บทที่ 67 -02
“มาหาหม่อมฉันดึกๆ ดื่นๆ ขนาดนี้ ไม่เป็นอะไรหรอเพค่ะ” เจ้าหญิงดีดตัวเองขึ้นมา เฮเรนน่าลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าเธอ
“อืม...ขอโทษนะ ที่มายามวิกาลพอดีหนังสือมันก็แค่ข้ออ้างน่ะ” เฮเรนน่าเลิกคิ้วอย่างสงสัย เจ้าหญิงทำหน้าเศร้าลง
“พอดีว่าฉันฝันร้ายก็เลยตื่นขึ้นมาทำให้นอนไม่หลับ นึกถึงเธอพอดีก็เลยมาหา”
“หา