已经是第一章了
ตอนที่ 14 วุ่นวายกับการแปล
ตอนที่ 14 วุ่นวายกับการแปล
วันจันทร์
“เลขามู่ เธอได้พิมพ์เอกสารออกมาหรือยัง？” อานเช่นเปลี่ยนเป็นชุดเดรสผ้าไหมคอวีลึกสีขาว โชว์ร่องอกรางๆเหมือนเดิม
“เอกสารอะไรคะ？”มู่เสว่ไม่เข้าใจ
“หรือว่าเมื่อวันศุกร์ตอนใกล้เลิกงานเธอไม่ได้ดูอีเมลที่ฉันส่งไปให้？”อานเช่นเลิกคิ้ว
มู่เสว่ชะงักงัน ถูกต้องแล้ว เธอไม่ได้ตรวจกล่องข้อความ เพราะเธอคิดไม่ถึงว่าอานเช่นจะส่งงานให้เธอตอนนั้น เห็นได้ชัดเจนว่าเธออยู่ในบริษัท
มู่เสว่ลุกขึ้นก้มหน้าลง “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตรวจอีเมล！”
“เลขามู่ เธอไม่มีความเป็นมืออาชีพเกินไปหรือเปล่า？หรือเธอไม่รู้ว่าการเป็นเลขาต้องตรวจอีเมลหลังเลิกงานเป็นเรื่องประจำ นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่ได้ตรวจอีเมลมาสองวัน？”
“ขอโทษค่ะ เป็นฉันทำหน้าที่บกพร่องเอง！”
“ทำอย่างไรดีล่ะ？อีกสักพักผู้อำนวยการต้องใช้เอกสารนั้น ยังไม่ได้แปลออกมาด้วย！”อานเช่นถาม“เลขามู่ นี่คืองานที่ผู้อำนวยการสั่งไว้！”
“ฉันจะแปลเดี๋ยวนี้ค่ะ！”ในใจของมู่เสว่รู้ชัดเจนว่าอานเช่นจงใจกลั่นแกล้งเธอ
ในตอนนี้เซี่ยงจิ้งกลับลุกขึ้นมา“พี่อานเช่นค่ะ เวลาเพียงแค่นี้จะแปลเอกสารหนาเป็นตั้งเช่นนี้ได้อย่างไร？”
“หากแปลออกมาไม่ได้ นั้นคือความรับผิดชอบของเธอ ฉันทำในสิ่งที่ควรทำ！”อานเช่นนำเอกสารวางบนโต๊ะของมู่เสว่ เดินจากไปอย่างสะใจ
ทั้งสามคนไม่มีใครมองเห็น ตรงมุมข้างๆ มีร่างสูงใหญ่มองเห็นฉากนี้กับตา มุมปากโค้งขึ้น ดูเหมือนจะมีละครดีๆให้ชม！อืม！คึกคักจริงๆ！
“เสี่ยวเสว่ นี่มันกลั่นแกล้งชัดๆ！” เซี่ยงจิ้งพูดกับมู่เสว่เสียงเบา ทนไม่ไหวที่อานเช่นเอาแต่สร้างปัญหาให้เสี่ยวเสว่
“ไม่เป็นไร！”มู่เสว่ยิ้มอย่างขมขื่น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอานเช่นโกรธเรื่องกาแฟครั้งก่อน
“เอกสารชุดนี้มีหกสิบหน้า เธอแปลไม่ไหวหรอก！”เซี่ยงจิ้งกล่าว
“สาวสวยทั้งสอง ใครสามารถไปชงกาแฟให้ผมได้บ้าง？”ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะทั้งสองคน
เมื่แหันหน้าไป มู่เสว่มองเห็นเป็นจึงหลี ส่วนเซี่ยงจิ้งแค่เห็นใบหน้าหล่อๆของจึงหลีหน้าเล็กๆก็กลายเป็นสีแดง มู่เสว่เพียงแค่นั่งอยู่กับที่ ก้มมองเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว
“ผู้จัดการจึง สวัสดีตอนเช้าค่ะ！ฉันจะไปชงให้เองค่ะ แต่ฉันชงได้ไม่อร่อยเท่าเสี่ยวเสว่！”เซี่ยงจิ้งกล่าวตามความจริง แม้แต่ผู้อำนวยการก็ติดใจกาแฟที่เสี่ยวเสว่ชง
“จริงหรือ ？งั้นดี ก็ให้เธอไปชงสิ เซี่ยงจิ้งอยู่คุยเป็นเพื่อนผมตรงนี้แหละ！”จึงหลียิ้มตาหยี่มองมู่เสว่ที่ก้มหน้าอยู่ “อะไรกัน？คุณมู่ไม่อยากไปทำหรือ？”
มู่เสว่เงยหน้าขึ้น มองเห็นจึงหลีจ้องมองตนเองด้วยใบหน้าที่สามารถคาดเดาได้ เธอรู้สึกจนปัญญา“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ！”
