ตอนที่ 4 สูญเสียญาติที่สนิทที่สุด

ตอนที่ 4 สูญเสียญาติที่สนิทที่สุด ฝ่ายชายหันกลับมาด้วยความแปลกใจ มองแผ่นหลังเปลือยเปล่าอันสวยงามของมู่เสว่ที่สั่นไหว หัวใจของเขาหยุดชะงักเล็กน้อย มีคนตาย？ เขาเดินเข้าไปหา นั่งตรงข้ามเธอ มองเห็นเลือดออกจากมุมปากของเธอ นิ้วมือทั้งสี่ถูกกัดไว้ในปาก ขมวดคิ้วเบาๆ ใบหน้าเล็กๆนี้ น่าสงสารไปทุกที่ “ฉันจะรีบไป รีบไปเดี๋ยวนี้ ！”จู่ๆมู่เสว่ก็วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นยืน แต่เพราะเจ็บขามากเกินไป จึงเกือบหกล้ม ฝ่ายชายยื่นมือออกมา ช่วยพยุงเธอเอาไว้ “เกิดเรื่องอะไรขึ้น？” มู่เสว่ไม่เงยหน้า น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย มู่เซียวตายแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว ญาติเพียงคนเดียวจากไปแล้ว เธอต้องการไปหามู่เซียว “ฉันต้องการออกไป ฉันจะออกไป ฉันไม่ต้องการเงินแล้ว ข้อตกลงของพวกเราเป็นอันยกเลิก ฉันไม่ต้องการเงินอีกแล้ว！” “คุณแน่ใจหรือ？” ฝ่ายชายขมวดคิ้ว มู่เสว่ดิ้นออกจากเขา หยิบเสื้อผ้าของตนเอง สวมใส่เรียบร้อย ไม่สนใจสายตางงงันของผู้ชายด้านหลัง เธอสะพายกระเป๋าใบเล็ก หยิบเพียงของใช้ของตนเอง กำลังจะออกไป แต่ฝ่ายชายคว้าเธอไว้ “ที่นี่ตอนกลางคืนไม่มีรถลงจากเขา เกิดเรื่องอะไรขึ้น？” น้ำตาของมู่เสว่เต็มในเบ้าตา“ฉันต้องการลงจากเขา！” ฝ่ายชายไม่พูดมากอีกต่อไป แววตาลึกซึ้งหรี่ลง“ผมจะส่งคุณลงเขา！” ระหว่างทาง น้ำตาของมู่เสว่ยังคงไหลไม่ยอมหยุด แต่ผู้ชายที่ขับรถด้านข้างกลับเงียบไม่พูดจา พาเธอตรงไปที่โรงพยาบาล“ถ้าคุณไม่อยากทำแล้ว ผมก็จะไม่บังคับ！ค่าตอบแทนครึ่งหนึ่งจะถูกจ่ายเป็นค่าชดเชยในคืนแรกของคุณ！” มู่เสว่ชะงักไปชั่วคราว ลงจากรถ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น มองร่างของเธอวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวยาวสีขาวจับพวงมาลัย ถอดหน้ากากออกอย่างร้อนใจ เผยให้เห็นความหล่อเหลาราวกับใบหน้าของMike เพียงแต่คิ้วขมวดแน่น หน้าตามีความกังวลใจ…… ตอนมู่เสว่รีบมาถึงโรงพยาบาล นางพยาบาลเพิ่งจะใช้ผ้าปูเตียงสีขาวคลุมร่างกายของมู่เซียว “น้องของฉันล่ะคะ？น้องของฉันล่ะคะ？”เธอถามทุกคนที่พบเจอเหมือนคนบ้า “คุณมู่ ขอโทษด้วยครับ ไม่มีทางแล้วจริงๆ！”คุณหมอเจ้าของไข้กล่าวขอโทษกับมู่เสว่ด้วยความรู้สึกผิด แม้ว่าการเสียชีวิตของผู้ป่วยจะเป็นเรื่องธรรมดามาก ในฐานะที่เขาเป็นหมอไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เด็กคนนี้เพิ่งจะอายุสิบขวบ น่าเสียดายมากที่จะต้องมาจบชีวิตลง บนเตียงผู้ป่วย มองร่างผอมบางที่ถูกผ้าคลุมไว้ มู่เสว่ตะโกนออกมาอย่างปวดใจ：“ไม่——” “คุณมู่ ทำใจดีๆนะครับ！”