ตอนที่11 คัดเลือก 1

คนที่ชอบของคุณเป็นแบบไหน หล่อ สูง สวย ตัวเล็ก ผมยาว บางคนก็บอกต้องแบบนั้น ต้องแบบนี้ แต่เอาเข้าจริงๆ แล้วสุดท้ายที่กล่าวมาข้างต้นอาจจะถูกมองข้ามไปทั้งหมดเมื่อคุณเจอคนที่ใช่สำหรับคุณแล้วจริงๆ ผมค่อนข้างแน่ใจว่าคนส่วนใหญ่เคยวาดฝันไว้ต่างๆ นานา แต่สุดท้ายแล้ว มันก็อยู่กับเราว่าจะตัดสินใจอย่างไรอยู่ดีนั่นแหละ เพราะไม่มีอะไรที่ต้องเป็นอย่างที่เราพูดเสมอไป เพราะมนุษย์เราเปลี่ยนใจได้เสมอนั่นแหละ บอกรักวันนี้อาจเลิกวันหน้า จิตใจมนุษย์มันช่างลึกลับซับซ้อนซะเหลือเกิน ดั่งเช่นอเล็กซ์ในตอนนี้ ตอนแรกก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะมาหรือว่าไม่มาดี แต่เท้าทั้งสองข้างกลับก้าวเดินจนมาถึงร้านจนได้ \"............\" ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของอเล็กซ์ คิดแล้วคิดอีกก็ไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งๆ ที่ปากก็บอกว่าจะไม่มา แต่มันกลับเก็บเรื่องนี้มาคิดจนปวดหัวซะงั้น เขาล่ะไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ มันมีบางอย่างในใจลึกๆ บอกเขาว่า ถ้าหากไม่มาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ สุดท้ายระหว่างทางที่กำลังตัดสินใจเขาก็เดินทางถึงร้าน ใช่ตอนนี้อเล็กซ์อยู่หน้าร้าน ไวท์ เวสเทิร์น คาเฟ่ เพียงแต่ยังไม่ได้เดินเข้าไปในร้านก็แค่นั้น จริงๆ แล้วร้านนี้เป็นร้านที่อเล็กซ์รู้จักดี เพราะเป็นร้านประจำที่เขามาบ่อยๆ เมื่อก่อน หลังๆ ที่ไม่ค่อยได้มาเพราะมีปัญหาเรื่องการเงิน เขาเลยต้องอดใจตัวเองไม่มาดื่มกาแฟที่ตัวเองชื่นชอบ คิดแล้วก็รู้สึกเศร้า เมื่อก่อนเวลาออกแบบงานเขาชอบมาดื่มกาแฟที่นี่ ดื่มไปด้วยทำงานไปด้วย เวลามาที่ร้านนี้ครั้งหนึ่งอเล็กซ์จะใช้เวลาอยู่ที่ร้านนานมาก จนบางครั้งเขาก็คิดว่ามันเป็นบ้านหลังที่สองของเขา อเล็กซ์เป็นคนที่ชอบดื่มกาแฟอยู่แล้วอย่างน้อยวันหนึ่งต้องดื่มหนึ่งแก้ว ยิ่งถ้าเวลามาทำงานที่ร้านเขาจะดื่มกาแฟจนกว่าเขาจะกลับเลยทีเดียว บางครั้งปาเข้าไป 5-6 แก้ว เขาไม่รู้ว่าเขาหมดเงินสำหรับซื้ออุปกรณ์เพื่อทำงานไปเท่าไหร่ แต่เขามั่นใจว่าหมดค่ากาแฟไปมากกว่าแน่ๆ ทั้งๆ ที่คนปกติทั่วไปดื่มกาแฟมากไปอาจจะทำให้ตาค้าง นอนไม่หลับหรือบางทีความดันโลหิตสูง แต่ของเขากลับตรงกันข้าม ยิ่งเขาดื่มเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกดี หลับง่าย และไม่ส่งผลเสียต่อสุขภาพแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะผมประหลาดกว่าชาวบ้านแบบนี้ ก็เลยชอบรังสรรค์ผลงานที่แปลกๆ ออกมาด้วย ที่เขาชอบมาที่ร้านนี้บ่อยๆ เนื่องจากอยู่ใกล้บ้านและบรรยากาศภายในร้านค่อนข้างดี ที่สำคัญมันในร้านมีกลิ่นคั่วกาแฟจางๆ ทำให้เขารู้สึกสบายและสมองปลอดโปร่งเป็นพิเศษ เวลาออกแบบผลงานจะทำให้เขาทำมันได้ดีกว่าเวลาปกติ เขาไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมงานที่เขาคิดว่ามันสวยงามและแปลกใหม่ กลับกลายเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดสำหรับคนอื่นซะงั้น