บทที่359 เธอเป็นนักแสดงมืออาชีพคนหนึ่ง

บทที่359 เธอเป็นนักแสดงมืออาชีพคนหนึ่ง “จริงๆแล้วตอนนั้นที่คุณแนะนำคุณจิดาภาให้กับผมนั้น ผมยังรู้สึกกังวลอยู่บ้าง....แต่ตอนนั้นสมภพเองก็ไม่ได้เลือกจิดาภาเป็นนักแสดงสมทบด้วย” “ผมเองก็เคยกังวลเพราะถึงอย่างไรคุณจิดาภาก็เป็นนักแสดงหญิงคนหนึ่ง เธออาจจะต้องรักษาภาพลักษณ์ตัวเอง บทบาทของตัวละครตัวนี้จะต้องแต่งออกมาให้ดูน่าเกลียด ไม่คิดเลยว่าคุณจิดาภาจะรับได้ ทั้งยังแสดงออกมาได้ดีมากอีกด้วยครับ” “ทุกวันเธอเป็นคนแรกที่มาถึงที่กอง มาถึงแล้วเธอก็เริ่มฝึกฝนทันที แม้แต่อาจารย์ฝ้ายที่สอนศิลปะการต่อสู้มานานหลายปียังบอกเลยครับว่าไม่เคยเห็นนักแสดงหญิงคนไหนตั้งใจขนาดนี้มาก่อนเลย” “เพื่อบทบาทของตัวละครนี้ เธอยอมเสียสละหลายอย่าง....” “คุณจิรภาสครับ คุณจิดาภาเป็นนักแสดงที่ดี จะต้องให้เธอรับงานที่ดียิ่งขึ้นไปอีกนะครับ! ให้เธอได้ขึ้นไปอยู่บนเวทีที่ดีกว่านี้ให้ได้” จิรภาสได้ยินคำเอ่ยชื่นชมเช่นนี้ของผู้กำกับ มุมปากของเขายกยิ้มขึ้น ราวกับว่าเขากำลังถูกชมอยู่อย่างไรอย่างนั้น “ผมทำอาชีพนี้มานาน นักแสดงหญิงที่ตั้งใจและพยายามอย่างคุณจิดาภามีน้อยมากจริงๆครับ” “แน่นอนครับ” จิรภาสตอบกลับไปง่ายๆเพียงแค่นั้น ในใจกลับรู้สึกภูมิใจในตัวเธอ ผ่านไปสิบนาที จิดาภาที่แต่งหน้าเสร็จแล้วนั้นเดินออกมา ร่างกายของเธอนั้นยังคงมีกลิ่นเหม็นและน่าสะอิดสะเอียนเช่นเคย จิรภาสเองก็คิดไม่ถึงว่าจะต้องแต่งตัวออกมาให้น่าเกลียดจนถึงขั้นนี้ ภรรยาของเขายอมเสียสละอะไรมากมายเพื่อละครเรื่องนี้จริงๆ จิดาภาเงยหน้าขึ้นมองไปยังจิรภาส ในใจรู้สึกสงบขึ้นไม่น้อย “คุณจิดาภา เตรียมตัวนะครับ ฉากที่33!” จิดาภาเดินมายังตำแหน่งของตัวเอง แล้วหยิบดาบของตัวเองขึ้นมา เพื่อเตรียมพร้อม ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าดาบเล่มที่วางอยู่บนพื้นเล่มนั้นได้ถูกคนแอบเปลี่ยนเป็นดาบจริง ฉากต่อสู้นี้เป็นฉากสู้กันระหว่างจิดาภาและนักแสดงนำชาย.... ระหว่างนั้นที่เธอได้แสดงพรสวรรค์ชั้นสูงของตัวเองออกมา ทำให้ดึงดูดความสนใจจากชายหนุ่มผู้นั้น ถึงแม้ว่าเวลาปกติจะเคยได้สัมผัสกับบทบาทที่ต้องมีการต่อสู้ แต่แต่งตัวแบบนี้ แล้วต้องมารำดาบเพื่อการต่อสู้เช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จิดาภามองไปทางจิรภาส ทั้งสองสบตากัน ทำให้จิดาภามีความกล้าขึ้นมามากขึ้น ขอเพียงแค่จิรภาสอยู่ข้างๆเธอ เธอก็ไม่กลัวอะไรแล้ว “คุณสมภพล่ะ? เตรียมตัวแล้วหรือยัง?” เวลานี้ สมภพสวมชุดของตัวละครเดินเข้ามา ใบหน้าของเขายังคงแสดงถึงอารมณ์เย็นชาเช่นเคย โดยมองข้ามคนในกองถ่ายนั้นไปเสียหมด เขาเดินไปยืนอยู่ที่ตำแหน่งของตัวเอง เจนจิรายืนมองดูเขาอยู่ข้างๆ แล้วมองไปยังจิรภาส ทั้งสองคนดูคล้ายกันจริงๆ ที่สำคัญคือพวกเขาดูมีอำนาจนั่นเอง! คนหนึ่งเผด็จการ อีกคนหนึ่งเย็นชา.... “รอบหนึ่งนะ!” สมภพขณะนี้เองยังไม่มีอาวุธใดๆ ต้องรอสักพักหนึ่ง เขาจะหยิบดาบเล่มนั้นขึ้นมาใช้ในการต่อสู้ “ทำตามที่ฝึกซ้อมไว้ จะไม่มีปัญหา อย่ามองลงไปตรงหน้าผานั้น” สมภพเอ่ยเตือนเธอ จิดาภาเงยหน้าขึ้นมา พยักหน้าออกมาอย่างจริงจัง เวลานี้เธอเองก็ได้มองใบหน้าของสมภพในระยะที่ใกล้เช่นนี้ ในใจมีความคิดเดียวกับเจนจิรา ว่าเขากับจิรภาสนั้นมีส่วนคล้ายกันจริงๆ! “เริ่ม!” “ว้าว คงไม่ได้จะฆ่าฉันจริงๆใช่ไหม?” เมื่อจิดาภาเข้าสู่บทบาทแล้วนั้น แม้แต่น้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นอันธพาล “ตายในมือของฉัน นับว่าเป็นโชคดีของแก” ชายหนุ่มส่งเสียงออกมาเบาๆ ขยับตัวแล้วพุ่งตัวไปยังจิดาภา ทั้งสองคนต่อสู้กันอยู่ตรงหน้าผา ในช่วงแรกนั้นจิดาภาแสดงบทของเธออกมาได้อย่างดีมาก แต่ช่วงหลังนั้น เธอรู้สึกว่าไม่มีแรง ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้สมภพจะเตือนเธอไว้แล้วว่าไม่ให้มองลงไปตรงหน้าผา แต่ที่นี่รอบด้านล้วนแต่เป็นหน้าผา ทั้งยังมีเสียงลมดังกรอกหูเธอไม่หยุดอีก... “อา!” มีคนตะโกนขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น!” เดิมทีแล้วดาบของสมภพจะต้องเฉียดไปที่แขนของจิดาภา เนื่องจากดาบเล่มนี้จะไม่มีอันตราย แต่เมื่อสมภพยกดาบเล่มนั้นขึ้นมาแล้วเขาก็พบว่าน้ำหนักของดาบนั้นไม่ถูกต้อง เพียงแต่กว่าจะรอให้ตอนที่เขาหยุดความคิดและการเคลื่อนไหวของเขาได้นั้น ทั้งสองคนก็อยู่ตรงหน้าผา ถึงอย่างไรก็ไม่ทันแล้ว! ในสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้ เขาทำได้เพียงคว้าแขนของจิดาภาไว้ แล้วให้ดาบเล่มนั้นเฉียดแขนของเขาแทน หลังจากนั้นทั้งสองก็ล้มลงไปด้วยกัน เนื่องจากพลิกตัวกลับไม่ทัน ข้อเท้าของจิดาภาจึงถูกกระแทกเข้าอย่างแรง เวลานี้เอง ทุกคนต่างพากันตกใจเป็นอย่างมาก ร่างหนึ่งพุ่งตรงไปหาจิดาภาในทันที “รีบไปดูเร็ว!” โชคดีที่สมภพมีประสบการณ์ มีการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วพอ มิเช่นนั้นชีวิตของพวกเขาจะต้องตกอยู่ในอันตรายเข้าจริงๆ ถึงแม้ว่าสมภพจะใช้แขนของตัวเองกันไว้แทนแล้ว จิดาภาก็สลบไปเพราะความตกใจ ส่วนบาดแผลของสมภพก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก จิรภาสเข้าไปพยุงพวกเขาขึ้น แล้วตะโกนบอกคนในกอง "ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย!" "ใช่....ไปโรงพยาบาล!" ผู้กำกับรีบให้คนเตรียมรถทันที จิรภาสอุ้มเธอขึ้นรถไป แล้วหันกลับมาหาผู้กำกับ "พวกคุณตรวจสอบกันเดี๋ยวนี้เลย! ทำไมเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ขึ้นได้!" ผู้กำกับเองก็ตกใจไม่น้อย ถูกจิรภาสตะคอกใส่เช่นนี้ ยิ่งทำให้สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวยิ่งขึ้นไปอีก จึงรีบตอบรับเขากลับไป "ครับ ผมจะรีบ...รีบไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ครับ" นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะทำให้พวกเขาตกหน้าผาได้! ผู้รับผิดชอบฝ่ายอุปกรณ์รีบมาดึงตัวผู้กำกับไว้ "ผู้กำกับ ผมตรวจสอบหมดแล้วจริงๆครับ ผมไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนดาบนะครับ!" "ทุกคนดู นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ผู้กำกับมองดูจิรภาสที่ขับรถออกไป แล้วถอนหายใจออกมา "คนหนึ่งเป็นภรรยาของคุณจิรภาส ส่วนอีกคนหนึ่งก็เป็นนักแสดงดัง พวกคุณทำงานกันยังไง? อุปกรณ์ใครเป็นคนหยิบมา?" "ผม....ผมตรวจสอบทั้งหมดแล้วนะครับ แล้วหลังจากนั้นผมก็ให้ก้อนหินเอาลังใส่ของมา ก้อนหิน! ก้อนหินอยู่ที่ไหน!" คนรับผิดชอบเรื่องอุปกรณ์รู้สึกตกใจมากเช่นกัน เพียงแต่เวลานี้ เขาหาทางทีมงานคนที่ชื่อก้อนหิน หาเท่าไหร่ก็หาเขาไม่เจอ ........... "รายงานข่าวล่าสุด จิดาภานักแสดงสาวขณะกำลังถ่ายทำเรื่อง คนป่าเถื่อนตอนคืนอยู่กับนักแสดงนำชายได้รับบาดเจ็บ....." "ข่าววงใน กองถ่ายละคร เรื่อง คนป่าเถื่อนตอนคืนมีคนได้รับบาดเจ็บ ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เป็นที่สงสัยกันว่าจะเป็นนักแสดงจากเค.เอฟจิดาภาและนักแสดงรุ่นใหม่ที่เพิ่งได้รับตำแหน่งนักแสดงนำชายอย่างสมภพ" "ทีมงานกองถ่ายมีข้อผิดพลาด เอาดาบจริงมาเป็นอุปกรณ์ประกอบ ทำให้นักแสดงได้รับบาดเจ็บ ยังคงสลบไม่ได้สติ!" หลังจากที่จิรภาสส่งตัวจิดาภาและสมภพเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้วนั้น บนอินเทอร์เน็ตก็มีข่าวออกมา ตฤณรีบรวบรวมข้อมูล พบว่าเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ช่างแปลกมากจริงๆ "ทั้งที่เรื่องนี้เพิ่งจะเกิดขึ้นเพียงครึ่งชั่วโมง แต่นักข่าวราวกับรู้ว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นก่อนล่วงหน้าเสียอย่างนั้น พากันลงข่าวกันอย่างต่อเนื่อง ทั้งยังดูมีความมั่นใจ ราวกับเห็นเหตุการณ์ด้วยตาตัวเองกันเสียอย่างนั้น และที่น่าจัดการยากที่สุด ก็คือเนื้อหาข่าวพวกนั้นไม่ดีกับคุณจิดาภาเท่าไหร่นักนะครับ" "ปิดข่าวให้หมด แล้วให้ผู้เชี่ยวชาญไปสืบหาความจริงที่กอง จะต้องหาความจริงมาให้ได้" จิรภาสรออยู่หน้าห้องผ่าตัด แววตาของเขาปรากฏถึงความเยือกเย็น "ครับ!" ตฤณรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันที ระหว่างทาง เขาได้รับโทรศัพท์จากพี่นัฏ "เกิดอะไรขึ้นคะ? ฉันเพิ่งจะเห็นข่าว จิดาภาได้รับบาดเจ็บจริงๆไหม? สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างคะ!" "ครับ เธอได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่ได้สาหัสขนาดนั้น คุณอย่ากังวลไปเลยนะ" ตฤณเอ่ยปลอบใจเธอ "แล้วคุณสมภพล่ะคะ? ทำไมมีคนบอกว่าเขาช่วยชีวิตจิดาภาไว้จนตัวเองตกหน้าผา?" "มันไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวบอกเลยครับ" น้ำเสียงของตฤณเย็นชาขึ้น "คุณอยู่บ้านพักผ่อนไปนะ ไม่ต้องกังวล เรื่องนี้จะต้องมีคนทำอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆ"