ตอนที่ 9 หล่อนมีความเป็นมาอย่างไร

ตอนที่ 9 หล่อนมีความเป็นมาอย่างไร “ผมเหนื่อยแล้ว คนที่เหลือรบกวนทุกคนด้วย！” ฉินยี้โน่ก้าวยาวเดินจากไป ต่างคนต่างมองหน้ากัน ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้อำนวยการสัมภาษณ์เพียงคนเดียวก็กลับไป？ รออย่างกระวนกระวายใจ มู่เสว่รอสายจากบริษัทฉินซื่อ แจ้งว่าเธอได้รับเข้าทำงานแล้ว “ว้าว！เยี่ยมไปเลย！”วางสายโทรศัพท์ มู่เสว่กระโดดขึ้น สามารถเข้าทำงานกับบริษัทฉินซื่อแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะมีรายได้มากในอนาคต เธอกับเฉิงเฉิงจะมีชีวิตที่ดีขึ้น！ “หม่ามี๊ เกิดอะไรขึ้นครับ？” “ลูกจ๋า หม่ามี๊ได้งานทำแล้ว！”มู่เสว่กอดลูกชายด้วยรอยยิ้ม “เยี่ยมไปเลย！หม่ามี๊ หม่ามี๊สุดยอด！”เฉิงเฉิงร้องตะโกนปรบมือรัว ๆ“อ่า——หม่ามี๊มีงานทำแล้ว หม่ามี๊สุดยอดเลยครับ！” “เหอเหอ……”เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้องชุดเล็ก ๆ“ฉลองสักหน่อย วันนี้หม่ามี๊จะเพิ่มอาหารให้ลูกหนึ่งอย่าง！” “เย้！”—— ภายในห้องพิเศษที่มืดมิด บริเวณที่แสงไปส่องไม่ถึง ผู้ชายคนหนึ่งเอนกายบนเก้าอี้ มองทุกอย่างที่ชั้นล่างอย่างเย็นชา มุมปากยังคงฉาบไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ภายในที่เขี่ยบุหรี่มีก้นเปล่าอยู่สี่ห้ามวน มองออกว่า เขากำลังพยายามซ่อนอารมณ์ ชัดเจนแล้ว เขารอไม่ไหวอีกต่อไป เหมือนไม่ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดจากด้านล่าง ดวงตาที่ไม่แยแสลอยผ่านฝูงชน โฟกัสไปที่บางแห่งในอนาคต “โน่！เฮ้ย！รอนานไหม？”จึงหลีเข้ามาในห้องนั่งลงบนโซฟา“เมื่อกี้เจอสาวสวย ค่อนข้างสวยหยาดเยิ้มเชียวล่ะ เลยถือโอกาสทำธุระนิดหน่อย รอนานเลยเนอะ！” ฉินยี้โน่ยิ้มเยาะ เคาะบุหรี่ที่เหลือลงในที่เขี่ยบุหรี่และดับลงอย่างเงียบๆ ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนทันที หันไปมองจึงหลี “ให้มันน้อยๆหน่อย ฉันไปละ！” “อ้าว นายยังไม่ได้พูดอะไรเลย ทำไมจะไปแล้วล่ะ？” จึงหลีเรียก “สัญญากับเทียนหยู่ว่าวันนี้จะกลับไปอยู่กับเขา！”พูดเบาๆ ฉินยี้โน่หันตัวเดินจากไป “โธ่เอ้ย！มีลูกชายมันดียังไง！ รอวันหลังเถอะ ฉันก็จะมีลูกชายสักคน！”จึงหลีคัดค้านอย่างไม่พอใจ บริษัทฉินซื่อตั้งอยู่ในย่านที่หรูหราที่สุดในเมือง ตึกสูงเสียดฟ้าหกสิบหกชั้น สูงตระหง่านโอ่อ่าอย่างยิ่ง ดูเข้มแข็ง อาคารทั้งหลังโดดเด่นด้วยสีน้ำเงินเข้ม แสงในตอนเช้าสาดส่องลงมา เปล่งแสงแวววับไปทุกทิศทาง บริเวณประตูของตึกใหญ่มู่เสว่สูดลมหายใจเข้าลึก ก้าวเท้าเข้าไปในอาคาร ในช่วงเวลาทำงาน บริเวณห้องโถงใหญ่ของอาคารมีผู้คนเดินผ่านไปมา ส่วนลิฟต์โดยสารทุกตัวอัดแน่นไปด้วยผู้คน ต่างคนต่างแต่งตัวเรียบร้อยสวยงาม