บทที่ 19 ฉลองความโสด

“ครับ...ผมเห็นแล้วว่าคุณร้องไห้ แล้วก็พอจะรู้ด้วยว่าเรื่องอะไร เราลงไปคุยกันข้างล่างดีกว่าไหมครับ” คุณหมอหนุ่มประชด หากไม่ติดว่าเธอกำลังเสียอกเสียใจอยู่ละก็ จะเอ็ดเสียทีหนึ่งโทษฐานที่ทำให้เขาตกใจ นึกว่าจะหลุดพ้นจากบริวารเพี้ยน ๆ ของเจมส์ แพ็คทีส ไปแล้ว ยังต้องมาเจอแฟนของเขาอีกจนได้ ที่สำคัญตอนนี้เธอคงกำลังอกหัก ถึงได้ร้องไห้ฟูมฟายอย่างนี้ พิมลภัสว์เดินตามเขาลงไปข้างล่าง เธอนั่งอยู่บนโซฟา ปล่อยให้เขาทำตัวเป็นเจ้าบ้าน หาน้ำดื่มและของว่างมาเสิร์ฟ หญิงสาวต้องรีบทำสีหน้าเศร้าสลดเมื่อเขาหย่อนก้นลงฝั่งตรงข้ามและจัดการดื่มน้ำแก้กระหาย “ผมคิดว่าคุณจะไปกับเจมส์แล้วเสียอีก เขาไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว ตั้งแต่กลับจากอียิปต์ก็บอกผมว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก” “เขาส่งข้อความบอกฉันค่ะ ว่าขอจบความรักระหว่างเรา ตอนนั้นฉันยังอยู่ที่อเล็กซานเดรีย คิดว่าเขาพูดเล่น พอกลับมาที่นี่เขาก็ขนข้าวของไปหมดแล้ว” พิมลภัสว์ยกหลังมือทำท่าปาดน้ำตาครั้งหนึ่ง ไม่นานนักน้ำใส ๆ ก็ไหลรินลงมาอีก ปาณวัตรมองหญิงสาวอย่างเห็นใจ ก็น่าอยู่หรอกที่ดอกเตอร์ลิซ่าจะโดนทิ้ง ขนาดผู้หญิงสวย ๆ อย่างมิจิยังถูกบอกเลิกอย่างไม่ใยดีที่สนามบิน ทั้ง ๆที่ก่อนหน้าจะกลับมาพวกเขาสวีทกันแบบไม่แคร์สื่อ ดูเหมือนเจมส์จะลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองมีแฟนอยู่แล้วทั้งคน จึงหันไปหาเจนนิเฟอร์และมิจิอย่างออกนอกหน้า นี่ถ้าหากแมทธิวไม่ตามไปประกบคู่ควงของเขาด้วยล่ะก็ เดาไม่ออกเลยว่ารักสามเส้าสี่เส้านี้จะลงเอยอย่างไร “ผมไม่อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณหรอกนะครับ แต่ผมแนะนำอะไรอย่างหนึ่ง ผมว่าคุณโชคดีแล้วล่ะ ที่หลุดพ้นออกจากเจมส์มาได้ ดูยังไงเขาก็ไม่เหมาะกับคุณ” “แต่ฉันรักเขา...เขาเป็นรักแรกของฉัน” หญิงสาวคร่ำครวญ จงใจที่จะบอกว่าตั้งแต่เกิดมาจนอายุอานามปาเข้าไปสามสิบ หล่อนเพิ่งจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่เผลอตัวเผลอใจให้ใครง่าย ๆ “นั่นเป็นสิทธิของคุณนะครับ แต่ถึงคุณจะรักเขาแค่ไหน ถ้าเขาไม่รักคุณมันก็เปล่าประโยชน์” ชายหนุ่มให้สติ อดเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้ “นั่นสิคะ...ฉันคงจะต้องตัดใจจากเขาอย่างจริงจังเสียที...เรา...