บทที่351 บริษัทไม่มีทุนแล้วใช่ไหม

บทที่351 บริษัทไม่มีทุนแล้วใช่ไหม เมื่อเห็นอาการของจิดาภาแล้ว จิรภาสก็รู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่อย่างแน่นอน จึงรีบพูดขึ้น “อย่าคิดไปเองสิครับ พ่อกับแม่ผมไปเที่ยวต่างประเทศ ครั้งหน้าถ้ามีโอกาสผมจะพาคุณไปพบพวกท่านนะ ส่วนคุณปู่ ท่านรู้ว่าผมแต่งงานแล้วจริงๆ ท่านก็ไม่ได้ถามอะไรอีกแล้วล่ะครับ” “เพราะฉะนั้น คุณไม่ต้องกังวลอะไรเลย เพียงแค่พวกเรามีความสุข พวกเขาจะต้องยอมรับคุณและยินดีกับพวกเราอย่างแน่นอน” “ฉันรู้สึกกังวลนิดหน่อยค่ะ ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่เคยปรากฏตัวออกมาเลย....” จิดาภารู้สึกแปลกใจ “ตระกูลปรีดาอัครกุลไม่ชอบออกสื่อหรือเปล่าคะ?” “ครับ จริงๆแล้วพวกเขาจะใช้ชีวิตกันตามความคิดของตัวเองกันมากกว่า ตามใจตัวเอง พวกเขาไม่แคร์ความคิดของคนอื่นๆกันตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วครับ” เมื่อนึกถึงครั้งที่แล้วที่พบกับคุณลุง จิดาภารู้สึกว่าที่จิรภาสพูดมาก็มีเหตุผล อีกทั้งจิรภาสเองก็ไม่เคยโกหกเธออยู่แล้ว จิดาภายิ้มออกมาแล้วพยักหน้ากลับให้เขา “ถ้าอย่างนั้นฉันก็วางใจค่ะ” “ขอเพียงแค่คุณมีความสุข เรื่องอื่นๆก็ไม่ใช่ปัญหาแล้วครับ” จิรภาสจูบเบาๆลงบนหน้าผากของเธอ “เพลงประกอบเรื่องส่วนความทรงจำครั้งนี้ยังต้องการนักร้องหญิงอีกหนึ่งคน ผมคิดว่า จะให้คุณอัดนะครับ” “ฉัน? ฉันไม่ใช่นักร้องมืออาชีพนะคะ ครั้งที่แล้วเป็นเพราะว่าต้องให้ความร่วมมือกับทางผู้จัดงาน....” จิดาภาส่ายหน้า "คุณผู้จัดการคะ คุณช่วยบริษัทประหยัดงบหรือเปล่า ให้ฉันเป็นศิลปินหลากหลายด้านเสียแล้ว?" “ผมก็แค่รู้สึกว่า การร้องเพลงจะต้องไม่ยากเกินความสามารถคุณอย่างแน่นอนไงครับ!” จิรภาสกล่าวพลางหัวเราะออกมา แล้วระยะห่างของทั้งสองคนก็ค่อยๆลดลงแล้วเข้าใกล้กันมากขึ้น ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความหลงใหล และในนาทีต่อไปนั้น เขาจึงอุ้มจิดาภาขึ้น "ผมว่า พวกเราควรจะพักผ่อนกันได้แล้วนะครับ" “คะ?” “คืนวันส่งตัวเข้าหอ.....” .......... หลังจากที่จิดาภาปิดกล้องเรื่องส่วนความทรงจำไปแล้วนั้น จึงมีเวลาพักผ่อนอยู่สองสามวัน พอดีกับที่จิรภาสบอกเอาไว้ว่าเธอสามารถไปอัดเพลงประกอบเรื่องนี้ได้ เธอจึงเข้าไปบริษัทพร้อมกับเขา เธอนั่งดูโน้ตเพลงอยู่ในออฟฟิศของจิรภาส “เพลงนี้ไม่มีเติมเนื้อเพลงหรือคะ?” “คุณลองดูสิครับ” จิรภาสมองเธออย่างเอ็นดู จิดาภาขมวดคิ้ว พลางหยิบปากกาขึ้นมา "งบของบริษัทไม่พอแล้วจริงๆใช่ไหมคะ......" จิรภาสถูกท่าทางน่ารักของเธอเช่นนั้นทำให้เขาหัวเราะออกมา ทั้งสองคนต่างทำงานของตัวเอง แต่กลับได้มาอยู่ด้วยกัน หรือนี่บางทีคงจะเป็นสถานการณ์ที่สวยงามที่สุดของความรักและการแต่งงาน ทั้งสองต่างก็รักอีกฝ่ายอย่างหมดใจ ทั้งยังพยายามเพื่ออนาคตกันอย่างต่อเนื่อง