已经是第一章了
บทที่016 น่าขายขี้หน้าเกินทน
บทที่016 น่าขายขี้หน้าเกินทน
หลังจากที่หลี่เชี่ยนเห็นว่าฉันดูไม่ค่อยสบอารมณ์นั้น ก็ตบบ่าเป็นการปลอบใจฉันจากนั้นจึงพูดว่า： “เมิ่งเมิ่ง เธอไม่ต้องไม่สบายใจแทนฉันหรอก วางใจเถอะ ฉันจะต้องดีขึ้น！”
ฉันกุมมือของหลี่เชี่ยนเอาไว้แน่นก่อนจะพูดว่า： “หลี่เชี่ยน เที่ยงนี้ไปกินข้าวที่บ้านฉันกันเถอะ พวกเราจะได้ค
已经是最新一章了
加载中