มาดื่มฉลองกันหน่อยดีไหมคะ ฉลองให้กับความโสดของฉัน และการจากไปของเจมส์” “ได้สิครับ ผมเองก็เบื่อ ๆ อยู่เหมือนกัน งั้นเดี๋ยวผมไปหยิบแชมเปญก่อน” ปาณวัตรเห็นดีด้วย เขาไม่มีเพื่อนคุยมาหลายวันแล้ว อีกอย่างเขาเข้าใจดีว่าดอกเตอร์ลิซ่ากำลังต้องการใครสักคนเป็นที่พึ่ง เฉกเช่นตัวเขาในอดีตที่ต้องหอบหัวใจช้ำ ๆ มาหาเพื่อนอย่างแมทธิวตอนที่รู้ว่าภาวนาจะต้องแต่งงาน เขาขอตัวขึ้นไปหยิบแชมเปญขวดที่สองบนห้อง ซึ่งตั้งใจจะเอาไว้เลี้ยงอำลาเจมส์ตอนกลับประเทศไทย ไม่นึกว่าจะได้ใช้มันเพื่อสาปส่งหนุ่มหลายใจคนนั้น พิมลภัสว์รีบเข้าห้องน้ำสำรวจตัวเองในกระจก หลังจากต้องทำตัวล่องหนและไปนอนค้างที่บ้านของเจนนิเฟอร์ กระเทยสาวพาเธอไปต่อผมมาใหม่ ฟันปลอมก็ถอดอันเดิมออก ใส่อันใหม่ที่ไม่เหยินมากเข้าไป หน้าอกก็ไม่ต้องพันผ้าไว้อีกแล้ว ยกเว้นเสื้อผ้าเชย ๆ ที่ยังต้องรักษาคอนเซปต์ของดอกเตอร์สาวไว้ ตอนนี้หล่อนสวยปิ๊งจนแทบจะกลับมาเป็นพิมลภัสว์คนเดิมแล้ว สองวันที่แล้วเธอส่งช่อดอกไม้ให้มิจิ พร้อมกับการ์ดแสดงความเสียใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในฐานะของเจมส์ ความสงสารแทบจะหายไปทันทีเมื่อแม่สาวญี่ปุ่นทรงโตโยนช่อดอกไม้และเหยียบซ้ำราวกับของไม่มีค่า เมื่อหล่อนกำลังคั่วอยู่กับนักฟุตบอลของมหาวิทยาลัย ชายหนุ่มขี้เหงากับสาวเพิ่งอกหัก นั่งดื่มอยู่หน้าทีวี พวกเขาเปิดโทรทัศน์ดูรายการตลกซึ่งเรียกเสียงหัวเราะแรกจนพิมพภัสว์ต้องเก็บอาการระริกระรี้บ้าง เมื่อปาณวัตรถามถึงไฝซึ่งเคยอยู่บนมุมปากของเธอ หญิงสาวก็ตอบได้คล่องแคล่วว่าไปจี้มันออกแล้ว เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ซึ่งชายหนุ่มก็ใจดีอวยพรและชนแก้วฉลองความโสดกันอย่างครึกครื้น ปาณวัตรขยี้ตา เมื่อเห็นดอกเตอร์ลิซ่าซึ่งกำลังหัวเราะกับรายการเกมโชว์ เพิ่งสังเกตเมื่อสักครู่นี้เองว่าดอกเตอร์สาวมีหน้าตาที่สะสวยไม่แพ้ใคร ผมของหล่อนหยักศกตามสมัยนิยมรับกับวงหน้ารูปหัวใจ คิ้วเข้มโดยไม่ต้องอาศัยดินสอ จมูกโด่งคม และริมฝีปากอิ่มแดงเรื่อ แววตาของหล่อนแพรวพราวคงเพราะดื่มแชมเปญเข้าไป แขนขาเรียวยาวที่โผล่พ้นชุดแซ็กเข้ารูป เอวคอดและหน้าอกอิ่มดูเพอร์เฟ็กไปทุกส่วนจนเขานึกถึงมาริรีน มอนโรขึ้นมา นี่เขาคงดื่มมากไปจึงได้มองเห็นดอกเตอร์แสนเชยคนเก่า กลายเป็นเซ็กซิมโบลระดับโลก นี่กระมังที่เขาเรียกว่าน้ำเปลี่ยนนิสัย พิมลภัสว์ปิดทีวี หล่อนลุกไปเปิดแผ่นเสียงรุ่นดึกดำบรรพ์ของเจมส์ตัวจริง เมื่อเสียงเพลงจังหวะคลาสสิกดังขึ้นมา ปาณวัตรก็ลุกขึ้นไปโค้งหญิงสาวอย่างรู้หน้าที่ หญิงสาววางมือตัวเองไว้ในอุ้งมือของเขา ก่อนที่ร่างงามจะถูกกระชับแน่นในอ้อมแขน แล้วทั้งคู่ก็ปล่อยจังหวะลีลาราวกับกำลังเต้นอยู่บนฟลอร์ หญิงสาวปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสียงเพลง เผลอซบหน้าลงบนลาดไหล่แข็งแรง