บทที่ 10 บนเวทีแข่งขัน

บทที่ 10 บนเวทีแข่งขัน พอธนเดชออกมาก็เห็นพวกผู้หญิงที่อยู่บนเวทีกำลังบ้าคลั่งอย่างไม่กลัวตาย กล้าโดดลงมาจากเวทีสูงๆลงมาเพื่อที่จะมากอดธนเดช ＂จิดาภา เด็กคนนี้ไปหามาจากไหน หล่อกว่าบัณทัตอีกนะเนี้ย นี่คือหล่อมาก！”ตมิสามองอย่างประหลาดใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จิดาภายิ้มมุมปากอย่างพอใจ เพราะเป็นไปตามที่เธอต้องการพอดี เมื่อเทียบกับพวกเด็กผู้หญิงที่มีท่าร่าเริงพวกนั้น ธนเดชก็ยิ่งดูเย็นชามาก ตอนที่เห็นคนกระโดดลงมากอดเขา เขาพยายามหลบหลีก ราวกับหลบหลีกพวกงู ตัวต่อ ยังไงอย่างงั้น “เขาคือน้องชายของกช ให้ช่างภาพถ่ายเขาดีๆด้วย แจ้งฝ่ายประสัมพันธ์ว่าฉันอยากให้เขาดังในโลกโซเชี่ยล แต่ต้องปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเขา！”จิดาภายิ้ม “รับทราบค่ะ เก็บเป็นความลับ！” ตมิสาเข้าใจและพูดด้วยความอิจฉาว่า “ลูกหลานบ้านนี้ดีจริงๆ！” จิดาภายิ้มไม่พูดอะไรแล้วหันมองไปทางบริษัทซีเอส ทัตพงษ์กับชุติกามาสาย พวกเขาพึ่งเดินเข้ามาก็มองเห็นธนเดชที่ใส่เสื้อบาสสีน้ำเงิน ถูกพวกผู้หญิงรุมล้อมอยู่ “ทัตพงษ์ เด็กผู้ชายคนนั้นใช่คนของนายไหม？”ชุติกามองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นธนเดช ทัตพงษ์ขมวดคิ้ว ในตาแสดงความไม่พอใจสักเท่าไหร่ แล้วหันไปจ้องหน้าของจิดาภา จิดาภาไม่เกรงกลัวจ้องกลับไป พร้อมแสยะยิ้มพูดกับเขาว่า“ทัตพงษ์ คุณมาได้ละหรอ！” มือชุติกายังควงแขนของทัตพงษ์อยู่ ราวกับเป็นการประกาศอำนาจ！ จิดาภาใส่เสื้อกีฬาสีขาว ใส่หมวกแก๊ป เดินเร่งฝีเท้าเข้าไปตรงหน้าทัตพงษ์ ไม่รอให้ชุติกาพูดสิ่งใด“ผัวะ”ตบเข้าไปอย่างแรงที่หน้าของชุติกา จนชุติการ้องออกมา บนใบหน้าของเธอมีรอยมือทั้งห้านิ้วประทับอยู่ เจ็บราวกับถูกไฟเผา “จิดาภา คุณทำอะไร！” ทัตพงษ์จับที่ข้อมือของเธอ สายตาโกรธ อย่างกะจะบีบให้เธอให้ตาย “เธอไม่รู้จักมารยาทต้องคอยบอกอยู่ตลอด！”จิดาภาที่กำลังอดทนกับข้อมือที่เจ็บอยู่ ไม่อยากแสดงความอ่อนแอ ห้าปีที่ผ่านมา เธออดทนอดกลั้นมาตลอด แต่ทัตพงษ์ทำแบบนี้กับเธอได้อย่างไร？ อะไรที่จะสามารถทำร้ายเธอได้ เขาก็ชอบทั้งนั้น คราวนี้ ยังคิดที่จะเอาไตของเธอมาให้ชุติกาใช้ การที่รังแกเธอมันสนุกมากหรอ？ “ทางนั้นมีเรื่องคึกคัก คุณหญิงตระกูลญาพนต์ตบกับมือที่สาม！” “ชุติกาตาถั่วเกิน คุณหญิงตระกูลญาพนต์อยู่นี่ยังกล้าควงแขนทัตพงษ์！” “ได้ยินมาว่าเธอกับทัตพงษ์สนิทสนมกันมาก่อน เธอคือผู้นำภาพลักษณ์ของบริษัทซีเอส！” “ถึงแม้ไม่ค่อยชอบนิสัยของจิดาภาเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้ฉันอยู่ฝ่ายจิดาภา！” “มือที่สามไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ก็ต้องถูกจัดการแบบนี้！” ชุติกาคิดไม่ถึงว่าจิดาภาจะกล้าตบตีเธอต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ได้ยินเสียงผู้คนวิพากษ์วิจารณ์ เธอจวนจะบ้า！ ทัตพงษ์มองไปรอบๆด้วยสายตาพิฆาต ผู้คนต่างตกใจจนถอยออก ไม่กล้าพูดอะไร “จิดาภา คุณอย่าทำเกินไป！”ทัตพงษ์พูดออกมาแบบขบเขี้ยวขบฟันพูดด้วยท่าทีที่เย็นชา “ใครกันแน่ที่ทำเกินไป？มือที่สามที่แย่งสามมีฉันไปต่อสาธารณชน ต่อหน้าฉัน ใครสั่งให้มันกล้าไปไหนมาไหนกับสามมีของฉันสองต่อสอง？”จิดาภาตั้งใจพูดให้เสียงดัง ทัตพงษ์บีบข้อมือของจิดาภา จนกระดูกแดกข้อมือของเธอแทบแตก จิดาภาดิ้นรนต่อสู้แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร “ปล่อยเธอ！”อยู่ๆก็มีเสียงทุ้มๆพูดขึ้นมา จิดาภาหันกลับไปก็เห็นธนเดชร่างสูงใหญ่ ที่วิ่งเข้ามาเร็วอย่างกะเสือชีต้า ทัตพงษ์ใช้แรงดึงตัวจิดาภามาในอ้อมอกของเขา มองธนเดชอย่างหน็บแนม “คุณเป็นอะไร？”ธนเดชมองจิดาภาด้วยความเป็นห่วง ร่างกายของเธอบาดเจ็บ เธอไม่กล้าที่จะ เขาไม่กล้าที่จะแย้งเธอมาจากทัตพงษ์ “ชื่อทัตพงษ์ มีเรื่องอะไรให้คุยส่วนตัว เป็นผู้ชายยังไงรังแกผู้หญิง？”ธนเดชขมวดคิ้วอย่างโกรธเคืองมองทัตพงษ์ ทัตพงษ์ยังเก๊ก หยิ่งๆ แววตาเยือกเย็น ราวกับความใสของน้ำและร้ายกาจ “ตัวต่อตัว？ฉันไม่รังแกเด็ก！” ธนเดชโกรธ ในสมองคิดหาวิธี ตามองไปเห็นสนามบาสที่อยู่ด้านหลัง ในใจก็เกิดความคิด “ใครจะมีเรื่องกับนาย ป่าเถื่อน！ลงไปแข่งบาสกัน กล้าไหมล่ะ？”ธนเดชมองทัตพงษ์ด้วยความหมางใจ สีหน้าของจิดาภาค่อยๆเปลี่ยนทำให้ทัตพงษ์ยอมลงแข่งบาส หมูน้อยยังมีโอกาสที่จะชนะไหม？ ทัตพงษ์ยังบีบข้อมือของจิดาภา ไม่คิดที่จะปล่อยมือ！ “ทำไม กลัวแพ้หรอ？”ธนเดชตั้งใจแหย่เขา จิดาภารู้ว่าเขาทำเพื่อแก้หน้าให้ตนเอง หาวิธีง้อให้ทัตพงษ์ลงไปแข่งบาส แต่เขาไม่รู้ว่าทัตพงษ์นั้นเก่งเรื่องบาส！ “หมูน้อย เขาไม่ลงแข่งหรอก！จิดาภาเงียบไป แล้วพูดนิ่งๆว่า“จำคำที่คุณไว้กับฉันว่าจะต้องชนะการแข่งขันนี้ ถ้าแพ้ฉันจะต้องทำตามข้อเสนอของเขา！” ธนเดชถึงกับตกใจ ว่าทัตพงษ์ต้องการที่สุดคือไตของจิดาภา การแข่งขันครั้งนี้จะต้องชนะเท่านั้น แพ้ไม่ได้！ ธนเดชกำมือแน่น　หน้าเริ่มแดง“พี่สัญญานะว่าจะอยู่ขอบสนามค่อยให้กำลังใจผม การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว ฉันจะไปส่งคุณที่ที่นั่งของคุณ！” เขาเดินเข้าไป จับมือจินดาภาแน่น ถึงแม้ว่าทัตพงษ์จะยังจับมือของเธออยู่อีกด้าน จิดาภาตกใจเงย สายตาของเขาดูหนักแน่น ตามองตา เธอมองหน้าเขาสักครู่แล้วมองไปที่ชุติกา ชุติกาตอบสนองทันทีทันใด กำลังคิดว่าจะโดดไปธนเดชก็รีบขึ้นมาปล้องตัวเธอ “ทัตพงษ์ ทัตพงษ์．．．”ชุติกาตะโกนเรียก“ปล่อยนะ！”ทัตพงษ์คิดไม่ถึงว่าชุติกาจะมากับเขา ยื่นมืออกมาห้าม “ผู้หญิงของคุณ ฉันไม่ได้สนใจ!” จิดาภาใช้แรงผลัก ไม่ทันระวัง จนล้มลงกับพื้น “ชุติกา！”ทัตพงษ์ปล่อยมือจิดาภาแล้วเอนตัวไปหาชุติกา ชุติกาตกใจจนหน้าซีด หดตัว ตัวอ่อนระทวยไปบนอกของทัตพงษ์! “เราไปกันเถอะพี่！”ธนเดชจับมือจิดาภาออกปอย่างรวดเร็ว พาจิดาภาไปส่งถึงที่ที่ปลอดภัย หลังส่งตัวเธอให้กับตมิสา ธนเดชค่อยกลับไปที่สนามบาส！ จิดาภานั่งอยู่ด้านบน แต่สายตาจ้องไปทางทัตพงษ์ เขาโอบกอดชุติกาปลอบเบาน้ำตาของเขาก็ไหลลง ตั้งแต่มีเธอไม่เคยเห็นความอ่อนโยนของเธอมาก่อน ทัตพงษ์ถ้าคุณรักฉันยอมมอบหัวใจให้คุณทั้งดวง แต่ถ้าคุณไม่รักฉัน แม้แต่ผมเพียงเส้นเดียวฉันก็ไม่อยากจะให้คุณ！ ในเวลานี้ จิดาภารู้สึกมีสายตาที่ที่ร้อนรุ่มจ้องเธออยู่ เมื่อหันกลับไปก็เจอ ก็สบตากับธนเดชพอดี ธนเดชจ้องมองเธอ เด็กนี่．．．โกรธละนะ！ ตมิสาพูดเตือนขึ้นมาว่า“คุณจิดาภา 　เด็กใหม่นั่นหวังจะได้รับการยอมรับและการติดตาม ถ้าคิดจะชนะการแข่งขัน ตอนนี้ต้องเริ่ม สายตาของคุณมองได้แค่ฉันเลิกมองทัตพงษ์ได้แล้ว！” เสียงดังขึ้น เริ่มการแข่งขัน！ ใจของจิดาภาไม่ได้อยู่ที่สนาม เธอจับมือถือออกมา เปิดอีเมลดูการวางแผนฝ่ายประชาสัมพันธ์ เวลาผ่านไปครึ่งสนาม บริษัทเอชเคยังไม่ได้สักแต้ม ตมิสาส่ายหน้า “ เด็กไม่ได้เตรียมตัวมาดี พลาดไปหลายรอบ เขาท่าทางแบบนี้ ไม่ใช่แต่จะแพ้บอล ช่างภาพยังไม่สามารถที่จะถ่ายภาพเขาดีดีได้อีก!” จิดาภามองไปทางสนาม ธนเดชทั้งๆที่เต็มไปด้วยความกล้า พอลงสนามไปทำไมเปลี่ยนเป็นแบบนั้นไปได้？ ใครจะไปรู้เป็นเพราะว่าทัตพงษ์ ? เธอเดินตรงไปทางบริษัทซีเอส มีเพียงชุติกาเท่านั้นที่นั่งอยู่ตรงนั้น หาทัตพงษ?ไม่เจอ จิดาภาขมวดคิ้ว ถามว่า“ทัตพงษ์ไปไหนแล้ว？”