ตอนที่ 8 โดดเดี่ยวเดียวดาย

ตอนที่ 8 โดดเดี่ยวเดียวดาย อานจินฮอนพยักหน้า “อื้อ...” “ตอนนี้แม่ของแกอยู่ที่โรงพยาบาล ถึงแม้ว่าการผ่าตัดครั้งนี้แกจะมีเงินพอ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ต้องอาศัยตระกูลอานทั้งนั้น! ดังนั้นทางที่ดีที่สุดก็อย่าทำให้ฉันโมโห ไม่งั้น... ค่ารักษาอื่นๆที่ตามมานั้น ตระกูลอานจะไม่มีทางออกเงินให้อีก งั้นแม่ของหล่อนก็มีแต่คำว่าตายกับตาย “อานถองใช้ผ้าเช็ดมือไปมา ราวกับกำลังเหล่ตามองอย่างดูถูกดูแคลน” หลังจากแกคลอดลูก ฉันจะให้เงินแกสักก้อน แกจะได้ไม่ต้องมาอาศัยครอบครัวตระกูลอานของเรา!ถึงแม้เวลานั้นแกจะพาแม่ของแกไปไหนฉันก็จะไม่สนใจอีก ทางที่ดีที่สุดห่างไปจากพวกเรายิ่งไกลยิ่งดี “……” อานถองลุกขึ้นยืน ทำท่าทางราวกับองค์หญิงผู้เย่อหยิ่ง เชิดใส่แล้วเดินหนีไป เหลือแค่อานจินฮอนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้อยู่คนเดียว…… แวบเดียว คนรับใช้ก็เดินมามองหล่อนด้วยสายตาเย็นชาและพูดถากถาง “ยังนั่งอยู่อีกหรอ? อย่าทำให้เก้าอี้สกปรกเลย เราต้องเช็ดทำความสะอาด!” อานจินฮอนเม้มริมฝีปาก แล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปจากบ้านตระกูลอาน …… เดิมทีตนเองคิดว่าอยากจะหนีออกไปจากบ้านตระกูลอานก็พอแล้ว พอเดินออกจากประตู ก็เห็นฉินจิ้นฮันที่กำลังขับรถมาตรงหน้า! รถคันนั้นหล่อนคุ้นชินเป็นอย่างดี...นั่นคือฉินจิ้นฮันนั่นเอง! เขาคงมารับพี่สาวออกไปมั้ง? จิตใต้สำนึกของอานจินฮอนอยากจะทำเหมือนมองไม่เห็น เลยเลี่ยงไปยังทางเดินเล็กๆ ทว่ารถของฉินจิ้นฮันกลับมาจอดอยู่ตรงข้างกายหล่อน! กระจกรถลดลง พร้อมเผยใบหน้าที่หล่อเหลาเอาการของฉินจิ้นฮัน... ใบหน้านั้นเป็นชายหนุ่มในฝันของหญิงสาวหลายๆคน “เธอจะไปทำอะไร?” “…”อานจินฮอนก้มศีรษะลง ไม่กล้ามองหน้าเขา “ฉันออกไปข้างนอกแปปหนึ่ง....” “ฉันไปส่งเธอได้นะ” มองโทรศัพท์มือถือแวบหนึ่ง “เธอจะไปไหนล่ะ?” อานจินฮอนส่ายศีรษะทันที พร้อมทั้งโบกมือไปพร้อมกัน ดูท่าทางแล้วหล่อนกำลังตื่นเต้นอยู่ “ไม่ต้อง! ฉันไปเองได้ค่ะ!” “เธอกลัวฉันหรอ?” ฉินจิ้นฮันขมวดคิ้วเข้มเป็นปม นัยน์ตาดำจ้องมองใบหน้าเล็กๆของหล่อนที่กำลังตื่นตกใจ ราวกับว่าหากตัวเขาพูดเสียงดังอีกนิด หล่อนคงตกใจจนเป็นลมจนสิ้นสติ! “ป่าว...” “งั้นขึ้นรถมาเลย” ฉินจิ้นฮันกลับรถ พร้อมทั้งใช้มือเปิดประตูข้างคนขับรถให้ด้วย ดูจากตำแหน่งที่นั่งแล้ว...ตรงนั้นน่าจะเป็นที่นั่งเฉพาะของอานถองป่ะ? อานจินฮอนได้แต่มองอยู่เฉยๆ แต่กลับไม่คิดว่าจะเข้าไปนั่งในรถ “คุณฉิน ขอบคุณที่ยอมรับฉันไปด้วย... แต่ว่าพี่สาวของฉันน่าจะเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว คงกำลังรอคุณอยู่แหละ...” อานจินฮอนโบกมือส่ายไปมา พร้อมทั้งหันตัวเตรียมตัวเดินจากไป ทันใดนั้น ฉินจิ้นฮันก็เปิดประตูรถแล้วลงมาจากรถ พร้อมก้าวเท้าไม่กี่ก้าวเพื่อตามหล่อน จากนั้นก็ดึงหล่อนไว้ทันที—— “เธอจะวิ่งหนีทำไม?” “เอ่อ...