บทที่151 เธอคือตัวหายนะ

บทที่151 เธอคือตัวหายนะ “ออกไป ฉันไม่กิน” เขาปฏิเสธโดยตรง ไม่มองเนื้อมะม่วงเลยสักนิด เพราะตอนนี้ แม้ว่าจะกินแล้ว ก็ไม่ใช่รสชาตินั้นอีกต่อไป มะม่วง ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว กู้หนานเฉินปฏิเสธโดยตรง โดยไม่สนใจการสีหน้าของเธอแม้แต่น้อย ใบหน้าที่บึ้งตึง และความวิตกกังวลที่ฝังอยู่ในหัวใจของเขา