已经是第一章了
บทที่005 ทำตัวไม่ถูกอย่างไม่จบไม่สิ้น
บทที่005 ทำตัวไม่ถูกอย่างไม่จบไม่สิ้น
สามีกอดฉันเอาไว้แน่นๆอย่างดีอกดีใจ จากนั้นก็จุ๊บฉันก่อนจะพูดว่า “ที่รัก วันนี้เถ้าแก่หยางออกเงินเดือนให้กับพวกเราก่อน คุณเดาสิว่าฉันได้เงินเดือนเท่าไหร่？”
ฉันพูดว่า “สามพันเหรอ？”
สามีส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “ไม่ ไม่ใช่ เยอะเท่านี้เลยนะ เขาให้มาตั้งห้าพันแหนะ เดือนนี้ได้เงินเดือนมาตั้งห้าพัน ฮ่าๆ ฉันมีความสุขมากเลย！”
เมื่อสามีพูดจบก็กอดฉันเอาไว้แน่นดังเดิม หลังจากที่ฉันได้ฟังดังนั้นก็ดีใจเหมือนกัน จากนั้นสามีก็พูดแกมขำว่า “ที่รัก คืนนี้ที่ไซต์งานของพวกเรารวมตัวกันไปดูหนังกัน คุณไปดูด้วยกันไหม？”
“ดูหนังเหรอ？เรื่องอะไรล่ะ？”ฉันได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นเพราะฉันเติบโตมาในบ้านต่างจังหวัด พูดตามตรง ว่าฉันยังไม่เคยไปดูหนังในโรงสักครั้งเลยจริงๆ ดังนั้นเมื่อบอกว่าจะไปดูหนัง เลยรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เมื่อสามีได้ฟังดังนั้นก็พูดต่อว่า “ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน มา ที่รัก เรามากินข้าวกันก่อนเถอะ！”
สามีรีบไปเอากับข้าวมา ไม่คิดเลยว่าสามีออกไปทำงานข้างนอกมานานยังจะทำอาหารได้ดีขนาดนี้ ผัดผักต่างๆไม่ได้แย่ไปกว่าฉันเลย สามียังซื้อเบียร์มาอีก จากนั้นสามีก็พูดว่า “ที่รัก คุณก็ดื่มสักแก้วสิ？”
ฉันโบกมือให้ก่อนจะพูดว่า “ที่รัก ฉันไม่กินหรอก ฉันกินเหล้าไม่ได้ เพราะฉันยังต้องให้นมกับลูกชายของเถ้าแก่หยางอยู่！”
เมื่อสามีได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มๆก่อนจะพูดว่า “เอาหน่า ไม่เป็นไรหรอก แค่แก้วเดียวเอง ดื่มเถอะ พวกเรามาฉลองกัน！”เมื่อสามีพูดจบก็รีบรินใส่แก้วข้างหน้าของฉัน ขณะนี้ฉันไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไรดี ฉันจึงยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของสามี
ดูๆไปแล้วฉันจะดื่มแอลกอล์ฮอไม่เก่งจริงๆด้วย เพิ่งจะดื่มไปไม่นานฉันก็รู้สึกมึนหัวมาก แต่สามีกลับคอแข็งไม่เบา เพียงแวบเดียวเหล้าก็เกือบจะหมดขวดแล้ว จากนั้นเขาก็เริ่มเปิดขวดที่สอง จากนั้นก็กินกับข้าวไปด้วย
เมื่อสามีเห็นว่าฉันมึนหัว ก็พูดพลางยิ้มขึ้นว่า “ที่รัก งั้นเดี๋ยวฉันพยุงคุณไปพักผ่อนนะ！”เมื่อสามีพูดจบก็เริ่มพยุงฉันเข้าไปในห้องนอน สามีโอบฉันเอาไว้แน่นระหว่างเดินไป ไม่รู้ว่าเป็นเพราะดื่มไปเยอะหรือเปล่า จึงทำให้การตอบสนองโดยธรรมชาตินั้นรุนแรงมาก ฉันกับสามีเองก็เช่นกัน
สามีกำลังพยุงฉันไป จู่ๆเขาอดไม่ได้ที่จะประกบปากมาจูบกับปากของฉันเบาๆ เมื่อฉันโดนเขาจูบแบบนั้น ฉันเองก็เริ่มรู้สึกขึ้นมามากกว่าเดิม
ในตอนนั้นเอง สามีก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมามากกว่าเดิม สามีไม่ได้เริ่มเล้าโลมก่อนเลย เขาเข้าประชิดร่างกายของฉันในทันที
