยหนักจนถึงขั้นต้องเปลี่ยนไต！ นับว่าฟ้ายังมีตา ใครทำชั่วย่อมได้ชั่ว！ “จิดาภา ไม่ต้องตื่นกลัว แค่ไตข้างเดียวไม่ทำให้เธอตายหรอก！” ชุติกาเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เดือด “ทัตพงษ์หวงแหนฉันยิ่งนัก กลัวว่าผ่าตัดแล้วจะอันตราย ถึงกลับต้องเชิญคุณหมอเฉพาะทางจากต่างประเทศมาผ่าตัดให้ฉัน！” “เธออดใจรออีกสองสามวันนะ คุณหมอใกล้จะมาถึงแล้ว！” หลังจากที่ชุติกาออกไป จิดาภารู้สึกเดือดไปทั้งตัว เธอโกรธจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว！ ทัตพงษ์ขังเธอไว้ในโรงพญาบาล ไม่ใช่เพราะกลัวเธอจะไปแก้แค้นชุติกา แต่เพราะจะรอแย่งไตจากเธอไปให้ชุติกา เขารู้ว่าจิดาภาไม่ยอมบริจาคไตให้ชุติกาอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงใช้วิธีการขืนบังคับแบบนี้ ชุติกาใช้วิธีบังคับเพื่อให้เธอไปให้พ้นจากตำแหน่งคุณหญิงของตระกูลญาพนต์ ทัตพงษ์ขังเธอไว้ให้อยู่โรงพญาบาล บังคับให้เธอบริจาคไต ถ้าจะพูดให้ถูกคือ แย่งเอาไตไป โดยไม่ให้เธอได้ตอบตกลง พอหมอเฉพาะทางจากต่างประเทศมาถึง พวกเขาก็จะทำการแย่งไตเธอไป พวกเขาทุกคนกำลังบังคับเธอ เพียงเพราะเธอทำผิดแค่อย่างเดียว นั่นคือ เธอรักทัตพงษ์！ ปีนั้น ถ้าเธอไม่ไปขอให้คุณตาเพิ่มทุนให้กับบริษัทบีที ทัตพงษ์กลายเป็นคนจนถังแตก ชุติกายังคงจะรักเขาอยู่ไหม? เธอเองที่ใสซื่อคิดว่า ทัตพงษ์จะเป็นเกราะกันลมฝนที่พิงอันอบอุ่นให้กับเธอ แต่เธอกลับต้องประสบกับมรสุมขนาดใหญ่ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เขามอบให้กับเธอ！ ทัตพงษ์ ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่มีทางบริจาคไตให้ชุติกาอย่างแน่นอน อย่ามาว่าฉันใจร้ายกับคุณ！ อาจจะได้ยินเสียงในใจของจิดาภา หรืออาจจะเพราะเหตุผลอื่นๆ ในที่สุดทัตพงษ์ก็มาปรากฏตัวในห้องผู้ป่วยของจิดาภา สีหน้าของจิดาภาขาวซีดราวกระดาษ ร่างกายผอมลงไปครึ่งหนึ่ง หากไม่เห็นเส้นชีพจรบนเครื่องยังคงเต้นปกติอยู่ เขาคงคิดว่าเธอตายไปแล้ว！ ทัตพงษ์นั่งลงข้างเตียงผู้ป่วย เอ่ยขึ้นเสียงขรึม “ชุติกาป่วย การกลับประเทศมาครั้งนี้ เพื่อจะมาหาไตที่เข้ากันได้ และทำการผ่าตัด” จิดาภาเจ็บปวดใจยิ่งนัก ไตที่เข้ากับชุติกาได้ คือไตของเธอใช่ไหม? “จริงๆเธอสามารถรอไตจากคนอื่นได้ แต่ว่าครั้งที่เธอใช้ไม้เท้าตีเขาไปครั้งนั้น มันโดนเอวเธอเข้าพอดี จึงทำให้อาการของเธอทรุดหนักลง