ตอนพิเศษ : แทน

หลังจากที่พี่หินจากไป ผมรู้สึกใจหายเล็กน้อย แต่การอยู่คนเดียวไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับผม สองสามปีมานี้ผมก็อยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว แถมยังอยู่ในสภาพที่แย่กว่านี้ด้วยซ้ำ นี่จึงเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับผมมาก แต่ถึงอย่างนั้นพี่หินก็ติดต่อมาหาผมทุกเดือน แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไป ทุกๆเดือนพี่หินจะโอนเงินเข้าบัญชีให้ผมเยอะมาก เยอะกว่าปกติที่คนเขาใช้กันด้วยซ้ำ แต่ผมก็ใช้อย่างประหยัดที่สุดเท่าที่จะประหยัดได้ เพราะผมรู้แล้วว่าเงินมันมีค่ามากขนาดไหน หลังจากได้เข้าเรียนอีกครั้ง ผมได้ทุ่มเททุกอย่างให้กับโอกาสครั้งนี้ ผมใช้เวลาว่างทั้งหมดไปกับการอ่านหนังสือ พักเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จ ตอนเย็นหลังเลิกเรียน สิ่งที่ผมทำมีแค่การอ่านหนังสือเท่านั้น มนุษยสัมพันธ์ของผมค่อนข้างติดลบเลยทีเดียว ผมไม่อยากเสียเวลาทำความรู้จักใคร ช่างเป็นเรื่องตลกนักที่จะทำเรื่องไร้สาระได้เพียงเพราะใช้เหตุผลว่าเรายังเด็ก เพราะพวกนี้เกิดมาสบาย ไม่รู้หรอกว่าโลกความเป็นจริงมันโหดร้ายขนาดไหน ไม่มีใครที่เราพึ่งได้นอกจากตัวเราเอง “เอาคืนมานะ !!” เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งร้องขึ้นมา พลางกระโดดคว้าตุ๊กตาหมีที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งชูขึ้นบนหัว ด้วยความสูงของเธอ โดดเท่าไหร่ก็คว้าไม่ถึง “อยากได้ก็มาแย่งคืนสิ 555 ” เด็กหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นพลางโยน ตุ๊กตาหมีตัวไปที่เพื่อนอีกคน ไอพวกนี้ก็กลุ่มหัวโจกของห้อง มีทั้งหมดสามคนคือ อาร์ท แม็ก วิน โดยมีอาร์ทเป็นหัวหน้ากลุ่ม ชอบแกล้งคนในห้องไปทั่ว แต่ยังไม่เคยมาแกล้งแทนเนื่องจากแทนเป็นคนเงียบๆ ประหลาดๆ พวกนี้จึงไม่ยุ่งด้วย เด็กผู้หญิงคนนั้นก็พยายามวิ่งตามตุ๊กตาที่ถูกขว้างไปมาเหมือนเล่นลิงชิงบอลเพียงแต่นี่เป็นการแกล้งไม่ใช่การเล่น นี่เป็นช่วงพักระหว่างคาบที่อาจารย์ไม่อยู่ ในห้องมีเพียงคนที่มองมาที่เด็กสาวคนนั้นด้วยความสงสาร แต่ก็ไม่ได้มีใครห้ามหรือยุ่งแต่อย่างใด เพราะรู้ว่าพ่อของอาร์ทค่อนข้างร่ำรวยและมีอิทธิพล มีเรื่องทีไร ไม่เคยมีใครเอาเรื่องอาร์ทได้ “ เอาคืนมานะ ฮือๆๆ ” ในที่สุดเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ร้องไห้ขึ้นมา “ อยากได้คืนก็ไปฟ้องครูสิ 555 พวกเราไป ” พูดจบ อาร์ทก็ถือ ตุ๊กตาหมีเดินออกไปนอกห้อง ให้ตายสิ ผมหล่ะเกลียดไอ้คนที่ชอบรังแกคนไม่มีทางสู้จริงๆ มันทำให้ผมนึกถึงช่วงแรกๆที่ผมเป็นเด็กเร่รอน ที่โดนพวกเด็กเร่รอนเจ้าถิ่นรุมรังแกโดยไม่มีทางสู้ แทนจึงลุกจากโต๊ะแล้วเดินตามเด็กอันธพาลทั้งสามคนไป เด็กทั้งสามคนนี้ได้เดินเข้าไปในห้องน้ำ และแทนก็ได้เดินตามเข้าไปด้วยเช่นกัน เมือแทนเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็ล็อคประตูห้องน้ำทันที “ มีอะไรวะ ไอแทน ” อาร์ทพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆของแทน “ เอาตุ๊กตาไปคืนและขอโทษซะ ” แทนเอ่ยขึ้นเรียบๆ “ 55555” พวกมันทั้งสามคนหัวเราะเหมือนได้ยินเรื่องตลก “ แกคิดว่าแกเป็นใคร เป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเจ้าหญิงเหรอ ? ” อาร์ทถามขึ้นด้วยใบหน้ากวนๆ “ใช่ ” “...” พวกมันทั้งสามเงียบไปซักพักก็ขำออกมา “ที่พวกฉันไม่ยุ่งกับแกเพราะแกมันประหลาด แต่ในเมื่อแกแส่หาเรื่องขนาดนี้ก็คงต้องโดนบ้างละ จัดการมัน ” เมื่ออาร์ทพูดจบ เพื่อนในกลุ่มมันทั้งสองคนก็เดินเข้ามาหาแทน แม็ก เด็กที่ค่อนข้างอวบและตัวใหญ่ชกหมัดขวาเข้ามาที่ใบหน้าของแทน แต่แทนเอี้ยวตัวหลบพร้อมกับสวนหมัดขวาขึ้นไปที่คางแบบจังๆ ผลัวะ !!! แม็กหมดสติทันที ทำให้วินเกิดความกลัวขึ้นมา “จะกลัวอะไรวะไอ้วิน มันก็แค่ฟลุ๊คเท่านั้นแหละ ” อาร์ทพยายามพูดกลบเกลื่อนความกลัวแทนเพื่อน ในที่สุดวินก็ตัดสินใจพุ่งเข้ามาพร้อมชกหมัดขวา มาที่แทน เช่นเดิม แทนเอี้ยวตัวหลบพร้อมทั้งสวนหมัดขวาขึ้นไปที่คางของวิน วินก็ลงไปนอนหมอบที่พื้นทันที “ ไม่ได้ดูไอ้แม็คเป็นตัวอย่างเลยสินะ ” พวกนี้ก็แค่อันธพาลกระจอกๆ สำหรับแทน เขาที่เคยพบกับอันธพาลของจริงมาก่อน พอมาเจอกับพวกนี้ก็เหมือนกับมองดูการแสดงละครของมือสมัครเล่น อาร์ทที่เหลือตัวคนเดียวมองมาที่แทนด้วยความกลัว “ไอ้แทน กุจะไปฟ้องครู ” อาร์ทพูดขึ้นด้วยความตัวพลางวิ่งฝ่าแทนออกไป มีหรือที่แทนจะให้ไป แทนยกเท้าขึ้นขัดขวาอาร์ททันที ทำให้อาร์ทล้มหน้าฟาดพื้นพร้อมกับเลือดกำเดาที่ไหลออกมา “ จะฟ้องก็ฟ้อง แต่ถ้าฉันเห็นแกรังแกใครอีก แกโดนหนักกว่านี้แน่ ” แทนพูดขึ้นพลางแย่งตุ๊กตาหมีขึ้นมาจากมืออาร์ทและเดินออกจากห้องน้ำไป ------------------ ฉันชื่อพลอย พ่อของฉันเป็นนักธุรกิจ ไม่ค่อยมีเวลาให้ฉันซักเท่าไหร่ แม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ แม่ของฉันให้ตุ๊กตาหมีเป็นของขวัญวันเกิดชิ้นสุดท้ายก่อนที่แม่จะจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ ฉันจึงพกตุ๊กตาหมีตัวนี้ไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลา แต่วันนี้กลับโดนอาร์ทแย่งตุ๊กตาหมีไป นั่นคือสิ่งที่สำคัญมากเลยสำหรับฉัน ฉันจึงร้องไห้ออกมา ในระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่นั้น ก็มีคนเอาตุ๊กตาหมีมาคืนให้ฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่า เป็นเด็กหนุ่มที่เงียบขรึมในห้องคนนั้นนั่นเอง เขาชื่อแทนสินะ “เอ้า