ตอนที่18 วิชา OM ( 1 )

ใกล้เวลาเริ่มสอนเข้ามาทุกที ภายในห้องจึงเต็มไปด้วยนักศึกษาที่ค่อยๆ ทยอยกันเข้ามา นี่เป็นวันแรกสำหรับนักศึกษาปีหนึ่งที่จะมีการเรียนการสอนวันแรก บรรยากาศภายในห้องจึงเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาพอสมควร “หิน เมื่อวานผมบอกว่า ให้รอผมด้วยไง จะได้ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน” นัทพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด จะโทษว่าเป็นความผิดหินก็ไม่ได้ ก็ช่วงเวลามันฉุกละหุกแล้วหินก็ไม่ได้ตั้งใจฟังด้วยตอนนั้น สุดท้ายก็ต้องมานั่งฟังนัทบ่นอยู่แบบนี้ ‘เมื่อวานก็ดึกกว่าจะได้นอน ตอนนี้ยังต้องมานั่งฟังไอ้นี่บ่นอีกเหรอ’ หินคิดในใจเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยออกไปเพราะเขาก็มีส่วนผิดนิดๆ นิดๆ จริงๆ “โอเคๆๆ เดี๋ยววันนี้ไปกินด้วยกันโอเคไหม?” หินเอ่ยขึ้น “เห็นว่าเป็นหินนะ นี่ถ้าเป็นคนอื่นไม่มีหรอกแบบนี้” นัทพูดอย่างได้ใจ “...” ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มอายุราวๆ 40 ปี สวมแว่นสายตากรอบเข้ม ในชุดสูทสุภาพสีเข้ม ใบหน้าดูขึงขังดั่งตัวร้ายในภาพยนตร์ เดินเข้ามาภายในห้อง ทำให้กลายเป็นจุดรวมสายตาของคนทั้งห้องพร้อมกันนั้นทั้งห้องก็พร้อมกันเงียบโดยไม่ได้นัดหมาย “สวัสดีนักศึกษาใหม่ทุกท่าน ผมอาจารย์นภดล เป็นอาจารย์ที่รับผิดชอบสอนในวิชานี้” อาจารย์นภดลเงียบไปสักครู่พร้อมมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะกล่าวต่อว่า “วิชานี้เป็นวิชาเมเจอร์ของพวกคุณ ฉะนั้นผมค่อนข้างคาดหวังว่าพวกคุณจะเก็บเกี่ยวความรู้และตั้งใจเรียนให้ได้มากที่สุด เพราะผมคงรู้สึกไม่ดีนัก ถ้าหากพวกคุณจบไปโดยไม่มีคุณภาพ” “ผมทราบว่าพวกคุณทุกคนต้องศึกษาในอีกหลายวิชาและอาจจะมีงานค่อนข้างเยอะ ฉะนั้นพวกคุณไม่ต้องห่วง วิชาของผมไม่มีงานหรือการบ้านแม้แต่น้อยและไม่จำเป็นต้องมาเข้าเรียนก็ได้เพราะไม่มีคะแนนเช็คชื่อ” สิ้นเสียงก็เกิดเสียงพูดคุยไปทั่วห้องทันที “ดีจัง ไม่มีงานสบายไปหนึ่งวิชา” “มาขรึมๆ นึกว่าจะโหด ที่แท้อาจารย์ก็ใจดี” “แต่พวกคุณไม่ต้องห่วงทุกคะแนนของพวกคุณได้มาจากการสอบทั้งสิ้น” ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง “ผมจะเก็บคะแนนจาก มิดเทอมและไฟนอล ส่วนละ 50 % รวมสองส่วน 100 % ทุกอย่างที่ผมสอนออกสอบอย่างแน่นอนและจะไม่มีการสอนหรืออัพสไลด์ในภายหลัง ถ้าหากว่าคุณขาดเรียนวันนั้น คุณก็จะพลาดไปหนึ่งเรื่องหรือไม่ก็ไปตามที่เพื่อนเอง ฉะนั้นผมขอแนะนำว่าอย่าขาดเรียนจะดีที่สุด” “วิชาของผม ตัด A ที่ 90 และ F ที่ 60 ผมหวังว่าเทอมหน้าเราจะไม่ต้องเจอกันอีกครั้งในวิชานี้ ถ้ามีข้อข้องใจจะสอบถามสามารถสอบถามได้ทันที” พูดจบอาจารย์นภดลก็เริ่มสอนทันที “มาถึงก็แผลงฤทธิ์เลยวุ้ย” “ตัด