บทที่ 391 ผมเป็นผู้ฟังของคุณได้ตลอด

บทที่ 391ผมเป็นผู้ฟังของคุณได้ตลอด เวินจิ้งก็รู้สึกได้แล้วว่า มือไม่รู้จะเอาไปวางที่ไหน จึงรีบวิ่งไปบนเตียงแล้วใช้ผ้าห่มห่มตัวเองไว้ เพียงแต่มู่วี่สิง ก็เดินตามมาติดๆ เวินจิ้งกัดริมฝีปาก ดวงตามองดูเขาอย่างไรเดียงสา คอหอยมู่วี่สิงเคลื่อนไหว ดวงตารุกรานยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้น แขนยาวยื่นออกไป เวินจิ้ง