已经是第一章了
บทที่ 167 ทั้งชีวิตนี้ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ
บทที่ 167 ทั้งชีวิตนี้ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณ
ตอนที่โห้หานฟื้นขึ้นมา สำลักออกมาสักหน่อย เต็มไปด้วย กลิ่นยาที่ขม เธอได้กลิ่นของความขื่นขมที่ห่อหุ้มตัวเอง ในถ้วย ก็ป้อนจนเกือบจะหมดแล้ว
“ตื่นแล้ว?”
เหล่ตามอง มองเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน เสียงที่แหบเล็กน้อย คางแหลม ก็ยังเป็นเขา สายตา
已经是最新一章了
加载中