ฉันแค่...แค่...” “ฉันไม่ได้จะกินเธอสักหน่อย! วันนี้ฉันไม่ได้นัดอานถองเอาไว้ ฉันแค่ผ่านมาทางนี้เท่านั้นเอง” ริมฝีปากบางของฉินจิ้นฮันเม้มเล็กน้อย นัยน์ตาดำคู่นั้นเอาแต่จ้องมองใบหน้าของหล่อน “ขึ้นรถ อย่าให้ฉันต้องพูดครั้งที่สาม” อานจินฮอนก้มศีรษะ มองเห็นเพียงแค่นิ้วเรียวยาวของมือทั้งสองข้างของเขา คืนนั้น... มือคู่นี้เองที่ลูบไล้เรือนร่างของตนเอง คือมือคู่นี้แหละ... มันทำให้หล่อนรับรู้ถึงความรู้สึกทางความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวในครั้งแรก “ยังอึ้งอยู่อีกหรอ?” อานจินฮอนรู้สึกว่าตนเองจิตใจกำลังล่องลอยไปไกล เลยรีบส่ายหน้าไปมา “ไม่ต้องจริงๆ! ฉัน——” “ต้องให้ฉันอุ้มเธอไหม?” “……” ฉินจิ้นฮันปล่อยมือลง “งั้นเธอเดินมาเอง” อานจินฮอนรู้ดีว่าตนเองไม่มีโอกาสในการปฏิเสธได้เลย หากตนเองยังพัวพันกับเขาแล้วยังเกี่ยวข้องกับบ้านตระกูลอาน งั้นเดี๋ยวอานถอง ก็ต้องออกมาแล้วแหละ! ด้วยนิสัยของอานถอง คงต้องสงสัยว่าตนเองเป็นคนให้ท่าฉินจิ้นฮัน ถึงเวลานั้นตนเองอยากจะอธิบายให้ชัดเจนก็อย่าคิดอีกเลย! หล่อนทำได้แค่ลงไปนั่งในรถของเขา …… นอกจากคืนนั้น ที่หล่อนสัมผัสใกล้ชิดฉินจิ้นฮันเป็นครั้งแรก ร่างกายของเขาหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นส้ม ผู้ชายในความคิดน่าจะใช้กลิ่นไม้หอมไม่ใช่หรอ? สาเหตุเพราะว่าสูบบุหรี่บ่อยครั้ง เลยมักมีกลิ่นนั้น ทว่าฉินจิ้นฮันกลับไม่มี... “อันนี้ให้เธอ” มือข้างหนึ่งขับรถ แล้วก็หยิบถุงสวยหรูออกมาหนึ่งใบจากนั่งที่นั่งด้านหลังรถ อานจินฮอนถึงกลับตะลึง “นี่...นี่คืออะไร...” “นี่เป็นน้ำหอมที่ฉันซื้อมาจากต่างประเทศ ซื้อมาฝากทั้งเธอและก็อานถอง!” ฉินจิ้นฮันกระตุกยิ้มมุมปาก “ฉันรับไว้ไม่ได้!” อานจินฮอนรีบผลักมันกลับไป “ขอบคุณนะคุณฉิน ส่วนอันนี้ไม่ต้องหรอก” “วางใจเถอะ ฉันไม่บอกพี่สาวของเธอหรอก” ฉินจิ้นฮันยังดื้อรั้นผลักมันเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของหล่อน “เธอต้องได้ใช้มัน! คราวที่แล้วฉันเจอเธอที่โรงพยาบาล มีญาติป่วยหรอ?” อานจินฮอนอึ้งไปสักพัก “อื้อ...อ้อ ใช่สิ! คราวที่แล้วที่คุณให้เช็คกับฉัน ตอนนี้ฉันขอคืนให้คุณ!” “ยังไม่ได้ใช้อีกหรอ?” “ป่าว” อานจินฮอนหยิบเช็คใบย่นเล็กน้อย “ขอบคุณคุณนะ แต่ว่าฉันรับมันไว้ไม่ได้! เราต่างไม่ได้สนิทชิดเชื้อกัน ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ” ฉินจิ้นฮันจ้องมองเช็คใบนั้น คิ้วเข้มกระดกขึ้นมา “ที่ฉันช่วยเธอนั้นมันเป็นสิ่งที่ควรทำ—— เธอคือ น้องสาวของอานถอง หลังจากนี้ฉันก็จะเป็นพี่เขยของเธอ ” พี่เขย... ใช่สิ หลังจากนี้เขาก็จะเป็นพี่เขยของตนเองแล้ว! เขาเป็นลูกเขยของบ้านตระกูลอาน แถมเขาเป็นถึงท่านประธานบริษัทแห่งหนึ่ง แต่ว่า...เหลือแค่เขาไม่ได้เป็นสามีของตนเอง ขนาดแฟนยังเป็นไปไม่ได้! “ฉันไม่ใช้มัน... อานถองหล่อนให้เงินฉันมามากมายอยู่! ฉันมีเงินพอแล้ว” อานจินฮอนหัวเราะร่า “ขอบคุณคุณมาก หวังว่าต่อไปคุณกับพี่สาวของฉันจะมีความสุขอย่างสมบูรณ์แบบ” หลังจากนั้น...ปฏิบัติตนกับลูกอย่างอ่อนโยน อานจินฮอนก้มหน้าลงพร้อมกลับแอบมองที่ท้องน้อยของตนเอง ตอนนี้ไม่รู้ว่าตนเองตั้งครรภ์หรือเปล่า แต่ด้วยนิสัยของอานถอง หากว่าตนเองไม่ได้ท้อง หล่อนคงไม่ให้หล่อนรอดไปง่ายๆ! “ให้เธอนั่นแหละ ถึงยังไงเธอไม่เติมตัวเลยลงไป มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี!” ฉินจิ้นฮันไม่คิดว่าจะรับมันกลับคืนมา “เธอเอาไปใช้เถอะ หากมันเกิดมีประโยชน์ขึ้นมาก็เอาไปใส่ตัวเลขไว้ใช้ ถ้าไม่ใช้ก็เอาไว้เป็นที่ระลึก” “……” ความจริงแล้วอานจินฮอนอดไม่ได้ที่จะคืนให้ฉินจิ้นฮัน เพราะว่าตนเองมีสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับฉินจิ้นฮันอยู่น้อยนิด! แต่ว่าหล่อนคิดแล้วคิดอีก ที่นี่มันเช็คนะ! หรือว่าฉินจิ้นฮันคิดว่าตนเองเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน... “น้ำหอมนี้เธอเอาไปเถอะ! ฉันไม่บอกอานถอง เธอก็ไม่พูด ก็ไม่มีใครรู้” ฉินจิ้นฮันหัวเราะร่า “รอฉันแต่งงานกับอานถอง เธอก็จะเป็นน้องสาวของฉันแล้ว สิ่งของเล็กน้อยนี้ก็ไม่เท่าไหร่หรอก” “…ขอบคุณคุณนะ” อานจินฮอนเอาเช็คและน้ำหอมกุมไว้ในมือ นานแล้ว... ที่ตนเองไม่ได้ดีใจขนาดนี้! เมื่อวานมีคนเสนอตัวช่วยสร้างความฝันให้ตนเอง วันนี้ฉินจิ้นฮันก็เอาของขวัญมาให้ตนเองอีก... ทั้งหมดนี่เป็นวันที่หล่อนดีใจมากที่สุดของชีวิตเลยแหละ! …… ฉินจิ้นฮันขับรถไปส่งหล่อนที่โรงพยาบาล เขาจ้องมองหล่อนเดินเข้าไป ฉินจิ้นฮัน ถึงได้ขับรถห่างออกไป อานจินฮอนดูเวลาที่โทรศัพท์ อีกหนึ่งชั่วโมงก็จะเริ่มเรียนแล้ว หล่อนต้องรีบไป! ไม่มีวิธีอื่นแล้ว หล่อนต้องเรียกรถแท็กซี่ไป! ต้องรู้ว่าเรื่องนี้มันสิ้นเปลืองมากสำหรับเธอ หากไปไม่ทัน หล่อนยอมที่จะเดินไปเองไม่ต้องมาเลือกที่จะเรียกรถไป แต่ว่าวันนี้ เป็นครั้งแรกที่เข้าเรียนหล่อนไม่อยากให้อาจารย์ผิดหวัง! ก็ไม่อยากทำให้คนลึกลับนั่นผิดหวัง... ในที่สุด ตามเวลาที่นัดหมาย หล่อนมาถึงพอดีตามนัด หลังลงจากรถ อานจินฮอนเงยหน้ามองอาคารที่อยู่ตรงหน้า... มหาวิทยาลัยเมือง A มองไกลๆ ก็เห็นเงาร่างผู้หญิงคนหนึ่งเข้าสู่สายตา... แต่ว่าดูจากเงาด้านหลังแล้ว ช่างคุ้นตามาก?!