จึงหลีกวาดตามองเอกสารบนโต๊ะของมู่เสว่อีกสิบห้านาทีจะเริ่มประชุม แม้แต่เทพเจ้าก็แปลเอกสารเหล่านี้ให้เสร็จได้ยาก！คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะยังมีสีหน้าที่สงบนิ่ง ทำให้คนประหลาดใจมากจริงๆ！
“ผู้จัดการจึง กาแฟได้แล้วค่ะ！” มู่เสว่เสริฟกาแฟให้แก่เขาตรงหน้า
“อืม รสชาติดี！คุณมู่ คุณไปเรียนชงกาแฟจากที่ไหนมาเนี่ย？”
“ร้านกาแฟค่ะ！”มู่เสว่ตอบอย่างเรียบเฉย เธอเคยทำงานพาร์ทไทม์ในร้านกาแฟมากกว่าหนึ่งปี นั้นคือก่อนที่จะอายุสิบเจ็ด！เมื่อคิดถึงตอนอายุสิบเจ็ดอีกครั้ง ตอนอายุสิบเจ็ดนับว่าเป็นปีที่มืดมนที่สุดของเธอ！
“อ่า！ มิน่าล่ะ！” จึงหลีเลิกคิ้ว“แล้วคุณชงชาเป็นไหม？”
มู่เสว่เงยหน้าขึ้น มองเห็นสายตาของเขาปรากฏเล่ห์เหลี่ยมขึ้นมามู่เสว่รู้สึกกังขา ผู้ชายคนนี้ตั้งใจชวนเธอคุยใช่ไหม เธอกำลังแปลเอกสารอยู่นะ！
“ผมทำให้งานคุณล่าช้าหรือเปล่า？”จึงหลีเลิกคิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีความละอายใจ กลับรู้สึกปกติด้วยซ้ำไป“งั้นคุณช่วยชงชาให้ผมอีกสักแก้วนะ ผมชอบการผสมผสานระหว่างจีนและตะวันตก！”
มู่เสว่สูดลมหายใจเข้าลึก ลุกขึ้นมา เดินไปที่ห้องชา เพื่อชงชาหนึ่งแก้ว
“อืม！ คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีทักษะการชงชาที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้！”จึงหลีจิบชาหนึ่งคำ“รสชาติของชาแก้วนี้สดชื่นมาก สีสันก็สวยงามมาก อุณหภูมิก็เหมาะสมกำลังดี！”
มู่เสว่จะมีกะจิตกะใจฟัง“คำชมเชย”ของเขาได้ที่ไหนกัน เธอเอาแต่แปลเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว
จึงหลีมองเธอที่ไม่พูดจา ผู้หญิงตรงหน้า มีสีหน้าเยือกเย็นและเงียบเหงา มีกลิ่นอายของความเย็นชาส่งออกมา ช่างมีนิสัยแปลกประหลาดซะจริง ผู้หญิงคนอื่นเห็นจึงหลีต่างพากันหลงไหล แต่เธอกลับ ดูถูกเขาอย่างชัดเจน！
“สวัสดีค่ะผู้อำนวยการ！”ทันใดนั้นเอง เซี่ยงจิ้งลุกขึ้นตะโกน
ทั้งสามคนหันมองไปที่ทางเดินพร้อมกัน ร่างสูงของฉินยี้โน่เดินออกมาจากลิฟท์ ได้ยินเสียงทักทาย จึงตอบกลับไปสั้นง่ายๆ “อืม”หนึ่งคำ！
เขาเคร่งขรึมกว่าผู้ชายทั่วไป เป็นคนพูดน้อย เมื่อเห็นจึงหลี ก็เพียงแค่เหลือบมองหนึ่งครั้ง และก้าวยาวๆเดินเข้าห้องทำงานไป
“ผู้อำนวยการ รอก่อนสิ ทำไมรีบแบบนี้？”จึงหลีสองมือถือแก้วกาแฟและแก้วชาเดินเข้าไปในห้องผู้อำนวยการ
มู่เสว่ก็ไปชงกาแฟเพื่อนำไปเสริฟในห้องทำงานผู้อำนวยการทันที
“เลขามู่ เตรียมเอกสารที่ผมต้องการเสร็จหรือยัง？”คนที่กำลังเซ็นลายเซ็นด้านหลังโต๊ะทำงานถามขึ้น
“ยังค่ะ！” มู่เสว่ตอบคำถามอย่างเรียบเฉย
“ยัง？”
“โน่ ชาที่เลขามู่ชงก็ไม่เลวนะ！” จึงหลีกล่าวบอกโซฟาข้างๆ
“นายหุบปาก！”หยุดคำพูดของจึงหลีอย่างไม่แยแส
已经是最新一章了
加载中