จนไม่สามารถจะรอได้อีกต่อไป！” ทัตพงษ์พูดจบก็มองไปที่จิดาภา “ฉันรู้ว่าเธอได้ยิน และฉันก็รู้ว่า หากพูดกับเธอดีๆ เธอต้องไม่ยอมแน่ๆ จิดาภา อย่าโทษฉันเลย เธอบังคับฉันให้ต้องทำแบบนี้เอง ฉันไม่อาจที่จะเห็นชุติกาเป็นอะไรไปได้” แม้จิดาภาตื่นขึ้นมาไม่ได้ แต่คำพูดอันโหดร้ายของทัตพงษ์นี้เธอได้ยินชัดเจนทุกคำ เขาไม่อาจทนเห็นชุติกาเป็นอะไรไปได้ แล้วตัวเธอล่ะ? “เธอไม่ต้องรู้สึกไม่เป็นธรรมไป ครั้งนี้คือสิ่งที่เธอต้องชดใช้ให้กับเขา เธอแย่งคนที่เขารักมากที่สุดไป ครั้งนี้ชดใช้คืนด้วยไตข้างหนึ่งไป มันก็ยุติธรรมแล้ว！เพียงแค่ให้เธอกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม ข้อตกลงก่อนแต่งงานเรายังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เธอยังคงเป็นคุณหญิงของบ้านญาพนต์เช่นเดิม！” ทัตพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงสงบ ชุติกาทำร้ายเธอจนบาดเจ็บขนาดนี้ ตอนนี้ยังจะมาเอาไตเธอไปอีก คุณกลับบอกว่าฉันต้องชดใช้คืนให้เขา ฉันติดหนี้อะไรเขา? ทัตพงษ์ ปีนั้นเป็นเธอที่ดูถูกว่าบริษัทบีทีจะล้มละลาย เธอจะเลิกกับคุณ ฉันต่างหากที่เป็นคนไปขอให้คุณตาช่วยคุณ！ คุณเลือกที่จะให้บริษัทบีทีอยู่รอด ยอมละทิ้งความรู้สึกที่มีกับเธอ นั่นก็เป็นคุณที่ต้องชดใช้ความรู้สึกนี้ แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องชดใช้? “ฉันเชิญแพทย์เฉพาะทางจากต่างประเทศ มาผ่าตัดให้กับพวกเธอสองคนเอง มันจะไม่มีอันตรายใดๆ สละไตไปข้างหนึ่ง จะไม่ส่งผลกระทบใดๆกับการดำรงชีวิตเธอแน่นอน อีกอย่างชุติกาคือพี่สาวแท้ๆของเธอ และพ่อของเธอก็ได้ตอบตกลงแล้ว” ทัตพงษ์พูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไป ตอนที่เดินไปถึงหน้าประตูห้อง เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยประโยคนี้ออกมา “ฉันรับปากกับเธอ เธอมั่นใจได้ ชุติกาจะไม่มาแทนตำแหน่งเธอแน่นอน” ได้ยินคำพูดอันราบเรียบของเขา สัมผัสได้ถึงการปฏิเสธอย่างไร้เยื้อใย จิดาภารู้สึกราวกับใจถูกขุดออกไปจนว่างเปล่า เจ็บปวดจนไม่อาจจะหายใจอีกต่อไปแล้ว เธอจะต้องการตำแหน่งคุณหญิงแห่งบ้านญาพนต์ไปทำไมกัน? สิ่งที่เธอต้องการตลอดมา มีเพียงแค่ ทัตพงษ์ เท่านั้น ทัตพงษ์คุณเคยรักฉันบ้างไหม? สักนิดหนึ่ง มีบ้างไหม... ถ้าคุณยังกล้าที่จะแย่งไตฉันไป ชาตินี้ฉันจะไม่มีทางให้อภัยคุณ！