已经是第一章了
บทที่ 237 หลงระเริง
บทที่ 237 หลงระเริง
เวินจิ้งไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อตื่นมาก็อยู่ที่ห้องนอนแล้ว
ด้านข้าง มู่วี่สิงยังไม่ตื่นนอน
แขนของเขาโอบกอดเธอไว้ ร่างบางของเธอขดตัวในอ้อมแขนของเขา วางใจมาก
เธอเอนตัวพิงอกของเขา โดยไม่รู้ตัว
เงนหน้าขึ้น สายตามองตั้งแต่คางมองขึ้นไป
จนถึงคิ้วของเขา
โห
已经是最新一章了
加载中
