บทที่ 11 ไม่ได้มอบให้คุณ

บทที่ 11 ไม่ได้มอบให้คุณ ตมิสา “ ทัตพงษ์..... สนามแข่งแล้ว?” จิดาภาดูมองไป ถึงพบว่า ทัตพงษ์เปลี่ยนทีมสีแดงขึ้นไปแข่งตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขาเล่นบาสดีมาตลอด ห้าปีก่อนหลังจากเข้าไปในบริษัทซีเอส จิดาภาก็ไม่เคยเห็นเขาเล่นบาสมาก่อน ธนเดชยั่วยุเขาหรือเขาจะเอาชนะการแข่งขันครั้งนี้เพื่อชุติกา จะเอาไตของเธอ？ ถึงคนรักของเขาขึ้นแข่ง ก็ไม่ได้เพิ่มความกดดันให้กับธนเดชเลย！ จิดาภาถอนหายใจ ธนเดชยังเด็ก ใจของเข้ายังไม่สู้ทัตพงษ์ เธอคิดเสียดาย ไม่ควรที่จะบอกธนเดช เมื่อแพ้การแข่งขันแล้วต้องทำตามข้อเสนอของทัตพงษ์ “ตมิสา เอาน้ำกับผ้าขนหนูมาให้ฉัน！”จิดาภาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “……”ตมิสาทำหน้างงแล้วถามว่า“ทัตพงษ์กับเด็กใหม่อยู่บนสนามทั้งสอง คุณจะให้ใคร？” จิดาภาไม่ตอบ ยิ่งทำให้ตมิสาอยากรู้ ไม่ง่ายเลยกว่าจะถึงเวลาพักครึ่งแรก จิดาภาถือผ้าขนหนูและน้ำลงไปที่สนามบาส “ตมิสา ส่งน้ำและผ้ามาให้ฉัน！” เวลานั้น ชุติกาก็ถือน้ำและผ้าเดินไปที่หน้าทัตพงษ์แล้ว มองเห็นจิดาภาเดินเข้ามาทางพวกเขา ชุติกาสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย！ เห็นปฏิกิริยาชุติกา จิดาภาพอใจเป็นอย่างมาก ตบเมื่อครู่อย่างน้อยก็ทำให้เธอรู้ว่าใครคือคุณหญิงตระกูลญาพนต์！ คุณหญิงตระกูลญาพนต์อยู่ตรงนี้ ไม่มีโอกาสให้เธอทำดีกับทัตพงษ์? ทัตพงศษ์เดินเข้ามาต่อหน้าจิดาภา แสยะยิ้ม “คุณหญิงตระกูลญาพนต์ เยี่ยมจริงๆ!” “ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้ เป็ยแม่ที่ดีไม่ได้แล้ว “ จิดาภาพูดเสร็จไม่สนใจทัตพงษ์ แล้วเดินไปหาธนเดช “จิดาภาหยุดนะ！”ทัตพงษ์เรียกจิดาภา “ตอนที่ฉันรักคุณ คุณพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น　ตอนฉันไม่รักคุณแล้ว คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ？”จิดาภายิ้มแล้วเดินต่อไป “พี่!” ธนเดชประหลาดใจมองจิดาภา เวลานั้นเขาเหมือนกับได้ยินเวียงดอกไม้กำลังบานในใจ “แข่งแพ้ไม่เป็นไร แต่อย่าหมดคามกล้า！” จิดาภายื่นน้ำให้เขา แล้วเอายื่นเข้าไปเช็ดเหงื่อที่ต้นคอให้ “สู้ๆนะหมูน้อย！” “พี่ ผมเป็นใคร ผมอยู่ที่ไหน พวกเราตายไปแล้วหรอ．．．！” ไม่รอให้ธนเดชพูดจบ จิดาภาก็ดีดที่หน้าผากของเขา “คุณเตือนสติฉันหน่อย ตั้งใจนะ！” ธนเดชยิ้มเล็กๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน แอบพูดในใจว่า พี่มีความเชื่อมั่นขนาดนี้ ผมจะยอมแพ้ได้อย่างไร！ ทัตพงษ์มองจิดาภากับธนเดชหวานใส่กันด้วยสายตาที่เยือกเย็น ในที่สุดเธอก็ส่งน้ำให้เด็กนั่น แถมยังซับเหงื่อให้！ เมื่อครู่ ทำให้เขาคิดขึ้นได้ว่าจิดาภากำลังจะไปจากเขาจริงๆแล้ว เขากำมือทั้งสองข้างแน่น จนหลังมือมีเส้นเลือดปูดขึ้นมา “ว้าว เด็กใหม่นั่นเป็นใครกัน จิดาภาถึงกับเอาน้ำไปให้ด้วยตนเอง！” “ใส่เสื้อทีมสีน้ำเงิน น่าจะเป็นทีมของบริษัทเอสเค！” “เด็กนั่นฝีมือแย่นิดหน่อย แต่หล่อเชียว！” “หวังว่าครึ่งหลังจะทำได้นะ！” เมื่อเทียบกับบริษัทซีไอโอที่คึกคัก ทีมทัตพงษ์เงียบราวกับไม่มีแม้แต่นก บรรยายกาศแปลกมาก ชุติกาถูกมองกลายเป็นจุดสนใจ “ชุติกาก็นะ ถูกตบแล้วยังไม่จำ ให้น้ำอะไรกัน จิดาภาอยู่นี่ ไม่ใช่ธุระอะไรของเธอ！” ก็เพราะว่าเธอ ทำให้จิดาภากับเด็กของบริษัทซีไอโอมีเรื่องกัน ทำให้ทัตพงษ์ถูกสวมเขา! “ไม่ดูหน้าทัตพงษ์รึไง เขียวหมดแล้ว？” “ถ้าเป็นภรรยาของคุณ ซับเหงื่อให้เด็กใหม่ต่อหน้าต่อตา หน้าคุณก็จะเขียวเหมือนกันแหละ！” …… “จิดาภากับเด็กคนนั้นน่าจะไม่ใช่เรื่องจริง　คุณอย่าใส่ใจ”　ชุติกาแกล้งทำอ่อนโยนอธิบายแทนจิดาภา เธอไม่พูดจะดีกว่า พอพูดขึ้น ใจทัตพงษ์ยิ่งกระวนกระวาย！ คราวที่จิดาภาออกจากสนาม ทัตพงษ์เดินเร่งฝีเท้าไปขวางทางเธอ “จิดาภาหมายความว่ายังไง？” จิดาภายักไหล่ไม่สนใจ “เชียร์ทีมตัวเอง คุณคิดว่าคืออะไร?” ทัตพงษ์มองด้วยความเย็นชา ด้วยความรังเกียจ พูดด้วยความโกรธว่า“คุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะเรียกร้องความสนจากฉันได้งั้นหรอ？” จิดาภาได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา เสียงระฆังดัง“ฉันยังไม่ทันปิดบังนาย จะกล้าเรียกร้องความสนใจไง！ฉันยังไม่ลืม คุณคิดะขโมยไตของภรรยาไปให้มือที่สามที่หักอกฉัน！” “จิดาภา……”ทัตพงษ์กันลิ้นกัดฟันตะโกนชื่อเธอออกมา จิดาภายักคิ้ว “ฉันพูดเรื่องจริง？ทำไม ได้ยินอะไรมาถึงโกรธได้ขนาดนี้？” ในสายตาทัตพงษ์ไม่รู้ว่ายังเหลือความแค้นอีกมากเท่าไหร่ทัตพงษ์　แต่จิดาภาไม่ได้สนใจอะไร แล้วเดินจากไป ชุติการีบวิ่งเข้าดึงแขนของทัตพงษ์ พูดอย่างนุ่มนวลว่า “ทัตพงษ์ เป็นความผิดของฉัน ฉันไม่น่าเข้ามาทำให้จิดาภาโกรธ　พวกคุณทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันอีกเลย！” “ไม่เกี่ยวกับเธอ นี่เป็นปัญหาระหว่างฉันกับเขา！” สีหน้าของทัตพงษ์ดีขึ้น เสียงกริ่งดังขึ้น หมดเวลาพักครึ่งแล้ว ผู้ช่วยทัตพงษ์พาชุติกาออกจากสนาม การแข่งขันครึ่งหลังเริ่มขึ้นแล้ว！ ธนเดชทำหน้าหยิ่ง ให้ความรู้สึกดูถูก มองธนเดชด้วยความเย็นชา ธนเดชไม่ได้สนอะไรกับทัตพงษ์ ในสมองของเขามีแค่ตอนที่จิดาภาเช็ดเหงื่อให้ พี่ครับ ผมต้องชนะ การแข่งขันครึ่งหลังเริ่มขึ้น ธนเดชก็เหมือนกับไปเพิ่มพลังมา หัวหน้าทีมได้บอลส่งต่อให้ธนเดช เขาก็รีบรับแล้วก็หลอกล่อคนที่จะเข้ามาแย่งบอล เพื่อนในทีมช่วยเขากั้น เห็นเพียงเขากระโดดขึ้นก็ดูสง่า เป็นการกระโดดชู้ตที่สวยจนพวกผู้หญิงร้องกรี๊ดกร๊าก นี่เป็นการทำลูกครั้งแรกของทีมเขา จิดาภายิ้มมองเหงื่อไหลออกมาราวกับฝน มองเขาแย่งบอล เลี้ยงลูก ตาของเธอเป็นประกาย รู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอก็เหมือนกับผู้หญิงธรรมดาเหล่านั้นที่นั่งมองอยู่บนสแตน เห็นทัตพงษ์ได้ลูก อดที่จะไม่ร้องไม่ไหว แต่ตอนนี้นึกกลับไป เธอถอนหายใจ ตอนหนุ่มๆนี้ดีจริง แปปๆพวกเขาก็แย่งบอลได้อีกครั้ง มีความคิดเดียวกันคือส่งบอลให้คนที่สูงที่สุดคือธนเดช เขากระโดดชู้ตได้สำเร็จ! ตมิสาดีรีบพูด “จิดาภา 　เด็กนี่ชักจะเก่งเกินไปแล้วนะ ท่าที่เยี่ยมมาก พริ้วอย่างกะน้ำอย่างกะเมฆ ครึ่งแรกไม่มีท่าทีว่าจะได้ลูก หรือว่าตั้งใจจะเก็บแรงไว้?” “ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น!” จิดาภาตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ หลังทัตพงษ์ลงสนามก็ส่งแรงกดดันให้กับธนเดช ชุติกากลัวว่าจะแพ้ กลัวทำให้ชุติกาผิดหวัง ยิ่งกลัวยิ่งระวัง แต่ว่ายิ่งระวังยิ่งง่ายต่อการพลาด จิดาภาถึงขั้นเอาน้ำข้นไปให้เอง ซับเหงื่อให้ ให้รางวัลใหญ่กับเขา！ เขาก็เหมือนกับผีจีน ไม่มีใครขวางเขาได้ และตอนนี้หัวใจของทัตพงษ์เริ่มรู้สึกแล้ว รอบครึ่งหลัง เขาหมดแรงแล้ว! “เทพบุตร เทพบุตร เทพบุตร！”ไม่รู้ว่าที่นั่งฝั่งบริษัทเอสเคนั้นเต็มไปตอนไหน ล้วนแต่เป็นพวกเด็กผู้หญิงที่มาเอาใจช่วยธนเดช อีกสิบนาทีก่อนนะสิ้นสุดการแข่งขัน ทัตพงษ์มองไปที่แต้มพูดว่า“ชนะการแข่งขันครั้งนี้ เงินรางวัลหนึ่งล้าน！” “ได้！” ลูกทีมฮึดมีแรง เหมือนกับได้รับยาชูกำลังมาอย่างไรอย่างนั้น