ตอนที่ 6 ฉันชอบคนที่ใช้สมองทำงาน

ตอนที่ 6 ฉันชอบคนที่ใช้สมองทำงาน ห้องโถงสำนักงานใหญ่ บนพื้นกระจัดกระจายไปด้วยเอกสารและอุปกรณ์ที่ใช้ในสำนักงาน ดูรกวุ่นวาย ไม่สะอาดเรียบร้อยเหมือนตอนที่เธอเดินเข้ามา ผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวๆ 30 กว่าปี มากับเด็กผู้ชาย นั่งลงที่ห้องโถงรับแขกอย่าถือดี ตะโกนโวยวายเสียงดัง “คุณไวทยุตออกมาเดี๋ยวนี้นะ คุณรับเงินใจดำจากธนภัทร์มาเท่าไหร่ เพื่อช่วยเหลือคนผู้นั้นรังแกพวกเราสองแม่ลูก” ดวงตาเธอสั่นด้วยความโกรธ มองขวางไปทางผู้คนที่อยู่ในห้อง กล่าวด้วยความโกรธ “พวกแกทำงานอาชีพนักกฎหมายล้วนแล้วแต่ไร้ซึ่งคุณธรรม ความผิดชอบชั่วดี แค่มีเงิน ต่อให้ต้องฆ่าแกงกัน พวกแกก็เต็มใจที่จะทำ” “คุณแม่ฮะ” เป็นครั้งแรกที่เด็กน้อยมองเห็นแม่ของเขาในลุคแบบนี้ หวาดกลัวฉุดดึงชายเสื้อของเธอเอาไว้ ผู้หญิงคนนั้นก้มลงมองลูกชาย ทันใดนั้นน้ำตาไหลพรากออกมา กอดลูกชายร้องไห้เสียงดัง “ปวีร์ หนูดูคนพวกนี้ไว้ให้ชัดนะลูก พวกเขาช่วยพ่อของหนูรังแกพวกเรา ไล่พวกเราออกจากบ้าน…..” นารา ได้ยินเสียงร้องไห้อันเศร้าโศกของเธอ ขมวดคิ้วแน่น เดินตรงไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา เหลือบเห็นข้างกายมีพนักงานถือแก้วน้ำอยู่ในมือ ดึงแก้วออกมา เดินไปตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น “ฮัลโหล” สาดน้ำเข้าไปเต็มๆที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น “ว้ายยย” หญิงคนนั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ น้ำตาและน้ำผสมเข้าด้วยกัน เหล่ตามองไปทางคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างโกรธแค้น ดวงตาบวกกับฟันที่ขาวใส ใบหน้าที่ปกคลุมน้ำค้าง หญิงคนนั้นจ้องมองนาราที่อยู่ตรงหน้าอย่างระวัง ด้วยความโกรธ “แกเป็นใคร มีสิทธิอะไรมาสาดน้ำใส่ฉัน?” นาราหยิบนามบัตรออกมา 1 ใบ ขว้างมันลงไปตรงหน้าของเธอ กล่าวเสียงเบา “ฉันเป็นทนายความของสำนักงานแห่งนี้ เธอเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงถากถาง “สาดน้ำใส่คุณ เผื่อมันจะทำให้คุณได้สติ ไม่เรียก รปภ มาลากตัวคุณออกไป ก็บุญแค่ไหนแล้ว” ผู้หญิงคนนั้นโกรธจนตัวสั่น กวาดสายตาไปยังผู้คนโดยรอบ กล่าวด้วยความโกรธแค้น “พวกแกทุกคนก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันหมด สบคบกับไอ้ธนภัทร์บีบบังคับเราสองแม่ลูกจนหมดหนทาง คนที่ไม่มีคุณธรรม จริยธรรม อย่างพวกแก สักวันจะต้องโดนประณาม” นาราเดินเข้าไปใกล้เธอ ดึงเอาความเยือกเย็นออกมา ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจถอยหลังหนี ดวงตาที่แหลมคมจ้องมองเธอ ขมวดคิ้วจนเห็นรอยชัด คารมคมคาย “เป็นเพราะคุณไม่อยากโดดเดี่ยวจึงหาผู้ชายผิวขาวหน้าตาดี แล้วยังไปมีลูกกับชายอื่นอีก” พฤติกรรมของคุณฝ่าฝืนข้อบังคับ “กฎหมายการแต่งงาน”ระหว่างสามีภรรยาที่ต้อง จงรักภักดีและซื่อสัตย์ต่อกัน หากสถานการณ์ที่มีความผิดร้ายแรง เกี่ยวเนื่องจากการแต่งงานซ้อน ต้องโทษจำคุกอย่างน้อง 2 ปีหรือกักขังไว้ชั่วคราว คนฉลาดจะไม่แตะต้องขอบเขตทางข้อกฎหมาย เป็นเพราะคุณมองข้ามและเหยียบย้ำมัน ก็โทษใครไม่ได้” หญิงคนนั้น ใจสั่น มองคนตรงหน้าอย่างมั่นใจ จ้องจับผิดทนายความหญิงของตัวเอง รู้สึกผิดไปชั่วครู่ แต่ผ่อนคลายไปสักพัก แผ่นหลังตั้งตรง บวกกับแรงกระตุ้นของผู้หญิงปากร้ายอย่างเธอก็ฟื้นกลับมา “เธอคิดว่ามีแค่ฉันที่ทำอย่างนี้เหรอ? ธนภัทร์ ก็มีผู้หญิงอื่น ฉันก็ไม่ได้เข้าไปยุ่ง เหตุใดทรัพย์สินทั้งหมดจึงตกเป็นของเขา แต่ฉันกลับไม่ได้อะไรเลย ฉันยังต้องเลี้ยงดูลูก แล้วหลังจากนี้ฉันจะทำยังไง” นาราขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับเธอ ยิ้มเยือกเย็น “หากคุณไม่ยอมรับคำตัดสินของศาล คุณขอยื่นอุทธรณ์ได้ แต่ถ้าคุณยังมาสร้างความวุ่นวายที่สำนักงานอีก ฉันจะแจ้งคุณข้อหา ฝ่าฝืนกฎระเบียบความสงบเรียบร้อยในสังคม คิ้วหนากระดกขึ้น สายตาแหลมคม “ขอเตือนคุณอีกอย่าง ถ้าสถานการณ์ร้ายแรง คุณจะถูกจำคุก 10 วันขึ้นไป คุณแน่ใจว่าสร้างความวุ่นวายที่นี่อีก?” ผู้หญิงคนนั้นได้ยิน ในใจเริ่มหวาดกลัว แต่ก็ยังมีท่าทีโกรธเคืองไม่ยอม กินฟันพูด “อย่าคิดที่จะเอากฎหมายมาขู่ฉัน แกคิดว่าฉันจะ…….” บุณวัตน์ น้ำเสียงเด็ดขาดของนาราขัดจังหวะพูดของเธอ “โทรแจ้งความ” “ได้ครับ” บุณวัตน์รีบหยิบเอาโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน กดเบอร์โทรออก หญิงคนนั้นเห็นการเคลื่อนไหวที่แท้จริงของพวกเขา ลุกลี้ลุกลน กลืนน้ำลายลงคอ ชี้ไปที่พวกเขา “ แก พวกแก ฝากไว้ก่อนนะ ฉันจะกลับมาที่นี่อีก” พูดจบ อุ้มลูกน้อยของเธอรีบเดินจากไปโดยไม่หันกลับมา มองดูเธอจากไป สายตาที่เย็นชาก็ค่อยค่อยคลายลง ไวทยุตจับตามองอยู่ด้านนอกอย่างเงียบๆ ปรบมือและเดินออกมามองเธออย่างชื่นชม “นารา เก่งจริงๆ!” นารามองมาที่เขาเล็กน้อย ไม่เอ่ยอะไรออกมา ไวทยุต เดินไปตรงหน้าของเธอ เรียกประชุมทุกคนในสำนักงาน แนะนำอย่างจริงจัง “บุคคลท่านนี้คือทนายนารา เพิ่งบินกลับมาจากนิวยอร์ก ต่อไปนี้จะทำงานร่วมกับสำนักงานกฎหมายของเรา ทำงานร่วมกับพวกเราทุกคน” “ยินดีต้อนรับค่ะ ครับ คุณทนายนารา”