บทที่ 350 ขอโทษจิดาภา

บทที่ 350 ขอโทษจิดาภา “เอาล่ะ ไม่ต้องมาทะเลาะกันแล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสุขภาพของคุณปู่” วรพลตะโกนออกมา แล้วจดจ่ออยู่ที่ประตูที่ปิดสนิทของห้องผ่าตัดนั้น รุจาภามองเขาอย่างเงียบๆ แววตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง เวลานี้เธอเองก็ห่วงสุขภาพของท่านจิรชยามากเช่นกัน แต่....เป็นเพราะเรื่องนี้ก็สามารถปล่อยให้ญาณิดาทำร้ายจิดาภาได้อีกอย่างนั้นหรือ? หลายปีมานี้ เธอยอมอดทน ก้มหัวให้เพราะอะไรกัน? รุจภานั่งเงียบๆอยู่ข้างๆ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมาอีก ญาณิดากลับพูดออกมาด้วยความเย่อหยิ่ง "ถ้าหากคุณปู่เป็นอะไรไป ฉันจะไม่ยอมปล่อยพวกคุณแม่ลูกไปแน่!" เวลาผ่านไปสองชั่วโมง คุณหมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด คนตระกูลวีรภัทรเมธีจึงรีบเดินไปล้อมรอบคุณหมอไว้ วรพลจึงรีบเอ่ยถาม "พ่อของผมเป็นอย่างไรบ้างครับหมอ?" "คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่จะต้องรอดูอาการอีกซักระยะหนึ่ง ตอนนี้คนไข้ได้ถูกส่งตัวไปห้องพักผู้ป่วยแล้วนะครับ" "ค่อยยังชั่วหน่อย....." "พวกคุณพยายามรักษาความเงียบภายในห้องกันไว้นะครับ ไม่ควรจะให้คนไข้ได้รับการกระตุ้นขึ้นมาอีก" วรพลพยักหน้ารับ "ครับ ผมเข้าใจแล้ว" พวกเขาจึงมาหยุดอยู่ตรงด้านนอกห้องพักผู้ป่วย มองดูชายชราที่นอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ขาวซีด ทุกคนต่างพากันรู้สึกกังวลยิ่งนัก เลขาของท่านจิรชยาเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยก่อน หลังจากที่ท่านจิรชยาลืมตาขึ้นมาแล้วนั้น จึงไอขึ้นมาเล็กน้อย "คุณอยู่ก่อน ส่วนคนอื่นๆกลับไปกันเถอะ" "พ่อ....." "คุณปู่คะ ให้หนูอยู่เป็นเพื่อนเถอะนะคะ" ญาณิดากล่าว ท่านจิรชยาหลับตาลง แล้วส่ายหน้าเพื่อปฏิเสธ "ให้เลขาทัพพ์อยู่ ส่วนพวกเธอกลับไปเถอะ" เลขาทัพพ์พยักหน้ารับ แล้วหันกลับไปพูดกับวรพลและพวกญาณิดา "ผมจะดูแลท่านประธานเองครับ" ในเมื่อท่านจิรชยาพูดออกมาเช่นนี้ ทุกคนก็ต้องกลับไป รอจนเมื่อประตูห้องพักผู้ป่วยปิดลงแล้วนั้น ท่านจิรชยาจึงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง "ร่างกายของฉัน ฉันรู้ดี นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้ญาณิดามาดูแลบริษัทแทนฉัน ฉันอยากจะรู้ว่าเธอจะบริษัทบริษัทออกมาเป็นอย่างไร" "ครับ" "แล้วยังมีอีก ให้คุณทนายนวินมาพบฉัน ฉันจะทำพินัยกรรม ยกทุกอย่างของตระกูลวีรภัทรเมธีให้กับจิดาภา มีเพียงวิธีนี้ ฉันถึงจะวางใจ" ท่านจิรชยาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ "ถึงแม้ว่าจิดาภาจะเกลียดตระกูลวีรภัทรเมธี ไม่อยากจะกลับมาอยู่ในตระกูลนี้อีก ถึงอย่างไรเธอก็ยังคงเป็นหลานสาวของฉัน เป็นหลานสาวคนที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของฉัน!" มีเพียงแค่ยกตระกูลวีรภัทรเมธีให้กับจิดาภา เขาถึงจะได้ตายตาหลับ "ท่านประธานครับ ผมจะรีบดำเนินการเรื่องนี้ให้ครับ!" หลังจากที่ออกมาจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว เลขาทัพพ์จึงรีบกลับไปที่บ้านตระกูลวีรภัทรเมธี แล้วเก็บเรื่องที่ท่านจิรชยาจะทำพินัยกรรมไว้เป็นความลับ หลังจากนั้นจึงเอ่ยบอกกับญาณิดา "นับตั้งแต่วันนี้ไป คุณญาณิดาจะรับหน้าที่เป็นผู้รักษาการแทนประธานบริษัท บริหารงานทุกอย่างของบริษัท" ญาณิดาได้ยินดังนั้น เรื่องที่ท่านจิรชยามอบอำนาจนี้ให้เธอในเวลานี้แล้ว จึงโยนเรื่องของจิดาภาทิ้งไปเสียก่อน "ได้ ฉันจะทำหน้าที่นี้ให้ดี ไม่ให้คุณปู่ผิดหวัง" "แล้วยังมีอีกเรื่องครับที่ท่านประธานจะให้คุณทำ" เลขาทัพพ์เอ่ยขึ้น "คุณจะต้องออกมาประกาศขอโทษคุณจิดาภา" ญาณิดาเอาแต่ใจตัวเองและมีความเย่อหยิ่งมาโดยตลอด ไม่ปฏิบัติกับพนักงานเป็นคนเหมือนกับพวกเธอ คนแบบนี้ถึงแม้จะมีความสามารถ อย่างมากที่สุดก็ทำได้เพียงคอยเฝ้าปกป้องสมบัติของตระกูลวีรภัทรเมธีไว้เพียงเท่านั้น หากมองจริงๆแล้ว เลขาทัพพ์ไม่เห็นว่าญาณิดาจะเป็นตัวเลือกผู้สืบทอดที่ดีสุดของตระกูล แม้กระทั่งเธอยังดูแย่กว่านรัตม์ลูกชายคนที่สองเลยเสียด้วยซ้ำ แต่หากตอนนี้เธอรู้ว่าท่านจิรชยาจะทำพินัยกรรมแล้วยกสมบัติทุกอย่างและกิจการให้กับจิดาภานั้น เธอจะต้องอิจฉาจนแทบบ้าอย่างแน่นอน และไม่แน่ว่าอาจจะก่อความวุ่นวายอะไรขึ้นมาอีก "ขอโทษอย่างนั้นหรือ?" ญาณิดาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ฉันจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้เลย" ตระกูลวีรภัทรเมธีจะอยู่ในมือเธอแล้ว แค่เรื่องขอโทษจิดาภาจะเป็นอย่างไรกัน? และเป็นโอกาสเหมาะที่เธอยังสามารถจะประกาศให้จิดาภาได้รับรู้ ว่าเธอชนะแล้ว ทั้งยังได้รับในสิ่งที่เธออยากได้มากที่สุด ตระกูลวีรภัทรเมธี ทางด้านข้าง รุจาภาเห็นและรับรู้ทุกอย่าง มือของเธอกุมไว้เสียจนซีด ญาณิดาเป็นคนดูแลตระกูลวีรภัทรเมธีเช่นนี้ บ้านหลังนี้จะยังมีที่ว่างสำหรับตัวเธอเองอยู่หรือเปล่า? เธออดทนมาตั้งหลายปีขนาดนี้แล้ว จะอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่เธอไม่สามารถทำให้ลูกสาวของเธอเดือนร้อนเป็นอันขาด เธอรู้ว่าลูกสาวของตัวเองนั้นเป็นคนใจสู้ เธอสามารถแยกตัวออกไปใช้ชีวิตของตัวเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพาตระกูลวีรภัทรเมธีเลย แต่เธอเป็นแม่ของจิดาภา เธอคงจะไม่สามารถไม่คำนึงถึงเรื่องชีวิตการแต่งงานของจิดาภาได้ หากคนตระกูลปรีดาอัครกุลรู้ข่าวลือเหล่านั้น จะปฏิบัติต่อจิดาภาอย่างไร? ลูกสาวชู้? แววตาของรุจาภาหม่นหมองลงในทันที สรุปแล้วใครที่เป็นชู้กันแน่! เธอไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้ว เธอจะต้องบอกกับทุกคนกับความจริงนี้! .......... ในที่สุดจิรภาสได้ประกาศความจริงเรื่องการแต่งงานระหว่างเขากับจิดาภาแล้วนั้น ค่ำคืนนี้สำหรับสามีภรรยาอย่างพวกเขาแล้วนั้นนับว่ามีความหมายเป็นอย่างมาก เขาจัดตกแต่งห้องนอนเป็นพิเศษ ทั้งยังแขวนรูปที่เขากอดเธอไว้อีกด้วยหนึ่งใบ เมื่อเห็นภายในบ้านล้วนถูกตกแต่ง เต็มไปด้วยกุหลาบแดงนั้น จิดาภารู้สึกราวกับว่าตัวเองอยู่ในสวนดอกไม้อย่างไรอย่างนั้น "คุณจิรภาสคะ คุณโรแมนติกมากจริงๆเลยนะคะ....