บทที่360 นักแสดงเคราะห์ร้าย

บทที่360 นักแสดงเคราะห์ร้าย พี่นัฎพยักหน้ารับเป็นเชิงเข้าใจ แล้วจึงวางสายไป แต่จะคิดไปอย่างไรนั้นเธอก็ยังคงเป็นกังวลอยู่ดี ดังนั้นจึงรีบติดต่อไปยังนักข่าวที่รู้จัก เพื่ออยากจะถามถึงตัวตนคนที่อยู่เบื้องหลังข่าวนี้ ขณะนี้เองบนหน้าอินเทอร์เน็ตได้มีโพสต์วิพากษ์วิจารณ์กว่าหลายร้อยข้อความแล้ว “จิดาภาถ่ายฉากบู๊ถูกมีดเฉียดใบหน้าเป็นแผล ส่งไปทำศัลยกรรมที่โรงพยาบาลในทันที!” “ด้านบนอย่ามาล้อเล่นกันหน่อยเลย เธอล้มเสียจนขาหักเลยต่างหาก!” “ไม่ใช่หรอกมั้ง เหมือนกับว่าจะเสียโฉมไปเลยนะ แผลที่เป็นคือสาหัสมาก ข่าวลือในกองบอกมาว่า ตอนที่ส่งจิดาภาไปโรงพยาบาลตอนนั้นใบหน้าของเธอเลือดออกเต็มไปหมดเลย” “ไม่นะ!” บนอินเทอร์เน็ตนั้นมีคนบอกว่าจิดาภาเป็นนักแสดงเคราะห์ร้าย จะนำพาความโชคร้ายนี้มาให้กับคนอื่นๆ แม้กระทั่งมีคนขุดเอาเรื่องไม่ดีที่คนรอบๆข้างเธอนั้นพบเจอมา โพสต์ลง และแม้แต่มีคนดูดวงชะตาของจิดาภาไว้ เปิดเผยว่าจิดาภานั้นเป็นคนเฮงซวย ความจริงก็ปรากฏให้เห็นอยู่ว่าหากใครเข้าใกล้ก็ซวยเหมือนกันทั้งหมด คำวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้บวกกับโพสต์เหล่านั้น มีคนเชื่อจริงๆว่าจิดาภาเป็นนักแสดงที่ดวงซวย ศิลปินที่อยู่สังกัดเดียวกันกับเธอเดินทางผิด ละครหรือภาพยนตร์ที่เธอร่วมแสดงก็มักจะเกิดเรื่องวุ่นวาย นักแสดงที่ร่วมถ่ายละครกับเธอก็ต้องมาเจอเรื่องที่ไม่คาดคิดเช่นนี้..... คนส่วนมากไม่เชื่อเรื่องไร้สาระเหล่านี้ แต่ปัจจุบันในสังคมที่เป็นเช่นนี้ พูดเรื่องอะไรแปลกๆออกมาก็มีแต่คนเชื่อทั้งนั้น จิดาภาเป็นนักแสดงที่ซวยจริงๆ! นักแสดงที่ครองชื่อเสียงเช่นนี้ ยังสามารถอยู่ในวงการบันเทิงนี้ได้อีกหรือ? จะมีผู้กำกับคนไหนที่จะกล้าร่วมงานกับเธอกัน? ยิ่งไปต้องพูดถึงงานทางด้านผลิตภัณฑ์และทางฝ่ายที่จะมาลงทุนเลย.... ทุกคนล้วนต้องการความโชคดีด้วยกันทั้งนั้น โดยเฉพาะโชคทางด้านการเงิน ข่าวลือซุบซิบนินทาเช่นนี้จะทำร้ายเส้นทางของจิดาภาได้อย่างหนักหน่วงยิ่งนัก เพราะเพียงแค่เธอร่วมในงานแสดงอะไรแล้วหากเกิดปัญหา ทุกคนก็จะคิดเชื่อมโยงมาถึงตัวเธอด้วยกันทั้งนั้น คนที่สร้างกระแสเหล่านี้อยู่เบื้องหลัง ไม่เพียงแค่ต้องการจะทำลายทางเดินในเส้นทางนี้ของจิดาภาเพียงเท่านั้น ยังจะทำลายชีวิตของเธออีกด้วย ........ หน้าห้องฉุกเฉิน จิรภาสกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอย ภาพที่จิดาภาได้รับบาดเจ็บนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา....ไม่หลุดออกไปไหนเสียที ในใจของเขานั้นไม่มีซักนาทีเดียวที่จะสามารถสงบลงได้ อยากจะรีบจับเอาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ออกมาให้ได้เร็วๆ! คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน กล่าวกับจิรภาสว่า “บาดแผลของคนไข้ที่เป็นผู้ชายได้เย็บเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ กระดูกไม่ได้หัก ส่วนคนไข้ผู้หญิงตอนนี้ยังไม่ได้สติครับ ข้อเท้าซ้ายแพลง และยังสันนิษฐานว่าศีรษะของเธอจะได้รับการกระแทก อาจจะได้รับความกระทบกระเทือนเล็กน้อย จึงจำเป็นต้องคอยเฝ้าดูอาการเป็นเวลา24ชั่วโมงครับ” “ผมคิดว่าพวกคุณน่าจะกำลังถ่ายทำละครกันอยู่หรือเปล่าครับ? โรงพยาบาลเล็กๆอย่างเรา เรื่องการเก็บความลับอาจจะปิดได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก เพื่อให้คนไข้ได้พักในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างสงบได้ พวกคุณจะลองพิจารณาเปลี่ยนโรงพยาบาลดูไหมครับ?” “อ่อ ผู้ป่วยชายฟื้นแล้วนะครับ” “ขอบคุณครับคุณหมอ” จิรภาสรีบเดินเข้าไปด้านใน มองดูใบหน้าที่นิ่งๆของเธอนอนอยู่บนเตียง ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ หัวใจของเขานั้นตกลงมาที่พื้น ทำไมคนที่ต้องมาได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เขา? ทำไมพระเจ้าจะต้องให้จิดาภามาทนรับกับเรื่องร้ายๆแบบนี้! เขายอมที่จะให้คนที่ต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้เป็นตัวเขา มากกว่าที่จะเป็นจิดาภา “เธอไม่น่าจะเป็นอะไร” สมภพมองจิรภาส พลางเอ่ยออกมา จิรภาสไม่วางใจเท่าไหร่นัก เขามองจิดาภาอยู่เงียบๆสักพักใหญ่ เมื่อแน่ใจว่าเธอไม่ได้มีปัญหาอะไร จึงหันกลับไปพูดกับสมภพที่นอนอยู่บนเตียงอีกเตียงหนึ่ง “ถ้าหากตอนนั้นไม่ใช่คุณ จิดาภาอาจจะ.....” “ถ้าหากคุณจะขอบคุณผม ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่อยากเจอคุณ” “แล้วคุณอยากเจอใคร?” จิรภาสรู้สึกว่าคำพูดของสมภพมีอะไรแฝงอยู่ “คนนั้น...ผู้ช่วยของคุณจิดาภาคนนั้นเธอทำอะไรอยู่? ให้เธอมาดูแลผม” “ได้” จิรภาสยังไม่ทันต้องคิดเลยเสียด้วยซ้ำ ก็รับปากว่าจะส่งเจ้าตัวมาให้เขาแล้ว “อุปกรณ์ในกองถ่ายจะมีคนคอยดูแลอยู่ตลอด จะไม่บังเอิญมามีปัญหาในเวลานี้แน่ๆ คุณหาอะไรเจอหรือยัง?” เมื่อสมภพนึกถึงสถานการณ์ในตอนนั้น เขาก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก ไม่นึกว่าจะมีคนไม่กลัวตายขนาดนี้ ที่ลงมือกับอุปกรณ์ในการแสดงของเขาและจิดาภา! เสียงของจิรภาสเยือกเย็นมาก “ผมจะต้องหาคนนั้นให้เจอ เอาคืนเขาอีกเป็นสิบเท่าที่ทำให้คุณบาดเจ็บในวันนี้” “ถ้าอย่างนั้นก่อนที่คุณจะเอาคืนเขาเป็นสิบเท่าให้ผม ให้ผมขอบคุณเขาก่อนแล้วกันนะครับ” มุมปากของสมภพปรากฏรอยยิ้มที่เห็นได้ยากนั่นขึ้นมา ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะคนนั้นที่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ เขาจะมีโอกาสได้อยู่กับเจนจิราได้อย่างไรกัน? เขาเองก็รู้ว่าคนอื่นๆมักจะกลัวเขา แต่เด็กคนนั้นราวกับมีปฏิกิริยาตอบกลับรุนแรงอยู่บ้าง....ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บ เธอคงจะผ่อนคลายขึ้นมาแล้วสินะ? จิรภาสมองเขาอยู่นาน แล้วจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก และไม่นาน เจนจิราก็รีบมาที่โรงพยาบาล เห็นได้ชัดว่าขอบตาของเธอนั้นยังแดงๆอยู่ ราวกับผ่านการร้องไห้มา “ท่านประธานคะ พี่จิดาภาเป็นอย่างไรบ้างคะ?” “ไม่มีอะไรรุนแรงแล้วล่ะ แต่ยังต้องรอดูอาการอีกหน่อย” จิรภาสเหลือบมองไปยังสมภพที่อยู่ข้างๆ “จะมีก็เขานั่นแหล่ะที่มือได้รับบาดเจ็บ จำเป็นต้องมีคนดูแลชั่วคราว ที่กองถ่ายทางนั้นก็ไม่มีคนที่เหมาะสม ถ้าคุณสะดวก ก็อยู่ช่วยเขาก่อนแล้วกันนะ ถือว่าเป็นการขอบคุณเขาแทนคุณจิดาภาด้วย” จิรภาสจะขายคนนั้น ก็มีเหตุมีผลเช่นกัน เจนจิรากระพริบตา วันนี้ตอนที่เกิดเรื่อง เธอเองก็อยู่ในเหตุการณ์ เธอตกใจมากเช่นกัน ถ้าหากไม่ใช่สมภพที่มีปฏิกิริยาตอบรับได้ทันนั้น ผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรนั้นไม่อยากจะคิดเลย และเธอเองก็พบว่า ผู้ชายคนนั้นราวกับว่าไม่ได้ดูน่ากลัวอะไรขนาดนั้น “ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ” เจนจิราพยักหน้ารับปาก ด้วยน้ำเสียงใสๆของเธออย่างชัดเจน เวลานี้เองสมภพที่นอนอยู่บนเตียง หลังจากที่ได้ยินเสียงของเธอแล้วนั้น จึงยิ้มออกมา ทางทีมงานกองถ่ายต่างพากันรออยู่ตรงระเบียงทางเดินในโรงพยาบาล ไม่กล้าเข้ามารบกวนการพักผ่อนของคนป่วยทั้งสอง ผลในตอนนี้นั้นนับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายนี้ ทุกคนต่างพากันรอคอยให้จิดาภาฟื้นขึ้นมา ในที่สุดจิดาภาก็ฟื้นขึ้นมาแล้วในวันรุ่งขึ้น เธอค่อยๆลืมตาขึ้น มองดูผนังห้องสีขาว แล้วไอออกมา ด้วยอาการเจ็บคอเป็นอย่างมาก และร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง.... เธอมองเห็นจิรภาสที่นั่งหลับอยู่ตรงเก้าอี้ ไม่อยากจะรบกวนเขา และตอนที่เธอพยายามฝืนตัวเองเพื่อให้ลุกขึ้นหยิบน้ำนั้น เขาก็ตื่นขึ้นเสียก่อน “เป็นอย่างไรบ้างครับ? ยังมีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายอีกหรือเปล่า? เจ็บตรงไหนไหม?” เขารีบจับมือเธอเอาไว้ มองเธอด้วยความกังวล เสียงของเขาแหบพร่า เขาดูซีดเซียวลงไปมาก หนึ่งวันหนึ่งคืน ที่เขาไม่ได้หลับตาลงเลย เขาเฝ้าเธออยู่ตลอดเวลา จิดาภาส่ายหน้า และกำลังจะเอ่ยพูดขึ้นกับเขา จิรภาสจึงแย่งเธอพูดขึ้นมาเสียก่อน “คุณพักผ่อนอย่างสบายใจได้นะครับ เขาไม่เป็นอะไร แผลของเขาทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว” “ฉัน....” จิดาภาอ้าปากเอ่ยพูดต่อ “คุณจิรภาสคะ ฉันทำให้คุณต้องเป็นห่วงอีกแล้วใช่ไหม?” เขาส่ายหน้า มองด้วยสายตาอันแสนลึกซึ้งนั้น “แค่เพียงคุณฟื้นขึ้นมาก็พอแล้วครับ!” “เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทางทีมงานในกองถ่ายคงจะร้อนใจกันมากๆเลยสินะคะ? คุณจิรภาส อย่าไปโทษคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยเลยนะคะ” จิดาภาเอ่ยขึ้นแล้วเธอก็ไอขึ้นมาอีก “ผมจะไม่ปล่อยคนที่น่าสงสัยไปง่ายๆแน่นอนครับ” เรื่องนี้ เขาจะต้องตรวจสอบให้จนถึงที่สุด “คุณจิรภาสครับ....” ผู้กำกับที่ได้ยินเสียงคนคุยกันในห้องผู้ป่วยนั้น จึงเคาะประตูขึ้นเบาๆ “คุณจิดาภาฟื้นแล้วหรือครับ?”