ตอนที่13 ผู้ผ่านการคัดเลือก

ช่วง 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ถือว่าเป็นช่วงที่เหนื่อยมากที่สุดตั้งแต่หินเจอมาเลยก็ว่าได้ การคัดเลือกผู้คนจากผู้คนมหาศาลแม้จะมีเดวิดช่วยคัดกรองซะส่วนใหญ่แต่ส่วนน้อยที่เหลือก็ยังเยอะอยู่ดี เขาต้องเช็คข้อมูลรายบุคคลด้วยตัวเองเพื่อทำการตัดสินใจในขั้นตอนสุดท้าย ที่สำคัญทุกผลการทดสอบที่เกิดขึ้นเขาเป็นคนคัดเลือกด้วยตัวเอง อย่างเช่น การคัดเลือกสถาปนิก มีผู้คนเป็นร้อยเป็นพันคนที่ได้รับการคัดเลือกเข้าทดสอบ แต่คนที่มารับการทดสอบกลับมีแค่หลักสิบ มากไปกว่านั้นคนที่ทำการทดสอบผ่านมีเพียงแค่หลักหน่วยเท่านั้น จริงๆ ทุกผลงานของการออกแบบที่ทำเสร็จ เดวิดจะทำการสแกนทันทีและส่งมาให้หินโดยตรง เพื่อให้หินทำการตัดสินใจด้วยตัวเอง ซึ่งหินก็ไม่ได้ใช้เวลาในการตัดสินใจนานนัก อันไหนถูกใจเขาก็แค่เลือกเท่านั้นเอง มีเพียงแค่ 8 คนเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบของสถาปนิก แต่ผลงานที่ถูกใจเขากลับมีแค่ของอเล็กซ์เท่านั้น เขาค่อนข้างชอบความแปลกใหม่และการออกแบบที่ไม่เหมือนใครของสถาปนิกคนนี้ที่สุด สุดท้ายเขาจึงได้เลือกแบบบ้านที่อเล็กซ์ได้ออกแบบ ส่วนสถาปนิกอีก 3 คนที่เหลือถึงแม้ผลงานจะไม่ได้เข้าตาหิน แต่หินก็ไม่ได้คัดออกแต่อย่างใด นี่ก็เป็นหนึ่งในแผนการของหินด้วยเช่นกัน เขาก็ไม่ได้คิดที่จะให้สถาปนิกแค่คนเดียวออกแบบทุกอย่าง นั่นเป็นงานที่หนักมากเกินไปสำหรับคนหนึ่งคน เขามีความคิดที่จะจัดตั้งทีมเบื้องต้นเพื่อความสะดวกและรวดเร็วในการทำงานในอนาคตอันใกล้นี้ ถึงตอนนั้นถ้าหากมีชื่อเสียงการหาบุคลากรเพื่อทำงานจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป ผลจากการคัดเลือกในตอนนี้ หินได้วิศวกรมาทั้งหมด 8 คน และสถาปนิก 4 คน เท่านั้น อาจจะเป็นจำนวนที่ไม่ได้มากเท่าไหร่นักแต่ก็เพียงพอสำหรับงานในตอนนี้ มหาวิทยาลัยจะเปิดเทอมในอีก 2 เดือนข้างหน้า ซึ่งหินต้องการสร้างบ้านให้เสร็จก่อนเปิดเทอม ใช่แล้ว นั่นก็คือหินต้องการให้สร้างบ้าน ในขนาดพื้นที่ 900ตร.ม. ภายในระยะ 2 เดือน!!! (แก้จาก 600 เป็น 900 นะครับ) ปกติเขาใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีสำหรับบ้านที่พื้นที่ไม่ถึง 200 ตร.ม. แต่นี่ให้สร้างบ้านในพื้นที่ 900 ตร.ม. ภายในสองเดือน นี่มันช่างเป็นเรื่องที่ตลกสิ้นดี ถ้าหากว่าคุณนึกภาพไม่ออกว่า 900 ตร.ม.