บทที่64 ได้ความช่วยเหลือ

บทที่64 ได้ความช่วยเหลือ “เดี๋ยวฉันทำมื้อดึกให้คุณเองคะ?” เวินจิ้งลุกพรวดขึ้นมา ผลักไสเงาร่างใหญ่ที่กำลังเข้าใกล้เธอ มู่วี่สิงขมวดคิ้วอย่างไม่เต็มใจ และแขนยาวยื่นกางออกมา เวินจิ้งก็ประชิดเข้าโอบกอดเขา “ผมไม่หิว” เขาหรี่ตา “งั้น......” เวินจิ้งมองเขาอย่างเกรง ใบหน้าคมคายของมู่วี่สิงยิ่งใกล้ชิด