A ที่ 90 เอฟที่ 60 บ้าไปแล้ว!!” “วิชานี้กูตายแน่ๆ ” วิชาที่ว่านี้คือวิชา Data System ซึ่งศึกษาเกี่ยวข้องกับระบบข้อมูลคอมพิวเตอร์ทั้งหมด ถ้าจะให้เทียบก็เหมือนกับวิชาเคมี คือมีทั้งส่วนที่ต้องจำและส่วนที่ต้องทำความเข้าใจ ถือว่าเป็นหนึ่งในวิชาที่โหดสุดๆ ของคณะเลยก็ว่าได้ เพราะวิชานี้ปีสูงบางคนก็ยังคงต้องมาเรียนใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่หินรู้ว่าต้องเรียนวิชา Data System หินก็ให้เดวิดอัปโหลดข้อมูลพร้อมประมวลผลเรียบร้อยแล้ว บอกว่าโกงไม่ได้ ต้องเรียกว่าความสามารถเฉพาะตัว “ดูท่านายจะไม่ค่อยเดือดเนื้อร้อนใจซักเท่าไหร่เลยนะหิน” นัทเอ่ยขึ้นพร้อมมองมาทางหินเหมือนรู้ความลับบางอย่าง ‘ไอท่าทางแบบนี้มันอะไรอีกฟะ’ “ฟังดูน่าสนุกดีนี่” หินเอ่ยขึ้น “...” ในที่สุดการเรียนการสอนใน 3 ชั่วโมงก็ผ่านไป จริงๆ หินก็ไม่ได้ตั้งใจฟังหรอก เพราะมันเป็นการบรรยายซะส่วนใหญ่ซึ่งหินเองก็รู้เรื่องหมดแล้ว หินจึงใช้เวลานี้รวบรวมฐานข้อมูลจำเป็นต่างๆ ที่เขาต้องการ นั่นรวมไปถึงการวางแผนต่างๆ ในอนาคตอีกด้วย …………. “อยากจะบ้าตาย มันช่างน่าเบื่ออะไรแบบนี้ มันจะมีไหมเนี่ยการเรียนการสอนแบบไม่ต้องบรรยาย” ‘มีสิ ในโลกของฉันไง’ ฉันนึกขึ้นแต่ไม่ได้เอ่ยออกไป “ตอนบ่ายเรียนอะไรอ่ะหิน” “เรียน OM (Organization Management) ” “OM เหรอ เดี๋ยวนะ นี่มันเป็นวิชาที่เรียนรวมหลายๆ คณะนี่” นัทเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น “แล้วมันยังไง” หินถามด้วยสงสัย กะอีแค่คาบที่เรียนกับคณะอื่น ทำไมมันต้องตื่นเต้นขนาดนั้น “ก็มันเป็นวิชาที่คณะเราเรียนรวมกับคณะศิลปศาสตร์ไง” “แล้ว?” “ก็นาเดียร์เรียนอยู่คณะนี้ไง!!!” “แล้ว?” “....เออ ลืมมันไปซะถือว่าไม่ได้พูดอะไรออกไป” นัทเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ‘ทำไมมันถึงมีคนที่ด้านชาขนาดนี้ หรือว่าหินมันเป็นเกย์?’ นัทนึกขึ้น พลางเหลือบมองหิน ‘ทำไมมันมองเราด้วยสายตาแบบนี้’ “ป่ะ รีบไปเรียนกัน” นัทเอ่ยขึ้นด้วยความกระตือรือร้น “จะรีบไปไหนอีกตั้งครึ่งชั่วโมง” “รีบไปจองที่ไงคนเยอะเดี๋ยวที่เต็ม” หินถอนหายใจและเดินไปเก็บจานอาหารของตัวเอง หินไม่รู้หรอกว่าทันมันมีนิสัยอะไรอีก แต่ที่แน่ๆ อย่างหนึ่งคือ กะล่อนจริงๆ ………………… ห้องเรียนวิชา OM เป็นห้องเรียนรวมขนาดใหญ่ สามารถจุคนได้มากถึง 500 คน ส่วนใหญ่แล้ววิชาอื่นที่ต้องเรียนรวมก็มักจะมาใช้ห้องนี้ วิชา OM เป็นหนึ่งในวิชาที่หลายคณะจำเป็นต้องเรียน ทำให้วิชานี้ถือเป็นหนึ่งในวิชาที่คณะสาขาอื่นๆ สามารถพบปะกันได้ วิชานี้ไม่ได้ยากเท่าไหร่ แค่เรียนเกี่ยวกับการทำงานเป็นองค์กร การวางแผนและการจัดทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุด แต่ความยากของมันคือการทำงานกลุ่ม