นี่มันใหญ่ขนาดไหน คุณลองนึกภาพถึงสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ที่ใช้แข่งกันระดับโลก เพียงแต่ว่าขนาดเต็มของสนามฟุตบอลนั้นประมาณ 1900 ตารางเมตร นั่นหมายความว่า บ้านที่จะสร้างหลังนี้กินพื้นที่เกือบครึ่งสนามฟุตบอล นั่นเป็นขนาดที่ใหญ่โตมากๆ พื้นที่ขนาดนี้พอจะสร้างบ้านที่ดีๆ ได้ตั้ง 5-6 หลังเลยทีเดียว ขนาดของบ้านนี้เพียงพอที่จะให้คนอยู่มากถึง 15-20 คน ในตอนนี้หินพักอาศัยอยู่แค่คนเดียว แต่เขาก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่าในอนาคตจะมีคนมาอยู่เพิ่มหรือไม่ แต่การสร้างขนาดใหญ่ไว้ก่อนก็ไม่ได้เสียหายอะไร ในเมื่อเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ที่สำคัญหินตั้งใจว่า จะให้บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เขาจะอยู่เป็นหลัก เพราะมันเป็นหลังแรกที่ที่เขาสร้างขึ้นด้วยความต้องการของตนเองจริงๆ -------------------------------------------------------- หินไม่ต้องการเสียเวลาแม้เพียงเล็กน้อย จึงได้ให้เดวิดปรับตารางการบินของสายการบินหลายแห่ง เพื่อให้เวลาลงจอดของเครื่องบินที่ผู้ผ่านการคัดเลือกได้โดยสารมา มีเวลาลงจอดใกล้เคียงกันที่สุดเพื่อให้สะดวกต่อการเดินทาง มาหาเขา อย่างพร้อมกัน เดวิดได้ติดต่อบริษัทขนส่ง เพื่อให้ไปรับผู้ที่ผ่านการคัดเลือกกลุ่มนี้ ใช้เวลาไม่นานนัก ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกทั้ง 20 คนก็มากันจนครบทุกคน รถตู้จากบริษัทขนส่งจึงได้พาผู้โดยสารกลุ่มนี้ไปยังจุดหมายปลายทางที่กำหนดไว้ ร้านกาแฟชื่อดังใกล้มหาลัยได้เป็นสถานที่สำหรับการวางแผนงานในครั้งนี้ของหิน ร้านกาแฟร้านนี้นอกจากจะเป็นที่นิยมของเหล่านักศึกษาแล้ว ยังเป็นที่นิยมอย่างมากของเหล่าผู้ที่ชื่นชอบกาแฟ นอกจากกาแฟที่รสชาติดีและมีเอกลักษณ์แล้ว บรรยากาศยังดีมากอีกด้วย มีมุมสำหรับนั่งชิลล์ หรือนั่งทำงานโดยเฉพาะ หินได้ติดต่อไปยังร้านเพื่อที่จะให้จัดห้องประชุมสำหรับคน 15 คน พร้อมทั้งของว่างและเครื่องดื่ม ห้องที่ทางร้านจัดให้ เป็นห้องประชุมที่สองฝากของผนังทำด้วยกระจกใส คนที่อยู่ภายในห้องสามารถมองเห็นคนที่เดินผ่านไปมาด้านนอกได้ แต่คนที่เดินผ่านไปมาด้านนอกก็สามารถมองเห็นคนที่อยู่ภายในห้องด้วยเช่นกัน แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ภายในห้องกลับเก็บเสียงได้อย่างดี แม้จะมีคนเอาหูแนบฝาผนังก็ไม่สามารถได้ยินเสียงแต่อย่างใด ใช้เวลาไม่นานนัก ผู้ผ่านการคัดเลือกทั้งหมดก็ได้มาถึง พนักงานของทางร้านที่หินได้จัดเตรียมไว้ ได้พากลุ่มผู้คัดเลือกเหล่านั้นเข้ามายังห้องประชุม แม้ช่วงนี้จะเป็นช่วงปิดเทอม ที่ผู้คนไม่ค่อยเยอะนัก แต่การที่มีกลุ่มชาวต่างชาติกลุ่มใหญ่มากถึงสิบกว่าคนเดินเข้ามาในร้านพร้อมกันก็ทำให้ตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งร้านทันที แม้จะมีหลายคนรู้สึกเหนื่อยล้ากับการเดินทางติดต่อกันถึง 12 ชม. แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอืดอาดแต่อย่างไร หลังจากทุกคนได้เข้ามาในห้องแล้ว