已经是第一章了
ตอนที่ 19 จะนอนหรือไม่นอน
ตอนที่ 19 จะนอนหรือไม่นอน
กับการเอาใจของกู้เนี่ยน เจียงอี้เชินไม่เห็นดีด้วย เขากลอกตาใส่กู้เนี่ยน พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา: “จะดูก็ดูอย่างเปิดเผย ไม่มีใครห้ามเธอ”
กู้เนี่ยนฟังไม่ออกว่าเขาหมายความว่าไง คิดว่าเขากำลังหัวเราะเยาะเธอ ที่แอบๆจับของของเขา เอามือก่ายหน้าผากยิ้มอย่างเกร็งๆ: “ครั้งหน้าจะไม่ทำอีกแล้ว”
เจียงอี้เชินมองดูเธอเจ็บจนสูดลมหายใจเย็นๆ ถามคำหนึ่งด้วยความห่วงใย: “เจ็บมากไหม?”
กู้เนี่ยนรู้สึกน้อยใจ: “เจ็บ!”
“สมน้ำหน้า!”
กู้เนี่ยน: “.....”
สมองเธอคงจะเคล็ดแล้วล่ะที่คิดว่าเจียงอี้เชินจะรู้สึกเอ็นดูเป็นห่วงเธอ!
ในห้องน้ำมีเสียงน้ำไหลซู่ๆ มองผ่านกระจกพ่นทราย เธอสามารถรู้สึกได้ถึงรูปร่างที่แข็งแรงมีซิกแพค
กู้เนี่ยนหายใจลึกๆทีหนึ่ง จับแก้มของตัวเอง คิดไปคิดมา จากนั้นก็เปิดตู้ข้างๆ อยากจะหาผ้าห่มผืนหนึ่งมาปูพื้นนอน แต่หาตั้งนานก็หาไม่เจอ
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก เจียงอี้เชินคลุมด้วยผ้าขนหนูเฉพาะช่วงล่าง เปลือยด้านบนแล้วเดินออกมา
“คุณกำลังหาอะไร?” เสียงผู้ชายที่ต่ำดังมาจากหลังเธอ กู้เนี่ยนรีบร้อนหันตัวไป: “มีผ้าห่มเหลืออีกไหม?”
“เอาทำอะไร?”
“ปูพื้นนอน!”
เจียงอี้เชินตะลึงไปสักพัก หลังจากนั้นรู้สึกได้ว่าเธออยากจะแยกกันนอน เขายักคิ้วขึ้น เช็ดหยดน้ำบนหัวด้วยผ้าขนหนู มุมปากยกขึ้น: “ไม่มี”
กู้เนี่ยนไม่กล้าถามหาผ้าห่มกับคุณแม่เจียงอยู่แล้ว เธอพูดได้แค่: “แล้วฉัน.....”
เจียงอี้เชินตั้งใจจะแกล้งเธอ: “เตียงตั้งกว้าง แตะไม่โดนตัวเธอหรอก”
“.....” กู้เนี่ยนยุ่งมาทั้งวัน ง่วงแล้วจริงๆ เธอหาวทีหนึ่ง จากนั้นก็หันข้างนอนเอียงลงไปอีกข้างของเตียง น้ำเสียงมึนงง: “ถ้างั้นฉันนอนก่อนนะ!”
หลังจากที่แต่งงานเขาก็เคยแตะต้องตัวเธอเพียงไม่กี่ครั้ง และทุกครั้งก็เป็นวันที่เขาเมาเหล้า ผู้ชายคนนี้ปกติก็มีเหตุผล แต่เวลาเมาเหล้าขึ้นมาช่างน่ากลัวจริงๆ เหมือนสัตว์ป่าอย่างนั้น เธอร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อยตัวเธอ
เจียงอี้เชินเดินไปด้านหน้าของหน้าต่างตรงระเบียง ล็อคกระจก ปิดผ้าม่านแล้วเดินกลับมา
โคมไฟติดผนังสีเหลืองในห้องส่องแสงลงที่ตัวของกู้เนี่ยน อบอุ่นและเงียบสงบ เธอกำลังหลับตา ขนตาที่ยาวๆอยู่บนใบหน้าและเหมือนมีเงาดำๆผ่านไป ปากจู๋นิดๆ รูปปากสวยมาก
ไม่แปลกเลยกู้เนี่ยนเป็นคนสวย ตอนนั้นที่เจียงอี้เชินเจอเธอครั้งแรกก็รู้สึกว่าเธอสวยมาก ในเวลานั้นเธอยังน่ารักอีกด้วย เป็นคนใสซื่อไม่มีเล่ห์นัยอะไร เสียดายอย่างเดียวก็คือตอนนั้นข้างๆกายเธอมีลู่จ้านอยู่แล้ว หลังจากนั้นหลายปี คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะบังเอิญได้อยู่ด้วยกันในที่สุด
ในตาของเจียงอี้เชินมีแสงเทาๆและซับซ้อนส่องผ่าน เขาปิดไฟ พลิกตัวขึ้นไปบนเตียง
ที่จริงแล้วกู้เนี่ยนแค่หลับตา ยังไม่หลับเลย เธอใจเต้นอย่างแรง กลิ่นดับเบิ้ลมินต์หลังอาบน้ำของชายที่อยู่ข้างตัวโชยผ่านจมูกของเธอ ข้างกายมีผู้ชายนอนอยู่ เป็นใครก็ไม่ใจกว้างจนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ร่างกายของเธอแข็งกระด้างแล้ว จึงพลิกตัวสักหน่อย หันหลังให้ เจียงอี้เชิน นอนท่านี้ได้ประมาณสิบนาที กู้เนี่ยนก็พลิกตัวมาเหมือนเต่าน้อย นอนราบอยู่อย่างนั้น
ในความมืด มีเสียงที่ปะปนด้วยความโกรธของชายหนุ่มดังแว่วมา: “จะนอนหรือไม่นอน?”
กู้เนี่ยนแลบลิ้น ทนไว้สิบนาทีแล้วอยากจะขยับอีก แต่ก็กลัวว่าเจียงอี้เชินจะโกรธ กลั้นหายใจฟังสักพัก แอบขยับขานิดๆ จากนั้นแขนก็ถูกมือของชายหนุ่มจับทับไว้อีกข้างของเตียง
เจียงอี้เชินพลิกตัว ใบหน้าใหญ่ๆมาอยู่ตรงหน้าของกู้เนี่ยนทันที เขากำลังลืมตาอยู่ กลิ่นไอที่เพิ่งอาบน้ำกระจายทั่วบนหน้าของกู้เนี่ยน: “นอนไม่หลับ เหรอ?”
น้ำเสียงสูงขึ้นนิดๆ มีความรู้สึกที่พูดไม่ออกและมีอารมณ์เสน่หา
ร่างกายของกู้เนี่ยนชาไปทั้งตัวแล้ว
已经是最新一章了
加载中