ยิ้มอย่างพอใจเมื่อเขาไม่ผลักใสเธอ หากแต่ก็กลัวเหลือเกินว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นตุบตับด้วยความปลื้มปีติ ปาณวัตรก้มหน้าลงมองหญิงสาวในอ้อมแขน รับรู้ถึงไออุ่นและกลิ่นหอมจากเส้นผม มองหน้าผากมนและอดไม่ได้ที่จะเชยคางหล่อนขึ้นมา สติขาดผึงเมื่อสบตาหวานเว้าวอนของหล่อนจนต้องก้มหน้าลงไปหาริมฝีปากอิ่ม พิมลภัสว์รับจุมพิตจากชายซึ่งเธอถวิลหามาตลอด ทันทีที่ริมฝีปากของเขาแตะริมฝีปากหล่อน หัวใจของเธอก็โบยบินไปไม่รู้ทิศทาง ปาณวัตรเพียงแค่แตะปากเธอเบา ๆ หากแต่มันก็นุ่มนวลหอมหวานเสียจนเขาต้องก้มหน้าลงไปอีกครั้ง ติ๊งต่อง ๆๆๆๆๆๆ สองหนุ่มสาวที่ตกอยู่ในภวังค์มิอาจถอนจุมพิตได้ ด้วยพิษแชมเปญและเสียงดนตรีไพเราะที่เปิดค้างไว้ หากแต่เมื่อบานประตูถูกเปิดเข้ามาโดยแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ทำให้พวกเขาต้องผละออกจากกันด้วยความตกใจ คุณหมอหนุ่มดวงตาเบิกกว้าง หากแต่พิมลภัสว์แทบจะเป็นลม เมื่อเห็นอาคันตุกะหน้าคุ้นและไม่คุ้นยืนอยู่หน้าประตูในสภาพที่กำลังตื่นตะลึงเช่นเดียวกัน “คุณแม่!” วินาทีนี้ปาณวัตรมองเห็นแต่มารดา แต่คุณหญิงปานทิพย์นั้นมองเห็นทั้งสองคนกำลังจูบกันเต็ม ๆ ตา “คุณหมอ...เอ่อ...” คุณหญิงเอ่ยทักบุตรชายด้วยสีหน้าเก้อ ๆ ท่านไม่ได้ตกใจที่เห็นปาณวัตรอยู่กับผู้หญิง หากสุภาพสตรีคนนั้นมิใช่คนที่ท่านพร่ำบอกเขาว่าอยากได้มาเป็นสะใภ้ แล้วเขาก็บ่ายเบี่ยงท่าเดียว ไฉนเลยจึงมายืนกอดจูบกันได้ “ฮะ...ไฮ! สวัสดีค่ะ” พิมลภัสว์ยกมือขึ้นโบกเบา ๆ เป็นการทักทาย ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อเห็นสายตาที่มีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดของคุณหญิง ไม่รวมสตรีอ่อนวัยอีกหนึ่งคนที่ยืนอ้าปากเหมือนเห็นผีอยู่ข้างหลัง ช็อกสุดขีดที่เห็นมารดาของปาณวัตรที่นี่ เพราะเธอกับคุณหญิงนั้นติดต่อกันทางโทรศัพท์เรื่อยมา แม้แต่ตอนปีใหม่เธอเองก็ยังเป็นคนแอบพาท่านหนีปาณวัตรไปเที่ยวอังกฤษเสียหลายวัน “เอ่อ...แม่เข้าไปได้ไหมจ๊ะ?” คุณหญิงถามโดยไม่มองหน้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด เพราะไม่รู้ว่าใครควรจะเป็นเจ้าของบ้านเช่า ที่หล่อนรู้มาคือปาณวัตรอาศัยอยู่กับรูมเมทอีกคนหนึ่ง “เอ่อ..ครับ เชิญคุณแม่นั่งตามสบาย” ปาณวัตรเพิ่งได้สติหลังจากอึ้งกิมกี่มาพักใหญ่ เขาหันไปหาดอกเตอร์ลิซ่าซึ่งก็ยังยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อนไปไหน “นี่แม่ผมครับ...เรียกคุณหญิงปานทิพย์ เรียกคุณหญิงป้าเฉย ๆ ก็ได้ แม่ครับ นี่ดอกเตอร์ลิซ่า รูมเมทของผม”