ตอนที่ 12 ผมลูกชายของแม่ต้องการนอนกับเธอ

ตอนที่ 12 ผมลูกชายของแม่ต้องการนอนกับเธอ ทะเลสาบหวานใจ อาคารสูงตระหง่าน เส้นตรงแนวดิ่งอันยิ่งใหญ่ค่อยๆถูกแสงจันทร์กระทบ ปกคลุมด้วยอิฐแดงกระเบื้องขาวแสงสีเงินเป็นชั้นๆรูปแบบสไตล์ยุโรปที่อ่อนโยนสุภาพนุ่มนวลกว่ามาก อาคารสี่เหลี่ยมตรงตามมาตรฐาน ประกอบด้วยกลิ่นอายแบบจีน ชายคาประดับด้วยมังกร หอศาลาสูง มากพอที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความสูงส่งและหรูหรา ประตูเหล็กชุบทองประดับลวดลายเปิดอย่างช้าๆเมื่อรถไมบัคเข้าใกล้ เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว ธีมนต์เอาเสื้อสูทตัวนอกพาดไว้บนแขน เหยียบไปบนรางไฟบนพื้นทางเดินที่กระพริบเรียงรายลึกเข้าไป แล้วเดินเข้าไปให้ห้อง จรรย์ธรที่เดิมที่คุยเล่นอยู่กับคุณหญิงเพ็ญรดี ได้ยินเสียงฝีเท้าก็เงยหน้ามองธีมนต์ที่เดินเข้ามา สีหน้าอ่อนโยนลงอย่างมาก เดินมาต้อนรับและรับเสื้อนอกของธีมนต์ไป ถามอย่าสนิทสนมว่า “ทานอาหารเย็นมาอิ่มไหม?” ธีมนต์ไม่สนใจเธอและเดินเข้าไปข้างใน คุณหญิงเพ็ญรดีก้าวไปด้านหน้า ตาแหลมคมเห็นรอยริมฝีปากสีแดงบนเสื้อเชิ้ตของเขา ทำตาหรี่ลงแล้วถาม “ลูกไปอยู่กับนางจิ้งจอกไหนมา?” จรรย์ธรเองก็เห็นรอยบนเสื้อเชิ้ตด้วยเช่นกัน แววตามีความทุกข์ขึ้นมา ก้มศีรษะลงด้วยความเศร้าโศก ธีมนต์เดินเข้าไปข้างในโดยไม่ส่งเสียงสักนิด คุณหญิงเพ็ญรดีใช้น้ำเสียงตำหนิกับเขา “ลูกมีแฟนอยู่แล้วทำไมถึงยังเที่ยวไปร่อนสำส่อนกับหญิงอื่นข้างนอกตามใจอีก อยากหาความสนุกก็ให้บันยะบันยังบ้าง ลูกควรมีความรับผิดชอบต่อจรรย์ธรไม่ควรทำให้เธอเสียใจ” “คุณป้า ไม่เป็นไรค่ะ หนูรู้ว่าธีมนต์ก็แค่เที่ยวเล่น ป้าอย่าไปต่อว่าเขาเลย!” จรรย์ธรพูดน้ำเสียงปนน้อยใจ แสดงบทเป็นบทบาทคนที่ถูกกระทำอย่างสมบูรณ์ ธีมนต์พูดอย่างเย็นชา “แม่ จรรย์ธรไม่ใช่แฟนผม แต่ไหนแต่ไรผมไม่เคยแตะต้องเธอ แล้วจะเป็นผู้หญิงของผมไปได้ยังไง ผมไม่เคยยอมรับเลย” คำพูดเขาทำให้สีหน้าน้อยใจของจรรย์ธรแตกกระจาย ทำให้เธออายจะอยากแทรกแผ่นดินหนีปรากฏสีหน้าเก้อวางตัวไม่ถูก ตาของคุณหญิงเพ็ญรดีมีประกายแสงแล่บขึ้นมาเสี้ยวแว่บ มองจรรย์ธรแล้วก็มองไปที่ลูกชายอีกที แล้วพูดค้านขึ้นมา “แต่ลูกก็ไม่ได้ปฏิเสธ!” ธีมนต์พูดย้อนแม่ตัวเองมือวางไว้บนไหล่ของแม่ “แม่เชื่อคนง่ายเกินไปเลยโดนเธอหลอกเอา” “ฉัน...” คุณหญิงเพ็ญรดีกำลังจะพูดอะไรแต่โดนธีมนต์ขัดก่อน “พี่ไฉไล ส่งแขก แล้วก็จากนี้ไปประตูใหญ่ของบ้านเราห้ามคนนอกที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าออกโดยพละการ!” คนรับใช้พี่ไฉไลก้าวออกมา ทำหน้าลำบากใจมองไปที่คุณหญิงเพ็ญรดี จรรย์ธรรีบร้อนพุ่งไปหาคุณหญิงเพ็ญรดีทำตัวน่าสงสาร “คุณป้า คุณป้าต้องช่วยหนูนะ!” คุณหญิงเพ็ญรดีที่อยู่ตรงกลางระหว่างสองคนเหมือนคุกกี้สอดไส้ประกบซ้ายขวากำลังลำบากใจ คนหนึ่งก็ลูกชายของเธอ อีกคนเป็นผู้หญิงที่เธอถูกใจให้เป็นสะใภ้ในอนาคต เธอควรเลือกฝั่งไหนดี? ธีมนต์ท่าทีเด็ดเดี่ยวทั้งสายตาและการแสดงออกแสดงให้เห็นว่าไม่มีวิธีขัดขืนและต่อต้าน ตาชั่งในใจคุณหญิงเพ็ญรดีโอนเอียง สุดท้ายก็เอนไปทางฝั่งลูกชาย โบกมืออย่างไม่แยแส “ก็ได้ พี่ไฉไลส่งแขก!” เมื่อเห็นท่าทีของลูกชายก็รู้ว่าเขาไม่ชอบจรรย์ธร