เมื่อผ่านการกอดจูบลูบคลำอย่างรุนแรงของสามีนั้น ในที่สุดสามีก็อ่อนกำลังลง ขณะนี้สามีก็หายในหอบเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะพูดกับฉันว่า “ที่รัก คุณพักก่อนเถอะ ฉันไปประชุมที่ไซต์งานก่อนนะ อีกสักครู่ก่อนจะไปดูหนังเนี่ย คุณก็ไปหาฉันที่ไซต์งานก็ได้แล้ว！”
ฉันได้ยินดังนั้นก็ยิ้มพลางพยักหน้า จากนั้นสามีก็ใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไป
ท่วงท่าของสามีนั้นออกจะป่าเถื่อนไปสักหน่อย แถมไม่มีท่าทีจะลดละลงไปเลย แต่ว่าทุกครั้งสามีก็สามารถทำให้เรือนร่างของฉันมีความสุขขึ้นมาได้ ทุกครั้งนั้นฉันรู้สึกพึงพอใจมาก
ฉันนอนสะลึมสะลืออยู่บนเตียงอยู่สักพัก จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เมื่อฉันได้ยินเสียงเคาะประตู ฉันก็รู้สึกอึ้งไปชั่วครู่ เพราะฉันกับสามีนั้นไม่ค่อยมีใครมาเยี่ยม ฉันยกตัวขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามว่า “ใครมาน่ะ？”
ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากด้านนอกประตู “เมิ่งเมิ่ง นี่ฉันเอง ฉันคือเถ้าแก่หยางไง คุณอยู่บ้านใช่ไหม？”
เมื่อฉันได้ยินเสียงของเถ้าแก่หยางนั้น ฉันก็รู้สึกกังวลขึ้นมา ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่เถ้าแก่หยางพูดเมื่อตอนบ่ายว่าถ้าว่า
จะมาหานั้นจะเป็นเรื่องจริง เพราะในตอนแรกฉันคิดว่าเขาแค่พูดเล่นเฉยๆ
ฉันตกใจอยู่สักพัก ก่อนจะตอบไปว่า “เถ้าแก่หยาง ฉันอยู่บ้าน คุณรอสักครู่นะ เดี๋ยวฉันจะไปเปิดประตูให้！”ฉันพูดจบก็รีบลุกออกจากเตียง จากนั้นก็ใส่เสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง เมื่อใส่เสร็จฉันก็รีบลงจากเตียง ก่อนจะไปเปิดประตูให้เถ้าแก่หยาง
เมื่อฉันเปิดประตูปั๊บ ฉันก็พูดออกไปทั้งๆที่ทำตัวไม่ถูกว่า “เถ้าแก่หยาง ขอโทษด้วยค่ะ ที่ทำให้รอนาน！” เมื่อเถ้าแก่หยางเห็นฉัน ก็ยิ้มออกมาด้วยความดีอกดีใจ ก่อนจะพูดว่า “เมิ่งเมิ่ง หยางชาวออกไปเข้าประชุมแล้วใช่ไหม？”
ฉันพยักหน้าพลางพูดว่า “อืม ใช่！”
จากนั้นเถ้าแก่หยางก็เดินเข้ามา พอเข้ามาแล้วเขาก็มองไปรอบๆ และมองโต๊ะกินข้าวที่มีกับข้าวที่ยังไม่ได้เก็บวางอยู่ เขาก็ยิ้มขึ้น ก่อนที่เขาจะพูดว่า “เมิ่งเมิ่ง เป็นยังไง？เพิ่งจะกินข้าวเสร็จเหรอ？”
ฉันพยักหน้าอย่างเขินอาย จากนั้นก็มองเถ้าแก่หยาง ขณะนี้แววตาของเถ้าแก่หยางกำลังจ้องประตูนั้นอยู่ชั่วครู่ การที่เขามองแบบนี้ ฉันก็เข้าใจได้ในทันที จากนั้นฉันจึงเดินไปปิดประตูด้วยความกังวล เมื่อฉันปิดประตูแล้ว ฉันก็พบว่าแววตาของเถ้าแก่หยางนั้นเปลี่ยนไปทันที
ขณะนี้ แววตาทั้งคู่ของเถ้าแก่หยางเริ่มเปลี่ยนไปจนรู้สึกไม่อุ่นใจ ฉันเห็นเพียงแค่แววตาทั้งสองข้างของเขาที่จ้องมาที่หน้าอกของฉันอย่างอดไม่ได้ เมื่อถูกเขาจ้องด้วยแววตาแบบนั้น ฉันก็เริ่มทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที ส่วนหน้าก็ร้อนระอุขึ้น