ไม่นาน Rickก็ปรากฏตัวพร้อมกับข่าวล่าสุด เพียงแต่เมื่อเห็นว่าจิดาภาอยู่ในออฟฟิศของจิรภาสด้วยนั้น เขาจึงแสดงอาการลังเลออกมา "ว่ามาเถอะ" จิรภาสพยักหน้าให้กับจิดาภา เพื่อส่งสัญญาณบอกให้เธอเดินมา จิดาภาลุกขึ้นมองดูอาการที่ร้อนใจของเขาแล้วจึงเอ่ยขึ้น “ไม่เป็นไรค่ะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ?” "ทางตระกูลวีรภัทรเมธีส่งจดหมายมาครับ ให้คุณจิดาภาไปพบ เหมือนกับว่าคุณญาณิดาจะเป็นตัวแทนออกมาขอโทษคุณจิดาภาครับ" Rickกล่าวแล้วหยุดไปสักพักหนึ่ง "แต่ผมได้ยินมาว่าตอนนี้ท่านจิรชยาอยู่โรงพยาบาล เพียงแต่ตระกูลวีรภัทรเมธกำลังปิดข่าวนี้อยู่ครับ" "พวกเขาให้คุณจิดาภาไปพบแบบนี้ บางทีอาจจะไม่ใช่แค่การขอโทษง่ายๆเพียงเท่านั้น" "คุณปู่เป็นอย่างไรบ้างคะ?" จิดาภาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง "ตอนนี้จากข้อมูลที่รวบรวมได้ พ้นขีดอันตรายแล้วครับ ต้องอยู่โรงพยาบาลรอดูอาการก่อน" "ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วค่ะ...." จิดาภารู้สึกโล่งใจ จิรภาสลุกขึ้นแล้วจับมือของเธอไว้เบาๆ "เรื่องนี้คุณอย่าเพิ่งเข้าไปแทรกเลยนะครับ จิดาภา จะไปหรือไม่ไป ผมให้คุณเป็นคนตัดสินใจเองนะ" เขาจะสนับสนุนเธอโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆอยู่แล้ว จิดาภาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ฉันจะไปค่ะ! หากฉันไม่ไปล่ะก็ จะต้องถูกคนภายนอกหาว่าฉันใจแคบหรือไม่ก็กลัวความผิด ฉันจะไม่ให้ญาณิดามีโอกาสในการสร้างข่าวลือพวกนั้นขึ้นมาได้อีก" "เป็นไปไม่ได้ที่ญาณิดาจะก้มหัวให้เพื่อขอโทษฉัน ฉันเพียงแค่อยากจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยก่อนที่จะเข้ากองถ่ายค่ะ" "ให้ผมไปด้วยไหมครับ?" จิรภาสมองลึกลงไปแล้วเอ่ยถามเธอ "ไม่ต้องหรอกค่ะ......ฉันจะไม่ยอมให้คนตระกูลวีรภัทรเมธีทำร้ายฉันได้อีกแล้ว คุณวางใจได้ ฉันแค่อยากจะไปดูว่าญาณิดาจะยังมีลูกไม้อะไรอีก" ทั้งๆที่เธอบอกพวกเขาไว้แล้ว ว่าเธอจะไม่ยอมอ่อนให้กับญาณิดาอีก ถ้าหากครั้งนี้ญาณิดายังจะยั่วยุเธออีก เช่นนั้นก็อย่าโทษว่าเธอไม่มีความเกรงใจก็แล้วกัน เธอไม่ได้เห็นว่าคนตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นครอบครัวของเธอมาตั้งนานแล้ว เนื่องจากในบ้านที่แสนเยือกเย็นหลังนั้น นอกจากความอัปยศอดสูแล้ว เธอก็ไม่ได้รับอะไรจากการอยู่บ้านหลังนั้นอีกเลย จิรภาสมองดูจิดาภาที่หยิบโน๊ตเพลงขึ้นมาดูอีกครั้ง ใบหน้าด้านข้างที่ดูตั้งใจเช่นนั้นทำให้เขารู้สึกกังวล เขาคิดหาวิธีมากมายเพื่อปลอบใจเธอ เบี่ยงเบนความสนใจจากเธอ แต่เรื่องของตระกูลวีรภัทรเมธีก็ยังคงสามารถทำร้ายเธอได้อยู่ดี จิดาภาไม่ใช่ดอกไม้บอบบางที่ต้องการคนคอยปกป้องดูแลจากใคร แต่จิรภาสเองก็อดไม่ได้ ที่จะคอยปกป้องเธออย่างระวังให้มากที่สุด "มีโอกาส