หินจึงได้เอ่ยขึ้น “ขอให้ทุกคนใส่หูฟังที่ถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะให้เรียบร้อยแล้วนั่งลงได้ตามสบายเลยครับ” หินเอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษเนื่องจากเป็นภาษากลางของโลกใบนี้และผู้คนส่วนใหญ่ในที่นี้สามารถฟังภาษาอังกฤษได้ แม้จะมีบางคนที่ภาษาอังกฤษไม่แข็งแล้วไม่เข้าใจที่หินพูด แต่เมื่อเห็นคนในห้องส่วนใหญ่ทำในลักษณะเดียวกันเขาก็ทำตามทันที หลังจากที่หินพูดออกมามีอยู่ไม่กี่คนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลเนื่องจากภาษาของเขายังไม่แข็งนัก เขากลัวว่าเมื่อพูดคุยแล้วเขาจะสื่อสารกับคนอื่นไม่เข้าใจ “สวัสดีอย่างเป็นทางการครับผม ผมชื่อ ไตรภพ วีรเดชสกุล พวกคุณสามารถเรียกผมว่าหิน นับแต่นี้เป็นต้นไปผมคือหัวหน้าของพวกคุณ” หลังจากหินเอ่ยจบคนทั้งหมดในห้องก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ มองยังไงหินก็เป็นเพียงเด็กอายุประมาณ 20 ปีเท่านั้น แต่กลับกลายมาเป็นหัวหน้าของพวกเขา ถ้าหากทุกอย่างไม่ได้ถูกจัดเตรียมมาก่อนพวกเขาทั้งหมดคงทำใจเชื่อได้ยากกว่านี้ แต่เหตุการณ์ช่วงที่ผ่านมาทำให้พวกเขาคิดว่า นี่ก็เป็นแค่เหตุการณ์แปลกๆ ที่เพิ่มขึ้นมาอีกเหตุการณ์หนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยทักท้วงแต่อย่างใด ทุกคนภายในห้องฟังหินพูดอย่างตั้งใจ “ผมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ เนื่องจากความเร่งรีบ อาจจะทำให้หลายคนลำบาก แต่เนื่องจากเงื่อนไขของเวลาทำให้ผมต้องจัดการงานนี้ให้เสร็จให้ไวที่สุด” “ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมต้องการให้คุณสร้างบ้าน ขนาด 20*45 ตารางเมตร ภายในเวลา 2 เดือน” สิ้นเสียงของหินก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที “มันจะเป็นไปได้ยังไง ขนาดบ้านปกติยังใช้เวลาเกือบครึ่งปีในการสร้าง ที่สำคัญนั่นยังมีขนาดพื้นที่แค่ 150 ตารางเมตรเองนะ แต่นี่มันตั้ง 900 ตารางเมตรเชียวนะ นี่มันเกือบครึ่งหนึ่งของสนามฟุตบอลโลกเชียว” เสียงชายหนุ่มผมทองคนหนึ่งพูดขึ้นมา “900 ตารางเมตรเลยนะคุณ ไม่ใช่ 90 ที่จะใช้เวลาแค่ 2 เดือนก็สร้างเสร็จ” ชายหนุ่มอีกคนช่วยพูดเสริม หินคาดแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้เขาเพียงยิ้มขึ้นเท่านั้น หลังจากเสียงเริ่มเบาลงเขาจึงกล่าวต่อว่า “พวกคุณลืมไปแล้วเหรอว่าคุณมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไง บททดสอบที่แสนยากเย็นที่พวกคุณได้รับ คุณยังผ่านมันมาได้” ภายในห้องเริ่มกลับมาสงบอีกครั้ง จริงสิ บททดสอบที่เราคิดว่าไม่น่าทำได้เรายังทำมันผ่านเลยนี่ หลายๆ คนเริ่มคิดตามที่หินพูด “สำหรับผมไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ นี่คือโอกาสพวกคุณที่จะได้แสดงความสามารถให้ผมเห็น แต่ถ้าหากใครคิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถมากพอที่จะทำงานนี้สามารถขอถอนตัวได้และผมจะส่งคุณกลับไปโดยที่คุณไม่ต้องออกเงินจ่ายแม้แต่สตางค์เดียว คุณสามารถบอกผมได้เลยในตอนนี้” หินมองไปรอบๆ พร้อมกับรอยยิ้มเย็น ที่ทำให้หลายผมรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่มีใครเสนอตัวเองแต่อย่างไร “ฉะนั้นผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่ได้ยินคำว่า ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ หรืออะไรทำนองนี้อีก” เมื่อซักครู่หินรู้สึกโกรธขึ้นมานิดๆ เนื่องจากเขาไม่ชอบให้ผู้คนลดค่าตัวเองลง เขาเชื่อว่าคนทุกคนมีศักยภาพในตัวเอง การบอกตัวเองว่าทำไม่ได้ก็เหมือนกับการตัดหนทางสู่ความสำเร็จนั้นทิ้งไป ถ้าหากเราได้เริ่มแม้ท้ายที่สุดมันจะล้มเหลวแต่มันก็ไม่ใช่ความล้มเหลวทั้งหมดแต่อย่างใด เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ประสบการณ์ได้ความรู้เพื่อใช้พัฒนาต่อไปได้ในอนาคต แต่การไม่เริ่มคือความล้มเหลวอย่างแท้จริง “เอาล่ะ ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณจะจบอะไรมา เรียนจบจากที่ไหน หรือมีประสบการณ์ในการทำงานมากเท่าไหร่ ผมสนใจแค่เพียงผลงานเท่านั้น หลังจากนี้พวกคุณจะเป็นเพื่อนร่วมงานกัน พวกคุณจะทำงานกันอย่างไรก็ได้ แต่ต้องให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด นั่นหมายความว่าระหว่างดำเนินงานผมจะไม่มาขัดขวางการทำงานของพวกคุณและเคารพในการตัดสินใจของพวกคุณ” “งานชิ้นนี้ฟังดูอาจจะเหลือเชื่ออยู่บ้างแต่ผมมั่นใจในความสามารถของพวกคุณทุกคน และเชื่อว่าพวกคุณทุกคนจะดึงศักยภาพของตัวเองออกมาใช้อย่างเต็มที่” “คุณหินคะ พวกเราคิดว่าพวกเรามั่นใจในศักยภาพของตัวเอง แต่ว่าในเรื่องของแรงงานจำนวนคน...” สาวสวยคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ผมสีบรอนด์กับผิวสีขาวของเธอเข้ากันอย่างลงตัว เธอมีใบหน้าที่สวยงามและหุ่นที่แสนเย้ายวนใจและเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวในผู้ผ่านการคัดเลือกทั้ง 12 คน “ไม่ต้องห่วงครับคุณแอนนา ผมได้ติดต่อบริษัทรับเหมาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งพร้อมที่จะทำงานทั้งช่วงกลางวันและกลางคืน ได้ตามที่พวกคุณต้องการ” หินไม่ได้ติดต่อบริษัทรับเหมาทั่วไป แต่เขาติดต่อบริษัทรับเหมาสำหรับสร้างตึกใหญ่โดยเฉพาะ เพราะมีคนงานค่อนข้างมาก เขาได้ตกลงให้บริษัทแบ่งคนงานออกเป็นสองช่วง ช่วงเช้าและช่วงเย็น ทำให้การก่อสร้างจะถูกดำเนินการไปอย่างต่อเนื่อง “ส่วนหัวหน้าของโครงการนี้ ผมจะยกให้เป็นของคุณอเล็กซ์นะครับ เนื่องจากบ้านหลังนี้จะถูกสร้างจากงานที่เขาเป็นคนออกแบบ” หินหันไปมองอเล็กซ์ “คุณน่าจะเข้าใจมันมากที่สุด ฉะนั้นผมฝากด้วยนะครับ” หินเอ่ยขึ้นพร้อมกันกับที่ อเล็กซ์เอ่ยตอบรับ “ทีนี้ผมจะให้พวกคุณทำความรู้จักและปรึกษากัน ถ้าหากว่ามีปัญหาหรือเรื่องสอบถามอะไรสามารถเอ่ยถามผมได้ทันที” “สวัสดีครับผมชื่ออดัม มาจากอินเดีย” ทันใดนั้นชายอินเดียอายุประมาณ 30 ได้หันไปทักชาวอเมริกันคนหนึ่ง “สวัสดีครับผม คริสเตียน มาจากอังกฤษ” ชายผิวขาวเจ้าของดวงตาสีฟ้าเอ่ยตอบ “ผมประหลาดใจมากที่คุณพูดฮินดีได้ชัดขนาดนี้ คุณเคยไปอยู่อินเดียมาก่อนหรือ” อดัมถามขึ้นอย่างประหลาดใจ เขาประหลาดใจมากที่หัวหน้าวัยหนุ่มของเขาพูดฮินดีได้แถมยังจะมีแอนนาสาวผมบรอนด์สุดสวยคนนั้นอีก เขาจึงหันมาทักคริสเตียนที่อยู่ข้างๆ เขา เพราะเมื่อสักครู่อดัมก็ได้ยินคริสเตียนพูดฮินดี “เปล่านี่ผมพูดอังกฤษนะ” คริสเตียนตอบกลับอย่างงงๆ “ไม่ใช่ นี่ไงคุณกำลังพูดฮินดีกับผมอยู่” อดัมแย้งขึ้น ไอ้ฝรั่งนี่มันกำลังเล่นตลกอะไรเนี่ย อดัมคิดขึ้นในใจ “ผมเปล่า ผมกำลังพูดอังกฤษอยู่และคุณก็กำลังพูดอังกฤษกับผมอยู่นี่ไง” เสียงของทั้งสองแม้จะไม่ได้ดังนักแต่ก็พอจะทำให้ทั้งห้องได้ยิน แต่นั่นก็ยิ่งทำให้หลายคนประหลาดใจเพราะพวกเขาได้ยินทั้งสองคนนั้นพูดภาษาของประเทศตัวเอง “อะไรกันไม่ใช่ว่าพวกคุณสองคนพูดภาษาดอยทช์อยู่หรอกหรือ?” หนุ่มเยอรมันคนหนึ่งเอ่ยขึ้น อดัมเห็นแววตาของคริสเตียนไม่ได้เสแสร้งแม้แต่น้อยแล้วจะยังคำพูดของไอหนุ่มเยอรมันคนนั้นอีกทำให้เขาเริ่มเอะใจบางอย่าง “หรือว่า...” เขาจึงเลืื่อนมือขึ้นไปหยิบหูฟังบลูทูธที่หูตัวเองออกและนั่นก็ทำให้เขากระจ่าง เพราะเขาได้ยินเสียงของคริสเตียนที่กำลังพูดภาษาอังกฤษพึมพำไปมาพร้อมทั้งไอหนุ่มเยอรมันคนนั้นที่พูดภาษาแปลกๆ เขาเดาว่านั้นคงเป็นภาษาเยอรมัน เพื่อยืนยันในสิ่งที่ตัวเองคิดเขาจึงพูดเป็นภาษาฮินดีออกไป “คุณทำงานอะไร” อดัมหันไปพูดกับคริสเตียนและหนุ่มเยอรมันคนนั้น “วิศวกรไฟฟ้า” คริสเตรียนเอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ อดัมพอจะเข้าใจภาษาอังกฤษอยู่บ้างจึงฟังออก “! #@$^%&*” หนุ่มเยอรมันเอ่ยขึ้นเป็นภาษาที่อดัมไม่เข้าใจ หลังจากนั้นอดัมจึงหยิบหูฟังบลูทูธขึ้นสวมอีกครั้งก่อนถามคำถามเดิมอีกครั้ง “คุณทำงานอะไร” “วิศวกรไฟฟ้า” “วิศวกรเครื่องกล” อดัมได้ยินเสียงตอบกลับของคริสเตียนและหนุ่มชาวเยอรมันเป็นภาษาฮินดี ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงสุดๆ “คะ คะ...คุณทำได้ยังไง นี่มันเครื่องแปลงภาษาชัดๆ ” อดัมหันไปถามหินด้วยความประหลาดใจสุดๆ หินยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องสุดท้ายหรอกนะที่คุณจะประหลาดใจ”