เถ้าแก่หยางมองฉัน ก่อนจะพูดขึ้นอย่างกังวลขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เมิ่งเมิ่ง หยางชาวบอกเรื่องเงินเดือนให้คุณฟังหรือยัง？เดือนนี้เขาได้เยอะกว่าปกติถึงสองพันหยวนเลยนะ！”
เมื่อเถ้าแก่หยางพูดแบบนี้ ฉันก็เข้าใจสิ่งที่เขาพยายามจะสื่อขึ้นมาทันที ฉันจึงพูดว่า “เถ้าแก่หยาง หยางชาวเขาบอกฉันแล้ว ขอบคุณมากนะคะ！”
เมื่อฉันพูดขอบคุณออกไปนั้น ใบหน้าของเถ้าแก่หยางก็เปลี่ยนเป็นสีหน้ามีความสุข เขาเริ่มอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้น หลังจากที่เขายิ้มสักพัก ดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็เริ่มมองมาที่หน้าอกเต่งตึงของอฉันอีกครั้ง
เมื่อมองอยู่ชั่วครู่ ฉันก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันเริ่มจะตึงเครียด ในตอนนั้นเอง เถ้าแก่หยางก็เริ่มเปิดปากพูดขึ้นเองแล้วพูดว่า “เมิ่งเมิ่ง คือว่า น้ำนมของคุณยังเยอะอยู่ไหม？”
ขณะนี้ฉันเครียดเป็นอย่างมาก เมื่อเถ้าแก่หยางถามแบบนี้ เสียงพูดของฉันก็เริ่มสั่นขึ้นก่อนจะพูดว่า “ห๊ะ？อือ อ๋อ ยังมีอยู่！”
หลังจากที่เถ้าแก่หยางเห็นสีหน้าของฉัน จากนั้นก็เดินเข้ามาเอง เมื่อฉันเห็นว่าเขาเข้ามาใกล้ตัวของฉันมากขึ้น ฉันก็ใจเต้นไม่หยุดเลย ขณะนี้ฉันอยากจะถอยห่างออกไป แต่ว่าฉันเพิ่งจะรู้ว่าขณะนี้ขาทั้งสองข้างของเหมือนติดอยู่ในหลุมอะไรสักอย่าง ก้าวไม่ออกแม้แต่ก้าวเดียวเลยด้วยซ้ำ
เถ้าแก่หยางเดินมาข้างๆฉัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงมามองตาของฉัน แต่ขณะนี้ฉันกลับกังวลจนต้องก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเถ้าแก่หยาง ตอนนี้เถ้าแก่หยางมองฉันแล้วจู่ๆก็เอาหน้าของเขามาอยู่ข้างๆหูของฉัน จากนั้นก็กระซิบว่า “เมิ่งเมิ่ง ให้ฉันดื่มนมของคุณเถอะ ฉันเห็นนะว่าน้ำนมของคุณเนี่ยเยอะมากๆเลย！”
เมื่อฉันได้ฟังดังนั้น แก้มทั้งสองข้างก็แดงขึ้นมาจนลามไปถึงลำคอ ขณะนี้ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ยืนให้หัวใจเต้นแรงอยู่ที่เดิม
จากนั้น เถ้าแก่หยางก็ก้มหน้าของเขาลงมาก่อนจะอ้าปากกว้างก่อนจะเริ่มดูด
จากนั้น ร่างกายของเถ้าแก่หยางก็เริ่มทนไม่ไหว มือของเขาเริ่มเอามือจับที่เข็มขัดของ เขาอยากจะปลดเข็มขัดของฉันออก แต่เมื่อมือของเถ้าแก่หยางเพิ่งจะจับเข้าที่เข็มขัดของฉันนั้น ฉันก็รีบเอามือหนึ่งจับมือของเถ้าแก่หยางเอาไว้ ก่อนจะขอร้องว่า “เถ้าแก่หยาง ไม่เอา อย่าทำแบบนี้เลย！”
แต่ว่าขณะนี้เพราะความพลุ่งพล่างของเถ้าแก่หยางนั้นทำให้เขาไม่มีท่าทีจะฟังคำขออะไรของฉันเลย เห็นเพียงแต่ว่ามือของเขานั้นใช้แรงปลดต่อไป มือของฉันสู้แรงเขาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ขณะนี้แก้มสีแดงของฉันนั้นแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าฉันกลับไม่กล้าตะโกนออกมา ทำได้เพียงขอร้องเสียงเบาๆว่า “เถ้าแก่หยาง อย่าทำแบบนี้ ไม่เอาค่ะ！”