ใบหน้าเคร่งขรึม เห็นได้ว่าให้ความสำคัญกับการทำงานของตนเอง “คุณมู่ กรุณาขึ้นไปรายงานตัวกับเลขาเกาที่ห้องเลขาบนชั้นหกสิบหก”เพิ่งจะเดินเข้ามาก็ถูกแจ้งว่าสถานที่ทำงานของตนเองอยู่ชั้นบนสุด สูดลมหายใจเข้าลึก มู่เสว่เดินมาหน้าลิฟต์ ทุกตัวอัดแน่นไปด้วยผู้คน หันไปเห็นลิฟต์ตัวข้างๆ กลับไม่มีคน มู่เสว่จึงหันตัวเดินไปทางนั้น “นั่นหล่อนใช่ไหม？ได้ยินว่าเมื่อวานผู้อำนวยการสัมภาษณ์หล่อนเพียงคนเดียว ผู้หญิงคนนี้มีความเป็นมาอย่างไร？” “ใช่！คิดไม่ถึงว่าหล่อนใช้ลิฟต์พิเศษของผู้อำนวยการ！”ผู้หญิงสองคนบนโต๊ะประชาสัมพันธ์กำลังคุยกัน“ โง่จริงๆ！” “ไม่จริง หรือว่ามีความสัมพันธ์พิเศษกับผู้อำนวยการ？” “ไม่หรอกมั้ง？”ในขณะที่ทั้งสองกำลังวิพากษ์วิจารณ์ร่างสูงสองคนปรากฏขึ้นทันที“ว๊าย！ผู้อำนวยการมาแล้ว！” “ชู่วว！” มู่เสว่กดปุ่มลิฟต์ รอประตูลิฟต์เปิดออก ฉินยี้โน่และจึงหลีเข้ามาให้ห้องโถงพบกับมู่เสว่ จึงหลีกระพริบตา ผู้หญิงคนเมื่อวาน ดูเหมือนเดินจะเดินไปผิดทาง？นั่นคือลิฟต์เฉพาะของผู้อำนวยการใช่ไหม？ สายตาของฉินยี้โน่ก็มองไปตรงนั้น หลังจากมองเห็นเธอกดปุ่มลิฟต์เฉพาะของผู้อำนวยการ ดวงตาหรี่ลง ปรากฏความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ฉินยี้โน่และจึงหลีเดินเข้าไปพร้อมกัน ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก มู่เสว่กำลังจะก้าวเข้าไป ก็ได้ยินเสียงผู้ชายหยอกล้อจากด้านหลัง“เฮ้！น้องสาว นี่คือลิฟต์เฉพาะของผู้อำนวยการ ลิฟต์พนักงานอยู่ด้านโน้น！” หันกลับมาทันที เมื่อสบสายตากัน มู่เสว่มองเห็นใบหน้าเคร่งขรึมของฉินยี้โน่ ส่วนด้านข้างของเขาคือจึงหลีที่กำลังยิ้มอย่างชั่วร้าย “ขอโทษค่ะ！ฉันไม่รู้！”ขอโทษอย่างกระอักกระอ่วน มู่เสว่เพิ่งจะรู้เหตุผลว่าทำไมลิฟต์ตัวนี้ถึงว่าง “ไม่เป็นไร！ อีกหน่อยเดี๋ยวก็รู้เอง！” จึงหลีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ระวังสถานะของตนเองด้วย！”เมื่อเดินผ่านด้านข้างเธอ ฉินยี้โน่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา เดินเฉียดไหล่ผ่านไป มู่เสว่ได้กลิ่นยาสูบจางๆที่ตัวเขา เธอตัวแข็งทื่อ กล่าวขอโทษอีกครั้ง“ขอโทษค่ะ！” “อย่าไปใส่ใจ รีบไปตรงนั้นเถอะ ทำงานวันแรกอย่าไปสาย！”จึงหลีขยิบตาให้มู่เสว่อีกครั้ง หน้าแดงขึ้นทันที มู่เสว่วิ่งไปที่ลิฟต์ตัวข้างๆอย่างรวดเร็ว เข้างานวันแรก เธอเข้าใจบริษัทใหญ่แล้ว แม้แต่ลิฟต์ของผู้อำนวยการกับพนักงานก็แยกกัน！ เมื่อถึงชั้นบนสุด อีกห้านาทีจะถึงเวลาเข้างาน มู่เสว่ทอดถอนใจ ต่อไปต้องมาเร็วกว่านี้แล้ว สายไม่ได้เด็ดขาด ทันใดนั้น เธอสะดุ้งตกใจ เพราะจู่ๆก็มีเสียงเรียกจากด้านหลังจนใจหายใจคว่ำ“มู่เสว่ใช่ไหม？”