นี่ของเธอนี่ ทีหลังก็อย่าให้ใครรังแกง่ายๆ ” แทนพูดจบก็เดินหันหลังกลับไป “ ขอบใจนะ ” แทนชะงักเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้หันหน้ากลับมาพร้อมเอ่ยขึ้นมาเบาๆ “อืม..” ‘ เขาเท่จังเลย ’ พลอยหยิบตุ๊กตาขึ้นมากอดไว้แน่นราวกลับกลัวว่ามันจะหายไปอีก พร้อมกับมองไปที่แทน และตอนนั้นนั่นเองพลอยก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ไม่นานหลังจากนั้น ก็มีครูมาเรียกแทนไปที่ห้องปกครอง ทำให้พลอยมองไปที่แทนอย่างเป็นห่วง เพราะเธอเชื่อว่าสาเหตุมันต้องมาจากเธอแน่นอน ณ ห้องปกครอง “เธอเป็นแค่เด็กใหม่ เข้ามาไม่นานก็ก่อเรื่องขึ้น เธออยากถูกพักการเรียนมากเลยใช่ไหม ” มาถึงไม่ทันได้สอบถามเรื่องราวอะไร แทนก็โดนอาจารย์ฝ่ายปกครองด่าอยู่ฝ่ายเดียว ในขณะที่พวกหัวโจกทั้งสามคนมองมาที่แทนอย่างผู้มีชัย อาจารย์ฝ่ายปกครองคนนี้ก็คงจะเป็นคนของอาร์ทอย่างแน่นอน มิน่าหล่ะมันถึงแกล้งใครต่อใครได้โดยที่ไม่มีปัญหา “ เอาเบอร์โทรผู้ปกครองเธอมาซิ ” อาจารย์ฝ่ายปกครองเอ่ยขึ้น “ อาจารย์ครับ เรื่องนี้..” แทนเอ่ยขัด “ฉันบอกว่าให้เอาเบอร์โทรผู้ปกครองของเธอมา ” แทนกำหมัดแน่แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรขึ้นมา “ ก้าวร้าวนักนะ เธอจะให้เบอร์ผู้ปกครองกับฉันหรืออยากโดนไล่ออก ” เรื่องแค่นี้ถึงกับไล่ออก นี่มันรังแกกันเกินไปแล้ว แต่แทนไม่รู้จะทำยังไงดีกับสถานการณ์ในตอนนี้ เพราะเขาก็ไม่อยากทำให้พี่หินลำบากใจเช่นกัน ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของอาจารย์ฝ่ายปกครองก็ดังขึ้น “ สวัสดีครับ ผอ. ” เมื่ออาจารย์ฝ่ายปกครองรับสายไปได้ซักพัก สีหน้าของอาจารย์ฝ่ายปกครองก็ดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานนักอาจารย์ก็วางสายโทรศัพท์ลง “ พวกเธอทั้งหมดกลับไปเรียนได้แล้ว ” “แต่อาจารย์ครับ ไอ้แทนมันยังไม่..” อาร์ทเอ่ยขึ้นด้วยความไม่ยินยอม “ อาจารย์บอกว่าให้กลับไปเรียนไง หรือว่าอยากโดนทำโทษ ” อาร์ทเดินออกจากห้องไปด้วยความไม่พอใจ แต่สำหรับแทนแล้วเขายังคงนั่งอยูด้วยความประหลาดใจว่าเกิดอะไรขึ้น “กลับไปเรียนสิ นั่งรออะไร ” อาจารย์ฝ่ายปกครองเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นแทนยังคงนั่งอยู่ไม่ไปไหน แทนจึงลุกออกไปอย่างงงๆ ตอนเย็นหลังจากกลับมาถึงบ้านแทนก็ได้เช็คโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนพบว่าจะมีข้อความสั้นๆส่งมาจากหิน ‘ จะเป็นอัศวินพี่ไม่ว่าหรอกนะ แต่อย่าเป็นบ่อยนักหล่ะ ดูแลตัวเองด้วย จากพี่หิน ’ แทนไม่รู้หรอกว่าเรื่องในห้องปกครองเกิดอะไรขึ้น แล้วพี่หินรู้ได้ยังไง แต่แทนรู้แค่เพียงว่า พี่หินคอยดูแลตัวเองอยู่ห่างๆอยู่ตลอดเวลา คิดได้ดังนั้นแทนก็ยิ้มขึ้นมาบางๆ “ ครับพี่หิน ”