ไม่มีใครเห็นคุณค่าในงานของเขาเลยจริงๆ เหรอ? \" เฮ้อ... \" คิดแล้วก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ \" คิดไปก็ปวดหัวเปล่า อย่างมากก็แค่โดนแกล้งแหละอเล็กซ์ แค่นี้ชีวิตก็แย่มากอยู่แล้ว มันคงไม่มีอะไรแย่ไปมากกว่านี้แล้วแหละ เอาวะเป็นไงเป็นกัน \" อเล็กซ์พูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปในร้าน \" สวัสดีครับ.. อ้าว คุณอเล็กซ์ไม่ได้เจอกันนานเลย รับเหมือนเดิมไหมครับ \" พนักงานในร้านเอ่ยทัก หลังจากเห็นลูกค้าที่หายหน้าหายตาไปนาน \" สวัสดีครับ เอ่อ....วันนี้ผมไม่ได้มาดื่มครับ\" อเล็กซ์เอ่ยตอบกลับไป ’ ไม่ใช่ไม่อยากมาแต่เงินไม่มีแล้วโว้ย ’ อเล็กซ์คิดขึ้นในใจแต่ไม่ได้เอ่ยออกไป \" มีคนฝากข้อความมาครับ \" เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้พนักงานมากขึ้น พลางเหล่มองรอบข้างเหมือนกลัวว่าจะมีใครมาได้ยินสุดๆ ไม่ใช่ว่ามันเป็นความลับที่ลับสุดๆ อะไรทำนองนั้น แต่ถ้าหากใครมาได้ยินเขาพูดจาแปลกๆ อย่าง เซล่า เซล่า มันคงเป็นเรื่องตลกมาก พนักงานแอบขำท่าทางมีพิรุธของอเล็กซ์ไม่ได้ แต่ก็เพียงแค่แอบขำเล็กๆ เท่านั้น \" เซล่า เซล่า เซล่า \" ในที่สุดอเล็กซ์ก็เอ่ยออกมา \" อ๋อ ที่แท้ก็เป็นคุณอเล็กซ์นี่เอง งั้นเชิญคุณอเล็กซ์ไปนั่งที่ประจำของคุณอเล็กซ์ได้เลยครับ\" พนักงานยิ้มขึ้นก่อนเอ่ยบอกกับอเล็กซ์ อเล็กซ์ค่อนข้างจะประหลาดใจกับท่าทีของพนักงานคนนี้ไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำของตัวเอง อเล็กซ์โล่งใจเล็กน้อย อย่างน้อยพนักงานก็ไม่ได้มีท่าทีแปลกๆ กับเขา มันคงไม่ได้มีเรื่องอะไรแย่ๆ หรอกมั้ง เขานึกขึ้น ‘นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้มา ซักเดือนหนึ่งได้แล้วมั้ง’ แม้ไม่ได้คิดจะมาดื่มกาแฟแต่ กลิ่นและบรรยากาศอันคุ้นเคยนี้ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย ไม่นานนักก็มีพนักงานเอากาแฟมาเสิร์ฟ “ผมไม่ได้สั่งกาแฟนะครับ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นด้วยความงุนงง ใช่เขาจำได้ว่าเขาแค่บอกกับพนักงานว่าเซล่า เซล่า เซล่า แล้วไอกาแฟนี้มันมาได้ยังไง หรือมีคนแกล้งสั่งกาแฟให้เขาแล้วให้เขาไปจ่ายเงินเอง ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกกังวลเล็กๆ แล้ว “กาแฟนี้มีคนจ่ายแล้วครับและก็มีคนฝากซองกระดาษนี้มาถึงคุณอเล็กซ์ด้วย” พนักงานคนนี้พูดขึ้นก่อนที่จะหยิบซองกระดาษสีน้ำตาลมาให้กับอเล็กซ์ “จากใครเหรอครับ?” อเล็กซ์ถามขึ้นมา พนักงานไม่ได้ตอบกลับยิ้มเบาๆ แล้วเดินจากไป ท่าทีของพนักงานยิ่งทำให้อเล็กซ์งงหนักเข้าไปอีก ‘อะไรวะเนี่ย ทำไมวันนี้พนักงานในร้านดูแปลกๆ ’ พนักงานที่เขารู้จักวันนี้ทำตัวแปลกๆ กันไปหมด ไม่ต้องรอให้ใครบอกเขารีบเปิดซองสีน้ำตาลนี้ออกมาทันที เขาแอบหวังลึกๆ ว่าสิ่งที่อยู่ในซองนี้จะช่วยคลี่คลายความสงสัยในใจของเขาได้ เมื่อหยิบทุกอย่างออกมาแล้ว เขาก็พบว่ามันมี ปากกา ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด อย่างละอันพร้อมกับ กระดาษไม่กี่แผ่น ไม่รอให้อเล็กซ์สงสัย