ออกเพลงเดี่ยวเลยดีไหมครับ?" จิรภาสเสนอแนะพลางส่งยิ้มออกมาให้เธอ "คุณเป็นผู้จัดการของฉัน คุณตัดสินใจได้เลยค่ะ" จิดาภาเชื่อมั่นในตัวเขาอยู่แล้ว ........... ตระกูลวีรภัทรเมธีประกาศออกมาว่า ญาณิดาจะเป็นตัวแทนของตระกูล เพื่อขอโทษจิดาภา เพียงแค่ข่าวนี้แพร่ออกมานั้น ทุกคนกลับไม่ยอมรับ ท่านจิรชยาเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน กิจการของตระกูลก็ถูกบริหารดูแลโดยญาณิดา เป็นตัวแทนประธานบริษัท ทุกๆสิ่งที่ญาณิดาทำก็ล้วนแล้วแต่เป็นตัวแทนของตระกูลวีรภัทรเมธีทั้งสิ้น ดังนั้นที่เธอรับปากจะออกมาขอโทษจิดาภานั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่อยากจะเตือนจิดาภา ว่าตอนนี้ตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าของเธอแล้ว ต่อไปให้จิดาภาระวังตัวเอาไว้ด้วย! นับตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อนที่ญาณิดาแต่งงานกับลูกชายของตระกูลที่มีกิจการใหญ่ครอบครัวหนึ่ง เธอก็ให้ความสำคัญกับงานทั้งหมด ความมุ่งมั่นปรารถนาของเธอนั้นไม่ใช่เพียงแค่เป็นคุณผู้หญิงของครอบครัว แต่เธอต้องการอำนาจที่มากขึ้นเพื่อที่จะเติมเต็มความทะเยอทะยานนี้ของเธอได้ ส่วนครอบครัวนั้น จัดไว้เป็นอันดับสองไปโดยปริยาย ญาณิดาที่เพิ่งกลับถึงบ้าน ก็ถูกรุจาภาขวางเอาไว้เสียก่อน "ฉันอยากคุยกับเธอหน่อย" "คุณอะไร? คุณเรื่องลูกสาวของคุณน่ะหรือ? คุณไม่ต้องมาวุ่นวายกับฉันแล้วได้ไหม ฉันพูดออกไปอย่างชัดเจนแล้ว ว่าฉันจะขอโทษเธอ ทั้งยังขอโทษต่อหน้าสาธารณชนด้วย!" เมื่อญาณิดาเห็นหน้าของรุจาภานั้นเธอก็รู้สึกเกลียดชัง "ฉันพยายามมาตั้งหลายปี ที่จะเห็นพวกคุณแม่ลูกเป็นอากาศ เป้าหมายเดียวของฉันคือแย่งตระกูลวีรภัทรเมธีกลับมาให้ได้ ตอนนี้ฉันทำได้แล้ว ฉันจะบอกเรื่องนี้ให้กับลูกสาวของคุณรู้ มันเกินไปหรือคะ?" "ฉันจะไม่ทำให้แม่ของฉันที่ตายไปแล้วต้องผิดหวัง! ถึงแม้ว่าคุณจะแย่งพ่อของฉันไปได้ แต่บ้านของเราคุณจะไม่มีทางแย่งไปได้เด็ดขาด!" "ชีวิตนี้ของจิดาภาได้กำหนดไว้แล้วว่าให้เธอเป็นลูกชู้ตลอดชีวิต เธอไม่มีทางลืมตาอ้าปากได้ตลอดไปอยู่แล้ว! ฉันจะรอดูวันที่เธอถูกตระกูลปรีดาอัครกุลเขี่ยทิ้ง คุณคิดว่าคนอื่นจะใจกว้างแบบครอบครัวของเราหรือ? ฐานะอย่างเธอ คุณจิรภาสจะอยู่กับเธอไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือ? ตอนนี้ก็คงจะชอบที่หน้าตาความสวยงามของเธอมากกว่า ไม่นาน เธอก็คง......." "เธอพูดมาพอแล้วรึยัง!" รุจาภาโกรธเสียจนตัวสั่น เอ่ยขัดคำพูดของญาณิดาขึ้นมาทันที เธอรู้สึกได้รับการยั่วยุเป็นอย่างมาก จึงตะโกนขึ้นมาเสียงดัง "ฉันไม่ใช่มือที่สาม แม่เธอต่างหากที่เป็นชู้!" เพียงแค่รุจาภาพูดเช่นนั้นออกไป ญาณิดาจึงผลักเธอด้วยความเกลียดชัง "หุบปาก คุณไม่มีค่าพอที่จะมาพูดถึงแม่ฉัน! อย่าทำให้ฉันต้องไล่คุณออกไปตั้งแต่ตอนนี้เลย"