ตอนพิเศษ : วันธรรมดา

เช้าวันใหม่ ตามร้านค้าข้างทาง ต่างมีแผงขายของมาตั้งขาย ดอกไม้ ช็อกโกแลต ของที่ขายเป็นคู่ต่างๆ จนกระทั่งหินเข้ามาในมหาลัยก็สังเกตเห็นว่า วันนี้ทุกคนดูคึกคักเป็นพิเศษ หินจึงอดนึกสงสัยไม่ได้ “เกิดอะไรขึ้นเดวิด วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรรึเปล่า” “วันนี้คือวันวาเลนไทน์ครับดอกเตอร์” เดวิดตอบกลับมา “แล้ววันวาเลนไทน์คือวันอะไร?” “วันวาเลนไทน์ คือวันแห่งความรัก ซึ่งเกิดจาก….บลาๆๆ ” เดวิดอธิบายให้หินฟังถึงประวัติความเป็นมา ของวันพิเศษวันนี้ “อ๋อ” หินรับคำทีหนึ่งแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก . . . ณ ห้องเรียนรวมประจำคณะ “หินวันนี้ผมไม่ได้ไปกินข้าวเที่ยงด้วยนะ พอดีมีนัดกับสาวคณะวิทย์” นัทหันมาพูดกับหิน หลังจากที่อาจารย์บอกเลิกคาบ ซึ่งตรงกับเวลาพักเที่ยงพอดี “อืม” ตอนแรกนัทคิดจะเอ่ยแนะนำเพื่อนสาวสวยอีกคนที่เขารู้จัก แต่นึกดูอีกที ขนาดนาเดียร์หินยังไม่สนใจ นัทจึงเปลี่ยนคำถามทันที “แล้ว วันนี้หินไม่มีนัดอะไรกับใครเหรอ” “ไม่มีนะ” หินตอบกลับมา “นี่มันวันพิเศษ วันวาเลนไทน์เลยนะหิน” “วันที่นักบุญถูกประหารด้วยการตัดคอนะเหรอ ผมว่ามันไม่ค่อยน่าอภิรมย์เท่าไหร่นะ” หินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ หลังจากที่ได้ยิน นัทอ้าปากเหมือนจะเอ่ยค้านออกบางอย่าง แต่นึกๆ ดูคลับคล้ายคลับคลาว่าประวัติเป็นความเป็นมาเหมือนมันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ “ช่างเถอะ ตอนบ่ายไม่มีเรียน เดี๋ยวผมจะไปเดินห้างพอดี” หินเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจนัก “โอเค งั้นเดี๋ยวค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะหิน ไปละ” นัทเอ่ยขึ้นก่อนจากไปอย่างเร่งรีบ “จะรีบไปไหนของมันหล่ะนั่น” หินเอ่ยขึ้นเบาๆ ‘ไปเที่ยวกับสาวแน่เลยครับดอกเตอร์’ เดวิดเอ่ยขึ้น จากการที่เดวิดเชื่อมต่อข้อมูลกับโลกใบนี้ได้ระยะหนึ่ง เดวิดก็เริ่มจะเข้าใจวิถีความเป็นอยู่ของมนุษย์ในโลกนี้มากขึ้น รวมทั้งความสัมพันธ์และนิสัยของมนุษย์บนโลก “ไร้สาระจริงๆ ถ้ามันจะมีเดี๋ยวมันก็มีเองนั่นแหละ” ‘ตอนอยู่โลกเดิมดอกเตอร์ก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยนะครับ’ เดวิดเอ่ยแทงใจดำหินขึ้นมา หิน “.........” ‘วันนี้อากาศดีนะครับดอกเตอร์ ผมว่าเดี๋ยวผมเรียกรถแท็กซี่ให้เลยดีกว่า’ ‘ฉันแค่ไม่รีบ ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีปัญญาหาซักหน่อย’ หินบอกกับตัวเองในใจ ใช่แล้วจะรีบไปทำไมกัน เดี๋ยวมันก็มาเองนั่นแหละน่า . . . ณ ห้างสรรพสินค้า วันก่อนที่หินเคยเดินดูสินค้าภายในห้างคนเดียว ถึงแม้ว่าหินไม่ได้ซื้ออะไรติดมือกลับไป แต่ครั้งนี้หินมาเพื่อตั้งใจซื้อของติดมือกลับไปด้วย “เสื้อตัวนี้ขายเป็นคู่นะคะ” “อันนี้ถ้าซื้อสองชิ้นจะลดราคานะคะ” ไม่ว่าหินจะเข้าไปร้านไหนก็จะได้ยินพนักงานภายในร้านพูดลักษณะทำนองนี้หมดจนเขาเริ่มจะเพลีย เพราะของบางอย่างเขาต้องการมันแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น สุดท้ายจึงได้แต่ปฏิเสธไป เดินไปสักพักหินรู้สึกเหนื่อย อยากได้น้ำตาลมาเติมสมองจึงได้แวะเข้าร้านไอศกรีมชื่อดังร้านหนึ่ง ซึ่งภายในร้านต่างเต็มไปด้วยคู่รักที่พากันออกมาเดท มาสวีทกัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หินรู้สึกแปลกแต่อย่างใด ไม่นานนักก็มีพนักงานเดินมารับออเดอร์ “มีเมนูแนะนำหรือเปล่าครับ” หินเอ่ยถามขึ้น เพราะเขาก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะเลือกทานอะไรดี “สำหรับวันวาเลนไทน์ ทางเรามีเมนูพิเศษที่มีเฉพาะวันนี้เท่านั้น นี่เลยค่ะ ไอศกรีมคู่รัก เป็นเซ็ทที่มี 2 ชุด….บลาๆ ” พนักงานแนะนำหินด้วยท่าทางกระตือรือร้น หิน “....” หลังจากฟังพนักงานพูดจนจบ หินจึงเอ่ยขึ้น “ผมเอา ไอศกรีม คู่รัก แต่เอาแค่แก้วเดียวได้ไหมครับ” หินเอ่ยถามขึ้น เพราะจากที่หินฟังดู เมนูที่ว่าเป็นไอศกรีมสูตรพิเศษที่ทำมาเฉพาะวันนี้โดยเฉพาะ ซึ่งหินฟังดูแล้วรู้สึกสนใจไม่น้อย “เอ่อ… ขอโทษด้วยนะคะคุณลูกค้า เมนูนี้ไม่แยกขายค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยอย่างลำบากใจ เพราะเมนูไอศกรีมคู่รัก ถูกทีมการตลาดฟิกมาให้ไม่สามารถแยกขายได้ เพื่อที่จะเอาอกเอาใจคู่รักในวันพิเศษนี้โดยเฉพาะ หินคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยออกไป “งั้นเอาสองแก้วเลยละกันครับ” เพราะดูจากขนาดมันก็ไม่ได้มากมายอะไร หินค่อนข้างมั่นใจว่า กินคนเดียวก็น่าจะหมด ไม่นานนักพนักงานก็เอา ไอศกรีมคู่รักมาเสิร์ฟ ซึ่งหลังจากที่หินได้ลิ้มรสชาติเขาก็พบว่ามันรสชาติดีไม่น้อย ค่อนข้างมีความพิเศษไม่เหมือนไอศกรีมทั่วไป ทำให้หินชื่นชมคนที่คิดเมนูนี้ขึ้นมาไม่น้อย ขณะที่หินกำลังเพลิดเพลินกับไอศกรีมตรงหน้า คนรอบข้างกลับมองมาที่หิน บ้างก็แอบซุบซิบพลางมองมาที่หินด้วยสายตาแปลกๆ บ้างก็มองมาที่หินด้วยความตลกขบขัน “ดูนั่นสิเธอ คนอะไรมานั่งกินไอศกรีมคู่รักคนเดียว เอ็นดูจริงๆ ” “ทำไมเขาอินดี้จังเลยแก นี่ดีนะที่ฉันมากับแก” “ที่รักอย่าทิ้งเขาไปนะ เขาไม่อยากนั่งกินไอศกรีมคนเดียวแบบนั้น” “คงไม่มีใครครบแล้วสินะ น่าสงสารจริงๆ ” หิน “...” ทุกคำพูดที่ถูกเอ่ยออกมามันทะลุเข้าโสทประสาทเขาจนหมด และนั่นมันทำให้หินรู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที หินวางช้อนลงเบาๆ ก่อนที่จะลุกเดินไปจ่ายเงินและเดินออกไปจากร้านแบบเงียบๆ . . . “คุณลูกค้าคะ ของชิ้นนี้ขายเป็นคู่นะคะ” “ผมจะเอาชิ้นเดียว” “คุณลูกค้าคะ ทางเราไม่แยกขา...” “ผมให้ราคาสองเท่า” “แต่...” “3 เท่า” “ได้เลยค่ะคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะซื้อกี่ตัวคะ” พนักงานขายในตอนแรกต่างหนักใจกับหินที่พยายามซื้อของที่ขายเป็นแพ็คคู่ แต่หลังจากที่ได้ยินว่าหินจะให้ราคาสูงถึง 3 เท่า ของราคาปกติ จึงรีบตอบรับด้วยรวดเร็วประหนึ่งกลัวว่าลูกค้าใจป้ำคนนี้จะเปลี่ยนใจ “มีเท่าไหร่ผมเอาหมด” หลังจากนั้นทุกร้านที่หินเข้าไป แล้วมีโปรสำหรับคู่รักหรือของที่ขายเป็นคู่สำหรับวันวาเลนไทน์โดยเฉพาะ ถูกหินเหมาซื้อทั้งหมด คู่รักคู่ไหนที่เข้าไปในร้านหลังจากหินจะไม่ได้ซื้อของเซ็ทคู่รักต่างๆ แม้แต่ชิ้นเดียว เนื่องจากหินซื้อในปริมาณที่มาก หินจึงให้ทางร้านจัดส่งไปตามที่อยู่ที่เขาเขียนเอาไว้ จนในที่สุดหินก็ตระเวนเข้าไปครบจนแทบจะทุกร้าน เรียกได้ว่าร้านที่หินได้เข้าไปเยือนต่างปิดจ็อบยอดขายได้ดีกันไปถ้วนหน้า ถึงกับมีหลายคนที่ภาวนาให้หินมาที่ร้านอีกหลายๆ ครั้ง . . . “เหนื่อยจริงๆ วันนี้...แต่ก็รู้สึกสะใจ...เอ๊ย...มีความสุขจริงๆ ” หินเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกดีระหว่างยืนรอแท็กซี่ เหมือนว่าตนเองได้ทำสิ่งที่ถูกต้องและสมควรแล้ว ‘ทำไมดอกเตอร์ต้องซื้อของมากมายขนาดนั้นครับ ผมไม่สามารถเข้าใจด้วยตรรกะของมนุษย์ตามข้อมูลที่มีอยู่จริงๆ ’ “เรื่องบางเรื่อง AI อย่างแกก็ไม่เข้าใจหรอกนะเดวิด” หินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนือกว่า ‘แต่ว่าจากที่ผมวิเคราะห์ข้อมูลดูลักษณะอาการที่ดอกเตอร์กระทำก็มีการระบุเอาไว้เช่นกัน’ เดวิดเอ่ยขึ้น “ระบุว่ายังไง” หินถามขึ้นด้วยความสงสัย ‘เป็นอาการของคนที่โสดแล้วพลาลครับดอกเต...’ “เปิดโหมดทรมาณตัวเอง” “ดะ ดะ เดี๋ยว ดอกเตอร์ ผมทำอะไรผิดดดดดด...” แล้วเสียงเดวิดก็เงียบหายไป “วันวาเลนไทน์อะไร ไร้สาระ นี่มันก็แค่วันพฤหัสวันหนึ่งเท่านั้นเอง” หินเอ่ยขึ้นกับตัวเอง ก่อนที่จะขึ้นแท็กซี่กลับบ้านไป ...