คุณหมอและพยาบาลต่างพากันให้กำลังใจเธออย่างเห็นอกเห็นใจ ตะโกนออกมาเพียงแค่ครั้งเดียว เธอมือสั่นเปิดผ้าคลุมออก มองใบหน้าขาวซีดและริมฝีปากสีเขียวของมู่เซียวน้ำตาของเธอไหลพรากออกมา ช่วงเวลาที่ปวดใจที่สุด ก็เพียงแค่น้ำตาไหลอาบแก้ม พยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้ตนเองส่งเสียงใดๆออกมา “มู่เซียว มู่เซียวฮือ……” ราวกับเพียงแค่ร้องตะโกนในเบื้องลึกของหัวใจอย่างสุดกำลัง เขาก็จะกลับมาอยู่ข้างๆเธอ หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ในที่สุดมู่เสว่ที่ซมซานก็ยอมรับความจริงว่ามู่เซียวได้จากไปแล้ว และตอนนี้ก็พบว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์ เพียงแค่คืนเดียว เธอก็ติดแล้ว！ ตกตะลึง เฉื่อยชา เสียใจ ต่อมาก็แปลกใจ นี่จะเป็นคนที่สนิทกับเธอที่สุดบนโลกใบนี้ หนึ่งชีวิตใหม่กำลังอยู่ในท้องของเธอตอนนี้ ออกมาจากประตูแผนกสูตินรีเวช ในมือของมู่เสว่ถือแผ่นทดสอบและมองไปที่เครื่องหมายบวกบนนั้น ปรากฏรอยยิ้มที่ห่างหายไปนานหลายเดือน นึกถึงนายจ้างคนนั้น พบว่าเขาไม่ได้ตามหาเธอจริงๆ！ ถ้าหากถูกเขารู้เข้า เธอไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร เมื่อคิดถึงตรงนี้ มู่เสว่รู้สึกสับสนวุ่นวาย ไม่ได้การล่ะ เธอต้องหนีไป ต้องหนีทันทีไปในที่ที่ไม่มีคนรู้จักเธอ เดินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ระหว่างทาง มู่เสว่รีบร้อนจนศีรษะชนเข้ากับอกกว้าง “โอ้ย！ขอโทษค่ะ！” เงยหน้าตามสัญชาตญาณ มองเห็นร่างสูงชะลูด ชุดสูทสีดำห่อหุ้มร่างกายที่แข็งแรงของเขา ส่งให้รูปร่างสูงยิ่งขึ้น ใบหน้าที่ดูผอมแต่กลับเข้มแข็งนำพาความหนาวเย็นเหมือนหิมะในฤดูหนาว รูม่านตาที่ลึกและมืดมนเหมือนดวงดาวที่ร่วงหล่นบนท้องฟ้า ส่องแสงพราวระยิบระยับ ดูเลือนรางแต่ดูเหมือนแฝงไปด้วยสีที่อึมครึม จมูกตั้งตรงเหมือนประติมากรรมกรีกโบราณ ริมฝีปากบางเหลี่ยมเม้มแน่นอย่างไร้อารมณ์ “คุณผู้ชาย ขอโทษด้วยค่ะ！”มู่เสว่กล่าวขอโทษอีกครั้งหนึ่ง รู้สึกว่าคุ้นเคยกับคนนี้อยู่บ้างอย่างอธิบายไม่ได้ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน ผู้ชายคนนั้นเพียงแค่ก้มหน้าลง เมื่อมองเห็นมู่เสว่ ตะลึงไปสักพักหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า “ไม่เป็นไร！” เสียงทุ้มต่ำและไม่แยแสนั้นเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งในช่วงที่เหน็บหนาวที่สุด มู่เสว่สะดุ้งโหยงอย่างอธิบายไม่ได้ ก้มหัวให้เบาๆ และหันตัวเดินจากไป ฝ่ายชายไม่ได้ขวางเอาไว้ แต่หันไปมองร่างบางที่จากไปด้วยความตื่นตระหนก ด้วยแววตาลึกซึ้งและคาดเดาไม่ได้ เมื่อก้มหน้าลง กลับพบรายงานการทดสอบตกหล่นบนพื้น หยิบขึ้นมาดู มองเห็นเขียนชื่อของมู่เสว่ผลลัพธ์เป็นเครื่องหมายบวกบ่งชี้การตั้งครรภ์อย่างชัดเจน สายตาของฝ่ายชายหรี่ลง หันไปเหลือบมองผู้หญิงที่เดินจากไปอีกครั้ง แววตาอันตรายเหมือนกับเสือดาวที่เก็บตัวอย่างสันโดษมองเห็นเหยื่อของมันอย่างแม่นยำจนน่ากลัว……