ขณะนี้ฉันหลับตาลงราวกับว่าจะยอมแพ้แล้ว ในตอนนั้นเอง เถ้าแก่หยางก็กดฉันแนบลงไปกับโซฟา จู่ๆเมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่มีแรงจะสู้แล้ว เถ้าแก่หยางถึงจะดึงสติกลับมาได้ ก็เห็นว่าจู่ๆเขาก็คลายลง ฉันเห็นว่าเขานั้นลุกออกจากโซฟา
ฉันเบิกตาโผลง ถึงจะเห็นว่ากางเกงของเถ้าแก่หยางนั้นเปียกแฉะ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ในตอนนั้นเอง เถ้าแก่หยางก็มีท่าทีประหม่า ก่อนจะรีบใส่กางเกงของตัวเองขึ้นมา ในขณะเดียวกันก็พูดกับฉันว่า “เมิ่งเมิ่ง เมื่อกี้ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ เมื่อคืนดื่มมาเยอะไปหน่อย สมองของฉันไม่ค่อยมีสติน่ะ หวังว่าคุณจะไม่โกรธเคืองอะไรนะ！”
เมื่อเถ้าแก่หยางพูดจบก็รีบใส่เสื้อผ้าและรองเท้าให้เรียบร้อย จากนั้นก็หยิบเงินหนึ่งพันออกมาจากกระเป๋าและวางไว้บนโต๊ะก่อนจะพูดว่า “เมิ่งเมิ่ง นี่เป็นเงินค่าดื่มนมเมื่อสักครู่！”
ในตอนนี้เองเมื่อฉันเห็นว่าเถ้าแก่หยางวางเงินเอาไว้บนโต๊ะจำนวนหนึ่งพันหยวน ฉันก็รู้สึกชาไปทั้งตัว ตั้งแต่ที่ให้ผู้ใหญ่ที่ชื่อพี่เฉินได้กินน้ำนมของฉันเป็นครั้งแรก ฉันคิดว่าความคิดของฉันก็เกิดการเปลี่ยนแปลง ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆเงินจะหาได้ง่ายๆแบบนี้ แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ ฉันต้องขอบคุณเถ้าแก่หยาง ถ้าเกิดไม่มีเขา ฉันก็คงไม่มีทุกอย่างนี้
หลังจากที่เถ้าแก่หยางเดินจากไปไม่นาน ฉันก็พักสักเล็กน้อยก่อนจะไปที่ไซต์งาน ฉันเห็นว่าคนงานหลายคนกำลังยกเก้าอี้ตัวเล็กๆไปนั่งกันที่หน้าจอแล้ว เหมือนว่าหนังกำลังจะเริ่มฉาย แต่ฉันกลับไม่เห็นสามี
เมื่อฉันมองดูรอบๆไซต์งาน ฉันเห็นเฮยจื่อ เมื่อเฮยจื่อเห็นฉันก็เรียกขึ้นด้วยความดีใจ “พี่เมิ่ง พี่เมิ่ง！”เมื่อฉันเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสาของเขา ฉันเองก็ยิ้มตอบก่อนจะถามว่า “เฮยจื่อ คุณเห็นพี่ชาวหรือเปล่า？”
เฮยจื่อยิ้มขึ้นพลางเอามือลูบหัวก่อนจะตอบว่า “พี่ชาวน่าจะโดนภรรยาของหัวหน้าเรียกไปน่ะ เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย！”เมื่อเฮยจื่อพูดจบก็มองตึกที่ทำงานก่อนจะชี้ไปทางนั้น
ฉันยิ้มก่อนจะพูดว่า “เฮยจื่อ ระวังสุขภาพด้วยนะ อย่าตากแดดจนดำไปกว่านี้ล่ะ ไม่งั้นอาจจะหาแฟนไม่ได้นะ！”
พอฉันพูดแบบนี้ เฮยจื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแบบไร้เดียงสาออกมา
จากนั้นฉันก็เดินไปทางห้องทำงาน พอฉันเดินไปได้ครึ่งทาง ฉันก็เหมือนกับว่าจะเห็นสามีแล้ว กำลังพูดไปขำไปอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อฉันมองดูดีๆแล้ว ก็พบว่าเป็นภรรยาของเถ้าแก่หยาง คือพี่หลิวนั้นเอง
已经是最新一章了
加载中