ถึงขนาดรำคาญ แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน เรื่องของลูกหลานก็เป็นตัวของลูกหลานเอง เธอไม่สามารถไปก้าวก่ายได้มากนัก จรรย์ธรเองก็หาข้ออ้างไม่เจอ เฝ้ามองธีมนต์ขึ้นไปชั้นสองแล้วเธอก็รีบร้อนหันมาทางคุณหญิงเพ็ญรดีขอความเห็นใจอีกครั้ง แต่ว่าคุณหญิงเพ็ญรดีแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น รีบเดินตามลูกชายขึ้นไปตามทางจนถึงห้องของเขา ธีมนต์หยุดก่อนถึงหน้าห้องตัวเองรอคำถามที่เธอเก็บเอาไว้ “ลูก” เธอถามด้วยความอยากรู้พร้อมชี้ไปที่รอยลิปสติกสีแดงบนเสื้อเชิ้ต “ตอนนี้ลูกคบหาอยู่กับผู้หญิงคนไหน?” “เธอชื่ออะไร?” “ลูกชอบเธอรึเปล่า?” โยนคำถามออกมาเป็นชุดติดต่อกัน แต่ธีมนต์ไม่ตอบเธอในเวลา ในหัวปรากฏภาพใบหน้าน่าค้นหาของนารา ริมฝีปากแดงที่เซ็กซี่แล้วยังความกล้าในการยั่วยวนของเธออีก... เขาอดกลั้นที่จะไม่กลืนน้ำลายให้ลูกกระเดือกขยับภายในใจเต็มไปด้วยความร้อนใจกระสับกระส่าย “ผมลูกชายของแม่ต้องการนอนกับเธอ ตอบแบบนี้แม่พอใจรึยัง?” คุณหญิงเพ็ญรดีตกใจส่ายหัวอย่างไม่น่าเชื่อ “ไม่พอใจ ลูกดีเลิศขนาดนี้ เท่สง่าแถมยังรวย แต่คิดอยากหลับนอนกับผู้หญิงคนเดียวไม่ใจง่ายไปหน่อยเหรอ?” ธีมนต์ยิ้มเยาะ พิงขอบประตูน้ำเสียงพูดเหมือนช่วยไม่ได้ “แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ชายตามองลูกชายแม่เลยนะ” “ว่าไงนะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีตะลึง “ไม่นึกเลยว่าจะมีผู้หญิงที่ไม่สนลูกชายแม่ด้วย? ลูกบอกแม่มาว่าเธอเป็นใคร? แม่จะไปหาเธอ ลูกชายฉันดีพร้อมขนาดนี้ เธอยังไม่ชายตามองอีกเหรอ?” ธีมนต์เดินเข้าห้องโดยไม่ตอบคำถามของแม่ คุณหญิงเพ็ญรดีไม่ยอมล้มเลิก เดินตามเขาและพูดไม่หยุด “ลูกบอกแม่มาว่าผู้หญิงคนนั้นวิเศษยังไง แม่ของลูกจะไปช่วยจัดการเธอ มีผู้หญิงในเมืองกีธูร์นที่ไม่ชอบลูกอยู่ด้วยแม่นี่อยากไปรู้จักจริงๆ!” เวลาคุณหญิงเพ็ญรดีอ้าปากพูด จะมีชื่อเรียกว่า “ปืนใหญ่ลูกโซ่” ธีมนต์ที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจกับการปะทะกับแม่ปีศาจสาว ปลดเนคไทแล้วหันไปทางคนแม่ “แม่ออกไปก่อนเถอะ ลูกชายแม่อยากพักแล้ว ไว้มีโอกาสผมจะพาเธอมาให้แม่รู้จัก” “ไม่ลูก แม่แค่...” “เอาน่า” ธีมนต์ชักสีหน้า คุณหญิงเพ็ญรดีไม่กล้าพูดมาก เดินออกจากห้องอย่างว่าง่ายแล้วปิดประตูห้องให้ลูกชายไปด้วย พอเดินลงมาด้านล่าง ก็กวักมือเรียกพี่ไฉไลคนรับใช้ให้มาหาใกล้ตัว แล้วพูดไม่หยุด “พี่ไฉไล เธอว่าผู้หญิงแบบไหนที่จะไม่ชายตามองลูกชายฉัน?” คำถามนี้ทำให้พี่ไฉไลถึงกับล้ม คุณชายดีเลิศขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่ายังมีผู้หญิงที่ไม่ชอบด้วย ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจึงพูดว่า “คุณผู้หญิง บางที...อาจเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยเฉพาะตัวมากก็ได้นะคะ” “นิสัยเฉพาะตัว? นิสัยเฉพาะตัวกินได้ที่ไหน!” คุณหญิงเพ็ญรดีสงสัยและอยากรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ แต่ยังมีความเลื่อมใสบางๆ เธอหยุดพูดต่อและครุ่นคิด พินิจพิเคราะห์แผนการที่เหมาะสม เธอคอยมองหาโอกาสที่จะได้เจอกับแม่จิ้งจอกที่มีนิสัยเฉพาะตัวคนนี้ลำพัง!