ฉันหวังว่าทั้งชีวิตนี้จะสามารถอยู่ในความฝันที่โรแมนติกแบบนี้ได้ตลอดไป" จิดาภาอยู่ในอ้อมกอดเขา แล้วมองไปยังท้องฟ้าที่มืดสลัวทางด้านนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ แขนทั้งสองของจิรภาสโอบอยู่ที่เอวของเธอ แล้วสูดดมกลิ่นหอมจากเรือนร่างของเธอ "แค่เพียงคุณอยากจะมีวันดีๆแบบนี้ ผมจะต้องพยายามอย่างเต็มที่แน่นอนครับ" จิดาภาส่งยิ้มให้เขา ทั้งสองโอบกอดกันอยู่ในห้องรับแขกภายใต้เสียงเพลง "อยากรู้ว่าแฟนคลับของคุณมีปฏิกิริยาอย่างไรไหมครับ?" จิรภาสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วอ่านโพสต์ข้อความที่เหล่าบรรดาแฟนคลับของพวกเขาส่งกันเข้ามา "ไม่รู้ว่าคืนนี้บอสจะพาจิดาภาไปโรแมนติกกันที่ไหนนะ!" “ตอนนี้พวกเขาจะต้องกำลังเข้าหอกันอยู่แน่ๆเลย คงไม่มีเวลาดูข้อความของพวกเราหรอก” “ขอให้พวกคุณมีความสุขกันไปนานๆ! เมื่อไหร่จะวางแผนมีลูกกันนะ?” “รูปร่างของคุณจิรภาสดีขนาดนั้น เรื่องนั้นก็คงจะเก่งมากแน่ๆ.....” จิดาภาเห็นว่าทิศทางของการโพสต์ข้อความของพวกเขานั้นเริ่มเบี่ยงเบนไปแล้ว อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง แล้วซุกอยู่ในอ้อมกอดของจิรภาสอยู่เช่นนั้น “ทำไมทุกคนถึงได้แปลกใจแต่เรื่องพวกนี้กันจังล่ะคะ?” จิรภาสยักคิ้วแล้วยิ้มออกมาบางๆ “ผมรู้สึกว่ามุมที่พวกเขามองกันก็ถูกต้องแล้วนี่ครับ” “คุณ......” รอยยิ้มของจิรภาสนุ่มลึก เขามองตาจิดาภาด้วยความลึกซึ้งเป็นพิเศษ “พอคิดว่าคุณจะต้องไปเข้ากองถ่ายแล้ว ผมก็รู้สึกไม่อยากให้คุณไปเลย ตอนนั้นไม่น่าจะรับงานให้คุณเร็วขนาดนี้เลยจริงๆ” “นี่มันเป็นงานของฉันนี่คะ พวกเราก็เปิดเผยเรื่องการแต่งงานไปแล้ว ไม่ได้ไปเยี่ยมตระกูลปรีดาอัครกุลของคุณเลย พวกท่านจะว่าฉันไหมคะ?” จิดาภาเอ่ยออกมาอย่างสงสัย พลางเอ่ยถามออกมาเสียงเบาๆ “ไม่หรอกครับ” จิรภาสลูบผมยาวๆของเธอ “ผมเคยคุยกับที่บ้านเรื่องนี้แล้วครับ พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าเรื่องการแต่งงานของพวกเรา ให้พวกเราตัดสินใจกันเองได้เลย อีกอย่าง ถึงแม้ว่าจะไปที่บ้าน ก็ต้องได้รับการยอมรับจากทางตระกูลวีรภัทรเมธีของคุณด้วย แบบนี้ถึงจะดีต่อตัวคุณนะ” “ฉันไม่เป็นไรค่ะ การยอมรับของคนตระกูลวีรภัทรเมธีไม่ได้สำคัญขนาดนั้น.....” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมามองจิรภาส “ฉันไม่อยากทำให้คุณต้องลำบากใจ” ในเมื่อข่าวข้างนอกมีข่าวมากมายออกมามั่วไปหมด คงเป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลปรีดาอัครกุลจะไม่ได้ยินข่าวคราวอะไรบ้างเลย จิรภาสแต่งงานกับลูกสาวของชู้ คนตระกูลปรีดาอัครกุลจะมองเธออย่างไร ตอนนี้เปิดเผยเรื่องการแต่งงานแล้ว จิรภาสที่อยู่ตรงกลางระหว่างเธอกับครอบครัวของเขา จะต้องรู้สึกลำบากใจอย่างแน่นอน......