เสียงโทรศัพท์ของอเล็กซ์ก็ดังขึ้นทันที เมื่ออเล็กซ์กดรับสายก็มีข้อความโชว์ขึ้นมาบนหน้าจอ ‘สวัสดีครับคุณอเล็กซ์ เรายินดีเป็นอย่างมากที่คุณได้มาตามคำขอของเรา เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเวลา ทางเราขอบอกกับคุณอเล็กซ์ว่าเราสนใจในความสามารถของคุณเป็นอย่างมาก…’ “แกต่างหากที่บังคับฉัน” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเบาๆ แทบจะในทันทีข้อความในโทรศัพท์ก็เปลี่ยนไป ‘อะแฮ่ม! แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามก็มีผู้คนที่อยากทำงานกับทางเรามากมายเหลือเกิน ทำให้ทางเราต้องทำการคัดเลือกผู้คนที่เหมาะสมที่สุด คุณอเล็กซ์อาจจะสงสัยว่า ของพวกนี้เตรียมไว้เพื่ออะไร ของพวกนี้เป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการทดสอบ’ “ทดสอบ? ทดสอบอะไร ออกแบบผลงานรึเปล่า” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นกับตัวเองเบาๆ เหมือนเข้าใจที่อเล็กซ์พูด ข้อความในหน้าจอก็ถูกเปลี่ยนอีกครั้ง ‘ถูกต้องครับผม ทางเราจะให้คุณออกแบบ บ้านในพื้นที่ขนาด 900 ตร.ม. ตามที่คุณต้องการโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแต่คุณต้องออกแบบให้เสร็จภายใน 20.00 น. เท่านั้น” “ค่อนข้างยากเอาการ ถ้ามีกาแฟดื่มไปเรื่อยๆ คงจะดีไม่น้อย” อเล็กซ์เอ่ยกับตัวเอง เรื่องการออกแบบไม่ใช่เรื่องยากสำหรับอเล็กซ์เพียงแต่ว่า ด้วยเรื่องขนาดของพื้นที่ที่ใช้ออกแบบมันใหญ่มากกับเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเป็นโจทย์ที่ค่อนข้างท้าทายสำหรับเขาเลยทีเดียว ‘แน่นอนคุณสามารถดื่มกาแฟ หรือสั่งของว่างมารับประทาน เท่าที่คุณต้องการในขณะที่คุณทำการออกแบบ ถือว่าเป็นสวัสดิการอย่างหนึ่งจากทางเรา’ ข้อความในหน้าจอถูกเปลี่ยนอีกครั้ง ตอนนี้อเล็กซ์เริ่มเอะใจขึ้นมา “คุณได้ยินที่ผมพูดเหรอ?” ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันก็ไม่น่าจะบังเอิญได้หลายครั้งขนาดนี้ ‘โปรดใช้ความสามารถของคุณให้เต็มที่ที่สุด ถ้าหากว่าผลงานของคุณได้รับการคัดเลือก ทางเราจะมีรางวัลพิเศษ ให้อย่างแน่นอน เริ่มการทดสอบ ใน 3 2 1...’ คำถามของอเล็กซ์ไม่ได้ถูกตอบแต่อย่างใด แต่กลับมีข้อความสุดท้ายแสดงขึ้นมา ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นตัวเลขนับถอยหลังและโทรศัพท์ของเขาก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ตอนนี้อเล็กซ์ไม่มีเวลามาสงสัยแล้ว เขาคิดว่าเขาไม่น่าจะโดนหลอกหรือว่าต่อให้เขาโดนหลอก เขาก็คิดว่าอย่างน้อยก็จะจัดกาแฟไปซักหลายๆ แก้ว แต่ถ้านี่ไม่ใช่เรื่องหลอกลวงแสดงว่ามันจะเป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่ ในข้อความบอกเขาว่า สนใจในความสามารถ และ ให้ออกแบบโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ หมายความว่า เจ้าของข้อความนั้นต้องรู้ว่าเราออกแบบผลงานที่แตกต่างจากคนอื่น ตอนนี้ต่อให้อเล็กซ์สงสัยแค่ไหนก็ตามเขาเลือกที่จะเก็บมันไว้ในใจ จากนั้นเขาหยิบกาแฟขึ้นมาดื่มก่อนที่จะเริ่มออกแบบผลงานในทันที