ถ้าหากได้กลุ่มดีก็ดีไป แต่ถ้าหากได้กลุ่มที่ไม่มีความรับผิดชอบ คุณจะรู้จักกับคำว่านรกเลยทันที ขณะนี้ภายในห้องก็เริ่มมีคนทยอยกันเข้ามาบ้างแล้ว นอกจากปีหนึ่งก็ยังมีปีสูงอื่นๆ รวมอยู่ด้วย “แกๆ ปีนี้นาเดียร์ก็เรียนวิชานี้ด้วยแหละ” “จริงเหรอแก ตายๆๆๆ ฉันต้องไปขอถ่ายรูปแน่นอน” “มึงรู้ป่ะ ปีนี้นาเดียร์ก็เรียนกับพวกเราหว่ะ” “เฮ้ยจริงดิ เดี๋ยวกุต้องเก๊กหล่อ แล้วงานนี้” “เขาไม่เอามึงหรอก ดูหนังหน้ามึงด้วยเพื่อน” “...” พอเข้ามาในห้อง เสียงที่พวกนักศึกษาคุยกันก็ยังไม่พ้นเรื่องเกี่ยวกับดาราที่ชื่อ ‘นาเดียร์’ ตอนนี้หินรู้สึกว่าไม่ว่าเขาจะมองไปทางไหนก็จะมีแต่คนพูดถึง นาเดียร์ นาเดียร์ และก็ นาเดียร์ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ชอบหรือเกลียดดาราคนนี้เป็นพิเศษ แต่การได้ยินเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ซากๆ ก็ทำให้เขารู้สึกรำคาญอยู่บ้าง หินได้มองหาที่นั่ง ตอนแรกหินกะจะเลือกโซนประมาณตรงกลางและหลังห้องแต่กลับถูกจับจองโดยนักศึกษาแทบทั้งหมดเหลือแต่เพียงโซนหน้าห้องเท่านั้น ‘อะไรกัน หน้าห้องก็ตั้งเยอะทำไมไปนั่งด้านหลังกัน’ แต่พอหินนึกดูดีๆ ตนเองก็พึ่งมองหาที่นั่งหลังห้องเช่นกัน ไม่ใช่ว่าหินไม่มีความมั่นใจที่จะนั่งหน้าห้อง แต่การนั่งหน้าห้องแล้วมีสายตาที่มองขึ้นมาจากข้างหลัง มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เท่านั้นเอง “เวรเอ๊ย เหลือแต่ข้างหน้า นี่ขนาดมาก่อนครึ่งชั่วโมงแล้วนะ” นัทสบถขึ้นมาหลังจากเห็นที่ว่างเหลือแต่ข้างหน้า สุดท้ายทั้งสองคนจึงต้องนั่งโซนหน้าซึ่งอยู่ใกล้กับอาจารย์ผู้สอนมากที่สุด ไม่นานนักอาจารย์ผู้สอนก็เดินเข้ามาในห้อง เป็นหญิงวัย 30 กว่า เธอสวมชุดสูทสีเข้ม ขับให้เธอดูเหมือนหญิงสาวที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง แม้เธอจะดูไม่ได้สวยนัก แต่ด้วยใบหน้าที่หมดจดและแว่นสายตาที่เธอสวมใส่กลับทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด “อาจารย์โคตรเซ็กซี่” “ก็งั้นๆ อ่ะ” “แบบนี้แหละสเป็กฉันเลย!!” หิน “…..” “นักศึกษาเหลือไว้ให้ใครนั่งหรือคะ ที่ว่างข้างหน้า” อาจารย์สาวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ดุไปอีก” “โอ้แม่เสือสาว” หิน” ...” แม้เธอจะเอ่ยขึ้นแต่ก็ไม่ได้มีนักศึกษาคนไหนขยับขึ้นมานั่งเลยแม้แต่คนเดียว “มันเป็นสิทธิ์ของนักศึกษานะคะ ถ้าหากว่าคุณไม่ได้ยินหรือมองไม่เห็นสไลด์ที่อาจารย์สอน คุณจะมาบ่นไม่ได้นะคะ” อาจารย์สาวเอ่ยขึ้นอีกครั้งและไม่ได้สนใจนักศึกษาอีก เพราะเธอต้องจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับใช้สอนในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ทันใดนั้นเองก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาภายในห้อง