ตอนที่1 สำเร็จ ?

Research Center World คือศูนย์การวิจัยระดับโลกที่รวบรวมอัจฉริยะและหัวกะทิต่างๆ มาจากทั่วทุกมุมโลก เพื่อศึกษา ค้นคว้า วิจัย เทคโนโลยีใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์แก่มนุษยชาติ วิทยาการและเทคโนโลยีใหม่ๆ ของโลกต่างถูกสร้างและพัฒนามาจาก RCW เช่น เซรุ่มรักษาโรค อาวุธไฮเทค KM (เครื่องยิงความรู้) และอื่นๆ อีกมากมาย นอกจากนี้แล้ว RCW ยังเป็นศูนย์รวมข้อมูลและความรู้ที่ใหญ่ที่สุดในโลกอีกด้วย ทุกปี RCW จะเปิดให้นักเรียน นักศึกษา เข้ามาทัศนศึกษาเพื่อหาความรู้และสาขาที่สนใจ เพื่อเป็นแนวทางในการตัดสินใจสำหรับการเลือกสายการเรียนและสายงานที่จะทำในอนาคต เช่นกัน ในแต่ละแผนกของRCW ก็จะทำการโชว์ศักยภาพของแผนกตน เพื่อให้กลุ่มเยาวชนรุ่นใหม่เหล่านี้สนใจในแผนกของตัวเอง หลังเสร็จสิ้นการทัศนศึกษา RCW จะให้เยาวชนเหล่านี้ทำการโหวตเลือกแผนกที่ตนเองสนใจ แต่ละผลโหวตที่ถูกโหวต มีความสำคัญเป็นอย่างมากต่อการจัดสรรเงินอุดหนุนต่อแผนกนั้น ยิ่งแผนกถูกโหวตมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งได้เงินสนับสนุนมากเท่านั้น แผนก อวกาศ เอก มิติ “ฉันล่ะไม่เข้าใจเลย ไอพวก เอก การสำรวจมันน่าสนใจขนาดไหนพวกเด็กๆ ถึงได้เลือกกันเยอะ ก็แค่ใส่ชุดเท่ๆ ขับยานใหม่ๆ สำรวจอวกาศแค่นั้นเอง” ชายผอมในชุดกาวสีขาวบ่นขึ้น “แน่สิครับดอกเตอร์ในแผนกอากาศของเรา เอกที่มีคนหนุ่มสาวมากที่สุดก็คือเอกการเดินทาง ได้เดินทางไปสำรวจดาวเคราะห์ กาแล็กซีใหม่ๆ ทั้งน่าสนใจและน่าตื่นเต้น ยิ่งถ้าได้ไปกับสาวสวยๆนะ ต่อให้ตายผมก็ยอม” เสียงชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตอบขึ้น “ทำไม อยู่กับคนอย่างฉันมันน่าเบื่อมากเลยใช่ไหมเดวิด” ดอกเตอร์บลูเอ่ยประชดขึ้น เดวิดที่กำลังขนย้ายอุปกรณ์ หันกลับมาตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ไม่เลยครับดอกเตอร์อยู่กับดอกเตอร์ผมมีความสุขที่ซู๊ดด” เดี๋ยวนี้แผนก AI มันโหดขึ้นทุกวัน การแสดงออกและการตอบรับของ AI เหมือนคนมากขึ้นทุกที ไอพวกแผนก AI นี่มันปีศาจชัดๆ “เฮ้อ นี่มันก็มีแค่ฉันคนเดียวมาหลายปีแล้วนะ ถ้ายังไม่มีคนเข้ามาอีกยังไงซะ เอกมิติก็คงต้องถูกยุบอยู่ดี ทำไมเด็กรุ่นใหม่มันไม่เข้าใจกัน ถ้าเราสามารถเดินทางไปอีกมิติได้นี่ต่างหากถึงจะเป็นการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง” นี่เป็นสิ่งที่ดอกเตอร์บลูเชื่อมาโดยตลอดว่ามันต้องมีมิติคู่ขนานกับเราอย่างแน่นอน มิติที่มีเราในอีกตัวตนหนึ่งดำรงอยู่ นี่จึงเป็นเหตุให้ดอกเตอร์บลูพัฒนาโปรเจคเอสขี้นมา โปรเจคเอสมีจุดมุ่งหมายเพื่อที่จะสร้างเส้นทางข้ามไปอีกมิติซึ่งใช้งบประมาณและทรัพยากรมหาศาล ทำให้ในช่วงหลังๆ มานี้เอกมิติไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันจึงได้รับความสนใจน้อยลง ด้วยเงินสนับสนุนจำนวนน้อยจึงทำให้ดอกเตอร์บลูแทบจะขายทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมดเพื่อจะนำมาพัฒนาโปรเจคเอส “หึ! ถ้าโปรเจคนี้สำเร็จเอกมิติก็จะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง วะฮ่า ฮ่า ฮ่า” ดอกเตอร์บลูพูดพลางรัวนิ้วบนคีย์บอร์ดโฮโลแกรมอย่างบ้าคลั่ง เสร็จจากนี้สงสัยฉันต้องพาดอกเตอร์ไปแผนกจิตเวชสักครั้ง เดวิดคิดขึ้นมาในใจ “เดวิด พลังงานของวอยเกจชาร์จเสร็จรึยัง?” ดอกเตอร์บลูถามขึ้นเมื่อคีย์ข้อมูลตัวสุดท้ายเสร็จ “พร้อมแล้วครับดอกเตอร์” เดวิดตอบพลางสำรวจวอยเกจซึ่งเป็นดั่งประตูไปอีกมิติเป็นครั้งสุดท้าย “คำนวณอัตราความสำเร็จ” “ความสำเร็จอยู่ที่ 99.99% ครับดอกเตอร์” โอกาสสำเร็จตั้ง 99.99% ถึงแม้มันจะไม่ 100% แต่ใครมันจะโชคร้ายขนาดที่ 0.01% ที่เหลือจะเกิดขึ้น สำหรับดอกเตอร์บลูแล้วนี่มันคือโปรเจคที่สำเร็จแล้วชัดๆ เหลือแค่เพียงลองใช้งาน ‘ฮู่ว ฮู่ว ฮู่ว’ ดอกเตอร์บลูอดที่จะถอนหายใจเพราะตื่นเต้นไม่ได้ หลังจากนั้นจึงกดปุ่มเริ่มต้นการทำงานของวอยเกจบนจอโฮโลแกรม “วอยเกจ จะเริ่มการทำงานในอีก สาม สอง หนึ่ง” เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น สิ้นเสียงการแจ้งเตือนพลังงานระดับนาโนที่ถูกชาร์จเก็บไว้ก็ถูกดูดออกไปรวมที่วอยเกจประหนึ่งเขื่อนแตก หลังจากนั้นที่วอยเกจก็เริ่มเกิดคลื่นพลังงานหมุนวนเป็นวงกลมภายในอย่างรวดเร็ว จนสัมผัสได้ถึงแรงโน้มถ่วงที่ดึงดูดจากวอยเกจอย่างชัดเจน “การเชื่อมต่อสำเร็จ” เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง “วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สำเร็จ มันสำเร็จแล้ว” ดอกเตอร์บลูตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ “เดวิด ออนไลน์เข้ากับฉันโดยตรง เราจะไปสำรวจมิติใหม่กัน” “รับทราบครับดอกเตอร์” เดวิดตอบกลับด้วยเสียงตื่นเต้น สิ้นเสียงของเดวิดหุ่นแอนดรอยด์เดวิดก็หยุดการทำงานทันที ‘ออนไลน์เรียบร้อยครับดอกเตอร์’ เสียงแจ้งเตือนในหัวของดอกเตอร์บลูดังขึ้น “แกจะเป็น AI คนแรกที่จะได้ข้ามไปอีกมิติเลยนะเดวิด หึ หึ หึ” ‘ฟุบ ฟุบ ฟุบ’ เสียงอุปกรณ์หลายอย่างในห้องถูกดูดเข้าไปในวอยเกจ ในขณะเดียวกันแรงดึงดูดจากมิติก็เริ่มแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แม้กระทั่งของชิ้นใหญ่หลายอย่างก็เริ่มเคลื่อนเข้าหาวอยเกจช้าๆ “เดี๋ยวสิ ทำไมแรงดึงดูดมันมากขนาดนี้” ดอกเตอร์บลูเริ่มวิตกกังวลเนื่องจากสิ่งนี้อยู่นอกเหนือการควบคุม “ดอกเตอร์ครับ ผมขอแนะนำว่าเราควรยกเลิก การทำงานของวอยเกจเดี๋ยวนี้เลยครับ ไม่งั้นเราได้โดนดูดเข้าไปแน่ๆ” เสียงเดวิดแจ้งเตือนขึ้นในหัว แม้จะรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากแต่เพื่อความปลอดภัยสุดท้ายดอกเตอร์บลูจึงกัดฟันพูดออกมา “ยกเลิกการเชื่อมต่อวอยเกจ” มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วแหละ ถึงแม้ครั้งนี้จะพลาดแต่ครั้งหน้ามันจะต้องสำเร็จแน่นอน ‘เกิดความผิดพลาด ไม่สามารถยกเลิกได้’ ‘เกิดความผิดพลาด ไม่สามารถยกเลิกได้’ ‘ระบบล้มเหลว ท่านกำลังอยู่ในอันตราย’ ‘ระบบล้มเหลว ท่านกำลังอยู่ในอันตราย’ เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกันแรงดึงดูดที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลจนทำให้อุปกรณ์แทบทั้งหมดของห้องถูกดูดเข้าไปในมิติ “โอ๊ยยย ไอ 0.01% ที่เหลือนั่น ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันต้องซวยขนาดไหนวะเนี่ย” มือทั้งสองข้างของดอกเตอร์บลูพยายามกอดราวเหล็กในห้องเป็นที่ยึดเหนี่ยวอย่างสุดชีวิต แม้กระทั่งขาทั้งสองข้างตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ติดพื้นแล้ว “ดอกเตอร์ครับผมไม่สามารถส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือได้ เนื่องจากความผันผวนของมิติ ทำให้สัญญาณถูกรบกวนทั้งหมดครับ’ เสียงของเดวิดดังขึ้น “มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วใช่ไหม” พูดยังไม่ทันขาดคำ พื้นที่ยึดราวเหล็กไว้ก็เริ่มปริแตกออก “โอ้พระเจ้า ท่านโกรธแค้นอะไรผม…” ดอกเตอร์บลูรำพันออกมาเบาๆ ‘ฟุบ’ ในที่สุดราวเหล็กก็หลุดออกจากพื้น ทั้งคนทั้งราวเร็วจึงถูกดูดเข้าไปในมิติทันที “ม่ายยยยยยยยยยย” ในที่สุดเสียงของดอกเตอร์บลูก็เงียบหายไปในมิติ พร้อมๆ กับทุกอย่างภายในห้องที่ถูกดูดเข้าไปในมิติรวมทั้งวอยเกจด้วย หลังจากนั้นไม่นานมิติที่ไม่เสถียรก็กลับเข้าสู่ความปกติอีกครั้ง พร้อมๆ กับภายในห้องที่ไม่เหลืออะไรเลย ในที่สุดการค้นพบมิติคู่ขนานของแผนกอวกาศ เอกมิติก็สำเร็จ เพียงแต่ไม่มีใครรับรู้…