已经是第一章了
บทที่ 969 ยิ่งดียิ่งเกลียด
บทที่ 969 ยิ่งดียิ่งเกลียด
“ข้าก็ดูไม่ค่อยออกเท่าไหร่” กู้อ้าวเวยมองดวงตาตัวเองในกระจก เลือนรางไม่ชัดเจน ถ้าบอกว่าอะไรเปลี่ยนไป เหมือนจะสว่างกว่าเมื่อก่อน สีตาสว่างขึ้น แม้จะมองดูสีท้องฟ้า ก็มองออกมาแล้วบ้างลางๆ
“เจ้ามองไม่ออกเพราะตาบอด” ฉีหลินปิดปากหัวเราะ และพาจางเหยียงซานข้างๆมา: “เ
已经是最新一章了
加载中
